علوم پزشکی رازی
سال:1398 | دوره:26 | شماره:10 |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: سرطان پستان یکی از عوامل عمده مرگ ومیر ناشی از سرطان در بین زنان می باشد. زهر عقرب حاوی پروتئین ها و پپتید های مختلفی می باشد که دارای فعالیت سیتوتوکسیک، آپوپتوتیک و مهاری علیه انواع مختلف سرطان ها می باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثر سایتوتوکسیک زهر عقرب همیسکورپیوس لپتوروس بر روی رده سلولی سرطانی T47D می باشد. روش کار: در این مطالعه سلول های T47D به صورت تک لایه در محیط RPMI1640 کشت داده شدند و سپس با روش رنگ سنجی MTT، میزان توکسیسیتی زهر عقرب بر روی رده سلولی T47D مورد بررسی قرار گرفت و IC50 آن تعیین شد. رده سلولی HEK 293 به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. یافته ها: داده های MTT assay نشان داد که زهر عقرب همیسکورپیوس لپتوروس اثر کشندگی وابسته به دوز و غلظت روی رده سلولی T47D دارد. درحالی که در دوز یکسان چنین اثری بر روی رده سلولی کنترل HEK 293 مشاهده نگردید. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده حاکی از اثر ضد سرطانی زهر عقرب همیسکورپیوس لپتوروس بر روی رده سلولی سرطان پستان (رده سلولی T47D) می باشد.

زمینه و هدف: متوتروکسات یکی از داروهای پرمصرف در شیمی درمانی است که نارسایی کلیوی یکی از عوارض جانبی آن است. آنزیم کربوکسی پپتیدازG2 (گلوکارپیداز تحت نام تجاری وراکساز) آنزیمی باکتریایی است که میتواند متوتروکسات را به متابولیت های غیرفعال خود تبدیل کند و پس از درمان با دز بالای متوتروکسات، منجر به حذف آن از مسیر غیرکلیوی می شود. روش کار: در این پروژه ابتدا ژن کربوکسی پپتیداز G2 به دست آمده از سایتNCBI (Accession number: ACY05517) در داخل وکتور pUC57 توسط شرکتGene Cust سنتز شد, سپس برای ادامه روند، وکتور pUC57 که حاوی ژن کربوکسی پپتیداز G2 بود از باکتری استخراج شد و به عنوان الگو در واکنش PCR به همراه پرایمرهای دارای سایت برشNdeI و XhoIمورد استفاده قرار گرفت. پس از آن بر روی محصولPCR هضم آنزیمی صورت گرفت و در بین سایت های مورد نظر در وکتور بیانی pET28a کلون گردید. در نهایت پلاسمید نوترکیب به داخل سویه بیانی E. coli BL21 ترنسفورم شد و تعدادی از پلاسمیدهای تایید شده از طریق Colony PCR برای تعیین توالی با پرایمر T7 promotor و T7 terminator، ارسال شدند. نتایج تعیین توالی نیز حضور ژن را تایید کردند، پس از آن بیان تحت شرایط بیانی مختلف بهینه گردید. یافته ها: بیشترین سطح بیان در غلظت 5/0 میلی مولار IPTG دمای 25 درجه سانتیگراد و مدت زمان انکوباسیون 6 ساعت تعیین شد. در انتها پروتئین مورد نظر از طریق کروماتوگرافی تمایلی نیکل آگارز تخلیص و ویژگی های سینتیکی آن بررسی شد. pH و دمای بهینه فعالیت آنزیم به ترتیب 7 و ˚ C25 به دست آمد. برای سوبسترای متوتروکسات μ M 24Km= و μ mol/min 005431/0 Vmax = محاسبه شد. نتیجه گیری: این مطالعه به منظور تولید و فرآوری آنزیم کربوکسی پپتیداز G2 بوده و در آینده این آنزیم می تواند کاندیدای بالقوه ای برای کاهش اثرات جانبی شیمی درمانی باشد.

