مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1398 | دوره:28 | شماره:5 |تعداد مقالات:16

در این تحقیق بیولوژی تکثیر مولدین و تکنیک پرورش لاروهای شانک زردباله در شرایط اسارت بررسی گردید. همچنین مراحل مختلف تکامل تخم و لاروها در یک دوره چهل و دو روزه شرح داده شد. قطر تخم های لقاح یافته بین 85/0-77/0 میلی متر بود. در دمای 20-19 درجه سانتیگراد تخم ها بعد از 32 ساعت تفریخ گردیدند. لاروهای تازه از تخم خارج گردیده، دارای میانگین وزنی 6/84 میکرو گرم و طول کل 87/1-76/1 میلی متر بودند. در پایان دوره چهل و دو روزه پرورش، لاروهای شانک زرد باله به وزن 5170 میکرو گرم و طول کل 6/12-1/12 میلی متر رسیدند. پر شدن کیسه شنای لاروها از هوا در طول هفته اول به خصوص از روز ششم بعد از تفریخ رخ داد. در این بررسی لاروها قادر به بلع و هضم روتیفر، ناپلی آرتمیا و خوراک فرموله استفاده شده بودند. در طول دوره پرورش تلفات بالایی حد فاصل بین روزهای بیستم تا سی ام بعد از تفریخ مشاهده گردید. میانگین بازماندگی لاروها در انتهای این آزمایش 43 درصد بود. تکنیک مناسب بکارگرفته شده جهت تغذیه مولدین و لاروها در این تحقیق منجر شد که تخم ریزی مولدین، پرورش و متامورفیسم لاروها به بچه ماهی در شرایط اسارات با موفقیت انجام پذیرد.

در این پژوهش قطعه کامل دی لوپ به همراه موتیف های تنظیمی آن در چهار گونه از ماهیان خاویاری دریای خزراز جنس Acipenser (چالباش A. Gueldenstadtii، قره برون A. persicus، شیپ A. nudiventris، اوزون برون A. stellatus) مورد بررسی قرار گرفت. استخراج DNAبا استفاده از روش استات آمونیوم و واکنش PCR توسط یک جفت آغازگر اختصاصی جهت تکثیر ناحیه کامل دی لوپ انجام گرفت. توالی یابی با استفاده از روش سنگر انجام شد. توالی تکراری مینی ستلایت در ناحیه بالادست دی لوپ و بعد از توالی کدکننده تی آر ان آ پرولین در همه گونه ها به جز شیپ مشاهده شد. نتایج نشان داد که واحدهای تکراری مرکزی 83-82 جفت بازی با 2/3 تکرار در چالباش و قره برون و 4/2 تکرار در اوزون برون سبب تنوع طول در این ناحیه شده است. علاوه بر این، توالی تکراری مرکزی، دو توالی تکراری دیگر با اندازه 39 و 43 جفت باز نیز در این بخش مشاهده شد که این توالی ها نیز با 2/3 تکرار در این ناحیه وجود داشتند. طول ناحیه کنترلی در گونه های چالباش، قره برون، اوزون برون و شیپ به ترتیب برابر با 921، 870، 826 و 839 جفت باز بود. بررسی ساختار کلی ناحیه دی لوپ نشان داد که ناحیه کنترلی ماهیان خاویاری شامل همولوگ هایی از بلوک های توالی محافظت شده CSB می باشد که واحد های تکراری مینی ستلایت در بالادست این بلوک ها واقع شده اند. حضور توالی های تکراری مینی ستلایت در ناحیه کنترلی دی لوپ اهمیت این نشانگرها را در برنامه های حفظ منابع ژنتیکی و غربالگری ماهیان خاویاری نشان می دهد.

