تولیدات دامی
سال:1396 | دوره:19 | شماره:4 |تعداد مقالات:16

اینتحقیق به منظور بررسی عملکرد ملکه های اصلاح شده نسل سیزدهم در طرح اصلاح نژاد زنبورعسل ایران در مقایسه با ملکه های شاهد در زنبورستان های بخش خصوصی انجام شد. برای ارزیابی ملکه ها پرسشنامه-های خاصی بر اساس طیف لیکرت طراحی و در اختیار زنبورداران استان های مختلف قرار گرفت تا ملکه های لایه سوم طرح را در کنار ملکه های شاهد ارزیابی نمایند. ارزیابی کلنی های طرح در لایه سوم و مقایسه آن با ملکه های شاهد از نظر رفتار دفاعی و زمستان گذرانی و بچه دهیدر زنبورستان های بخش خصوصی نشان دهنده برتری ملکه های حاصل از طرح بود به طوری که کلنی های اصلاح شده حاصل از طرح بطور معنی داری از کلنی های شاهد برتر بودند (05/0 p<). تفاوتی بین کلنی های اصلاح شده و شاهد از نظر تولید عسل و جمعیت بالغین در زنبورستانهای بخش خصوصی مشاهده نشد. نتایج بدست آمده از این تحقیق و مقایسه ملکه های اصلاح شده و شاهد در زنبورستان های مناطق مختلف کشور نشان دهنده این است که اصلاح نژاد زنبور عسل ایرانی در بهبود صفات هدف موثر بوده و استفاده از این ملکه ها در بالا بردن عملکرد زنبورداری کشور ضرورت دارد. با توجه به نتایج به دست آمده و پیشرفت مطلوب صفات بچه دهی، رفتار دفاعی، زمستان گذرانی و پیشرفت نسبی تولید عسل و جمعیت در این تحقیق، در ادامه باید ضمن حفظ برتری های ملکه های اصلاح شده در جهت پیشرفت سریع تر صفات تولید عسل و جمعیت بالغین با افزایش ضریباین صفات در شاخص انتخاب کلنی های برتر در لایه اول طرح تلاش شود و با استفاده از روش های نوین اصلاح نژادی کلنی های مقاوم به شرایط اقلیمی آتی منطقه پرورش ایجاد گردد.

در این مطالعه، بخشی از کنجاله سویا جایگزین کنجاله سویای فرآوری شده با حرارت در جیره گاوهای شیری تحت تنش حرارتی خفیف شد. از 32 رأس گاو هلشتاین با بیش از یک زایش با روزهای شیردهی 20 ± 110 و تولید شیر 1/4± 40 کیلوگرم در روز در یک طرح بلوک های کامل تصادفی به روش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و هشت تکرار در دو دوره استفاده شد. جیره های آزمایشی حاوی دو سطح 5/15 یا 17 درصد پروتئین خام بودند که در هر کدام کنجاله سویای فرآوری شده با حرارت جایگزین بخشی از کنجاله سویا شد. هر دوره آزمایش 28 روز بود که در هفت روز آخر داده های دما و طوبت و عملکرد تولیدی ثبت و جهت اندازه گیری قابلیت هضم، فراسنجه های خونی و شکمبه ای نمونه برداری شد. میانگین شاخص حرارتی-رطوبتی در محدوده تنش حرارتی خفیف (دوره اول: 60/70، دوره دوم: 50/71) بود. تیمار حاوی 5/15 درصد پروتئین و کنجاله سویای فرآوری شده مصرف ماده خشک و ماده آلی را افزایش داد (05/0>p)، اما این اثر در جیره با 17درصد پروتئین خام و کنجاله سویای فرآوری شده مشاهده نشد. تولید و ترکیبات شیر، قابلیت هضم مواد مغذی و متغیرهای خونی بین تیمارها تفاوتی نداشت. اسید بوتیریک و اسید ایزووالریک مایع شکمبه با تغذیه کنجاله سویا فرآوری شده با حرارت افزایش یافت (05/0>p) اما غلظت این اسیدها تحت تأثیر سطح پروتئین نبود. استفاده از کنجاله سویای فرآوری شده با حرارت در سطوح پایین پروتئین اثر منفی بر تولید و ترکیب شیر نداشت و می تواند راهکاری مناسب برای افزایش مصرف خوراک در گاوهای شیری در تنش گرمایی خفیف باشد.

