علوم پزشکی رازی
سال:1389 | دوره:17 | شماره:78-79 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: بیماری آرتریت روماتوئید (Rheumatoid Arthritis-RA) شایع ترین آرتریت التهابی بوده که %0.5-1 جمعیت دنیا را گرفتار می کند. در RA فعال قبل از ظهور اروزیون استخوانی در رادیوگرافی، فاکتورهای تخریب و ساخت استخوان در سرم و ادرار بیمار تغییر می کند. به دلایل گفته شده، شدت فعالیت التهابی RA با مارکرهای استخوانی در این بیماران مقایسه شد.روش کار: مطالعه به صورت Cross sectional و مشاهده ای، بر روی مراجعه کنندگان به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان لقمان حکیم انجام شد. 114 بیمار با RA اثبات شده، وارد طرح شدند. در 75 بیمار مارکرهای ساخت و تخریب استخوانی اندازه گیری شد. فعالیت بیماری بر اساس DAS28 و مقدار مصرف استروئید تجمعی تا زمان مراجعه محاسبه شد. RF، AntiCCP، ESR، CRP، مارکرهای ساخت و تخریب استخوانی شامل استئوکلسین، P1NP، bCTX و آلکالن فسفاتاز برای بیماران اندازه گیری شد. بیماران بر اساس دریافت یا عدم دریافت استروئید وDMARD  از هم جدا شدند. بر اساس تست مجذور کای پیرسون با نرم افزار SPSS V.16 ارتباط بین DAS28 و مارکرهای سوخت و ساز استخوانی و رابطه مارکرهای استخوانی با مصرف DMARD، استروئید و بیس فسفونات محاسبه شدند.یافته ها: بین DAS28 و استئوکلسین رابطه معنی دار وجود داشته (p<0.05). اما ارتباط معنی داری بین DAS28 و سایر مارکرهای سوخت و ساز استخوانی وجود نداشت. همچنین بین مصرف بیس فسفونات و کاهش استئوکلسین ارتباط معنی داری وجود داشت (p=0.05) و با کاهش P1NP رابطه معنی دار مرزی (p=0.06) مشاهده شد. همچنین بین وجود اروزیون و کاهش استئوکلسین و بین اروزیون و DAS28 ارتباط معنی دار وجود داشت.نتیجه گیری: در بیماران RA، مارکرهای ساخت استخوانی به خصوص استئوکلسین کاهش می یابند. در صورت کاهش آنها، به بیماری شدیدتر و تخریبی مشکوک شده و برای درمان تهاجمی تر تصمیم گیری می کنیم. با توجه به افزایش مارکرهای ساخت در استئوپوروز اولیه و کاهش آنها در بیماران RA، این مارکرها می توانند جهت افتراق بین علل استئوپوروز در بیماران RA نیز به کار روند.

زمینه و هدف: عوارض و پیامدهای ناگوار در حاملگی مانند پره اکلامپسی، زایمان زودرس، پارگی زودرس کیسه آب و کاهش رشد جنین (Intra Uterine Growth Restriction-IUGR) از اهمیت ویژه ای برخوردارند و یافتن راهی برای پیش بینی این عوارض همواره مورد توجه بوده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی پیامد حاملگی در نولی پارهایی است که در اواخر تریمستر دوم حاملگی میکروآلبومینوری دارند.روش کار: مطالعه به صورت آینده نگر بر روی 490 زن نولی پار صورت گرفت که در انتهای سه ماهه دوم بارداری بودند. در کلیه بیماران آزمایش ادرار انجام شد و میزان آلبومین و نیز میزان کراتینین محاسبه شده و بر اساس نسبت به دست آمده بیماران در سه گروه قرار گرفتند. بر اساس میزان میکروآلبومینوری به سه گروه میکروآلبومینوری خفیف، متوسط و شدید تقسیم شدند. سپس بیماران تا انتهای بارداری دنبال شده و از نظر بروز زایمان زودرس، پره اکلامپسی، پارگی زودرس کیسه آب (Premature Rupture Of Membrane-PROM) و محدودیت رشد جنین(IUGR)  با یکدیگر مقایسه گردیدند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS V.15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و از تست های t-test و کای دو استفاده گردیدp value . کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: بین دو گروه مورد (مبتلا به میکروآلبومینوری) و گروه شاهد (بدون میکروآلبومینوری) از نظر سن، BMI و سن حاملگی در موقع نمونه گیری تفاوت معنی دار وجود نداشت. زایمان زودرس {21 نفر (%55.26) در مقابل 65 نفر (%14.38)، p=0.001}، پره اکلامپسی {19 مورد (%50) در مقابل 39 نفر (%8.62)،p=0.001 }،IUGR  {15 مورد (%39.47) در مقابل 30 مورد (%6.63)، p=0.001} و PROM {11 مورد (%28.94) در مقابل 47 مورد (%10.39)،p=0.001 } در گروه مورد بیشتر از گروه کنترل بود، ولی دیابت حاملگی تفاوت معنی دار بین دو گروه نشان نمی داد.نتیجه گیری: زایمان زودرس، پره اکلامپسی، IUGR و PROM در زنانی که در اواخر تریمستر دوم حاملگی میکروآلبومینوری دارند، بیشتر دیده می شود.