به منظور ارزیابی کیفی رسوبات از نظر آلودگی، نمونه برداری در حوضه آبهای تیاب به صورت فصلی به مدت یک سال از پاییز 94 لغایت تابستان 95 در چهار ایستگاه شامل ایستگاه اول در دهانه خور تیاب جنوبی، ایستگاه دوم بین تیاب جنوبی و شمالی متمایل به تیاب جنوبی، ایستگاه سوم واقع در شاخه فرعی کانال آبدهی وایستگاه چهارم در انتهای خور صورت گرفت. در طول این بررسی از مجموع 48 بار عملیات نمونه برداری تعداد 32025 فرد بنتوز و میانگین 661± 696 فرد در متر مربع متعلق به 88 گونه شناسایی و شمارش شدند. بررسی مکانی تراکم ماکروبنتوزها که در چهار ایستگاه انجام شد نشان داد که ایستگاه چهار واقع در شاخه آبدهی خور با میانگین 1467 فرد در متر مربع دارای بیشترین تراکم و پس از آن ایستگاه سه واقع در شاخه فرعی کانال آبدهی، ایستگاه یک واقع در بین تیاب شمالی و تیاب جنوبی و ایستگاه دو، متمایل به تیاب جنوبی به ترتیب با تعداد 652، 393 و 223 فرد در متر مربع در رتبه های بعدی قرار دارند. بررسی شاخص منحنی فراوانی-وزن (ABC) نشان داد که منحنی فراوانی در این شاخص در هر چهار ایستگاه در بالای منحنی وزن قرار دارد و شاخص w-Statistic نیز با مقدار 33/4-در ایستگاه دو دارای کمترین مقدار است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اگرچه در ایستگاه های دور از استخرهای پرورش میگو وضعیت تنوع بمراتب بیشتر از ایستگاه های نزدیک به پرورش میگوست، ولی مقادیر مربوط به تنوع زیستی نشان می دهد که تمام مناطق تحت تاثیر پساب های حاصل از استخرهای پرورش میگو هستند.

در مطالعه حاضر به منظور ارتقاء بازده تولید ماهی شانک باله زرد عربی Acanthopagrus arabicus به عنوان یکی از گونه های مناسب برای پرورش در قفس اثر تزریق هورمون های HCG، LHRH-A2، عصاره هیپوفیز کپور و ترکیبی از هیپوفیز کپور و LHRH-A2 بر روی مولدین ماده مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای هورمونی و گروه کنترل در سه تکرار انجام شد که در هر تکرار 30 قطعه ماهی با نسبت جنسیت 1 به 1 وجود داشت. میانگین وزن نرها و ماده ها به ترتیب 310 و 675 گرم بود. در هر تکراری ماهیان ماده دو بار با دوز مشابه در فاصله زمانی 24 ساعت تزریق شدند. تخم ریزی در تمامی تانک ها اتفاق افتاد. همه تیمارهای هورمونی سبب شدند تخم ریزی زودتر و در بازه زمانی کوتاه تری اتفاق بیافتد. هماوری نسبی در تیمار هورمون ترکیبی به طور معنی داری از بقیه تیمارها بالا تر بود اما گروه کنترل و HCG کمترین هماوری نسبی را داشت (05/0>p). درصد تخم های شناور در تیمارهای مختلف و گروه کنترل تفاوت معنی داری را نشان نداد. هم چنین بازماندگی لاروها در روزهای 10 و 35 بین تیمارهای هورمونی با گروه کنترل اختلاف معنی داری نداشت. در این مطالعه چالش گرسنگی روی لاروهای سه روزه انجام شد، به طوری که درصد بازماندگی لاروها در 12، 24، 36، 48، 60 و 72 ساعت بعد از شروع چالش محاسبه شد. درصد بازماندگی لاروها بعد از شروع چالش گرسنگی در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری ثبت نشد. این مطالعه نشان داد که در القای تخم ریزی ماهی شانک زرد باله عربی، تزریق ترکیب هورمونی LHRH-A2 و CPE نسبت به هر کدام از این هورمون ها به تنهایی و هورمون HCG در ارتقاء کمیت تخم ها بدون تاثیر بر کیفیت آن ها موثرتر می باشد.

تاثیر عصاره های کونوکارپوس (Conocarpus erectus L. )، پالونیا (Paulownia fortunei) و مخلوط آنها (%50 کونوکارپوس+ %50 پالونیا) بر کارایی رشد و تغذیه، فعالیت آنزیم-های گوارشی و ایمنی غیر اختصاصی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) مورد مطالعه قرار گرفت. ماهیان به 4 گروه تغذیه ای با رژیم غذایی %0 (T1)، %1 عصاره کونوکارپوس (T2)، %1 عصاره پالونیا (T3) و مخلوط آنها (T4) به مدت 30 روز تقسیم شدند. 180 قطعه ماهی (09/4± 57 گرم) به طور تصادفی در 12 آکواریوم 70 لیتری قرار گرفتند که به 3 تیمار و 1 شاهد تقسیم شدند. عملکرد رشد ماهیان در همه تیمارهای تغذیه شده با عصاره های گیاهی در مقایسه با شاهد افزایش معنی دار آماری داشت (05/0p<)؛ بیشترین مقدار در تیمار 4 بدست آمد. ضریب تبدیل غذایی (FCR) در تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمار شاهد بهبود یافت. سطوح آنزیم های گوارشی افزایش معنی داری در تیمار 3 ماهی تغذیه شده با %1 عصاره پالونیا در مقایسه با سایر تیمارها و شاهد نشان داد. اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی مختلف و شاهد در سطح پروتئین و آلبومین سرم خون ماهی وجود نداشت (05/0p>) در حالیکه مقادیر گلوکز و هموگلوبین در ماهیان مصرف کننده عصاره گیاهی افزایش معنی داری آماری داشتند. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از عصارهای کنوکارپوس و پالونیا در جیره ماهی قزل آلای رنگین کمان منجر به بهبود رشد، آنزیم های گوارشی و ایمنی غیر اختصاصی خون شود.