زمینه و هدف: گیرنده ی آندروژن، به خانواده ی فاکتورهای رونویسی گیرنده ی هورمون های استروئیدی تعلق دارد و بر اساس مطالعات انجام شده، جهش های تک نوکلئوتیدی موجود در ساختار این پروتئین می توانند بر عملکرد و پاسخ آن به داروهای مهاری تأثیر بگذارند. بر همین مبنا هدف از این مطالعه بررسی تأثیر چندشکلی تک نوکلئوتیدی rs137852585 موجود در ژن کد کننده گیرنده ی آندروژن، بر پاسخ این اشکال به درمان با انزالوتامید و مطالعه ی فراوانی آن در جمعیت ایرانی است. روش کار: در این پژوهش موردی-شاهدی خون محیطی به میزان 10 میلی لیتر از 50 فرد مبتلا به سرطان پروستات و 50 فرد سالم گرفته شد. سپس DNA ژنومی نمونه ها استخراج و جداسازی شد. برای بررسی وجود پلی مورفیسم مورد نظر از تکنیک ARMS-PCR و تعیین توالی مستقیم استفاده شد و داده های آزمایشگاهی به دست آمده با استفاده از پایگاه محاسبات آماری SISA و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شد. از سوی دیگر برای بررسی اثر جهش بر روی عملکرد گیرنده آندروژن از تکنیک داکینگ و نرم افزار اتوداک 4. 2 استفاده شد و در نهایت تعیین فراوانی آللی، درجه هتروزیگوسیتی و بررسی وجود تعادل هاردی-وینبرگ با استفاده از سرور محاسباتی Genepop انجام شد و به منظور تجزیه و تحلیل آماری نتایج از سرور SISA و آزمون دقیق فیشر استفاده شد (05/0 p<). یافته ها: بررسی ها نشان دادند فراوانی آللی برای rs137852585 برای آلل جهش یافته در بیماران مبتلا به سرطان پروستات (24/0) نسبت به افراد سالم (08/0) افزایش یافت (003/0p=). از سوی دیگر بررسی نتایج داکینگ نشان داد که جهش در ساختار گیرنده آندروژن از لحاظ ترمودینامیکی فرآیند اتصال انزالوتامید به گیرنده آندروژن را نامطلوب ساخت. همچنین آنالیزهای جمعیتی نشان داد که این مارکر در جمعیت ایرانی در تعادل هاردی واینبرگ قرار داشت. نتیجه گیری: وجود چندشکلی های تک نوکلئوتیدی با تغییر در جایگاه فعال گیرنده آندروژن باعث ایجاد مقاومت به داروی انزالوتامید می شوند. از سوی دیگر وجود آلل جهش یافته rs137852585 می تواند موجب افزایش احتمال ابتلا به سرطان پروستات گردد.

خطر بروز بیماری های قلبی-عروقی در افراد چاق بیشتر با تجمع چربی احشایی ارتباط دارد تا میزان چربی زیر جلدی. بافت چربی اپیکاردیال نوعی از چربی احشایی می باشد که روی سطح قلب و بین بافت میوکارد و پریکارد احشایی قرار گرفته است. امروزه با پیشرفت های سریع در زمینه تکنیک های غیزتهاجمی تصویربرداری از قلب، توجه زیادی به سمت تصویربرداری از بافت چربی اپیکاردیال و پریوسکولار به عنوان شاخصی از چربی احشایی معطوف شده است که می تواند برای تعیین خطر بیماری های کاردیومتابولیک بسیار دقیق و اختصاصی باشد. اهمیت بافت چربی اپیکاردیال به این دلیل است که میتواند از طریق فعالیت های پاراکرین بسیاری از عملکردهای فیزیولوژیک قلب و عروق قلبی را تحت تاثیر قرار دهد. بافت چربی اپیکاردیال به عنوان یک ارگان ترشحی شناخته شده است که می تواند با آزادسازی پروتئین های مختلف که آدیپوکین نام گرفته اند به صورت مستقیم و موضعی بافت ها و عروق مجاور خود را تحت تاثیر قرار دهند. نتایج متعددی تا به امروز نشان داده اند که ترشح آدیپوکین های التهابی از بافت چربی اپیکاردیال نقش مهمی در ایجاد آترواسکلروزیس و سایر بیماری های قلبی-عروقی داشته باشد. با این حال هنوز مکانیسم دقیق فرایندهای التهابی به خوبی شناسایی نشده است. در این مقاله برخی از نقش های مهمی بافت چربی اپیکاردیال در بروز بیماری های قلبی-عروقی توضیح داده شده است.