زمینه و هدف: مدل های حیوانی استرس روانی - اجتماعی مدل مناسبی برای بررسی اختلالات رفتاری و هورمونی در انسان ها است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر استرس روانی - اجتماعی بر غلظت تستوسترون پلاسما و درک درد می باشد.روش کار: در این تحقیق تجربی از 74 موش نر (250-200 گرم) و 20 موش ماده (300-200 گرم) استفاده گردید. در گروه های آزمایشی S1 و S2 موش های مغلوب 5 روز و هر روز به ترتیب به مدت 30 دقیقه و 4 ساعت در معرض موش های مهاجم قرار می گرفتند. در گروه های کنترل موش های مغلوب و مهاجم یا در دو اتاق جداگانه نگهداری می شدند (C1) و یا در یک اتاق ولی در دو قفس جداگانه نگهداری می شدند (C2). درک درد به وسیله آزمون Tail flick سنجیده شد. از روش رادیوایمنواسی برای اندازه گیری غلظت تستوسترون استفاده شد. از برنامه نرم افزاری SPSS V.11 و تست آماری One Way ANOVA برای مقایسه گروه ها استفاده گردید.یافته ها : استرس روانی - اجتماعی موجب کاهش غلظت تستوسترون در گروه های مورد مطالعه گردید (S1 و S2). زمان تاخیر در آزمون Tail flick در گروه S2 (4.2±0.4s) و در گروه C2 (4.2±0.2s) نسبت به گروه کنترل C1 (5.9±0.8s) کاهش معنی دار یافت. علاوه بر این، اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه S1 و S2 وجود داشت (p<0.01). از نظر زمان تاخیر بین گروه مغلوبS1  و گروه های کنترل اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: داده های این مطالعه نشان می دهد که درک درد بستگی به مدت مواجهه روزانه بین موش های مغلوب و غالب دارد (30 دقیقه مواجهه در روز اثری بر آستانه درک درد ندارد، ولی 4 ساعت مواجهه در روز منجر به هیپرآلژزیا می شود). همچنین استرس روانی - اجتماعی موجب کاهش غلظت تستوسترون پلاسما شده و این اثر وابسته به مدت مواجهه بین دو گروه موش مغلوب و غالب ندارد.

زمینه و هدف: استرپتوکوکوس های گروه B (استرپتوکوکوس آگالاکتیه) یکی از عوامل شایع ایجاد سپسیس و مننژیت در نوزادان و همچنین بیماری های مهاجم در زنان باردار هستند و می توانند در بزرگسالان با شرایط زمینه ای مانند نقص سیستم ایمنی نیز بیماری ایجاد کنند. کپسول پلی ساکاریدی جزء فاکتورهای ویرولانس مهم استرپتوکوکوس آگالاکتیه می باشد و این باکتری از طریق آنتی ژن های کپسولی به 9 سروتایپ تقسیم می شود. توزیع سروتایپ های کپسولی بسته به دوره های زمانی و مناطق جغرافیایی مختلف، متفاوت می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی سروتایپ های کپسولی استرپتوکوکوس های گروه B جدا شده از نمونه بالینی بیماران بر اساس ژنوتایپینگ گروه ژن های کپسولی و تعیین سروتایپ های کپسولی شایع این باکتری می باشد.روش کار: در این مطالعه مقطعی - تحلیلی که در مدت 7 ماه از شهریور 1388 لغایت اسفند 1388 انجام گردید 50 نمونه استرپتوکوکوس گروه B از نمونه های کلینیکی شامل: ادرار، ترشحات واژن، مایع منی و ترشحات مجرا جدا شده و با روش رنگ آمیزی گرم، آزمایش کاتالاز، واکنش CAMP و مقاومت به دیسک باسیتراسین (0.04 U) و دیسکSXT  مورد شناسایی قرار گرفتند. سپس DNA ژنومی نمونه ها با استفاده از کیت استخراج DNA تخلیص گردید و سروتایپ کپسولی با استفاده از روش Multiplex PCR تعیین گردید. برای آنالیز آماری از روش Chi-square استفاده شد. از SPSS V.13 نیز استفاده شد.یافته ها: در 50 نمونه بالینی استرپتوکوکوس گروهB ، سروتایپ غالب سروتایپ 25 III مورد (%50) و سپس سروتایپ 8 V مورد (%16) بود. سروتایپ های بعدی به ترتیب 7 Ia مورد (%14) و 7 II مورد (%14) بودند و سروتایپ هایIb ، IV، VI، VII و VIII به دست نیامد. 3 نمونه (%6) نیز غیرقابل تیپ بندی (Nontypeable) بودند.نتیجه گیری: نتیجه کلی حاصل از این مطالعه نشان دهنده این است که سروتایپ های III و V رایج ترین سروتایپ های کپسولی در میان نمونه های بالینی استرپتوکوکوس گروه B در بررسی حاضر بودند.