فعالیت های اقتصادی انسان سبب بروز اثرات جانبی محیط زیستی فراوان شده است که می توان از تغییرات اقلیمی به عنوان مهم ترین این اثرات جانبی اشاره کرد. یکی از مولفه های تغییرات اقلیمی، تغییر الگوی بارش، پراکنش زمانی و مکانی بارش و همچنین کاهش میزان بارندگی است. با توجه به اهمیت نهاده آب در فعالیت های اقتصادی و به خصوص بخش کشاورزی و شیلات، در مطالعه حاضر، اثر تغییر بارندگی بر ارزش افزوده بخش شیلات در کوتاه مدت و بلندمدت مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور از روش خودرگرسیون با وقفه های توزیعی استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بارندگی در کوتاه مدت و بلندمدت اثر مثبت و معنی داری بر ارزش افزوده بخش شیلات دارد. همچنین بارندگی از طریق بهبود وضعیت دسترسی به منابع آب سطحی و زیرزمینی، اثر غیرمستقیم بر بهبود ارزش افزوده بخش شیلات دارد. با توجه به نتایج پیشنهاد می شود در مناطق بحرانی درگیر تغییرات اقلیمی، محدودیت های جهت صید ماهی اعمال گردد. همچنین برای تعدیل و سازگاری بخش آبزی پروری کشور نسبت به شوک های ناشی از کاهش بارندگی و تغییرات اقلیمی، زمینه بروزرسانی تکنولوژی و روش تولید از طریق ارائه تسهیلات بانکی و تأمین مالی فراهم گردد.

این مطالعه به تغییرات پارامترهای محیطی کیفیت آب رودخانه هراز به عنوان عوامل خطرساز مزارع قزل آلا پرداخته است. تعداد 84 نمونه آب در6 ایستگاه واقع درکارگاه پرورش ماهی قزل آلا طی هفت ماه طی سال های 97-1396 جمع آوری شد. اندازه گیری پارامترها با روش های استاندارد تیتراسیون و اسپکتروفتومتری انجام گرفت. طبق نتایج، دامنه تغییرات دمای آب (0/17-0/4 درجه سانتی گراد)، دمای هوا (0/28-0/5 درجه سانتی گراد)، اکسیژن محلول (24/14-36/7 میلی گرم بر لیتر)، اکسیژن خواهی بیولوژیک (80/20-20/0 میلی گرم بر لیتر)، اکسیژن خواهی شیمیایی (40/41-50/3 میلی گرم بر لیتر)، هدایت الکتریکی (650-345 میکروزیمنس برسانتیمتر)، کدورت (NTU 81-2)، کل مواد جامد معلق (72/0-01/0 گرم بر لیتر)، pH (15/8-98/6)، فسفرکل/فسفر(15/0-01/0 میلی گرم بر لیتر)، فسفات (20/0-01/0 میلی-گرم بر لیتر)، آمونیم (313/0-020/0 میلی گرم بر لیتر)، آمونیاک (36/4-14/0 میکروگرم برلیتر)، نیتریت (21/0-01/0 میلی گرم بر لیتر)، تعداد کلیفرم مدفوعی (CFU/100ml30000-9) و شاخص کیفیت آب (IRWQISC) (5/98-5/48) بوده است. نتایج براساس آزمون رگرسیون گام به گام نشان داد که عوامل خطرساز کیفیت آب در رودخانه هراز پارامترهای کلیفرم مدفوعی، فسفات، کدورت و اکسیژن خواهی بیوشیمیایی بوده است و کلیفرم مدفوعی، ضریب تاثیر (ضریب بتا) بیشتری در مقایسه با سایر پارامترها داشتند (05/0p<). در نتیجه، طبق میانگین ایستگاهی شاخص کیفیت (کمتر از 55)، آب رودخانه هراز برای پرورش ماهی قزل آلا آلوده و بحرانی است اما برای پرورش ماهی مقاوم و حیات وحش دارای شمارش میکروبی قابل قبول است. همچنین علاوه بر تغییر فصلی پارامترهای محیطی و میزان بارندگی، نحوه مدیریت کارگاه ها نیز در حفظ کیفیت آب اهمیت دارد.

