علوم پزشکی رازی
سال:1398 | دوره:26 | شماره:9 |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: سلول های بنیادی اسپرماتوگونی (SSCs: Spermatogonial Stem Cells) طی روند اسپرماتوژنز به سلول های جنسی بالغ تمایز پیدا کرده و باعث باروری در مردان می شوند. تکثیر و تمایز این سلول ها در آزمایشگاه می تواند راهکاری برای درمان برخی از ناباروری ها باشد. همچنین با کشت و تمایز این سلول های بنیادی به دیگر رده های سلولی امکان استفاده از این سلول ها در زمینه بیوتکنولوژی و پزشکی ترمیمی فراهم می شود. روش کار: در این مطالعه که یک مطالعه مداخله ای (آزمایشگاهی) بود، SSCs پس از هضم آنزیمی بافت بیضه، جدا شده و کشت داده شدند. تأیید هویت SSCs با آنتی بادی های OCT4، PLZF با روش ایمونوسیتوشیمی انجام شد. SSCs در محیط کشت تمایزی کشت داده شدند. سپس بیان ژن های SCP3، Boule، Crem، Protamine2 و بیان پروتئین های SCP3 و Protamine2 به ترتیب با روش Real-time PCR و ایمونوسیتوشیمی بررسی شد. همچنین توان تمایزی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی به سلول های استخوانی و چربی با کشت این سلول ها در محیط کشت تمایزی به ترتیب با رنگ آمیزی Alizarin red و Oil Red ارزیابی شد. آنالیز نتایج حاصل از این مطالعه با روش واریانس یک طرفه (One way ANOVA) انجام گرفت. یافته ها: بررسی بیان ژن ها و پروتئین های مراحل مختلف اسپرماتوژنز پس از کشت تمایزی نشان داد که SSCs می توانند در شرایط آزمایشگاهی به سلول های جنسی تمایز یافته اسپرماتوسیت و اسپرماتید تبدیل شوند. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که این سلول ها قادر هستند به دیگر رده های سلولی مانند سلول های استخوان و چربی تمایز یابند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد با توجه به توان تمایزی SSCs انسانی می توان از این سلول ها در درمان برخی از ناباروری مردانه و همچنین در زمینه سلول درمانی و پزشکی ترمیمی استفاده کرد.

زمینه و هدف: حاکمیت (حکمرانی) نظام سلامت تأثیر قابل توجهی بر عملکرد نظام سلامت و دستیابی به اهداف سلامت پایدار دارد. این پژوهش با هدف مقایسه حاکمیت نظام سلامت کشورهای موفق به منظور ارائه الگوی مناسب برای حاکمیت نظام سلامت ایران انجام شده است. روش کار: این پژوهش به صورت بررسی تطبیقی با استفاده از مرور حیطه ای به مطالعه حاکمیت نظام سلامت 11 کشور منتخب جهان شامل استرالیا، آلمان، آمریکا، انگلستان، ایران، ترکیه، ژاپن، سنگاپور، سوئد، کانادا و کوبا در هفت بعد ساختار سازمانی؛ ارتباطات و همکاری بین بخشی؛ قانونگذاری؛ سیاستگذاری و برنامه ریزی؛ تولیت؛ نظارت و ارزشیابی؛ و حفاظت از مشتریان پرداخت. یافته ها: الگوی فعلی حاکمیت نظام سلامت ایران چالش هایی در دستیابی به اهداف نظام سلامت ایجاد می کند. توسعه یک مدل یکپارچه نظام سلامت شامل الزامات و اهداف، کاهش یا ادغام برخی از معاونت ها و اداره های وزارت بهداشت، توسعه ارتباطات بیشتر با سازمان های مرتبط خارج از وزارت بهداشت، تعیین اصول راهنمای تدوین قوانین و مقررات بخش سلامت، استفاده بیشتر از شواهد پژوهشی در سیاستگذاری بهداشت و درمان، تقویت رهبری، مدیریت و تولیت نظام سلامت و تدوین استانداردهای جامع سیستمی برای ارزشیابی و اعتباربخشی خدمات سلامت، برای حاکمیت نظام سلامت ایران پیشنهاد می شود. برای ارزشیابی حاکمیت نظام سلامت می توان از شاخص های شفافیت، دموکراسی، قانون مداری، کنترل فساد، اخلاق، مسئولیت پذیری، اثربخشی، کارایی، عدالت و پایداری استفاده کرد. نتیجه گیری: حاکمیت نظام سلامت ایران با چالش های متعددی مواجه است. الگوبرداری و بومی سازی ابعاد حاکمیت نظام سلامت کشورهای موفق، منجر به تقویت حاکمیت نظام سلامت ایران می شود که زمینه را برای دستیابی اهداف پایدار نظام سلامت فراهم می کند و در نهایت منجر به افزایش بهره وری نظام سلامت کشور می شود.