این پژوهش به منظور بررسی اثرات عمل آوری کاه کنجد با بخار آب تحت فشار پایین، اسید سولفوریک و مخلوط آنزیمی بر هضم پذیری و تخمیر شکمبه ای، جمعیت پروتوزوا، رفتار نشخوار و برخی فراسنجه های خونی گوسفند عربی انجام شد. 12 رأس گوسفند با جیره های شاهد (بدون کاه کنجد)، جیره حاوی کاه کنجد عمل آوری شده با 4/2 درصد اسید و بخار در دمای 130 درجه به مدت 120 دقیقه و سه گرم در کیلوگرم آنزیم، جیره حاوی کاه کنجد عمل آوری شده با اسید و آنزیم و جیره حاوی کاه کنجد عمل آوری شده با آب تغذیه شدند. مصرف ماده خشک و ماده آلی، افزایش وزن، ضریب تبدیل، قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) و اسیدی (ADF) بین تیمارها تفاوتی نداشت. عمل آوری های انجام شده میزان نیتروژن آمونیاکی، اسیدیته، و پروتوزوای شکمبه گوسفندان را تحت تأثیر قرار ندادند. زمان استراحت، نشخوار و جویدن بین تیمارها متفاوت بود و بیشترین زمان نشخوار (67/491 دقیقه در روز) مربوط به عمل آوری با مخلوط اسید و آنزیم بود (05/0>P). زمان جویدن، نشخوار و خوردن به ازای ماده خشک، ADF و NDF مصرفی و مقدار گلوکز و اوره خون گوسفندان متفاوت نبود. با توجه به نتایج این آزمایش می توان از کاه کنجد فرآوری شده با آب، فرآوری شده با مخلوط اسید و بخار و آنزیم و همچنین فرآوری با مخلوط اسید و آنزیم به جای کاه گندم در تغذیه گوسفند استفاده نمود.

هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ تفاله لیموترش با سطوح مختلف خرمای ضایعاتی در زمان های مختلف پس از سیلو کردن بود. برای تهیه سیلاژها، تفاله لیموترش با درصدهای متفاوت خرمای ضایعاتی بدون هسته(صفر، 10، 20، 30درصد) با هم مخلوط شدند و سپس در سطل هایی با گنجایش دولیتر به مدت 25، 35و 45روز سیلو شدند. میزان ماده خشک، پروتیین خام، نیتروژن آمونیاکی، دیواره سلولی، ماده آلی و خاکسترنمونه ها پس از دوره مذکور تعیین شد. pH سیلاژها بلافاصله پس از باز کردن تعیین شد. اثرات اضافه کردن سطوح مختلف خرمای ضایعاتی بدون هسته به تفاله لیمو ترش در زمان سیلو کردن در قالب آزمایش فاکتوریل (4×3) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن 30درصد خرمای ضایعاتی به سیلوی تفاله لیموترش سبب بهبود کیفیت سیلاژ و افزایش ماده خشک، ماده آلی وpH شد (05/0>p) در مقابل پروتیین خام، دیوارهسلولی، نیتروژن آمونیاکی و خاکستر سیلاژ تفاله لیموترش کاهش یافت (05/0>p). همچنین تفاله لیموترش با 30 درصد خرمای ضایعاتی دارای بالاترین انرژی و نمره ارزیابی حسی نسبت به سایر سیلاژها بود. بنابراین با توجه به نتایج حاصل، می-توان از 30درصد خرمای ضایعاتی در ترکیب تفاله لیموی سیلو شدهاستفاده نمود و بهترین مدت زمان برای سیلو کردن 45 روز توصیه می شود.

