تولیدات دامی
سال:1395 | دوره:18 | شماره:4 |تعداد مقالات:22

ورم پستان یکی از بیماری های عفونی غدد پستان است که هزینه های زیادی را به صنعت گاو شیری تحمیل می کند. مکانیسم تنظیمی این بیماری پیچیده بوده و تحت کنترل ژن های تنظیمی مختلفی قرار دارد. در مطالعه حاضر به منظور درک بهتر عناصر تنظیمی درگیر در بیماری ورم پستان، نمونه های شیر گاوهای سالم و آلوده در طی سری زمانی صفر، 12، 36، 24 و 48 ساعت پس از آلودگی جمع آوری گردید. داده های miRNA-seq از نمونه های شیر بدست آمد و با استفاده از روش های بیوانفورماتیکی پیشرفته، miRNA های جدید، ژن های هدف آن ها، عملکرد احتمالی آن ها، ایزومیرها و همچنین miRNA* های جدید شناسایی شد.نتایج منجر به شناسایی نود و دو miRNA جدید شد که تعداد بیست و شش miRNA دارای ژن همولوگ و شصت و شش miRNA فاقد ژن همولوگ در دیگر گونه ها بود. بررسی گروه-های کارکردی ژن های هدف، موید نقش miRNA های جدید در بسیاری از مکانیسم های مقابله با التهاب و آلودگی از جمله، پاسخ به تحریکات داخلی و خارجی، مرگ سلولی و تولید ایمنوگلوبین است. همچنین علاوه بر این، صد و سی و پنج miRNA* جدید نیز شناسایی شد. در مطالعه حاضر 493 ایزومیر جدید شناسایی شد که در گونه هایی نظیر انسان و موش دارای عملکردهای مرتبط با ایمنی می باشند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه ژن های هدف miRNA های جدید در مسیرهای مرتبط با بیماری ورم پستان از جمله ایمنی، مرگ سلولی و التهاب نقش دارند و این مطلب می تواند موید نقش احتمالی و تنظیمی miRNA های جدید شناسایی شده در بروز ورم پستان باشد.

این تحقیق به منظور مکان یابی QTL های صفات وزن بدن با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره کروموزوم دو بز مرخز انجام شد. برای این منظور 8 خانواده ناتنی پدری بز مرخز که در مجموع 255 فرزند (شامل 129 فرزند نر و 126 فرزند ماده) برای 6 نشانگر ریزماهواره روی کروموزوم دو تعیین ژنوتیپ شد. صفات کمی مورد نظر شامل وزن بدن در زمان تولد چهار، شش، نه و 12 ماهگی بود. معنی دار بودن اثر QTL با استفاده از نرم افزار GridQTL (نسخه 3.3.0) و به روش مکان یابی فاصله ای آزمون شد. در تحقیق حاضر، اثر یک QTL در موقعیت 153 سانتی مورگان روی کروموزوم دو بر وزن شیرگیری معنی دار شد (P<0.01). اثر جایگزینی آن 4.99 در واحد انحراف استاندارد فنوتیپی برآورد گردید. مکان این QTL در بین نشانگرهای IDVGA64 و OarFCB011 و در فاصله 10 سانتی مورگان از نشانگر IDVGA64 تعیین گردید. در پژوهش حاضر، اثر پلیوتروپی بین QTL مکان یابی شده با دیگر صفات مورد بررسی شناسایی نشد. انتظار می رود که اسکن ژنومی گسترده با استفاده از تعداد فرزندان بیشتر در درون هر خانواده امکان شناسایی اثرات پلیوتروپی و QTL های بیشتری در ارتباط با این صفات فراهم نماید و نشانگرهای مفیدی برای انتخاب به کمک نشانگر برای این صفات تامین نماید. باتوجه به فاصله اطمینان زیاد (CI = 25 cM) پیشنهاد ژن کاندیدا برای QTL تعیین شده چندان صحیح نمی باشد و توصیه می شود به منظور تعیین دقیق تر این QTL در تحقیقات آینده از تعداد فرزندان بیشتر در درون خانواده ها استفاده شود.