زمینه و هدف: جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) عوارض جانبی برای قلب بیمار به همراه دارد. از جمله مهم ترین پیامدهای نامطلوب بعد از جراحی CABG بی نظمی و اختلال در ضربان قلب و تغییرپذیری ضربان قلب است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین دراز مدت ترکیبی یوگا و بازتوانی بر پارامترهای تغییر پذیری ضربان قلب (HRV) بیماران Post CABG بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، 14 بیمار CABG به صورت تصادفی به دو گروه بازتوانی (کنترل؛ 7 N=) و بازتوانی و یوگا (تجربی؛ 7 N=) تقسیم شدند. پس از ارزیابی های بالینی اولیه، انجام تست ورزش و سنجش HRV، آزمودنی ها به بخش بازتوانی بیمارستان قلب شهید رجایی تهران مراجعه و به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته برنامه تمرین مربوط به خود را انجام داده و مجددا ارزیابی های مورد نظر از آنها به عمل آمد. از آزمون تی وابسته برای انجام تغییرات درون گروهی و آزمون تی مستقل جهت مقایسه بین دو گروه در سطح معنی داری 05/0استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد در گروه تجربی در انحراف استاندارد تناوب های N تا N (SDNN) (05/0=p) و در گروه کنترل در فرکانس پایین( LF) (032/0=p) و فرکانس بالا (HF) (017/0=p) تفاوت معنی داری مشاهده شد، همچنین بین دو گروه در HF تفاوت معنی داری مشاهده شد (030/0=p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد ترکیب تمرینات یوگا و بازتوانی تاثیرات سودمندی بر تغییر پذیری ضربان قلب دارد. با بهبود شاخص HRV میزان مرگ و میر مرتبط با تغییرات ضربان قلب و اختلال اتونوم کاهش می یابد. لذا ترکیب برنامه های بازتوانی و یوگا به بیماران POST CABG پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: سرطان ریه جزء اولین سرطان های شناخته شده محسوب می گردد. تشخیص زودهنگام این سرطان سبب کاهش طول درمان و صرف هزینه های سرسام آور درمانی و عامل اصلی در بقاء و زنده ماندن افراد است. در سال های اخیر بهره مندی از روش های کامپیوتری در استفاده از داده کاوی و الگوریتم های هوشمند، سبب تسریع در تشخیص زودهنگام این سرطان شده است. هدف این مقاله ارزیابی نقش روش جدید بر پایه تحلیل مؤلفه اساسی و پرسپترون چندلایه با بهینه سازی الگوریتم ژنتیک برای تشخیص بیماری سرطان ریه مد نظر است. روش کار: در این مطالعه، داده های مورد استفاده از پایگاه داده یادگیری ماشین UCI شامل 32 پرونده بیمار با 57 ویژگی استخراج شد. پس از انجام مراحل پیش پردازش، در مرحله استخراج ویژگی و کاهش ابعاد داده، داده های اصلی سرطان ریه با استفاده از تحلیل مؤلفه اساسی به 17 ویژگی کاهش یافت. سپس در مرحله طبقه بندی این ویژگی های کاهش داده شده به پرسپترون چندلایه با بهینه سازی الگوریتم ژنتیک داده شد و حساسیت و ویژگی مدل با توجه به معیارهای دقت، حساسیت و صحت بررسی گردید. کلیه تحلیل ها با استفاده از نرم افزار MATLAB و SPSS صورت گرفت. یافته ها: برای مدل پیشنهادی، نتایج حاصل از شبیه سازی ها به ترتیب میانگین پارامترهای دقت طبقه بندی، حساسیت و صحت، 65/98، 98، 16/99 درصد بدست آمد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از داده های واقعی نشان می دهد که سیستم پیشنهادی در تشخیص سرطان ریه بسیار مؤثرتر و سریع تر از سایر روش ها بوده است و می تواند برای برنامه های کاربردی بالینی به عنوان دستیار پزشک مورد استفاده قرارگیرد.