در مطالعه حاضر اثر هفت نوع کربوهیدرات خوراکی بر عملکرد رشد، مصرف خوراک و میزان فعالیت آنزیم هضمی آمیلاز ماهی پنگوسی به مدت 12 هفته مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که ماهیان تغذیه شده با جیره دکسترین و نشاسته سیب زمینی عملکرد رشد بهتری را نسبت به ماهیان تغذیه شده با سایر جیره های آزمایشی بجز ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی نشاسته گندم داشتند. میزان چربی احشایی ماهیان تغذیه شده با نشاسته گندم و ذرت به صورت معنی داری بیشتر از میزان چربی احشایی ماهیان تغذیه شده با نشاسته سیب زمینی، آلفا و وکسی مایز بود. همچنین فعالیت آنزیم آمیلاز ماهیان تغذیه شده با نشاسته گندم بیشتر از فعالیت آنزیم آمیلاز ماهیان تغذیه شده با جیره های حاوی نشاسته آلفا، نشاسته ساگو، دکسترین و نشاسته سیب زمینی بود. به طور کلی، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که دکسترین و نشاسته سیب زمینی منابع مناسبی برای رشد ماهی پنگوسی و مطالعات بعدی در زمینه نیازهای تغذیه ای این ماهی می باشند.

توسعه مواد آنتی فولینگ طبیعی و دوستدار محیط زیست یک جایگزین مناسب برای حل مشکل جهانی فولینگ دریایی محسوب می شود. در تحقیق حاضر فعالیت ضد باکتریایی، ضد میکروجلبکی، ضد بارناکل و آنتی فولینگی عصاره های غیرقطبی، نیمه قطبی و قطبی سه بخش مختلف بدن (دیواره بدن، لوله گوارش و درخت تنفسی) خیار دریایی Stichopus herrmanni بررسی گردید. سنجش فعالیت مهاری عصاره های ان هگزانی، اتیل استاتی و متانولی در آزمایشگاه بر علیه پنج سویه باکتری، دو گونه میکروجلبک و لارو بارناکل آزمایش شد. جهت بررسی عملکرد آنتی فولینگی، عصاره ها به پوشش رزین اپوکسی اضافه شده و به مدت سه ماه در دریا جاگذاری شدند. براساس نتایج، عصاره اتیل استاتی دیواره بدن با کمترین غلظت مهاری (MIC) در مقابله با باکتری S. aureus (500/0 میلی گرم بر میلی لیتر) و میکروجلبک I. galbana (125/0 میلی گرم بر میلی لیتر) و کمترین غلظت کشنده متوسط (LC50) در مقابله با لارو بارناکل (061/0 میلی گرم بر میلی لیتر) دارای بهترین عملکرد بازدارندگی در بین عصاره ها بود. در پایان دوره سه ماهه آزمایش، پنل پوشش دهی شده حاوی 4% عصاره اتیل استاتی دیواره بدن دارای کمترین وزن نهایی (51/5± 67/189 گرم) و کمترین درصد پوشش فولینگ (76/74%) در بین همه پنل ها بود (05/0>P). با توجه به فعالیت آنتی فولینگی مناسب عصاره اتیل استاتی دیواره بدن S. herrmanni، استفاده از آن به عنوان جایگزین بالقوه طبیعی در رنگ های آنتی فولینگ قابل پیشنهاد است.