برای تعیین عوامل موثر بر ماندگاری و پارامترهای ژنتیکی این صفت از دو روش مدل خطی و ویبول از رکوردهای مربوط به زایش های سال های 92-1370 گاوهای هلشتاین استان اصفهان استفاده شد. فایل مشاهدات شامل 201588 رکورد شیردهی از 7 4261 دام مربوط به 65 گله تحت پوشش بود. از مجموع 33219 راس گاو حذف شده در سال های مورد مطالعه 27.9 درصد حذف ها به صورت اختیاری و 72.1 درصد غیراختیاری بوده است.میانگین طول عمر و طول عمر تولیدی گاوهای مورد مطالعه به ترتیب 57 و 32 ماه برآورد شد. در روش GLM اثرات ثابت گله سال و فصل زایش و متغیر کمکی سن زایش اول به صورت درجه دوم معنی دار بود (P<0.01). نتایج حاصل از تجزیه ماندگاری ترکیب طول عمر تولیدی و کد سانسور با استفاده از تابع ویبول با روش Lifereg نشان داد که اثر عوامل گله و سال زایش اول بر طول عمر تولیدی معنی دار (P<0.01) و سن در زایش اول به صورت درجه دوم معنی دار بود (P<0.01). وراثت پذیری طول عمر، طول عمر تولیدی و طول عمر عملکردی با روش مدل خطی به ترتیب (0.01±) 0.054، (0.01±) 0.054 و (0.013±) 0.034 برآورد گردید. وراثت پذیری طول عمر تولیدی با مدل ویبول در مقیاس لگاریتمی، اولیه و موثر به ترتیب 0.013، 0.031 و 0.02 برآورد گردید. بر اساس نتایج تحقیق حاضر، تاثیر زیاد عوامل غیرژنتیکی موثر بر ماندگاری دام ها و برآورد پایین پارامترهای ژنتیکی (وراثت پذیری) نشان می دهد که جهت بهبود این صفات اولویت بهبود شرایط محیطی می باشد.

فاکتور های نسخه برداری با اتصال به نواحی پروموتوری ژن ها و تنظیم بیان آن ها نقش مهمی در کنترل باروری حیوانات دارند. در این مطالعه، بیان ژن های nobox، ovol1 و zp3 که از ژن های کاندید درگیر در مسیر های تنظیمی ژن ها می باشند، در دو گروه چند قلوزا و تک قلوزای گوسفندان شال بررسی شد. تعداد شش راس گوسفند با توجه به شجره آنها از گله اصلاح شده ایستگاه شال قزوین جدا شده و برای این تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. پس از همزمان سازی فحلی، گوسفندان با روش بیهوش عمومی جراحی شده و فولیکول های بالغ تخمدان با روش آسپیره کردن استحصال شدند. پس از استخراج RNA، cDNA نمونه ها ساخته شد. برای بررسی بیان ژن های فوق، آغازگر های اختصاصی هر ژن طراحی شده و سپس با استفاده از روش Real-Time PCR و با بکارگیری روش DDCt بیان نسبی ژن ها سنجیده شد. مقایسات بین میانگین ها، با استفاده از رویه آماری T-Test انجام شد. همچنین با استفاده از نرم افزار BDGP نواحی پروموتوری و فاکتور های نسخه برداری ژن های مورد مطالعه بررسی شد. بیان ژن های nobox و ovol1 در گروه حیوانات چندقلوزا، معنی دار بود (P<0.01). تفاوتی در بیان ژن zp3 در گروه های مورد مطالعه مشاهده نشد. بر اساس نتایج حاصل، ژن های nobox و ovol1 می توانند از جمله ژن های موثر در چند قلوزایی گوسفندان شال باشند.