اکثر باکتری های ایجاد کننده عفونت حداقل می توانند نسبت به برخی از آنتی بیوتیک ها مقاوم باشند و در این میان باکتری هایی که در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند، به عنوان ارگانیسم های چند مقاومتی شناخته می شوند. امروزه برای کنترل فعالیت های باکتری ها ضرورت نیاز به استراتژی های جدید بیش از پیش احساس می شود که در این زمینه یک رویکرد بسیار امیدوار کننده می تواند استفاده از علم نانومواد باشد و دانشی که در زمینه سنتز نانو مواد رو به گسترش است باید به عنوان یک استراتژی جهانی در نظر گرفته بشود. فناوری نانو، شامل علم مهندسی و تولید مواد در مقیاس اتمی و مولکولی است که به ساختارهای در حدود 100-1 نانومتر در حداقل یک بعد اشاره دارد. علاوه بر این از کاربردهای فناوری نانو می توان به علم جدید نانوپزشکی اشاره کرد که در حال حاضر شاهد اثرات عظیم آن را صنایع داروسازی و بیوتکنولوژی پزشکی هستیم واین علم به سرعت در حال تبدیل شدن به یک نیروی محرکه اصلی در زمینه فعالیت های ضدمیکروبی در جهان است. این مقاله بر استفاده از فناوری نانو به عنوان ابزاری جدید برای مقابله با چالش های فعلی در زمینه درمان بیماری های عفونی و مقاومت های آنتی بیوتیکی متمرکز شده است. بنابراین برای استفاده ایمن تر از این تکنولوژی نوپا نیاز به آزمایش های بالینی و تحقیقات بیشتر در سطح زیست شناسی مولکولی است. در نهایت، قطعاً نمی توان اثرات نامطلوب نانومواد را نادیده گرفت یا رد کرد.

زمینه و هدف: اختلال استرس پس از سانحه، نوعی اختلال اضطرابی است که در افرادی که در معرض وقایع آسیب رسان روانی قرار گرفته اند بروز می کند. این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی سه روش درمانی EMDR، CBT و EFT بر علائم اختلال استرس پس از سانحه (Posttraumatic stress disorder-PTSD) در بیماران بیمارستان اعصاب و روان نوریه کرمان انجام شد. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان اعصاب و روان نوریه کرمان در سال 1397 بود که با استفاده از نمونه گیری در دسترس هدفمند تعداد 60 بیمار با تشخیص PTSD در سه گروه آزمایشی و یک گروه گواه به صورت تصادقی جایگزین شدند. شرکت کنندگان در جلسات EMDR و EFT به صورت فردی در 6 جلسه چهل و پنج دقیقه ای و گروه CBT به صورت گروهی در 6 جلسه چهل و پنج دقیقه ای تحت درمان قرار گرفتند. همه آزمودنی ها در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به وسیله پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که علائم استرس پس از سانحه در هر سه گروه آزمایشی به طور معناداری کاهش یافته است. به طوری که برای گروه آزمایشی EMDR (02/0P<، 13/6F=)، برای گروه آزمایشی EFT (02/0P<، 33/5F=) و برای گروه آزمایشی CBT (03/0P<، 82/4F=) در سطح 001/0 معنی دار است. نتیجه گیری: هر سه گروه درمانی EMDR، CBT و EFT باعث کاهش علائم استرس پس از سانحه در افراد مبتلا به پس از سانحه می شود؛ ولی نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که مداخله EMDR موثرتر از دو روش دیگر در کاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه است.

زمینه و هدف: سرطان، دومین عامل شایع مرگ و میر پس از بیماری های قلبی-عروقی در سراسر جهان و کشورهای توسعه یافته است. سرطان پستان از دلایل مهم مرگ و میر در زنان به شمار می رود. با تشخیص زودهنگام، مرگ و میر ناشی از سرطان پستان به صورت قابل توجهی در حال کاهش است. روش های تشخیص متفاوت بوده که یکی از آن ها به عنوان یک روش غیرتهاجمی، بررسی تغییرات بیان microRNA در سرم/پلاسما خون می باشد. در این مطالعه تغییرات بیان hsa-miR-490 در سرم به دست آمده از خون بیماران مبتلا به سرطان پستان مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی، نمونه خون محیطی از30 نفر خانم مبتلا به سرطان پستان و 30 نفر سالم به عنوان گروه کنترل جمع آوری شد. پس از استخراج RNA از سرم دو گروه، کنترل کیفیت RNA استخراج شده صورت گرفت و در نهایت سنتز cDNAانجام شد. تغییرات بیان ژن به روش real-time PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بیان hsa-miR-490-5p در سرم بیماران مبتلا به سرطان پستان دارای افزایش معنی داری می باشد (05/0p<)، همچنین برای hsa-miR-490-3p تغییرات معنی داری (05/0p>) مشاهده نشد. نتیجه گیری: طبق نتایج مطالعه حاضر hsa-miR-490-5p از طریق اتصال به mRNA ژن FOXP3 و غیرفعال کردن آن سبب تضعیف سیستم ایمنی، رشد تومور و متاستاز در سرطان پستان می گردد که بیانگر نقش انکوژنی hsa-miR-490-5p می باشد.