زمینه و هدف: سرطان مری ششمین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در سرتاسر جهان به علت بدخیم بودن و پیش آگهی ضعیف است. miR-34a یک سرکوبگر تومور می باشد. خانواده miRNA-34 در سرکوب کردن تومور و مسیرهای انکوژنی در برخی سرطان ها نقش دارد. منظور از این تحقیق این است که پس از جایگزین کردن miR-34a تغییرات بیان ژن Vimentin معیین گردد و از طرفی تأثیر جایگزین کردن این میکروRNA بر روی تکثیر سلولی مشخص گردد. روش کار: بعد از کشت دادن رده سلولی TE-8، miR-34a در سلول های سرطانی مری جایگزین شد و بعد از جایگزینی miR-34a، بیان ژن Vimentin با روش qRT-PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. تکثیر سلولی در رده سلولی TE-8 در زمان و دوز مؤثر بعد از جایگزینی mir-34a با روش MTTمورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: جایگزین کردن miR-34a در رده سلولی TE-8 موجب کاهش معنی داری در بیان ژن بیان ژن Vimentin شد (0001/ 0 > p). mir-34a توانست (در دوز مؤثر بدست آمده) در 24 ساعت بطور چشمگیری تکثیر سلولی را کاهش دهد (0001/ 0 > p). نتیجه گیری: احتمالا جایگزینی miR-34a می تواند نقش درمانی در سرطان مری داشته باشد.

زمینه و هدف: انتروکوکوس فکالیس مقاوم به آنتی بیوتیک، به عنوان دومین علت مهم عفونت های بیمارستانی در سراسر جهان شناخته میشود. شواهد نشان می دهد که بیانesp عامل مؤثر در اتصال اولیه به سطوح و تشکیل بیوفیلم در باکتری انتروکوکوس فکالیس می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر نانوذره کورکومین بر بیان ژن پروتئین سطحی esp مؤثر در تشکیل بیوفیلم در میان نمونه های انتروکوکوس فکالیس مقاوم به دارو دارای ژن مدنظر می باشد. روش کار: در این مطالعه در مجموع 60 ایزوله انتروکوکوس فکالیس از محیط بستری بیماران از بیمارستان های شهر تهران جداسازی و بر اساس آزمون های میکروبیولوژی/بیوشیمیایی تعیین هویت گردید. ایزوله ها جهت تشخیص ژن esp توسط PCR بررسی شدند و فعالیت مهاری نانوکورکومین بر روی تشکیل بیوفیلم و بیان ژن esp با استفاده از براث میکرودایلوشن و تکنیک Real-time PCR بررسی شد. یافته ها: از 60 ایزوله مورد بررسی 12 باکتری انتروکوک فکالیس واجد ژن esp مورد بررسی قرار گرفت و نتایج MIC و سنجش بیان ژن نشان دادند که عصاره نانوکوکومین اثر ضدمیکروبی و مهاری بر روی تشکیل بیوفیلم و بیان ژن esp در ایزوله های باکتری انتروکوک فکالیس ندارد. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده شیوع بالای ژن esp در میان ایزوله های E. faecalis و نیز قابلیت آن برای در نظر گرفتن به عنوان ابزاری برای شناسایی مولکولی باکتری در فرآیند تشکیل بیوفیلم می باشد. تغییرات سطح رونوشت در حداقل غلظت مهاری نانوذره کورکومین قابل ملاحظه نبود که نشان دهنده پتانسیل پایین این نانوذره در مهار اپران esp دارد.

