پژوهش و سازندگی
سال:1385 | دوره:19 | شماره:2 (پی آیند 71) در امور دام و آبزیان |تعداد مقالات:19

در طول تابستان 83، شیردان صد راس گوسفند بالای سه ماه به صورت تصادفی در کشتارگاه شهرکرد جمع آوری شد و Haemonchus contortus با میزان فراوانی 38% گزارش گردید. میزان فراوانی آلودگی در گوسفندان جوان زیر یک سال بیشتر از گوسفندان بالای یک سال بود اما این رابطه از نظر آماری معنی دار نبود و همچنین رابطه بین میزان آلودگی گوسفندان به همونکوس و جنس دام ها نیز معنی دار نبود (p>0.05).

به منظور بررسی آلودگی به ویروس لکوز گاوی در گاوهای اهواز 600 راس گاو نمونه خون برای تهیه سرم اخذ گردید. سرم ها تا زمان آزمایش در درجه حرارت 20- درجه سانتیگراد نگهداری شدند. برای جستجوی پادتن علیه ویروس لکوز گاو از روش آگار ژل ایمونودیفوزیون (AGID) و از کیت تجاری ساخت شرکت Bioveta حاوی پادتن گلیکوپروتیین (gp51) استفاده شد. مراحل انجام آزمایش بر مبنای دستورالعمل شرکت سازنده کیت صورت گرفت. از مجموع 600 راس گاو تنها سه نمونه (0.5 درصد) سرم واکنش مثبت نشان داده و آلوده به ویروس لکوز گاو بودند. از این سه راس دو راس از گاوهای دورگ و یک راس از گاوهای بومی متعلق به گاوداری های سنتی بودند در حالی که در هیچیک از گاوهای هلشتاین موجود در گاوداری های صنعتی آلودگی مشاهده نشد. همه گاوهای آلوده بالای 5 سال سن داشتند و 4-2 ماه از آخرین زایش آنها تا زمان نمونه گیری می گذشت. نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که در مقایسه با مطالعات مشابه صورت گرفته در سایر نقاط ایران لکوز گاوی در گاوهای اهواز از شیوع کمتری برخوردار است.

بیماری های قارچی عمدتا جزو بیماری های نوزادان زنبور عسل محسوب می شوند، زیرا درون سلول ها شرایط مناسب حرارتی، رطوبت و مواد غذایی مطلوب، جهت رشد قارچ ها وجود دارد (5). لارو گچی بیماری است که فقط لاروهای زنبور عسل را مبتلا ساخته و از بین می برد (8، 11، 12). بیماری در اثر قارچی از جنس آسکوسفرا به نام Ascosphaera apis ایجاد می شوند. هاگ عامل بیماری مقاوم بوده و تا 15 سال می تواند عفونت زا باقی بماند (2، 7). لارو زنبور عسل بیشترین حساسیت را به بیماری لارو گچی دارد به شرط آنکه اسپورهای قارچ را زمانی که 3 یا 4 روز از سن آنها گذشته باشد ببلعند. زنبورانی که حرارت کندو را تنظیم می کنند چون قادر به انتقال حرارت مناسب به کناره های شان نمی باشند سرد بودن این نقاط زمینه مساعدتری را برای ایجاد بیماری فراهم می کند (2، 10). در صورتی که رشد و تکثیر قارچ به صورت جنسی باشد یعنی میسلیوم های نر و ماده با یکدیگر تلاقی کنند رنگ لارو گچی شده سیاه تا خاکستری است. در انتقال آلودگی گرده (2، 11) و عسل آلوده به هاگ، وسایل زنبورداری (2) ملکه (2، 4) نقش دارند. در گسترش بیماری وجود آب و هوای سرد و مرطوب (2) تهویه نامناسب کندو (7) شرایط نامناسب و طولانی مدت شهدیابی و گرده یابی (2، 7) کلنی های ضعیف و باز، عوامل وراثتی (2، 7) شرایط استرس زا (9) وجود محیط اسیدی ناشی از آلودگی هوا (7) موثرند. بیماری قارچی دیگر که توسط آسپرژیلوس ها ایجاد می شود. بیماری سنگی شدن لارو است که لاروهای آلوده با توده ای از میسیلیوم های خاکستری رنگ پوشیده می شوند و لاروهای مرده و مومیایی شده سخت و شکننده هستند (1). روش نمونه گیری در این طرح، خوشه ای و چند مرحله ای بوده است. 5 شهرستان انتخاب شده و در هر شهرستان 40 نمونه اخذ شد.