زمینه و هدف: اختلالات تعادلی و راه رفتن از جمله عوارض حرکتی شایع به دنبال سکته مغزی می باشند. نتایج تحقیقات نشان می دهد که روش های متداول فیزیوتراپی قادر نیستند به طور موثری این اختلالات را درمان نمایند. بنابراین لزوم انجام بررسی های گسترده تر در مورد شناخت علل این عوارض و ارایه راهکارهای درمانی موثر ضروری به نظر می رسد.روش کار: در این بررسی تجربی 30 بیمار مبتلا به همی پارزی با دامنه سنی 60-40 سال شرکت نمودند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول به روش «حرکت درمانی بر اساس ایجاد محدودیت» و گروه دوم به روش «حرکت درمانی انبوه» به مدت 3 هفته تحت درمان قرار گرفتند. ارزیابی های آزمایشگاهی شامل اندازه گیری سرعت سیکل راه رفتن و پارامترهای کینتیک راه رفتن (دامنه و سرعت نوسانات مرکز فشار اندام های سالم و مبتلا در صفحات ساژیتال و فرونتال) بودند که قبل و پس از دوره درمان ثبت و مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت آنالیز آماری اطلاعات، در صورت نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون های پارامتری t test و pair t test و در صورت غیرنرمال بودن توزیع داده ها از آزمون های غیرپارامتری Wilcoxon وMann-Whitney ، استفاده شد. از SPSS V 11.5 نیز استفاده شد.یافته ها: سرعت سیکل راه رفتن در هر دو گروه افزایش نشان داد (p=0.03, p=0.01). در گروه اول دامنه نوسانات مرکز فشار پای سالم و مبتلا در صفحه فرونتال کاهش معنی داری نشان داد (p=0.03, p=0.008). ضمنا سرعت نوسانات مرکز فشار پای مبتلا در دو صفحه ساژیتال و فرونتال نیز کاهش معنی داری نشان داد (p=0.01, p=0.03). در گروه دوم تنها دامنه نوسانات مرکز فشار پای سالم در صفحه ساژیتال کاهش معنی داری نشان داد (p=0.03).نتیجه گیری: فیزیوتراپی به روش «حرکت درمانی بر اساس ایجاد محدودیت» قادر است با غلبه بر پدیده یادگیری در عدم استفاده و با اصلاح عارضه نقص در ارسال پیام های حسی به سمت مراکز کنترل کننده حرکت، به نحو موثرتری اختلالات تعادلی دینامیک ضمن راه رفتن را درمان کند.