در این آزمایش، تأثیر مغز میوه بلوط بر قابلیت هضم و تخمیر شکمبه ای و برخی فراسنجه های خونی در گوسفند عربی و بز نجدی بررسی شد. در این تحقیق، مغز میوه بلوط (63 درصد) در تغذیه شش راس گوسفند عربی و شش راس بزنجدی با متوسط وزن زنده 3± 50 کیلوگرم برای مدت 28 روز استفاده شد و قابلیت هضم و تخمیر، رفتار نشخوار و برخی فراسنجه های خونی اندازه گیری شد. داده های به دست آمده در قالب طرح پلات های خرد شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که ماده خشک مصرفی و قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی تحت تاثیر اثر دام و تیمار قرار نگرفت. صرف نظر از نوع دام، ماده خشک مصرفی و قابلیت هضم پروتئین خام در تیمار شاهد بالاتر و صرف نظر از نوع تیمار، قابلیت هضم ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی در بز بالاتر از گوسفند بود(05/0P<). میزان نیتروژن آمونیاکی و pH شکمبه بین تیمار شاهد و بلوط در بز و گوسفند تفاوت معنی داری نداشت. تفاوتی در مدت زمان مصرف خوراک، نشخوار و جویدن به ازای ماده خشک، الیاف نامحلولدرشویندهخنثیو پروتئین خام مصرفی بین دو جیره شاهد و بلوط در گوسفند و بز مشاهده نشد. تغذیه میوه بلوط به دام ها، اثری بر میزان گلوکز، نیتروژن اوره ای، کلسترول و تری گلیسیرید خون در بز و گوسفند نداشت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که می توان از میوه بلوط به میزان 63 درصد در جیره بز نجدی و گوسفند عربی استفاده نمود.

در این تحقیق اثر اندازه ذرات علوفه یونجه و سیلاژ ذرت بر فعالیت جویدن، نرخ عبور مواد جامد از شکمبه و عملکرد میش های آبستن با استفاده از 30 رأس میش (سن 4/0 ± 35 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار به مدت 30 روز مطالعه شد. جیره های آزمایشی شامل یونجه (سه اندازه، با میانگین هندسی 42/2، 91/4 و 04/7 میلی متر) و سیلاژ ذرت (دو اندازه، با میانگین هندسی 36/3 و 73/7 میلی متر) بودند. تیمارهای دارای ذرات ریز یونجه و سیلاژ ذرت دارای کم ترین عامل مؤثر فیزیکی (pef>8) بودند و مقادیر عامل مؤثر فیزیکی (pef>8 و pef>1. 18) با کاهش اندازه ذرات کاهش یافتند (05/0 pP). زمان مصرف خوراک، فعالیت نشخوار و زمان کل جویدن تحت تأثیر تیمار قرار نگرفتند. بر اساس نتایج حاصل، ایجاد تعادل مناسب بین اندازه ذرات علوفه به عنوان نماینده ای از بخش فیزیکی و ویژگی های شیمیایی جیره لازم است موردتوجه قرار گیرد. تیمار دارای علوفه یونجه ریز بعلاوه سیلاژ ذرات بلند در اکثر موارد مورد ارزیابی نتایج بهتری را نشان داد و به نظر می رسد این تیمار تعادل مناسب تری در جیره برای تغذیه میش ها فراهم کرده است. بنابراین در تهیه جیره میش های آبستن با در نظر گرفتن اندازه ذرات می توان عملکرد بهتری را انتظار داشت.

تاثیر صمغ گیاه آنغوزه و اکسید مس میله ای بر کنترل انگل های داخلی و عملکرد تولیدی بره های پرواری با استفاده از 25 راس گوسفند نر نژاد بلوچی با میانگین وزن 5 ± 20 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. تیمارها شامل؛ 1-تیمار شاهد (بدون افزودنی)، 2-صمغ آنغوزه، 3-اکسید مس میله ای، 4-اکسید مس میله ای و صمغ آنغوزه و 5-داروی ضد انگل آلبندازول بود. در زمان های صفر، 15، 30، 45 و 60 روزگی آزمایش به منظور بررسی وضعیت تعداد تخم انگل از مدفوع و برای تعیین میزان هماتوکریت، از خون نمونه گیری شد. وزن کشی بره ها به صورت هفتگی انجام شد. نتایج نشان داد که تغییرات وزن فقط در هفته های سوم، چهارم، پنجم و هفتم بین گروه ها اختلاف معنی داری داشت. (05/0>P). اثر تیمارهای آزمایشی بر درصد هماتوکریت معنی دار نبود و بیشترین مقدار در زمان های مختلف مربوط به تیمار اکسید مس و آنغوزه بود. نتایج بررسی تعداد تخم انگل در مدفوع نشان داد که روند تغییرات آن در گروه های آنغوزه، اکسید مس و آلبندازول مشابه بود، به طوری که در این گروه های آزمایشی تعداد تخم انگل ها در زمان 60روزگی به حداقل رسید. همچنین گروه ترکیبی اکسید مس و صمغ آنغوزه، منجر به کاهش تخم انگل در زمان کوتاهتری (روز 45) شد. یافته های این پژوهش نشان داد که می توان از صمغ آنغوزه و اکسید مس به عنوان ترکیبات کنترل کننده انگل داخلی در گوسفند به ویژه در سیستم ارگانیک استفاده نمود.