در این مطالعه به منظور تعیین میزان آلودگی هموپروتئوس طی مدت دو سال (زمستان 1381 تا تابستان 1383) تعداد 82 قطعه کبوتر (39 قطعه از مشهد، 34 قطعه از شیروان و 9 قطعه از باغ وحش مشهد) نمونه برداری شدند.پس از تهیه گسترش خونی از ورید بال، رنگ آمیزی به روش گیمسا انجام گردید. گسترش های رنگ آمیزی شده با عدسی روغنی با بزرگنمایی (1000×) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان دهنده آلودگی 33% از کبوتران مشهد، 32% کبوتران شیروان و 88% از کبوتران باغ وحش مشهد به هموپروتئوس بود. مورفولوژی هموپروتئوس مشاهده شده براساس کلید تشخیصی با عدسی میکرومتری مورد مطالعه قرار گرفت و گونه آن، Haemoproteus columbae تعیین شد. اندازه ماکروگامتوسیت ها و میکروگامتوسیت های مشاهده شده به ترتیب 15-13×4-3 میکرون 14-12×4-3 میکرون بودند. دامنه میکرون پارازیتمی 1.9-0.05 درصد تعیین گردید. همچنین فراوانی فصلی آلودگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که از لحاظ آماری معنی دار نبود. کبوتر یکی از پرندگان اهلی است که از دیرباز با انسان قرابت داشته و در زمان های دور به عنوان قاصد و امروزه به عنوان پرنده ای زینتی مطرح است که گاهی نقش تغذیه ای و یا سرگرمی و ورزشی نیز می یابد. علاوه بر این کبوتر در زمینه انتقال بیماری ها به طیور صنعتی و حتی بیماری های مشترک انسان و دام حایز اهمیت می باشد. با این وجود تحقیقات انجام گرفته در خصوص بیماری های انگلی این پرنده بسیار ناچیز بوده است.

به دلیل اهمیت اسبچه خزر خصوصا با توجه به این مطلب که به عنوان نژاد ملی کشور محسوب می شود. مطالعه ای بر روی کبد 5 راس اسبچه خزر بالغ و سالم نر و ماده انجام گرفت. نمونه ها به روش معمول بافت شناسی تهیه و با روش هماتوکسیلین و ائوزین و روش P.A.S رنگ آمیزی گردیدند. مطالعه میکروسکوپیک مقاطع تهیه شده در این بررسی نشان داد که کپسول کبد اسبچه خزر نسبتا ضخیم می باشد. کپسول مزبور از دو لایه سروزی خارجی و فیبروزی داخلی تشکیل شده است که قسمت فیبروزی که از جنس بافت همبندی است بخش عمده ای از کپسول کبد را تشکیل می دهد. بافت پیوندی کپسول به صورت ترابکول هایی به درون پارانشیم کبد ادامه یافته و لوبول های کبدی را احاطه می کند. بافت پیوندی بین لوبولی در محیط لوبول ها ساختمان های عروقی مختلف مانند ورید باب، شریان کبد، مجرای صفراوی، عروق لنفاوی و اعصاب را در مناطقی به نام مناطف باب احاطه می کند. در هر لوبول سلول های کبدی به طور اشعه وار از مرکز لوبول که ورید مرکزی در آن قرار دارد به طرف محیط لوبول قرار گرفته اند. بین هپاتوسیت ها سینوزوئیدهای کبدی قرار دارند که اغلب حاوی سلولهای خونی بوده و به رنگ قرمز در آمده اند. علاوه بر سلول های کبدی، سلول های چربی فراوانی پارانشیم لوبول های کبدی را پر کرده اند و سلول های کوپفر نیز به صورت چند وجهی با رنگ تیره در پارانشیم کبد اسبچه خزر مشاهده می شوند. ذرات گلیکوژن به میزان زیاد در سلول های کبدی اطراف ورید مرکز لوبولی دیده می شوند که بتدریج از مرکز لوبول به طرف محیط لوبول و بافت پیوندی بین لوبولی از مقدار آنها کاسته می شود که این نکته بیانگر بالا بودن میزان ذخیره گلیکوژن درکبد اسبچه خزر در مقایسه با سایر نژادهای اسب و حیوانات اهلی می باشد. با توجه به مطالب فوق و نظر به اهمیت کبد در دستگاه گوارش و ارتباط نزدیک آن با سایر دستگاه های بدن و وظایف متعدد و پیچیده ای که این ارگان به عهده دارد، روشن شدن جزییات بافت شناسی کبد اسبچه خزر و بررسی اختلافات احتمالی آن با کبد سایر حیوانات اهلی ضروری به نظر می رسد.