این پژوهش به منظور بررسی ارتباط ژنتیکی و فنوتیپی میان پارامترهای منحنی رشد در گوسفند مهربان انجام شد. داده های مورد استفاده از سازمان جهاد کشاورزی استان همدان بود که مشتمل بر 35414 رکورد وزن بدن از تولد تا سن 365 روزگی در طی سال های 90-1380بود. پارامترهای مدل رشد Brody، شامل A (وزن بلوغ مجانبی یا متوسط وزن حیوان در هنگام بلوغ)، B (نسبت وزن بلوغ مجانبی به افزایش وزن به صورت درصدی از وزن بلوغ) و K (سرعت رشد تا رسیدن به وزن بلوغ) مطالعه شد. عوامل ثابت موثر بر پارامترهای منحنی رشد با رویه GLM نرم افزار آماری SAS مشخص شدند. مدل تجزیه ژنتیکی شامل اثر مستقیم حیوان، اثر ژنتیکی افزایشی مادری، اثر محیطی دائمی مادری و کوواریانس بین اثر ژنتیکی افزایشی مستقیم و مادری بود. برای برآورد ارتباط ژنتیکی بین پارامترهای منحنی رشد از روش Bayesian مبتنی بر نمونه گیری Gibbs استفاده شد. وراثت پذیری مستقیم پارامترهای منحنی رشد A، B و K به ترتیب 0.29، 0.63 و 0.27 برآورد شد. همبستگی ژنتیکی مستقیم A و B مثبت و زیاد (0.58) بود که نشان می دهد ارتباط این پارامترها با یکدیگر هم جهت است، ولی این همبستگی بین B و K (-0.69) و بین A و K (-0.54) منفی و پایین است.نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که بهبود پارامترهای منحنی رشد گوسفند مهربان در برنامه های انتخاب امکان پذیر است.بنابراین، ارائه استراتژی انتخاب بهینه برای دستیابی به شکل مطلوب منحنی رشد در گوسفند مهربان از راه تغییر ژنتیکی پارامترهای مدل حائز اهمیت است.

در این تحقیق به منظور شناسایی جایگاه ها و ژن های مرتبط با صفات کیفیت گوشت، مطالعه پویش کل ژنوم (GWAS) با استفاده از یک تراشه SNP ژنوم مرغ (Illumnia 60k Chicken SNP Beadchip) در یک جمعیت F2 حاصل از تلاقی دوطرفه مرغ بومی آذربایجان غربی و لاین B سویه گوشتی آرین انجام شد. برای هر پرنده، صفات شامل: ظرفیت نگهداری آب، رنگ گوشت (روشنایی، قرمزی و زردی)، میزان نیروی برشی و PH نهایی گوشت اندازه گیری شد. با استفاده از دو مدل خطی معمول (GLM) و مدل خطی مختلط فشرده (Compressed MLM) ارتباط هر یک SNP ها با صفات کیفیت گوشت بررسی شد. در مجموع تعداد36 نشانگر SNP در سطح احتمال پیشنهادی و معنی داری برای صفات کیفیت گوشت شناسایی شد که تعداد 3نشانگر SNP با روش Compressed MLM برای صفت فاکتور زردی گوشت و تعداد 18 نشانگر SNP با روش GLM برای صفات فاکتور زردی گوشت، pH نهایی گوشت، ظرفیت نگهداری آب و میزان نیروی برشی معنی دار شدند. ژن های کاندیدای شناسایی شده، عملکرد مولکولی مرتبط با صفات کیفیت گوشت داشتند و لذا می توان از این ژن های کاندیدا در برنامه های اصلاحی طیور مورد استفاده قرار داد.