زمینه و هدف: ورزش شیرجه هر دو خطر «برخورد با سرعت زیاد» و «عوامل تکراری مزمن» را داراست. پرش از تخته فنر با پاسچر ضعیف یا حجم زیاد شیرجه ها می تواند خطر آسیب های مزمن پرکاری را افزایش دهد. هدف از این مطالعه تعیین عوامل خطرزای آسیب های اندام تحتانی توسط آنالیز ویدئویی در حین اجرای شیرجه روی تخته فنر است. روش کار: مارکرهای غیرفعال یا بازتابی روی سطح خلفی بدن آزمودنی ها نصب شد. دوازده شیرجه روی نخبه، تکنیک «شیرجه فرشته» را به یکی از دو روش پیشروی سنتی (TRD) یا پرشی (HPF) بر روی تخته فنر m1 اجرا کردند. ناراستایی های دینامیک مچ پا، زانو و لگن در حین اجرای شیرجه ارزیابی شد. ارتباط الگوی پیشروی روی تخته فنر با ناراستایی های پویای مفاصل هیپ، زانو و مچ پا در صفحهی فرونتال و هر گام با استفاده از «معادلات برآوردگر تعمیم یافته» (GEE) با «تابع پیوند همانی» (IF) و «توزیع نرمال» (ND) انجام شد. یافته ها: نتایج مدل سازی GEE نشان داد که میانگین ناراستایی های دینامیک مفاصل به طور معناداری در گروه HPF بالاتر از TRD بود. نتیجه گیری: راستای پاسچر اندام تحتانی تحت تأثیر الگوی پیشروی بود. راستای هیپ، زانو و به ویژه مچ پا به عنوان یک عامل خطر بالقوه برای صدمات اندام تحتانی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. به مربیان پیشنهاد می شود که پس از شناخت نقاط بحرانی در عملکرد شیرجه روها، برای «ثبات پاسچر دینامیک» و «تمرینات اصلاحی» برنامه ریزی کنند.

زمینه و هدف: تمرینات ورزشی منظم یکی از راه حل های موثر در پیشگیری از بروز بیماری های قلبی-عروقی در بیماران دیابتی نوع دو است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر 8 هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی شدید (HIIT) بر بیان ژن های TIMP-2 و MMP-2 در میوکارد موش های صحرایی نر مدل دیابتی بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، 21 سر موش نر دیابتی به سه گروه 7 تایی؛ تمرین هوازی تدوامی (CT)، تناوبی شدید (HIIT) و کنترل (C) تقسیم شدند. القاء دیابت به صورت پلت با رژیم غذایی پرچرب (30 درصد چربی و 25 درصد فروکتوز) به مدت 24 هفته انجام شد. پس از آخرین جلسه تمرین و ریکاوری بعد از آن، آزمودنی ها قربانی و بطن چپ آن ها استخراج شد. جهت سنجش گلوکز پلاسما از روش گلوکز اکسیداز، برای اندازه گیری مقادیر انسولین از روش الایزا، و برای سنجش شاخص مقاومت به انسولین از روش HOMA-IR استفاده شد. همچنین جهت تعیین بیان ژن های TIMP-2 و MMP-2 از روش PCRReal time-و مقایسه گروه ها توسط آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی Tuckey برای تعیین اختلاف بین گروهی در سطح آلفای 5% استفاده شد. یافته ها: بیان ژن MMP-2 در گروه HIIT نسبت به دو گروه تمرین CT (01/0P=) و کنترل (001/0P=) کاهش معناداری را نشان داد. مقدار ژن TIMP-2 نیز در هر دو گروه تمرین CT (03/0P= ) وHIIT (001/0P=) نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری را نشان داد. وزن در گروه ها نسبت به گروه کنترل هیچ تغییر معناداری را نشان نداد. گلوکز و انسولین در گروه های تمرینی نسبت به گروه کنترل معناداری را نشان داد و HIIT نسبت به گروه تمرین تداومی در این دو فاکتور تفاوت معناداری را نشان نداد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های بدست آمده می توان چنین نتیجه گیری کرد 8 هفته تمرینHIIT با تاثیر بالاتر بر کاهش بیان ژن MMP-2 و افزایش مقدار ژن TIMP-2 در میوکارد موش های صحرایی دیابتی بد تنظیمی ژنی را تعدیل کرده و احتمالا می تواند کاردیومیوپاتی دیابتی را بهبود بخشد.