در این مطالعه به طور هفتگی از سنین 3 تا 13 هفتگی مزارع مرغ تخم گذار مورد بازدید قرار گرفتند و در هر بار به منظور تعیین O.P.G از نقاط مختلف بستر نمونه برداری شد. در صورت بروز فرم بالینی بیماری، تعداد حداقل 5 لاشه به ازای 10000 قطعه، جهت تشخیص نوع گونه آیمریا کالبد گشایی شده و از روده نمونه برداری گردید. در طی این مدت، 6 مرغداری (35%) به فرم بالینی بیماری و 4 مرغداری دیگر فقط آلودگی بستر مشاهده گردید. در این بررسی ارتباط معنی داری بین تغییرات O.P.G بستر و بروز فرم بالینی بیماری وجود داشت (p<0.05). بیشترین موارد کوکسیدیوز بالینی در سیستم پرورشی بستر در 5 مرغداری (50%) و کمترین آن در سیستم پرورشی قفس با یک مرغداری (14%) دیده شد. همه مرغداری های واجد علایم بیماری، جمعیتی بیش از ظرفیت سالن داشته و تا هنگام بروز بیماری از هیچ داروی کوکسیدیواستات استفاده ننموده بودند. اگر چه فرم بالینی بیماری در سنین 3 تا 9 هفتگی مشاهده شد، اما بیشترین موارد در سنین 7 تا 9 هفتگی گزارش گردید. در این مطالعه، E.acervulina در 8 مرغداری (47%)، E.maxima در 9 مرغداری (53%)، E.necatri در 7 مرغداری (41%) و E.tenella در 6 مرغداری (35%) تعیین گردید. مطالعات تشخیصی بر روی گونه ایجاد کننده فرم بالینی نشان داد که E.necatrix در 83% موارد و E.tenella در 17% موارد نقش داشتند. با توجه به نتایج بدست آمده، کوکسیدیوزبالینی در نیمچه های مرغ تخم گذار شهرستان مشهد شایع بوده و لازم است برنامه های کنترلی بر علیه بیماری اجرا گردید.

دراین مطالعه لاکتوسین RN78 که بوسیله acidophilus L. (جداشده از یک نمونه پنیر غیرپاستوریزه) تولید شده بود مورد آزمایش قرار گرفته و اثر بازدارندگی آن بر علیه باکتری های گرم مثبت و گرم منفی بررسی شد. طیف بازدارندگی این باکتریوسین بر علیه باکتری های پاتوژن از قبیل L.ivanovii RTCC1331 S.aureus RTCC RTCC1240، L.monocytogenes 1885 و S.pyogenes مشاهده گردید. ویژگی این باکتریوسین مقاومت در برابر گرما (90 دقیقه در دمای 100 درجه سانتیگراد) و همچنین حفظ فعالیت در pH قلیایی می باشد. فعالیت ضد میکروبی لاکتوسین RN78 پس از مجاورت با پروناز و تریپسین به طور کامل از بین رفت، در صورتی که کاتالاز هیچ اثری روی فعالیت آن نداشت. اثر بازدارندگی این باکتریوسین پس از افزودن SDS و EDTA یک درصد وسیع تر گردید و توانست از رشد  E.coli RTCC 1162و S.typhi (local isolate) که قبلا در مقابل آن مقاوم بودند نیز جلوگیری نماید. تیمارکردن این گونه، با آکریدین اورنج و حرارت بالا (40 درجه سانتیگراد) منجر به بروز جهش هایی در باکتری گردید، که اختلال در تولید باکتریوسین RN78 به دنبال داشت. در تمام این جهش های اختلال زا، عدم حضور پلاسمید 42 kb مشاهده گردید، در صورتی که وجود این پلاسمید در گونه اصلی مولد باکتریوسین، با استفاده از الکتروفورز Echardt gel به اثبات رسیده بود.