به منظور بررسی چندشکلی ژن لپتین و ارتباط آن با صفات کیفیت اسپرم و ابعاد بیضه، از 96 راس گوسفند نژاد سنجابی در طی دو سال و در دو فصل پاییز و بهار، اسپرم گیری شد. به طور همزمان طول، عرض و محیط بیضه نیز اندازه گیری گردید و برای استخراج DNA، از رگ وداج گوسفندان خون گیری شد. واکنش زنجیره ای پلی مراز برای تکثیر قطعه 463 جفت باز اگزون سه ژن لپتین با استفاده از یک جفت آغازگر اختصاصی انجام گرفت. پس از هضم قطعات PCR و تفکیک سه ژنوتیپ GG، GT و TT در نمونه های موردمطالعه، رابطه چندشکلی ژن لپتین با حرکت انفرادی اسپرم معنی دار بود (P<0.05) و حرکت اسپرماتوزوئید در دام های با ژنوتیپ GG بیشترین مقدار بود (P<0.05). میانگین حجم و غلظت اسپرم، کل اسپرم انزال شده، توان غشای پلاسمایی اسپرم، نسبت اسپرم های زنده به مرده و شاخص اسپرم در دام های با ژنوتیپ GG بیشتر بود (P>0.05). همچنین اثر چندشکلی ژن لپتین بر ابعاد بیضه معنی دار نبود، در دام های دارای ژنوتیپ TT میانگین طول و محیط بیضه و در دام های با ژنوتیپ GT عرض و حجم بیضه نسبت به ژنوتیپ GG بیشتر بود. نتایج نشان داد که برای این جایگاه چندشکل ژن لپتین جهت بهبود باروری در برنامه های اصلاح نژادی گوسفند سنجابی است، هتروزیگوسیته زیاد بود و به نظر می رسد تحقیقات بیشتر در جمعیت های بزرگتر برای درک بهتر رابطه جایگاه های چندشکل دیگر این ژن بر باروری قوچ ها ضروری است.

آزمایش حاضر به منظور بررسی ترکیب شیمیایی و خصوصیات هضمی و تخمیری برگ توت سیاه و یا جیره های حاوی مقادیر صفر، 25، 50، 75 و 100 درصد از آن، توسط جمعیت کامل میکروارگانیسم ها یا قارچ های شکمبه گوسفند، انجام گرفت.ماده خشک، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) و اسیدی (ADF)، خاکستر و تانن برگ توت سیاه به ترتیب 96.5، 19.30، 36.82، 15.90، 9.31 و 0.30 درصد بود. مقدار عامل تفکیک کننده، ماده آلی واقعا تجزیه شده، تولید توده میکروبی و بازده آن در توت سیاه بیشتر از علوفه یونجه بود (P<0.05). با افزایش مقدار برگ توت در جیره تولید گاز افزایش یافت، به طوری که جیره حاوی 30 درصد برگ توت بیشترین پتانسیل تولید گاز را داشت (P<0.05). با افزایش مقدار برگ توت در جیره تجزیه دیواره سلولی، قابلیت هضم ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و اسیدهای چرب کوتاه زنجیر افزایش یافت (P<0.05). بنابراین، جایگزین کردن علوفه یونجه با برگ توت در جیره اثر منفی بر فعالیت هضمی میکروارگانیسم ها، به ویژه قارچ های جداشده شکمبه که بیشتر هاضم الیاف و بخش های سخت گیاه هستند، ندارد و می توان از برگ توت به دلیل پروتئین بیشتر و الیاف کمتر، به جای یونجه در جیره بره های پرواری استفاده کرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در این پژوهش، انرژی قابل متابولیسم و خالص شیر دهی علوفه اسپرس با استفاده از ترکیبات شیمیایی و داده های آزمایش تولید گاز اندازه گیری شد. داده های خام از آزمایشگاه تغذیه موسسه تحقیقات علوم دامی کشور و آزمایشگاه های تغذیه برخی از مراکز آموزشی- پژوهشی کشور جمع آوری شدند. داده های مورد استفاده شامل نتایج تعیین ترکیبات شیمیایی، آزمایشات تولید گاز و تعداد محدودی آزمایش تعیین انرژی قابل متابولیسم علوفه اسپرس بودند. معادلات برازش شده خطی، لگاریتمی، معکوس، درجه دوم، درجه سوم، توانی، تابع اس و نمایی برای پروتئین خام، چربی خام، خاکستر، فیبر خام، فیبر نامحلول در شوینده خنثی، فیبر نامحلول در شوینده اسیدی و عصاره فاقد نیتروژن مشخص شدند. از بین معادلات به دست آمده برای ترکیبات شیمیایی مذکور، معادلات برازش شده برای پروتئین خام معنی دار (P<0.001) و ضریب تعیین در آنها بالا بود (R2=0.731). در معادلات مورد اشاره بالا، برای تخمین انرژی قابل متابولیسم اسپرس، درصد پروتئین خام را می توان به عنوان یک متغیر مستقل انتخاب کرد، با این متغیر و با استفاده از معادلات، میزان انرژی قابل متابولیسم اسپرس 2.43 مگا کالری در کیلوگرم ماده خشک بر اساس مقدار پروتئین خام به دست آمد. انرژی خالص شیر دهی برابر 1.29 برآورد شد، انرژی خالص نگهداری و رشد نیز به ترتیب برابر 1.55 و 0.94 محاسبه شدند و نتیجه کاربردی این که با یک آزمایش شیمیایی ساده پروتئین خام در آزمایشگاه تغذیه می توان انرژی قابل دسترس دامها از علوفه اسپرس را برآورد کرد و در جیره نویسی نشخوارکنندگان به کار برد.