در دهه های اخیر بازیافت و شناسایی آنزیم های گوارشی از ماهیان توجه زیادی را به خود جلب کرده است و کاربردهای جدیدی نیز برای این آنزیم ها در برخی از صنایع، از قبیل صنعت غذا و صنایع شوینده تعریف شده است. یکی از این آنزیم های استخراجی تریپسین است که در این پژوهش با استفاده از روش سه مرحله ای استخراج با بافر Tris– HCl 50 میلی مولار (حاوی 10 میلی مولارCaCl2 با pH 5/7)، ترسیب با سولفات آمونیوم60% اشباع و کروماتوگرافی غربالی Sephadex G-75 از روده ماهی سفید استخراج و خالص سازی شد و در نتیجه آن بازده 52% و میزان تخلیص 78/25 برابر (fold) بدست آمد. پارامترهای سینتیکی Vmax و Km با استفاده از معادله میکائیلس-منتن برای سوبسترای BAPNA بترتیب 9958/2 میکرومول بر میلی گرم در دقیقه و 5350/0 میلی مول محاسبه گردید و Kcat نیز S-1 2568/6 بدست آمد. نیمه عمر تریپسین روده ماهی سفید نیز با استفاده از تبدیل نمودار فعالیت آنزیم (دقیقه) به نمودار لگاریتم طبیعی و محاسبه شیب آن برابر با 72/58 دقیقه برای سوبسترای BAPNA محاسبه شد. نتایج نشان داد که تریپسین روده ماهی سفید با سهولت و هزینه کم قابل جداسازی و خالص سازی است و از لحاظ سینتیکی کارایی بالاتری نسبت به تریپسین تجاری (خوک) دارد و قابلیت استفاده را در صنایع غذایی، صنایع شیلات، تهیه محیط کشت میکروبی و همچنین کاربرد درتحقیقات بیوتکنولوژی دارد.

مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تنوع گونه ای و پراکنش جغرافیایی ماهیان استان کهگیلویه و بویراحمد و ارائه لیست به روز شده ماهیان در این استان، انجام پذیرفت. نمونه برداری ها از رودخانه های بشار، زهره، سمه و مارون در حوضه آبریز دجله در سرتاسر استان طی سال های 1396 و 1397 انجام شد. درمجموع 27 گونه ماهی متعلق به 18 جنس و 5 خانواده، شامل ده گونه بومزاد، چهارده گونه بومی و سه گونه غیربومی شناسایی شدند. از این میان 9 گونه ماهی افزون بر آخرین لیست منتشرشده ماهیان استان، گزارش شد. همچنین نقاط داغ تنوع زیستی ماهیان در استان شناسایی شدند، تهدیدات تنوع زیستی ماهیان استان مورد بررسی قرار گرفت و جهت حفاظت از این تنوع زیستی غنی راهکارهایی ارائه شده است.

استفاده از محرکهای ایمنی نظیر جلبک ها در بالا بردن ایمنی نقش اساسی دارد. از سویی، وجود نانوذرات بر وضعیت فیزیولوژیک ماهیان اثر گذار بوده و باعث کاهش عملکرد ایمنی ماهیان می شود. از اینرو، هدف از این تحقیق بررسی تاثیر غنی سازی جیره با جلبک پادینا (Padina astraulis Hauck) بر شاخص های ایمنی سرم خون ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با نانو اکسید روی بود. تعداد 250 بچه ماهی کپور معمولی به مدت 42 روز در چهار گروه، جیره فاقد جلبک (تیمار 1، شاهد)، غذای حاوی درصدهای مختلف جلبک در جیره شامل 5/0 درصد جلبک (تیمار 2)، غذای حاوی 1 درصد جلبک ( تیمار3) و غذای حاوی 2 درصد جلبک (تیمار 4) تقسیم شدند. سپس به آب مخازن هر کدام از گروه ها، 50 درصد غلظت کشنده نانو اکسید روی (5/1 میلی گرم بر لیتر) به مدت چهارده روز اضافه شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در مجموع تیمارهای آزمایشی بر میزان پروتئین کل، ایمونوگلوبولین، آلبومین سرم خون تاثیر معنی داری داشت (05/0P<)، ولی بر شاخص گلوکز سرم خون تاثیر معنی داری نداشت (05/0P>). هم چنین تیمارهای آزمایشی بر میزان آسپارتات ترانسامیناز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP) و آلانین ترانسامیناز (ALT) سرم خون ماهی تاثیر معنی داری داشت (05/0P<)؛ میزان این شاخص ها در اثر تیمارهای تغذیه شده با جلبک پادینا به طور معنی داری افزیش یافت. همچنین میزان این شاخص ها در تیمار در معرض نانو اکسید روی و در تیمارهای ترکیب نانو اکسید روی و جلبک نیز افزایش معنی داری یافت. با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که بنظر می رسد جلبک پادینا تا حدی توانسته اثر کاهشی نانو اکسید روی را بر شاخص پروتئین کل و ایمونوگلوبولین سرم خون را بهبود ببخشد که نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه است.