به منظور تعیین اثرات مکمل خوراکی اسید لینولئیک مزدوج (CLA) محافظت شده و مکمل تزریقی سلنیوم و ویتامین E (E-Se) بر سیستم ایمنی گاوهای شیری و گوساله های نوزاد آنها، 40 رأس گاو شیری هلشتاین شکم دوم و بالاتر در یکی از گاوداری های صنعتی استان قزوین در سال 1394 مورد استفاده قرار گرفت. حیوانات در یک طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل به چهار گروه با 10 تکرار، تقسیم شدند. گروه های ازمایشی شامل جیره پایه (کنترل)، جیره پایه بعلاوه مکمل تزریقی E-Se، جیره پایه بعلاوه 100 گرم مکمل CLA در روز و جیره پایه بعلاوه 100 گرم مکمل CLA همراه مکمل تزریقی E-Se بود. مکمل E-Se به میزان 40 سی سی در روزهای21-، 1، 14، 28 و 42 نسبت به روز زایش به صورت عضلانی به هر گاو تزریق شد. نمونه های خون از همه گاوها درروزهای تزریق گرفته شد. خون گیری از گوساله ها در روز تولد قبل از خوردن آغوز و سن هفت روزگی انجام شد. افزودن مکمل CLA تأثیر معنی داری بر میانگین غلظت ایمونوگلوبولین G ((IgG و وضعیت کل آنتی اکسیدانی (TAS) پلاسمای گوساله ها در سنین یک و هفت روزگی نداشت. اثر مکمل E-Se بر میزان TAS پلاسمای گوساله ها درسن 7 روزگی معنی دار بود (05/0>P). افزودن مکمل CLA و مکمل E-Se تأثیر معنی داری بر میانگین غلظت IgG، MDA و TAS آغوز گاوها نداشت. افزودن مکمل CLA و مکمل E-Se تأثیر معنی داری بر میزان TAS خون و میانگین فراسنجه های خون شناسی گاوها نداشت. بر اساس نتایج حاصل، استفاده از اسید لینولئیک مزدوج در دوره انتقال اثری بر سیستم ایمنی گاوها و گوساله های متولد شده ندارد. مکمل تزریقی سلنیوم و ویتامین E وضعیت کل آنتی اکسیدانی خون گوساله های متولد شده را بهبود می بخشد.

آزمایشی برای بررسی اثرات تزریق داخل تخم مرغی و استفاده جیره ای فلاونوئید (نارینجین و هسپریدین) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، وضعیت آنتی اکسیدانی گوشت و جمعیت میکروبی انتهای روده جوجه های گوشتی، با تعداد 600 عدد تخم مرغ قابل جوجه کشی برای تزریق داخل آمنیونی (در روز 5/17 جنینی) و پس از جوجه درآوری برای دوره پرورشی در چهار تکرار 10 قطعه ایی به مدت 42 روز اجرا شد. تیمارها در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورتی که در تیمارهای یک، دو و سه، افزودن 50، 100 و 175 میلی گرم بر کیلوگرم فلاونوئید در جیره، تیمارهای چهار و پنج، تزریق 15 و 30 میلی گرم فلاونوئید، تیمار شش، تزریق 15 میلی گرم و افزودن 50 میلی گرم بر کیلوگرم فلاونوئید در جیره، تیمار هفت، تزریق 30 میلی گرم و افزودن 175 میلی گرم بر کیلوگرم فلاونوئید در جیره و تیمار هشت، گروه شاهد می باشند. اثر تیمارها بر روی صفات عملکردی نسبت به گروه شاهد معنی دار نبود. بجز تیمار چهار، کاهش میزان تولید مالون دی آلدهید گوشت ران و سینه در 28 و 42 روزگی در سایر تیمارها نسبت به گروه شاهد مشاهده شد (05/0>P). نتایج افزایش جمعیت کل باکتری های هوازی و لاکتوباسیل و کاهش کلی فرم را در تیمارها نسبت به گروه شاهد نشان دادند (05/0>P). بنابراین افزودن 175 میلی گرم نارینجین و هسپریدین در جیره با و بدون 30 میلی گرم تزریق موجب بهبود کیفیت گوشت و سطوح افزودنی 50 میلی گرم با و بدون 15 میلی گرم تزریق فلاونوئید باعث بهبود جمعیت میکروبی انتهای دستگاه گوارش گردید. به طور کلی، استفاده درون جیره ای و یا به همراه تزریق فلاونون ها اثرات مثبتی را بر بهبود سلامت و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی دارد.