در این مطالعه، ابتدا مدفوع گوسفند در محیط پوتیتودکستروز آگار و سابوروگلوگز آگار واجد کلرامفنیکل؛ کشت خطی داده شد. سپس پرگنه قارچ های نماتود خوار به محیط کورن میل آگار تلقیح می شدند و همزمان نوزاد کرم ریوی Dictiocollus fillaria نیز به روش برمن جمع آوری می شدند. پرگنه قارچ نماتودکش Arthrobotrys robusta (به ابعاد 1×1 سانتی متر) به تفکیک به 10 عدد پتری دیش اضافه گردید و در هر پتری دیش نیز به تفکیک 500 عدد نوزاد زنده و فعال کرم ریویfillaria D. در 40 میکرولیتر سرم فیزیولوژی 0.9% اضافه شدند (گروه تیمار) و به 10 پتری دیش دیگر نیز که فقط حاوی کورن میل آگار بودند، به تفکیک 500 عدد نوزاد زنده و فعال کرم ریوی در 40 میکرولیتر سرم فیزیولوژی 0.9% اضافه شدند (گروه شاهد). مقایسه نتایج در دو گروه تیمار و شاهد نشان داد که قارچ A.robusta به میزان 32.3% از تعداد نوزاد کرم های ریوی در مقایسه با گروه شاهد کاسته شده است (p<0.001).

بروسلوز یکی از بیماری های مشترک باکتریایی مهم بین دام و انسان است. از آنجایی که شتر در راسته زوج سمی ها و تحت راسته نشخوارکنندگان می باشد احتمال درگیر شدن و منتقل کردن عامل بیماری توسط آن زیاد است. در این تحقیق 384 نمونه سرمی شترهای کشتارشده در کشتارگاه نجف آباد توسط تست رزبنگال مورد بررسی قرار گرفته است که 11 نمونه آن (2.86%)، مثبت شد. سپس نمونه های مثبت با تست های رایت و 2ME مورد بررسی قرار گرفتند که 6 نمونه (1.65%) مثبت شدند. این درصد بالاتر از نتایجی است که در تحقیقات صورت گرفته در مناطق دیگر ایران بدست آمده که احتمالا به علت همزیستی شتران تحت مطالعه با دام های دیگر می باشد.

هدف از این مطالعه تعیین وضعیت اپیدمیولوژیکی اکینوکوکوزیس/ هیداتیدوزیس دامی در شهرستان ارومیه از طریق سنجش وضعیت آلودگی سگ سانان به فرم بالغ Echinococcus granulosus و تعیین وضعیت آلودگی دام های ذبح شده در کشتارگاه ارومیه به کیست هیداتیک بوده است. علاوه بر این، عوامل مهمی از قبیل میزان باروری کیست های جداشده از دام ها و اندام های مختلف آنها و همچنین میزان زنده بودن پروتواسکولکس کیست دام ها و اندام های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته است. طبق نتایج بدست آمده، از مجموع 32 قلاده سگ، 4 قلاده (12.5%) به E.granulosus آلوده بوده اند. در پنج قلاده روباه قرمز و چهار قلاده شغال زرد انگل اکینوکوکوس مشاهده نشد. در کشتارگاه ارومیه، از مجموع 4483 راس گوسفند تحت مطالعه، 8.49%، از مجموع 1407 راس گاو، 12.65% و از مجموع 659 راس گاو میش 12.44% به کیست هیداتیک آلوده بوده اند. درگوسفندان آلوده، 48.82% آلودگی در ریه ها، 25.47% در کبدها و 25.72% به صورت آلودگی توام و در گاوهای آلوده 48.31% آلودگی در ریه ها، 29.77% در کبدها و 21.91% به صورت آلودگی توام و در گاومیش های آلوده، 36.58% آلودگی در ریه ها و 36.58% درکبدها و 26.84% به صورت آلودگی توام بوده است. 37.60% کیست های گوسفندی، 23.04% کیست های گاوی و 2.52% کیست های گاومیشی دارای کیست های بارور بوده و میانگین درصد زنده بودن پروتواسکولکس ها در کیست های بارور ریه گوسفندان 63.94%، کبد گوسفندان 81.25%، ریه گاوها 64.03%، کبد گاوها 70%، ریه گاومیش ها 56.67% و کبد گاومیش ها 50% بوده است. به طور کلی میزان باروری کیست ها و میزان زنده بودن پروتواسکولکس ها در کیست های بارور در گوسفندان بیش از گاوها و این دو بیش از گاومیش ها بوده است لذا گوسفندان می توانند در انتشار آلودگی اکینوکوکوزیس در این شهرستان نقش مهمی ایفا نمایند.