زمینه و هدف: انعطاف ناپذیری روانشناختی، به عنوان یک مدل نظری جدید برای آسیب شناسی روانی، با طیفی از مسائل روانشناختی مرتبط بوده است؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف تبیین اختلال اضطراب فراگیر، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال افسردگی اساسی براساس مدل آسیب شناسی روانی در درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد انجام گرفت. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 97-1396 تشکیل می دادند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، 408 دانشجو انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه اختلال اضطراب اجتماعی (SPIN)، مقیاس کوتاه اضطراب فراگیر (GAD-7)، پرسشنامه افسردگی بک-ویرایش دوم (BDI-II) و مقیاس ارزیابی جامع فرآیندهای درمان پذیرش و تعهد (compACT) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، شاخص های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد) و تکنیک معادلات ساختاری مورد استفاده قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS-22 و Lisrel-8. 85 استفاده شد. یافته ها: نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که مسیر هم جوشی شناختی و اجتناب تجربه ای به اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب فراگیر و اختلال افسردگی اساسی در سطح 01/0> pو مسیر خود مفهوم سازی شده و تسلط گذشته و آینده به اختلال اضطراب فراگیر در سطح 01/0>p معنی دار بودند. با این حال مولفه فقدان ارزش ها و عمل متعهدانه هیچ مسیر معنی داری نداشت و از مدل نهایی حذف شد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، فرآیندهای آسیب شناختی مربوط به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در میان اختلال های هیجانی، از رویکرد ابعادی به تشخیص و درمان حمایت می کند.

زمینه و هدف: ریتم شبانه روزی به عنوان یک عامل مهم در تغییر سطوح هورمونی در نظر گرفته شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ریتم شبانه روزی بر غلظت لاکتات خون و کورتیزول بزاقی پس از یک جلسه فعالیت فزاینده وامانده ساز در دختران تمرین کرده بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 15 دختر تمرین کرده با میانگین وزنی 6/4± 76/58 و شاخص توده بدن 6/2± 3/23 به صورت در دسترس انتخاب شدند و در ساعت 7 صبح و 7 عصر در آزمایشگاه حاضر شدند. نمونه ی خون و بزاق افراد قبل و بلافاصله بعد از انجام یک جلسه آزمون بیشینه فزاینده وامانده ساز روی دوچرخه ی کار سنج گرفته شد. داده ﻫ ﺎ ﺑ ﺎ اﺳ ﺘ ﻔ ﺎ ده از آزﻣ ﻮ ن ﺗ ﺤ ﻠ ﯿ ﻞ واریﺎ ﻧ ﺲ با اندازه گیری های تکراری (Repeated measures ANOVA) و آزمون تعقیبی بون فرونی در سطح معناداری 05/0 بررسی شدند. یافته ها: تفاوت معناداری در میزان لاکتات خون قبل و بعد از یک جلسه فعالیت فزاینده وامانده ساز در نوبت های صبح (001/0=p) و عصر (001/0=p) مشاهده شد، اما تفاوت معناداری در پس آزمون های لاکتات خون در نوبت های صبح و عصر مشاهده نشد. همچنین اگرچه تفاوت معناداری در میزان کورتیزول بزاقی قبل و بعد از یک جلسه فعالیت فزاینده وامانده ساز در نوبت های صبح و عصر مشاهده نشد اما تفاوت معناداری در پیش آزمون های کورتیزول بزاقی در نوبت های صبح و عصر در سطوح استراحتی مشاهده شد (025/0=p). نتیجه گیری: به طور کلی با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد ریتم شبانه روزی بر پاسخ لاکتات خون و کورتیزول بزاقی دختران ورزشکار پس از یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز تأثیری ندارد.