تعداد 120 قطعه ماهی کپور معمولی به مدت دو هفته در تیمار با شوری های ppt 4، ppt 8، ppt 12 و آب شیرین با سه تکرار قرار داده شدند. در پایان دوره جهت مطالعات هیستومورفولوژی نمونه هایی از آبشش با ضخامت µ 4 تا µ 6 تهیه شد. همچنین برای مطالعات ایمونوهیستوشیمی و فراساختاری نمونه های مورد نظر برداشت گردید. نتایج حاکی از آن بود که در موضع فیلامنتی بیشترین تعداد سلول های کلراید مربوط به شوری ppt 8 و کمترین تعداد در تیمار شاهد، بزرگترین اندازه در شوری ppt 12 و کوچکترین متعلق به شوری ppt 4 گزارش گردید. در موضع لاملایی یشترین تعداد سلول های کلراید در شوری ppt 4 و کمترین در تیمار شاهد بدون تغییر در اندازه مشاهده شد. در مطالعات ایمونوهیستوشیمی سلول-های کلراید به تعداد زیاد در اپیتلیوم فیلامنتی و به تعداد کمتر در اپیتلیوم لاملایی در شوری های مختلف در قسمت رأسی، پایه و بین لاملاها روی فیلامنت بین لاملایی حضور داشتند. بر اساس مطالعات فراساختاری غشاء رأسی سلول های کلراید شامل فرورفتگی های عمیق، کم عمق و برآمده بود. به طور کلی، قدرت تحمل و سازش پذیری کپور معمولی نسبت به تغییرات شوری محیط، بدلیل ایجاد تغییرات سریع در سلول های کلراید جهت تنظیم میزان ورود و خروج آب و الکترولیت ها بالا بود بطوریکه گونه مورد نظر توانست نسبت به تغییرات شوری های محیطی خود را تطبیق و ادامه حیات دهد.

هدف از این تحقیق بررسی اثر استفاده از پروبیوتیکLactococcus lactis subsp. lactis و کیتین بر فاکتورهای خونی، سرمی و باکتری های دستگاه گوارش در جیره غذایی ماهی کپور معمولی بود. برای این منظور تعداد 360 قطعه بچه ماهی با وزن 5/1± 12 گرم به صورت تصادفی در تانک های آزمایشی با تیمارهای طراحی شده بر اساس ترکیب کیتین با سطوح مختلف صفر، 1 و 2 درصد و پروبیوتیک صفر و 2 درصد (g/CFU107 × 1) در جیره غذایی توزیع و به مدت 8 هفته (56 روز) پرورش داده شدند. تیمارهای آزمایش شامل شاهد (تیمار 1)، پروبیوتیک 2 درصد (تیمار 2)، کیتین 1 درصد (تیمار 3)، کیتین 2 درصد (تیمار 4)، پروبیوتیک 2 درصد+کیتین 1 درصد (تیمار 5) پروبیوتیک 2 درصد+کیتین 2 درصد (تیمار 6) بود. در پایان آزمایش، فاکتورهای خونی شامل گلبول قرمز (RBC)، میانگین حجم گلبول قرمز (MCV)، میانگین هموگلوبین در گلبول قرمز (MCH)، میانگین غلظت هموگلوبین در گلبول قرمز (MCHC)، هماتوکریت (Hb)، هماتوکریت (HCT)، گلبول سفید (WBC)، لنفوسیت، ائوزینوفیل، منوسیت، فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون شامل پروتئین کل، آلبومین، گلوکز، کلسترول و تری گلیسرید و بار باکتریایی روده تعیین شدند. نتایج نشان داد که در RBC، MCV، MCH، MCHC، هموگلوبین، هماتوکریت، منوسیت در بین تیمارها اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0p). بار باکتریایی روده ماهیان در تیمارهای مختلف بجز تیمار 6 بیشتر از تیمار شاهد بود (05/0>p) که بیشترین بار باکتریایی در تیمار 4 (CFU/g 17/25± 33/653) مشاهده شد. به طور کلی، می توان گفت که استفاده از 2 درصد پروبیوتیک و یک درصد کیتین و استفاده توأم آنها می تواند گلبول سفید و بار باکتریایی روده را بهبود بخشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.