تاثیر ترتیب خوراک دهی و پختن دانه جو بر قابلیت هضم فیبر و فعالیت آنزیم های هیدرولیتیک در محتویات کولون اسب بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با شش راس مادیان عربی به صورت کراس- اور در 4 دوره دو هفته ای انجام شد. بخش کنسانتره جیره یا نیم ساعت قبل (غلات - علوفه) و یا نیم ساعت بعد از بخش علوفه (علوفه - غلات) در اختیار اسب ها قرار گرفت. دانه جو یا به صورت پخته (فراوری شده) و یا به صورت خرد شده (فرآوری نشده) استفاده شد. در انتهای هر دوره، نمونه مدفوع به طور مستقیم از رکتوم جمع آوری شد و فعالیت آنزیم های کربوکسی میتیل سلولاز، میکروکریستالین سلولاز، آلف آمیلاز و فعالیت تجزیه کاغذ صافی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میزان مصرف ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در ترتیب غلات - علوفه بیشتر از ترتیب علوفه - غلات بود (P<0.05). ترتیب خوراک دهی تاثیری بر قابلیت هضم فیبر، فعالیت آنزیم های کربوکسی متیل سلولاز، میکروکریستالین سلولاز و فعالیت تجزیه کاغذ صافی نداشت. فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز در اثر مصرف بخش غلات قبل از بخش علوفه افزایش و در اثر پختن دانه جو کاهش یافت (P<0.05). زمانی که جو فراوری شده استفاده شد، فعالیت آنزیم کربوکسی متیل سلولاز در ترتیب علوفه - غلات کاهش، ولی در ترتیب غلات - علوفه افزایش یافت (P<0.05). بر اساس نتایج حاصل، مصرف دانه غلات نیم ساعت بعد از علوفه و پختن دانه جو تاثیرات مثبتی بر فعالیت آنزیم های هیدرولیتیک در محتویات رکتومی مادیان های عربی دارد.