تأثیر افزودن سبوس برنج بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی (مخلوط نر و ماده) یک-روزه سویه راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 12 قطعهدر هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد و جیره های حاوی 5/2، پنج و 5/7 درصد سبوس برنج بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که اگرچه در تمامی سطوح مصرفی، افزودن سبوس برنج به جیره باعث کاهش معنی داری در میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه در طول دوره آغازین، رشد و در کل دوره پرورش شد (05/0>P)، ولی تاثیر نامطلوبی بر ضریب تبدیل خوراک و شاخص کارایی تولید جوجه های گوشتی در کل دوره پرورش نداشت. اگرچه افزودن سطح پنج درصد سبوس برنج باعث افزایش معنی دار وزن نسبی دوازدهه و ایلئوم نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P) ولی این افزایش سبب بهبود قابلیت هضم مواد مغذی نشد. وزن نسبی کبد با افزودن سبوس برنج به جیره جوجه های گوشتی به صورت خطی افزایش یافت (05/0>P)، ولی وزن نسبی بورس فابریسیوس در جوجه های تغذیه شده با جیره های جاوی سبوس برنج تفاوت معنی داری با جوجه های گروه شاهد نداشت (05/0P). افزودن سبوس برنج به جیره، غلظت کلسترول و VLDLسرم خون جوجه های گوشتی را به طور خطی افزایش داد (05/0>P). نتایج این مطالعه نشان داد که، استفاده از سبوس برنج به صورت خام و بدون فرآوری در جیره جوجه های گوشتی مناسب نیست.

در این تحقیق اثر مصرف پودر گیاه خار مریم در جیره بر عملکرد رشد، فراسنجه های خونی و آنزیم های کبدی جوجه های گوشتی با استفاده از 360قطعه جوجه گوشتی نر سویهراس 308 مطالعه شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل پودر خار مریم در سه سطح صفر، 3/0و سه درصد و آنتی بیوتیک کوتریموکسازول در دو سطح صفر و 2/0 درصد در هر کیلوگرم خوراک بود که به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با شش تیمار و سه تکرار انجام شد. صفات عملکرد رشد، فراسنجه هایخونی و آنزیم های کبدی در پایان دوره آزمایش (42روزگی) اندازه گیری شدند. سطوح مختلف پودر خار مریم سبب کاهش میانگین خوراک مصرفی و میانگین وزن بدن در کل دوره پرورش شد (05/0P<). مصرف پودر خار مریم سبب کاهش میزان فراسنجه های کلسترول خون، تری گلیسرید، آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز و آنزیم آلانین آمینوترانسفراز سرم خون به ترتیب تا 6/12، 8/17، 16 و 7/59 درصد شد (01/0P<). بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش استفاده از سطوح مختلف خار مریم سبب کاهش غلظت آنزیم های کبدی می شود. بنابراین استفاده از پودر گیاه دارویی خار مریم به میزان سه درصد جیره جوجه های گوشتی باعث محافظت از کبد آن ها می شود.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف میوه بلوط با و بدون افزودن کولین در جیره جوجه های گوشتی انجام شد. تعداد 528 قطعه جوجه گوشتی یک روزه در قالب یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 22 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل کولین (صفر و 3/0 درصد جیره) و میوه بلوط (صفر، 15 و 20 درصد جیره) بودند. در جیره های آغازین (21-1 روزگی) و پایانی(42-22 روزگی)، میوه بلوط جایگزین ذرت شد بدون این که در درصد سایر مواد خوراکی جیره تغییری داده شود. نتایج نشان داد تغذیه جوجه ها با جیره حاوی 20 درصد میوه بلوط، افزایش وزن بدن را در دوره آغازین، پایانی و کل دوره (42-1روزگی) در مقایسه با جیره بدون بلوط کاهش داد (05/0>(P در همه دوره ها، استفاده از 15 و 20 درصد میوه بلوط (به استثنای سطح 15درصد در دوره پایانی) در مقایسه با سطح صفر، ضریب تبدیل خوراک را افزایش داد (05/0>(P. افزودن 3/0 درصد کولین به جیره، ضریب تبدیل خوراک دوره آغازین و کل دوره را بهبود داد (05/0>(P. اثر متقابل سطح میوه بلوط و کولین در مورد افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک معنی دار نبود. جایگزینی ذرت جیره با میوه بلوط باعث کاهش معنی دار شاخص وزن خاکستر به طول استخوان درشت نی در سن 42روزگی شد. به طور کلی، جایگزینی ذرت جیره با 15 و 20 درصد میوه بلوط، عملکرد جوجه های گوشتی را کاهش داد. افزودن کولین نتوانست از کاهش عملکرد جوجه های تغذیه شده با میوه بلوط جلوگیری نماید.

