شاهنامه فردوسی، به عنوان یگانه سند ملی ایران، آینه ی تمام نمای فرهنگ و آداب و رسوم و اساطیر این سرزمین در دوران گذشته است. در این اثر ارزشمند بسیاری از آداب و رسوم و سنن ایرانی، در موارد گوناگون به قلم درامده و نشانی از تاریخ تمدن و اخلاق و فرهنگ ملت ما را تشکیل می دهد. شاهنامه چون آسمانی پرستاره، آکنده ازموضوعات درخشنده وتابان است، یکی از این موضوعات مقوله ی ارمغان می باشد. گاه این ارمغان از طرف شخصی است که در مرتبه ای پایین قرار دارد، و همین مورد گاه فقط از روی احترام و دوستی و گاه از روی ترس و برای بدست آوردن دلِ ارمغان گیرنده می باشد. در بعضی موارد ارمغان از طرف شخصی است که در مرتبه ای بالاتر قرار دارد و برای تشکر از مورد است. گاه این ارمغان، می تواند، به عنوان رها ور سفر تلقّی شود که این هم می تواند از طرف مقام بالاتر به فرد زیردست و هم از طرف زیردست به مقام بالاتر باشد.