اثر خوراندن پروبیوتیک تجاری (پری مالاک) بر عملکرد و صفات لاشه بزغاله های مرخز با استفاده از 16 راس بزغاله نر نژاد مرخز (سن سه ماه و وزن 13.2±1.6 کیلوگرم) در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 2 تیمار و 8 تکرار، به مدت 119 روز مورد بررسی قرار گرفت. در طول دوره آزمایش میزان خوراک مصرفی هر بزغاله به صورت روزانه و افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به صورت ماهیانه محاسبه و ثبت شدند. به منظور تعیین غلظت برخی فراسنجه های خونی، در 3 دوره با بازه های زمانی برابر از ورید وداج بزغاله ها خونگیری به عمل آمد و در انتهای دوره پروار بزغاله ها به منظور بررسی ویژگی های لاشه کشتار شدند. خوراندن پروبیوتیک تاثیری بر فراسنجه های عملکردی بزغاله ها شامل وزن زنده نهایی، میانگین خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک نداشت. به استثنای غلظت کراتینین پلاسما که در تیمار حاوی پروبیوتیک مقدار کمتری را به خود اختصاص داد (P<0.05)، غلظت دیگر فراسنجه های خونی تحت تاثیر خوراندن پروبیوتیک قرار نگرفت. فراسنجه های ارزیابی شده در تفکیک لاشه شامل اوزان بدن، لاشه، دستگاه گوارش، کبد، قلب، بافت های چربی، قطعات گردن، کمر، سینه و ران و نیز سطح مقطع عضله راسته فاقد اختلاف معنی دار در بین تیمارهای آزمایشی بوده و تنها در رابطه با ضخامت چربی زیرپوستی و وزن کتف تفاوت معنی داری در بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد (P<0.05). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از این پروبیوتیک در جیره بزغاله های سالم و در حال رشد تاثیری بر عملکرد و غالب صفات لاشه ندارد.

اثر غلظت های مختلف ژله رویال به عنوان یک آنتی اکسیدان، بر بلوغ برون تنی تخمک بز در یک طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار (غلظت های صفر (شاهد)، پنج، 10 و 20 میلی گرم بر میلی لیتر ژله رویال) بررسی شد. تخمدان های بز از کشتارگاه جمع آوری و مجموعه اووسایت کومولوس بز از فولیکول های آنترال جدا شدند و در محیط Medium 199 به همراه غلظت های مختلف ژله رویال کشت داده شدند. اووسایت ها پس از 24 ساعت به بلوغ رسیدند. نتایج نشان داد که افزایش غلظت ژله رویال به طور معنی داری (P<0.05) نرخ بلوغ برون تنی تخمک ها را از 54 درصد (تیمار شاهد) به 93 درصد (تیمار20 میلی گرم در میلی لیتر) افزایش داد. افزایش غلظت ژله رویال در محیط کشت بلوغ، موجب افزایش معنی دار (P<0.05) نرخ کلیواژ از 62.5±2.64 درصد (تیمار شاهد) به 85.6±3.78 درصد (تیمار 20میلی گرم در میلی لیتر) و نرخ تولید بلاستوسیت از 15.4±2.26 درصد (تیمار شاهد) به 38.6±3.42 درصد (تیمار20 میلی گرم در میلی لیتر) شد. با افزایش غلظت ژله رویال در محیط، بیان نسبی ژن های سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز به طور معنی داری (P<0.05) افزایش یافت. بر اساس نتایج حاصل، افزودن 20 میلی گرم بر میلی لیتر ژله رویال در محیط بلوغ تخمک، موجب بهبود وضعیت اکسیداتیو، بلوغ هسته ای تخمک و رشد و نمو بلاستوسیست بز شد.