اثر افزودن عصاره اتانولی تفاله ی لیموترش به آب آشامیدنی جوجه های گوشتی بر عملکرد، پاسخ ایمنی و فراسنجه های سرم خونی جوجه های گوشتی با استفاده از 450 قطعه جوجه یک روزه (مخلوط نر و ماده) سویه ی کاب 500 در قالب طرح کاملأ تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار و 18 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل افزودن سطوح صفر (شاهد)، 4/0، 8/0، 2/1 و 6/1 درصد عصاره الکلی تفاله ی لیموترش به آب آشامیدنی از دو روزگی تا پایان دوره ی پرورش بودند. افزودن عصاره تأثیر معنی داری بر مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل نداشت. ایمونوگلبولین های کل تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت، اگرچه در جوجه های دریافت کننده 6/1 درصد عصاره تفاله لیمو ترش نسبت به دیگر گروه های آزمایشیIgM افزایش و IgY کاهش یافت (05/0P<). افزودن عصاره در همه ی سطوح سبب افزایش پاسخ ایمنی به فیتوهماگلوتینن در مقایسه با گروه شاهد گردید (05/0P<). میزان تری گلیسرید، لیپوپروتئین های با چگالی کم و خیلی کم در سرم خون جوجه های دریافت کننده ی 8/0 و 6/1 درصد عصاره تفاله لیمو ترش بطور معنی داری کمتر از دیگر تیمارها بود (05/0P<). بالاترین میزان کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتئین های با چگالی کم و خیلی کم سرم در جوجه های دریافت کننده ی 2/1 درصد عصاره تفاله لیموترش مشاهده شد، که بطور معنی داری بالاتر از دیگر تیمارها بود (05/0P<). با توجه به اثرکاهندگی تیمارهای دریافت کننده 8/0 و 6/1 درصد عصاره بر فاکتورهای خونی مثل تری گلیسرید، لیپوپروتئین های با چگالی کم و خیلی کم نسبت به تیمار شاهد استفاده از این دو سطح توصیه می شود.

تأثیردو منبع آلی عنصر روی بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی با استفاده از 750 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 این آزمایش شامل دو نوع منبع عنصر روی (روی-گلیسین و روی-متیونین) و سه سطح مختلف روی (40، 80 و 120 میلی گرم بر کیلوگرم جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و درپنج تکرار بررسی شد. وزن زنده و خوراک مصرفی به صورت هفتگی اندازه گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در پایان دوره پرورش خون گیری به عمل آمده و عیار تولید پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی، ویروس بیماری نیوکاسل و شمارش تفریقی گلبول های سفید انجام شد. استفاده از منبع روی-متیونین در مقایسه با روی-گلیسین سبب بهبود معنی دار وزن زنده (42 روزگی)، خوراک مصرفی (یک تا 28 روزگی) و ضریب تبدیل خوراک (یک تا 14 روزگی) شد (05/0P<)، ولی بر شاخص تولید و درصد ماندگاری در کل دوره اثر نداشت. عیار پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی هنگام استفاده از سطح 80 میلی گرم در کیلوگرم روی در جیره به طور معنی داری بیشتر از سایر سطوح روی بود (05/0P<). افزودن روی-متیونین به جیره در مقایسه با روی-گلیسین، عملکرد جوجه های گوشتی را بهبود داد(05/0P<). تقویت پاسخ های ایمنی با افزودن 80 میلی گرم مکمل روی آلی به جیره مشاهده شد. بر اساس نتایج این تحقیق، استفاده از فرم روی-متیونین نسبت به فرم روی-گلیسین اثرات بهتری بر عملکرد جوجه های گوشتی دارد و استفاده از آن به عنوان یک منبع روی توصیه میشود.