زمینه و هدف: کم کاری تیروئید و دیابت شیرین دو بیماری شایع انسانی هستند که در موارد متعددی بطور همزمان در مبتلایان دیده می شوند. در مورد اثر کم کاری تیروئید بر میزان گلوکز و انسولین خون گزارشات متناقضی وجود دارد. در مطالعه حاضر از طریق انجام تست تحمل گلوکز، سنجش میزان انسولین ناشتا و بررسی تغییرات بافت جزایر لانگرهانس پانکراس در موش های صحرایی کم کار تیروئید بررسی کردیم که آیا کم کاری تیروئید می تواند زمینه ساز دیابت شیرین شود؟ روش کار: در این مطالعه تعداد 20 موش صحرایی نر نژاد ویستار به دو گروه شاهد و کم کار تیروئیدی تقسیم شدند. برای ایجاد کم کاری تیروئید به مدت هشت هفته به حیوانات گروه کم کاری تیروئید آب شهری محتوی پروپیل تیویوراسیل (PTU) 02/0 درصد و به حیوانات گروه شاهد آب شهری داده شد. پنج هفته پس از شروع تحقیق، آزمایش تحمل گلوکز انجام شد و سه هفته بعد جهت سنجش هورمونهای TSH، ، T3، T4 و انسولین از حیوانات نمونه خون گرفته شد. سپس بافت پانکراس برای بررسی تغییرات بافتی جدا گردید. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که مصرف PTU 02/0 درصد به مدت پنج هفته تاثیر معنی داری بر آزمایش تحمل گلوکز ندارد. در حالیکه مصرف هشت هفته ای این ترکیب، هورمونهای T3، T4 و انسولین را بطور معنی داری کاهش و TSH را افزایش می دهد (01/0p<). نتایج مطالعات بافت شناسی نشان می دهد که ساختار جزایر لانگرهانس در گروه کم کاری تیروئید در مقایسه با گروه شاهد تغییر قابل توجهی نکرده است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که بیماری کم کاری تیروئید با مکانیزم ناشناخته ای باعث کاهش معنی دار میزان انسولین می شود و از این طریق می تواند زمینه-ساز بیماری دیابت شود و در دراز مدت می تواند به تغییرات بافتی جزایر لانگرهانس و ایجاد بیماری دیابت شیرین منجر شود.

زمینه و هدف: دررفتگی پری لونیت و شکستگی-دررفتگی پری لونیت آسیب های نادری هستند. درمان موارد مزمن و درمان نشده این آسیب ها می تواند مشکل و چالش بر انگیز باشد. در این مطالعه نتایج استفاده از روش دو مرحله ای که بر پایه کارگذاری یک اکسترنال فیکساتور با قابلیت دیسترکشن (مرحله اول) و انجام جراحی باز بعد از سه الی چهار هفته (مرحله دوم) است در این بیماران مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: تعداد 7 بیمار که با روش دو مرحله ای مورد درمان قرار گرفتند در این مطالعه گذشته نگر وارد شدند. معیارهای ارزیابی نتیجه شامل: ارزیابی درد با استفاده از مقیاس Visual Analogue Scale (VAS)، ارزیابی عملکرد مچ دست با استفاده از مقیاس ) Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand (DASH، ارزیابی قدرت Grip و Pinch و ارزیابی دامنه حرکتی مفصل رادیوکارپال و همین طور آرتروز در مفاصل رادیوکارپال و مید کارپال مچ بود. یافته ها: متوسط زمان گذشته از آسیب 9/4± 7 ماه بود. مدت زمان پیگیری بیماران به طور متوسط 7/10± 8/16 ماه بود. قدرت Grip دست درگیر بطور متوسط 1/82 دست سالم بود. قدرت Pinch دست درگیر به طور متوسط 5/82 درصد دست سالم بود. دامنه حرکتی مفصل رادیوکارپال دست درگیر در فلکسیون/ اکستنسیون بطور متوسط 6/49 درصد دست سالم و در انحراف به سمت اولنار/رادیال 6/64 درصد دست سالم بود. میانگین VAS و DASH بیماران به ترتیب 1/4 و 5/28 بود. جوش نخوردگی اسکافوئید و آرتروز مفصل رادیوکارپال هر کدام در یک بیمار دیده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج قابل قبول بیماران این مطالعه، استفاده از روش دو مرحله ای در درمان بیماران با آسیب های پری لونیت قدیمی توصیه می شود.

زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری عصب شناختی است که بر بسیاری از حوزه های عملکرد افراد تاثیر منفی دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی، نوروفیدبک بر کیفیت زندگی و اضطراب بیماران مبتلا به MS بود. روش کار: این مطالعه به شیوه نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه پژوهش شامل بیماران مبتلا به MSمراجعه کننده به کلینک های تخصصی بود که 30 نفر از آنها که ملاک های ورود به پژوهش را داشتند، انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مقیاس کیفیت زندگی (SF-36) و مقیاس اضطراب اسپیلبرگر، به عنوان ابزار پژوهش بکار رفتند. افراد گروه آزمایش به صورت یک روز در میان تحت مداخله نوروفیدبک در یک دوره 15 جلسه ای، با پروتکل آلفا/تتا که هر جلسه درمان 40 دقیقه به طول می انجامید شرکت کردند، و در گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که تمرین های نوروفیدبک در افزایش خرده مقیاس های کیفیت زندگی و کاهش اضطراب موفق بوده (01/0p< ) در حالی که تاثیر معناداری بر خرده مقیاس، کاهش محدودیت های ناشی از ایفای نقش نداشته است. نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که تمرینات نوروفیدبک به کار گرفته شده در این پژوهش می تواند به عنوان یک درمان مکمل و تاثیرگذار بر ارتقاء کیفیت زندگی و کاهش اضطراب بیماران MS مورد استفاده قرار بگیرد.

زمینه و هدف: از مطرح ترین رویکردهای مقابله با خطاهای آزمایشگاه پزشکی FMEA است. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر کنترل خطای آزمایشگاه بالینی بر اساس اجرای FMEA بر ایمنی بیماران در آزمایشگاه های استان مرکزی بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع هدف کاربردی، از لحاظ روش مداخله ای شبه تجربی و از لحاظ گردآوری داده ها مقطعی از نوع قبل-بعد بود. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد چک لیست ایمنی بیمار سازمان جهانی بهداشت بود. جامعه آماری کارشناسان فنی آزمایشگاه های بالینی بود که بصورت تمام سرشماری در دو گروه نمونه مداخله و شاهد و به تعداد 71 نفر در هر گروه انتخاب شدند. داده های پژوهش با آمار توصیفی و آزمون همبستگی اسپیرمن جهت بررسی همبستگی مقدار متغیرها قبل و بعد از مداخله و آزمون ویلکاکسون جهت تعیین تاثیر کنترل خطای آزمایشگاه بالینی بر ایمنی بیماران تحلیل شد. از نرم افزار SPSS22 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین ابعاد ایمنی بیمار قبل و بعد مداخله همبستگی معنی دار (05/0> p) و مثبت وجود دارد. مطابق نتایج آزمون ویلکاکسون، تاثیر کنترل خطای آزمایشگاه بالینی بر ایمنی بیماران و ابعاد آن یعنی حاکمیت و رهبری ایمنی بیماران (001/0=p، 73/6-= z)، جلب مشارکت و تعامل بیماران و جامعه (001/0=p، 83/5-= z)، خدمات بالینی ایمن و مبتنی بر شواهد (001/0=p، 60/6-= z) و محیط ایمن (001/0=p، 109/6-= z) تایید شد. نتیجه گیری: باتوجه به تاثیری که کنترل خطاهای آزمایشگاه بر ایمنی بیماران داشته است، لذا به مدیران آزمایشگاه های استان مرکزی پیشنهاد می گردد بر اجرای رویکرد FMEA تمرکز نمایند تا نتایج قابل ملاحظه ای در رابطه با ایمنی بیماران در بلند مدت حاصل شود.