زمینه و هدف: استیگما به بیماری های اعصاب و روان منجر به تحمیل بار اضافی این بیماری ها بر سلامت عموم می گردد. به طور کلی، استیگما وضعیت جدایی و تمایزی است که در قالب نگرش منفی شکل می گیرد. با توجه به اطلاعات موجود، مطالعه بزرگی که به آگاهی و نگرش نسبت به بیماران اعصاب و روان بپردازد، در ایران انجام نشده است. بنابراین هدف از انجام این مطالعه تعیین آگاهی و نگرش نمونه ای از جمعیت شهر تهران در مورد بیماران اعصاب و روان می باشد.روش کار: این مطالعه مقطعی در شهر تهران بین ماه های فروردین تا آذر 1388 انجام گرفت. توسط روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای از خانه ها، 800 فرد مورد بررسی قرار گرفتند. نسخه تعدیل یافته پرسشنامه تهیه شده در برنامه جهانی روانپزشکان برای کاهش استیگما و تمایز مورد استفاده قرار گرفت. روش جمع آوری داده ها توسط پرسشگران آموزش دیده بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS V.13 استفاده شده و آزمون کای اسکور برای تحلیل زیرگروهی به کار گرفته شد.یافته ها: میانگین سنی نمونه 37.5 سال با انحراف معیار 14.7 سال بود. %53.3 مرد بودند. اغلب (%70) افراد مورد بررسی ذکر کردند که بیماری در خارج از بیمارستان قابل درمان است و در حدود %74 ذکر کردند این افراد می توانند در شغل های عادی فعالیت کنند. در حدود %68 به امکان برقراری رابطه دوستی با بیماران اعصاب و روان پاسخ مثبت داده بودند. در حدود %52.5 معتقد بودند که بیماران اعصاب و روان به دلیل رفتارهای خشونت آمیز خطرناک هستند. تنها %17 افراد گزارش کردند که از صحبت با این بیماران می ترسند. به طور کلی، متغیرهای جمعیتی با آگاهی و نگرش به بیماران اعصاب و روان ارتباط قابل توجهی نداشت.نتیجه گیری: در نمونه مورد بررسی استیگما به بیماران اعصاب و روان چندان شایع نبود. در مقایسه با سایر مطالعات، نگرش و آگاهی افراد مورد بررسی نسبت به بیماران اعصاب و روان در حد مناسب و قابل قبول بود.

مقدمه: بیماری وردینگ هافمن یک بیماری دژنراتیو حرکتی است که از زمان جنینی بیمار را درگیر نموده و در دوران شیرخوارگی و کودکی پیشرفت می نماید. معمولا مرگ تا سن 2 سالگی و به علت نارسایی تنفسی رخ می دهد. ساده ترین و قطعی ترین راه تشخیص، تعیین مارکر ژنتیکی SMA (Spinal Muscular Atrophy) در خون است.معرفی بیمار: در این مقاله به توصیف یک مورد نوزاد مبتلا به بیماری وردینگ هافمن پرداخته می شود که با انجام آنالیزDNA ، وجود بیماری در والدینش اثبات گردید. نکته مهم آنکه مرگ دو فرزند قبلی با نارسایی تنفسی و ضعف عضلانی در دوره نوزادی و شیرخوارگی و یک مورد سقط در سه ماهه دوم بوده است؛ یعنی یک بیماری اتوزوم مغلوب و درگیری هر 4 فرزند خانواده.نتیجه گیری: این بیماری اتوزومال مغلوب است و بروز خانوادگی به صورت بسیار معدود گزارش شده است، اما در این گزارش هر 4 فرزند خانواده با تابلوی مشابه فوت نموده اند.

مقدمه: هر چند وجود تومور بدخیم در مری و یا تیموس به طور جداگانه موضوع شناخته شده و نسبتا شایعی می باشد، ولی همزمانی این دو در یک بیمار از جمله موارد بسیار نادر محسوب می گردد. در این مقاله یک مرد 81 ساله با دو تومور همزمان در مدیاستن (تیموما) و مری توراسیک (اسکواموس سل کاسینوما) معرفی می گردد.معرفی بیمار: بیمار مرد 81 ساله ای است که با شکایت سکسکه و دیسفاژی پیشرونده برای جامدات مراجعه و با تشخیص سرطان مری توراسیک بستری می گردد. بررسی قبل از عمل نشان دهنده تومور نسبتا حجیم در مدیاستن قدامی می باشد. سابقه بیمار به حدود چهار سال قبل بر می گردد زمانی که در مرکز چشم پزشکی بستری و رادیوگرافی قفسه سینه از وی به عمل می آید. بر مبنای شکایت اصلی، بیمار (دیسفاژی) به اتاق عمل منتقل و از طریق توراکوتومی چپ هر دو تومور در یک مرحله برداشته می شود.نتیجه گیری: هر چند وجود تومور بدخیم در مری و یا تیموس به طور جداگانه موضوع شناخته شده و نسبتا شایعی می باشد، ولی همزمانی این دو در یک بیمار از جمله موارد بسیار نادر محسوب می گردد. در مرور متون قابل دسترس، مورد مشابهی مشاهده نگردید.