شترمرغ بزرگترین پرنده در دنیا است که قدرت پرواز ندارد. به همین علت داشتن پاهایی سالم و کارآمد برای این حیوان از اهمیت ویژه ای برخوردار است و بیماری های اندام حرکتی به سرعت جانور را تحت تاثیر قرار داده و حتی می تواند زمینه ساز حذف آن از گله شود. یکی از این ضایعات، آبسه ها و آماس های مختلف در قسمت های تحتانی اندام حرکتی است. در یک مزرعه در اطراف تهران، بروز تورم در ساق پای شترمرغ های جوان که منجر به لنگش و به دنبال آن مرگ می شد، گزارش گردید. در زمان مراجعه به مزرعه فوق، دو پرنده تلف شده و دو پرنده دیگر، درگیر با این عارضه بودند. در یکی از بیماران، در هر دو پا و دیگری در یکی از پاها در ناحیه زیرمفصل خرگوشی یک تورم نرم زیرپوستی تقریبا به اندازه بطری نوشابه و به موازات استخوان تارسومتاتارسوس مشاهده شد. پس از نمونه برداری از محتوای کپسول های آماسی، نسبت به تخلیه و سپس شستشوی داخل آنها بوسیله ماده ضدعفونی، اقدام گردید. در مراجعات بعدی علایمی از بازگشت عارضه مشاهده نشد و حیوانات مذکور بهبودی حاصل نمودند. نتیجه کشت باکتریایی هوازی محتویات کیست ها نیز منفی بود که نشان دهنده عدم دخالت میکروارگانیسم های خارجی در ایجاد این آماس ها و گویای فیزیکی بودن منشا آنها می باشد. در نتیجه افزایش شدید حجم بافت های ناحیه (در اثر آماس) با فشار برعروق و اعصاب اندام، منجر به ایجاد اختلال در خونرسانی و انتقال پیام های عصبی در قسمت های پایینی پا شده و با بروز درد و عدم کنترل روی اعصاب حرکتی، منجر به ایجاد لنگش و در صورت تاخیر در درمان حتی باعث مرگ حیوان می گردد.

یکی از مهمترین راه های تشخیص بیماری در ماهیان بررسی و آنالیز پارامترهای هماتولوژیک و بیوشیمیایی سرم می باشد. در این تحقیق به بررسی و تعیین میزان طبیعی 8 پارامتر بیوشیمیایی سرم این ماهی پرداخته شده است. خونگیری در فصل بهار (1382) از ساقه دمی دو جنس نر و ماده (15 نر و 17 ماده) انجام پذیرفت. پس از جداسازی سرم، مقادیر پارامترهای سرمی توسط دستگاه اتوآنالیزر اندازه گیری شد و نتایج با استفاده از تست آماری آزمون T بررسی شدند. نتایج بدست آمده در نر و ماده به ترتیب عبارتند از: گلوکز (دسی لیتر/میلی گرم): 193.66 ± 61.40 و 181.17 ± 69.38، اوره خون (BUN) (دسی لیتر/ میلی گرم): 17.12 ± 2.88 و 14.88 ± 3.96، کراتینین (دسی لیتر/ میلی گرم): 0.11 ± 0.01 و 0.12 ± 0.006، کلسترول (دسی لیتر/ میلی گرم): 257.13 ± 70.85 و 243.56 ± 43.88، تری گلیسیرید (دسی لیتر/ میلی گرم): 745 ± 213.75 و 747.70 ± 214.33، بیلی روبین (دسی لیتر/ میلی گرم): 0.59 ± 0.16 و 0.70 ± 0.15، آلبومین (دسی لیتر/ گرم): 1.53 ± 60.3 و 1.38 ± 0.25، پروتیین تام (دسی لیتر/ گرم): 3.42 ± 0.67 و 3.06 ± 0.40. نتایج بدست آمده نشان داد که در بین 8 پارامتر مورد بررسی اختلاف معنی داری بین دو جنس نر و ماده وجود ندارد. همچنین بر اساس آزمون همبستگی بین پارامترهای کلسترول با آلبومین، کلسترول با تری گلیسیرید، تری گلیسیرید با پروتیین تام و آلبومین با پروتیین تام همبستگی معنی دار مشاهده گردید (p>0.05).