زمینه و هدف در خصوص وجود اختلال در سیستم ایمنی افراد مبتلا به اوتیسم این احتمال وجود دارد که افراد مبتلا به اوتیسم به تزریق واکسن هپاتیت B پاسخ مناسب ندهند و بعد از تزریق واکسن نسبت به بیماری هپاتیت B مصونیت نیابند. هدف از این مطالعه، تحقیق در خصوص بررسی مصونیت کودکان مبتلا به اوتیسم به بیماری هپاتیت B 15-3 سال بعد از تزریق واکسن بدو تولد و میزان کاهش تیتر آنتی بادی علیه آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B به موازات افزایش سن و اثبات وجود خاطره ایمنی علیه واکسن هپاتیت B در این کودکان در مقایسه با گروه کنترل همسان بود. روش کار: در این مطالعه، 254 کودک مبتلا به اوتیسم و کودک سالم با محدوده سنی 15-3 سال شرکت کردند. شاخص های سرمی ویروس هپاتیت B شامل آنتی ژن سطحی ویروس (HBs-Ag)، آنتی بادی علیه آنتی ژن مرکزی (HBc-Ab) و آنتی بادی علیه آنتی ژن سطحی ویروس (HBs-Ab) بررسی شد. وجود ژنوم ویروس هپاتیت B (HBV-DNA) در سرم کودکان به روش Real-time PCR (RT-PCR) بررسی شد و موارد مثبت از نظر وجود جهش در ناحیه کدکننده HBs-Ag مشخص شد. در ادامه به کودکانی که تیتر آنتی بادی کمتر از mIU/mL 10 داشتد دوز یادآور واکسن هپاتیت B تزریق شد و یک ماه بعد از تزریق واکسن سطح سرمی HBs-Ab اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین سنی گروه اوتیسم 42/2± 14/7 و گروه کنترل 96/1± 68/8 سال بود. هفت کودک (5/6 درصد) در گروه اوتیسم HBc-Ab بودند و در همین گروه یک مورد هپاتیت مخفی (OBI) گزارش گردید. در گروه کنترل این شاخص سرمی (HBc-Ab) گزارش نشد. 6/49% از کودکان در گروه اوتیسم و کنترل تیتر HBs-Ab کمتر از mIU/mL 10 داشتند. یک ماه بعد از تزریق واکسن یادآور 100 درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم و 92% از کودکان گروه کنترل که تیتر HBs-Ab کمتر از mIU/mL 10 داشتند به تزریق واکسن یاد آور پاسخ داده وتیترآنتی بادی در آنها بیش از 4 برابر افزایش یافت (05/0P<). هر دو گروه بطور مشابه به تزریق واکسن پاسخ دادند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، پایش پاسخ به واکسن در کودکان و تزریق واکسن یاد آور در کودکان در صورت لزوم تا سن بلوغ توصیه می شود. بر خلاف نتایج تحقیقات در خصوص وجود نقص در سیستم ایمنی افراد مبتلا به اوتیسم، سیستم ایمنی این افراد قادر به مدیریت چالش تزریق واکسن هپاتیت B بود.

زمینه و هدف: بر اساس یافته های مطالعات همه گیرشناسی 85-60% زنان یائسه از علائم وازوموتور یائسگی از جمله گرگرفتگی، عرق شبانه رنج می برند. درمان های دارویی و هورمونی عوارض ناخواسته و احتمال افزایش سرطان را به دنبال داشته است. هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی مراقبه شکرگزاری بر علائم وازوموتور یائسگی است. روش کار: این مطالعه طرحی نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری است. نمونه ها از جامعه زنان 55-45 ساله مراجعه کننده به مراکز بهداشتی-درمانی شهر تنکابن با یائسگی طبیعی که حداقل 12 ماه تمام از یائسگی آن ها گذشته و دارای معیار های ورود به مطالعه و رضایت نامه آگاهانه بودند و پس از غربالگری اولیه از طریق پرسشنامه سلامت عمومی "گلدبرگ" به تعداد 30 نفر انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه (15 نفری) آزمایش و کنترل در مطالعه مشارکت داشتند. گروه مراقبه شکرگزاری به مدت 8 هفته در برنامه آموزش بر اساس دستورالعمل مراقبه "گرینبرگ" و الگوی شکرگزاری اسلامی اصفهانیان و همکاران (جلسات 2 ساعت گروهی هفته ای یک بار و تمرین انفرادی 25 دقیقه ای هرشب قبل از خواب) قرار گرفتند و گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد، مراقبه شکرگزاری در گروه آزمایش با کاهش دفعات و مدت زمان علائم وازوموتور پس از مداخله رابطه معنی دار (05/0p>) و پایداری تا مرحله پیگیری داشته است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان از مراقبه شکرگزاری در برنامه مراقبت از زنان یائسه و کاهش علائم وازوموتور آن ها در جوامع مشابه استفاده کرد.