تاثیر پروبیوتیک، پری بیوتیک و مخلوط آنها در جیره های با کمبود پروتئین بر عملکرد و هیستومورفومتری روده در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 4 با دو سطح پروتئین (توصیه شده و 10 درصد کمتر) و چهار نوع افزودنی (بدون افزودنی، پروبیوتیک گالیپرو، پری بیوتیک تکنوموس و مخلوط آنها) در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه بلدرچین در هر تکرار بررسی شد. پرندگان از جیره های کم پروتئین به مقدار بیشتری مصرف نمودند و ضریب تبدیل بالاتری داشتند (P<0.05). ضریب تبدیل پرندگانی که در جیره خود افزودنی (پری بیوتیک، پروبیوتیک و مخلوط آنها) دریافت کردند، کمتر بود (P<0.05). وزن نسبی روده کور در پرندگانی که با جیره های با پروتئین کمتر تغذیه شدند، بیشتر بود (P<0.05). افزایش معنی دار در عمق کریپت در دوازدهه و کاهش معنی دار در طول پرز در ژژونوم و نسبت طول پرز:عمق کریپت در دوازدهه و ژژنوم با تغذیه جیره هایی با کمبود پروتئین مشاهده شد (P<0.05). طول پرز در دوازدهه پرندگان با جیره فاقد افزودنی، کمتر از پرندگان تغذیه شده با جیره های حاوی پری بیوتیک و مخلوط آنها بود (P<0.05). نسبت طول پرز: عمق کریپت در ژژنوم پرندگانی که با جیره حاوی پروتئین توصیه شده و مخلوط پروبیوتیک و پری بیوتیک تغذیه شدند، بالاتر از سایر پرندگان بود (P<0.05). افزودن مخلوط پروبیوتیک و پری بیوتیک به جیره سبب افزایش طول پرزهای ایلئوم شد (P<0.05). بر اساس نتایج حاصل، استفاده از پروبیوتیک، پری بیوتیک و مخلوط آنها در جیره هایی با کمبود پروتئین، با بهبود فراسنجه های هیستومورفومتریک روده بلدرچین ژاپنی، موجب بهبود ضریب تبدیل در آنها می شود.

هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تاثیر مصرف دانه جو به صورت کامل به همراه مکمل پلی آنزیمی گالی زیم بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی در مرغ های تخمگذار بود. در این تحقیق، از 105 قطعه مرغ تخم گذار سویه های لاین w-36 در سن 40 هفته در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 7 تکرار و 3 قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد، جیره حاوی دانه جو بدون آنزیم، جیره حاوی دانه جو و مکمل آنزیمی گالی زیم، جیره حاوی بلغور جو خرد شده بدون آنزیم، جیره حاوی بلغور جو و مکمل آنزیمی گالی زیم بودند. اثر تیمارهای آزمایشی بر درصد تولید و وزن تخم مرغ معنی دار نبود، ولی مرغ هایی که با جیره های حاوی دانه جو (با یا بدون مکمل آنزیمی) تغذیه شدند، مصرف خوراک روزانه بیشتری در مقایسه با پرندگان شاهد داشتند (P<0.05). اثر تیمارهای آزمایشی بر خصوصیات کیفی تخم مرغ معنی دار نبود. افزودن مکمل آنزیمی گالی زیم به جیره های حاوی جو، تاثیری بر انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری جیره، قابلیت هضم ماده آلی و ماده خشک نداشت. استفاده از آنزیم در جیره های حاوی بلغور جو قابلیت هضم پروتئین را افزایش داد. بر اساس نتایج این آزمایش، می توان با 50 درصد دانه ذرت در جیره هایی بر پایه ذرت و سویا را با دانه جو همراه با مکمل آنزیمی بدون کاهش عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی جایگزین کرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

تاثیر استفاده از غلاف بادام زمینی به عنوان یک منبع فیبر نامحلول در جیره بر عملکرد رشد، ریخت شناسی روده و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار (سطوح صفر (شاهد)، 2.5، 5 و 7.5 درصد غلاف بادام زمینی در جیره) 5 تکرار و 16 پرنده در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی بررسی شد. در دوره رشد (11 تا 24 روزگی)، استفاده از غلاف بادام زمینی در جیره، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی را کاهش داد، ولی پرندگانی که با جیره حاوی 7.5 درصد غلاف بادام زمینی تغذیه شدند، افزایش وزن روزانه بیشتری داشتند (P<0.05). غلاف بادام زمینی، ضرایب قابلیت هضم ماده خشک و عصاره اتری را بهبود بخشید و جیره های حاوی سطوح 2.5 یا 5 درصد غلاف بادام زمینی قابلیت هضم ماده آلی بالاتری در مقایسه با جیره شاهد داشتند (P<0.05). طول پرزهای روده کوچک جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی 5 یا 7.5 درصد غلاف بادام زمینی در مقایسه با پرنده های شاهد بیشتر بود (P<0.05). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از غلاف بادام زمینی تا سطح 7.5 درصد از جیره اثری منفی بر عملکرد رشد جوجه های گوشتی ندارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