شناخت جنبه های ژنتیکی و ژن های عمده تاثیرگذار روی توازن انرژی، تولید شیر، باروری، ایمنی و مصرف خوراک از علاقه مندی های اخیر محققان ژنتیک و اصلاح نژاد می باشد. ژن لپتین از جمله ژن هایی است که چند شکلی های موجود در آن با صفات اقتصادی و مهم مرتبط است. در این پژوهش نمونه های خون از 66 گاو نژاد سرابی از ایستگاه های اصلاح نژاد سراب و شبستر گرفته شد. استخراج DNA به کمک روش Boom و همکاران (3) و واکنش زنجیره پلی مراز (PCR) جهت تکثیر قطعه 422 جفت بازی از اینترون 2 این ژن انجام گرفت. قطعه تکثیر شده بوسیله آنزیم محدود الاثر Sam 3 AI جهت تشخیص ژنوتیپ های ژن لپتین مورد هضم آنزیمی قرار گرفت. فراوانی ژنوتیپ های AB ، Aa و Bb به ترتیب 0.39، 0.47 و 0.14 در ایستگاه سراب و 0.18، 0.49 و 0.33 در ایستگاه شبستر تشخیص داده شدند. فراوانی های آللی نیز برای آلل های A و B به ترتیب 0.63 و 0.37 در ایستگاه سراب و 0.42 و 0.58 در ایستگاه شبستر برآورد گردید. مقایسه فراوانی آلل B (آلل مطلوب) محاسبه شده در گاوهای سرابی با تحقیقات مشابه در نژادهای مختلف دنیا، نشان داد که فراوانی این آلل در گاوهای سرابی در سطح مناسبی می باشد. در هر دو جمعیت، از لحاظ این جایگاه، تعادل هاردی- واینبرگ برقرار بود. با توجه به اینکه صفات کمی توسط برآیند تعداد زیادی ژن کوچک اثر و همچنین اثر متقابل بین آنها، کنترل می شود، فلذا مناسب بودن فراوانی آلل مطلوب در سطح یک لوکوس، نمی تواند گواهی بر عملکرد مطلوب یک صفت در یک نژاد باشد و بالطبع بررسی وضعیت جایگاه های ژنی دیگر مورد نیاز می باشد.

در پی بررسی علت تلفات در یکی از استخرهای پرورش ماهیان سردآبی در شهرستان ماکو انگل آکانتوسفالPomphorhynchus laevis مورد جداسازی قرار گرفت. میزان واگیری ناشی از این بیماری 70 درصد و تعداد تلفات 4000 قطعه از ماهیان 30-20 گرمی (5 درصد) بود. این اولین گزارش رسمی از تلفات ناشی از انگل آکانتوسفال در مزارع پرورشی کشور می باشد.

به منظور بررسی شکل و ابعاد دقیق عقده های لنفاوی گاو تعداد 400 نمونه عقده لنفاوی سالم از نواحی مختلف بدن گاو شامل عقده های لنفاوی فکی، بناگوشی، پشت حلقی جانبی، پیش کتفی یا گردنی سطحی، خاصره ای، پیش رانی یا زیرخاصره ای و پس زانویی یا رکبی از دو جنس نر و ماده و در سنین 1 تا 4 سال از کشتارگاه شهرکرد جمع آوری شد. پس از جمع آوری در هر کدام از نمونه ها طول، عرض و ضخامت با استفاده از کولیس اندازه گیری گردید و نتایج بدست آمده بین دو جنس و سنین مختلف از نظر آماری با آزمون های تی- استیودنت و دانکن آنالیز و مقایسه گردید که نتایج آن در متن به صورت جداولی آورده شده است. در بررسی نتایج مشخص گردید که در بین عقده های لنفاوی مورد بررسی بیشترین طول، عرض و ضخامت بترتیب در عقده های لنفاوی پیش کتفی ( 72.98 ± 1.37 میلیمتر)، خاصره ای (34.61 ± 9.94 میلیمتر) و پیش کتفی (16.18 ± 4.11 میلیمتر) و کمترین طول، عرض و ضخامت بترتیب در عقده های لنفاوی فکی (40.18 ± 8.01 میلیمتر)، فکی (22.37 ± 5.44) و خاصره ای (11.06 ± 1.94) مشاهده گردید. در مقایسه این فاکتورها در بین دو جنس، در جنس نر دارای ابعاد بزرگتری از ماده بود. در بین سنین مورد مطالعه نیز بیشترین ابعاد این عقده ها در سن 2 سالگی مشاهده گردید.