این پژوهش جهت ارزیابی اثرات رنگدانه های استخراج شده از فلفل قرمز در مقایسه با رنگدانه مصنوعی بر عملکرد و کیفیت تخم مرغ مرغان تخم گذار انجام شد. تعداد 64 قطعه مرغ تخم گذار تجاری سویه های-لاین 36-Wدر سن 75 هفتگی به صورت تصادفی به چهار گروه (جیره) آزمایشی شامل: 1-(جیره شاهد بدون افزودن رنگدانه طبیعی یا مصنوعی)، 2-(جیره شاهد+ افزودن 25 قسمت در میلیون رنگدانه مصنوعی کانتازانتین قرمز)، 3-(جیره شاهد+ افزودن 15 قسمت در میلیون رنگدانه استخراج شده از فلفل دلمه ای قرمز)و 4-(جیره شاهد+ افزودن 30 قسمت در میلیون رنگدانه استخراج شده از فلفل دلمه ای قرمز) در 16 قفس مجزا تقسیم شدند. رنگدانه فلفل قرمز ابتدا به وسیله حلال هگزان استخراج و سپس با هیدروکسید پتاسیمصابونی شد. در طول هشت هفته دوره آزمایشی عملکرد، کیفیت تخم مرغ و شاخص رنگ زرده در مرغان اندازه گیری و در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که تولید و کیفیت تخم مرغ تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی نسبت به گروه شاهد نداشت ولی شاخص رنگ زرده در مرغانی که رنگدانه طبیعی یا مصنوعی مصرف کرده بودند به صورت معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (01/0P<). پایداری لیپیدهای زرده تخم مرغ در برابر اکسیداسیون در مرغان تغذیه شده با رنگدانه فلفل قرمز بعد از سه هفته نگهداری تخم مرغ در دمای 18 درجه سانتی گراد به صورت معنی داری بهبود یافت (05/0P<). بر اساس نتایج این تحقیق، استفاده از30 قسمت در میلیون رنگدانه استخراج شده از فلفل دلمه ای قرمز می تواند جایگزین رنگدانه های مصنوعی در جیره مرغان تخم گذار شود.

این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پودر گل گاوزبان بر عملکرد و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی اجرا شد. بدین منظور از 160 قطعه جوجه خروس گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و10 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1-تیمار شاهد (جیره پایه)، و تیمارهای 2، 3 و 4 به ترتیب شامل جیره پایه به همراه 500، 1000 و 2000 میلی گرم پودر گل گاوزبان به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بود. پرندگان تا سن 24 روزگی تحت شرایط یکسان پرورش و تغذیه شدند. از 25 روزگی جوجه ها روزانه هشت ساعت، ازساعت نه تا 17 در دمای 2± 0C34 قرار گرفتند. نتایج این آزمایش نشان داد که پودر گل گاوزبان منجر به افزایش معنی دار افزایش وزن روزانه و کاهش معنی دار ضریب تبدیل غذایی نسبت به تیمار شاهد شد (05/0>P). استفاده از 1000 میلی گرم پودر گل-گاوزبان باعث افزایش قابلیت هضم پروتئین به میزان 13/9 درصد نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). همچنین سطوح 500 و 2000 میلی گرم باعث افزایش معنی داری در قابلیت هضم ظاهری چربی نسبت به گروه شاهد و گروه 1000 میلی گرم شدند (05/0>P). استفاده از 1000 میلی گرم پودر گل گاوزبان در مقایسه با سایر گروه ها به طور معنی داری باعث کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت، افزایش آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز، افزایش وزن نسبی بورس فابرسیوس و پانکراس شد (05/0>P). بنابراین استفاده از1000 میلی گرم پودر گل گاوزبان به ازای هر کیلوگرم وزن بدن باعث بهبود عملکرد، افزایش قابلیت هضم ظاهری پروتئین و چربی خام و برخی فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی شد.