زمینه و هدف: بر اساس یافته های مطالعات همه گیرشناسی 85-60% زنان یائسه از علائم وازوموتور یائسگی از جمله گرگرفتگی، عرق شبانه رنج می برند. درمان های دارویی و هورمونی عوارض ناخواسته و احتمال افزایش سرطان را به دنبال داشته است. هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی مراقبه شکرگزاری بر علائم وازوموتور یائسگی است. روش کار: این مطالعه طرحی نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری است. نمونه ها از جامعه زنان 55-45 ساله مراجعه کننده به مراکز بهداشتی-درمانی شهر تنکابن با یائسگی طبیعی که حداقل 12 ماه تمام از یائسگی آن ها گذشته و دارای معیار های ورود به مطالعه و رضایت نامه آگاهانه بودند و پس از غربالگری اولیه از طریق پرسشنامه سلامت عمومی "گلدبرگ" به تعداد 30 نفر انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه (15 نفری) آزمایش و کنترل در مطالعه مشارکت داشتند. گروه مراقبه شکرگزاری به مدت 8 هفته در برنامه آموزش بر اساس دستورالعمل مراقبه "گرینبرگ" و الگوی شکرگزاری اسلامی اصفهانیان و همکاران (جلسات 2 ساعت گروهی هفته ای یک بار و تمرین انفرادی 25 دقیقه ای هرشب قبل از خواب) قرار گرفتند و گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد، مراقبه شکرگزاری در گروه آزمایش با کاهش دفعات و مدت زمان علائم وازوموتور پس از مداخله رابطه معنی دار (05/0p>) و پایداری تا مرحله پیگیری داشته است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان از مراقبه شکرگزاری در برنامه مراقبت از زنان یائسه و کاهش علائم وازوموتور آن ها در جوامع مشابه استفاده کرد.

زمینه و هدف: هرچند که تومورهای مغزی در بالغین ناشایع هستند، اما جزو علل اساسی مورتالیتی و موربیدیتی به شمار می روند. روش درمانی ارجح برای رزکسیون توده های مغزی استفاده از تکنیک های مختلف جراحی می باشد که می تواند عوارض مختلفی مانند مشکلات عفونی، عصبی، و یا عروقی برای بیماران ایجاد کند و سبب کاهش کیفیت و حتی بقای آن ها و افزایش هزینه های درمانی و مراقبتی شود. این مطالعه به بررسی عوامل مرتبط با بروز عوارض پس از انجام جراحی های رزکسیون تومورهای مغزی می پردازد. روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی گذشته نگر بر روی بیمارانی که در سال 1395 در بیمارستان رسول اکرم (ص) تحت رزکسیون جراحی تومورهای مغزی قرار گرفته بودند، انجام شد. سن، جنس، میزان رزکسیون، نوع تومور، علائم و عوارض بعد از عمل جراحی و عوامل مرتبط با بروز آن ها، همچنین طول عمل جراحی و میزان خونریزی حین عمل و مدت بستری بیماران از پرونده های بایگانی استخراج و نهایتا داده ها در نرم افزار SPSS وارد و آنالیز شدند. یافته ها: این مطالعه بر روی 179 بیمار صورت گرفت که 85 نفر (5/47%) مرد و 94 نفر (5/52%) زن بودند. میانگین سن بیماران 8/45 (σ =42/17) سال، میانگین زمان بستری قبل از عمل 6/4 روز (σ =97/3) و بعد از عمل 7/9 روز (σ =48/9) بود. شایع ترین عوارض جراحی شامل هیدروسفالی (4/13%) و خونریزی داخل مغزی (5/9%) بودند. شایع ترین عارضه پزشکی (مدیکال) بروز اختلالات الکترولیتی (4/13%) بود. میانگین زمان عمل جراحی 1 ساعت و 40 دقیقه (σ =5/5) و خونریزی حین عمل 542 میلی لیتر (σ =474) محاسبه شد. نتیجه گیری: بر اساس مطالعه ما، میزان وسعت رزکسیون با بروز عوارض پس از جراحی و سن بالاتر و مدت زمان بستری قبل و بعد جراحی و زمان طولانی تر جراحی با عوارض پزشکی ارتباط معنادار داشت. همچنین در مطالعه ما سن بالا با مورتالیته بالاتری در ارتباط بود اما خونریزی حین عمل با بروز عوارض ارتباط معناداری نداشت.