رشد کپک و مخمر در پنیر فتای UF از دلایل اصلی پایین بودن ماندگاری این فرآورده است. هدف از این پژوهش بررسی اثر ناتامایسین به عنوان یک نگهدارنده بیولوژیک بر ماندگاری پنیر بوده است. برای این منظور از مقادیر 0.5 ، 1، 2 و 4 قسمت در میلیون ناتامایسین در دو فصل بهار و تابستان و در شرایط مختلف انبارمانی استفاده گردید. اثر ناتامایسین بر pH، شمارش کپک و مخمر، شمارش کل میکروبی، ویژگی های ارگانولپتیک و درصد نمونه های رد شده ناشی از رشد ظاهری قارچ بررسی گردید. نتایج نشان می دهد که ناتامایسین در مقادیر مورد استفاده هیچگونه تاثیر معنی داری بر pH، شمارش کل و ویژگی های ارگانولپتیک نداشته است (N.S) اما اثر ناتامایسین در مقادیر 1، 2 و 4 قسمت در میلیون بر شمارش کپک و مخمر معنی دار بود که بسته به فصل و شرایط نگهداری در انبار نتایج متفاوت است. همچنین میزان افزایش ماندگاری از نظر آماری معنی دار بوده و این مقدار برای تیمارهای فصل بهار بین 25 تا 50% و برای تیمارهای فصل تابستان بین 50 تا 500% افزایش نشان می دهد.

در این پژوهش چند شکلی (Polymorphism) تعدادی از پروتیین های آنزیمی و غیرآنزیمی پلاسما و گلبول قرمز خون و تنوع صفات مورفولوژیک مرغان بومی عمومی، گردن لخت، لاری، مرندی سفید، مرندی سیاه، و نژاد نیوهمشایر بررسی شدند، تا علاوه بر تنوع چند شکلی پروتیین ها، ایزوزایم ها (Isozymes) و صفات مورفولوژیک، تغییرات فراوانی فنوتیپ ها و ژن های این پروتیین ها (آنزیمی و غیرآنزیمی) و صفات مورفولوژیک برآورد گردد. نمونه ها از مرغان موجود در بخش تحقیقات طیور موسسه تحقیقات علوم دامی به طور تصادفی انتخاب و صفات مورفولوژیک؛ شکل تاج (لوکوس های P, R)، رنگ لاله های گوش (Earlobe)، رنگ پر (لوکوس هایS, I, E, B) و رنگ ساق پا (لوکوس های Id) ثبت گردیدند. نمونه های خون جمع آوری و با استفاده از ژل نشاسته و یا پلی آکریلامید برای آنزیم های آلکالین فسفاتاز-1 (Akp-1)، آلکالین فسفاتاز-(Akp-2)2، آمیلاز (Amy-1)، استراز-1 (Es-1)، استراز-8 (Es-8) و استراز– دی (Es-D) و پروتئین های آلبومین (AIb)، پیش آلبومین (Pa-1)، فراآلبومین (Pas)، ترانسفرین (Tf) و هموگلوبین-1 (Hb-1) الکتروفورز شدند. فراوانی فنوتیپ ها و ژن های 11 لوکوس پروتئین های مزبور و هفت لوکوس صفات موروفولوژیک برآورد گردیدند. در بین 18 لوکوس بررسی شده، فقط لوکوس آلبومین در همه گروه ها یک شکلی بود و Es-D برای اولین بار درمرغ، در جمعیت مرندی سفید به صورت چند شکلی مشاهده شد. فراوانی فنوتیپ ها و ژن ها بین گروه های مختلف نیز مقایسه شدند. در سیستم Akp-1 تعداد نوار F نسبت بهS  بسیارکم بود. گردن لخت با داشتن 9.2% نوار از نوع F کمترین تعداد را نشان داد. جمعیت های لاری، نیوهمشایر و مرندی سفید هر یک با داشتن 1، 2 و 9(+) تنها نشان دهندگان این نوار بودند. در سیستم Amy-1 فنوتیپ CC اصلا مشاهده نگردید و فنوتیپ های AC و Aa به تعداد بسیار اندکی در گردن لخت، لاری و مرندی ظاهر گشتند، در حالیکه فراوانی فنوتیپ BB و AB در همه گروه ها، نسبت به سایر فنوتیپ ها در حد نسبتا بالا دیده شد. در سیستم Es-1 فراوانی نوع BB در همه گروه ها نسبت به سایر انواع فنوتیپ نسبتا بالا بود. مرندی سفید از نظر داشتن انواع فنوتیپ نسبت به سایر گروه ها تنوع بیشتری نشان داد. فنوتیپ BB، در Es-8 با فراوانی زیاد در همه گروه ها دیده شد. در حالی که فنوتیپ AA به تعداد بسیار اندک فقط در مرندی سفید مشاهده گردید. همه افراد گروه های عمومی، گردن لخت و نیوهمشایر برای سیستم Pas از نوع فنوتیپ AA بودند، ولی بقیه گروه ها تعداد کمی فنوتیپ aa را نشان دادند. در سیستم AA, Pa-1 بیشترین فنوتیپ را در گروه های مختلف نشان داد. در صورتی که فنوتیپ BB به تعداد اندکی فقط در گروه مرندی سفید دیده شد. ترانسفرین BB در مرغان بومی ایران و نیوهمشایر پردومینانت شناخته شد. تعداد کمی از ترانسفرین AB و AA فقط در گردن لخت دیده شد. هر دو سویه مرندی نیز تعداد بسیار کمی از فنوتیپ BC را نشان دادند. در سیستم Hb-1، فنوتیپ AB بیشترین فراوانی را در گروه های مختلف نشان داد و فنوتیپ AA اصلا مشاهده نگردید و BB نیز در تعداد بسیار اندکی پدیدار شد. فروانی آلل های، Es-Es-1B8B و akp در همه گروه ها در حد بسیار بالا بود. در حالی که اختلاف فراوانی آلل های مربوط به لوکوس های، Akp-2, Es-1, Es-8 و تا حدودی Amy-1، در بعضی از گروه ها چشم گیر به نظر می رسید، اختلاف فراوانی آلل های لوکوس Hb-1 تقریبا ناچیز بود. آلل های Pas,Akp-20, Tf8 با فراوانی 1 در برخی از جمعیت ها تثبیت شدند. فراوانی آلل های Es-1A و Akp در گروه های لخت و لاری و فراوانی آلل Amy-1C در کلیه گروه ها بسیار پایین بود. آلل چهارم استراز -1 یعنی (Es-1)D با فراوانی بسیار کم در دو جمعیت لاری و مرندی سفید مشاهده گردید. شکل تاج در همه گروه ها ساده بود، فقط تعداد اندکی از انواع گلسرخی و نخودی در گروه عمومی دیده شد.در خصوص لوکوس های کنترل کننده رنگ پر، آلل B با فراوانی 0.1366 فقط در عمومی دیده شد. و آلل S نیز در دو گروه عمومی و گردن لخت مشاهده گردید. فراوانی آلل Id در حد بالا بود. لاله های گوش قرمز رنگ فراوانی بالایی را نسبت به رنگ سفید نشان داد. از اطلاعات حاصل چنین نتیجه گرفته شد که تنوع صفات ظاهری و چند شکلی پروتئین های مورد مطالعه در جمعیت های بررسی شده نسبتا بالا می باشد و اصولا مرغان بومی ایران همانند دیگر جمعیت های بومی آسیای فاقد آلل های S, I, E, B بوده و وجود این نوع آلل ها در جمعیت های کنونی، ناشی از ورود مرغان اصلاح شده خارجی و تلاقی آنها با نژادهای بومی می باشد.

تاثیر عصاره دانه گیاه سنجد تلخ با نام علمی Azadirachta indica (Juss) علیه آلودگی جلبک تک سلولیDunaliella tertiolecta (Butcher) با مژکداران تک سلولی مهاجم در شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور غلظت کشنده مژکداران و نیمه کشنده جلبک تحت تاثیر عصاره استخراج شده از دانه گیاه، در شرایط بهینه رشد جلبک بررسی شد. آزمایش نشان داد اثر کاملا کشنده، LC100 عصاره بر روی مژکداران در غلظت 4-3.6 میلی گرم در لیتر طی 24 صورت می گیرد در صورتی که EC50 جلبک طی 24 ساعت در غلظت 10 میلی گرم در لیتر می باشد. همچنین در بررسی تاثیر همزمان عصاره روی مژک داران و جلبک تک سلولی در یک نمونه آلوده شده مشخص شد عصاره در دزهای بالاتر از 5-4 میلی گرم در لیتر در 24 ساعت توانایی حذف کامل آلودگی و ترمیم توده جلبک آلوده را دارد، در حالی که در همین دز بازماندگی توده جلبکی بیش از 80% می باشد. نهایتا بررسی تاثیر طولانی مدت عصاره بر روی نمونه آلوده شده نشان داد که این عصاره در 72 ساعت هیچ تاثیر منفی بر توده جلبکی نداشته است.