تاثیر سطوح مختلف عصاره اتانولی گیاه زغال اخته در بهبود کیفیت منی قوچ طی فرآیند انجماد - یخ گشایی بررسی شد. در این مطالعه از 5قوچ، 2 بار در هفته به کمک واژن مصنوعی اسپرم گیری شد. به منظور از بین بردن اثرات فردی، نمونه های منی گرفته شده با هم مخلوط شدند. سطوح مختلف عصاره زغال اخته (صفر، 100، 150، 200 میکرولیتر در میلی لیتر) به رقیق کننده بر پایه تریس افزوده شد. نمونه های منی پس از سردسازی و انجماد تا زمان ارزیابی در داخل ازت مایع نگهداری شدند. بعد از یخ گشایی، پارامترهای تحرک توسط سیستم آنالیز اتوماتیک اسپرم (CASA)، زنده مانی با استفاده از رنگ آمیزی ائوزین - نیگروزین، یکپارچگی غشاء با استفاده از محلول هیپواسموتیک، سنجش اسپرم های غیرنرمال توسط محلول هانکوک و پراکسیداسیون لیپیدها با اندازه گیری غلظت مالون دی آلدهید ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که افزودن 150 میکرولیتر از عصاره زغال اخته سبب بهبود معنی دار پارامترهای اسپرم نسبت به گروه شاهد بعد از فرایند انجماد – یخ گشایی شد (P<0.05). باتوجه به نتایج تحقیق حاضر، می توان از عصاره زغال اخته به عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی، با کارایی بالا، ارزان و در دسترس در رقیق کننده های اسپرم قوچ استفاده نمود.

در این مطالعه، بررسی اثر غلظت های مختلف آنتی اکسیدان های آلفاتوکوفرول، آلبومین سرم گاوی (BSA) و ویتامین C بر شاخص های ارزیابی اسپرم بز متعاقب 48 ساعت نگهداری در دمای 5 درجه سانتی گراد بررسی شد. تیمارها شامل 7 گروه رقیق کننده حاوی آلفاتوکوفرول با دو غلظت 5 و 10 واحد، BSA با دو غلظت 4 و 8 میلی گرم در میلی لیتر، اسید آسکوربیک با غلظت های 3 و 6 میلی گرم در میلی لیتر و گروه شاهد بدون افزودن ماده آنتی اکسیدانی بودند. در زمان های صفر، 24 و 48 ساعت، تحرک کلی و پیشرونده و نیز سلامت غشای اسپرم ها ارزیابی شدند. تحرک اسپرم و سلامت غشاء هنگام استفاده از رقیق کننده BSA با غلظت 4 میلی گرم و ویتامین E با غلظت پنج واحد بیشتر از سایر رقیق کننده ها بود (P<0.05). اگرچه غلظت های بالاتر این 2 آنتی اکسیدان باعث افزایش کمتر شاخص های مورد ارزیابی شد، اما نسبت به گروه شاهد بهبود نسبی را نشان دادند (P<0.05). غلظت های مختلف اسید آسکوربیک بر هیچ یک از فراسنجه های ارزیابی اسپرم اثر نداشت. بر اساس نتایج تحقیق حاضر، افزودن BSA و ویتامین E به اسپرم بز در طی فرآیند نگهداری در دمای 5 درجه تحرک کلی و پیشرونده و نیز سلامت غشاء در طی 48 ساعت را بهبود می بخشد.

جهت بررسی تاثیر استفاده از اسانس رزماری در جیره، بر فراسنجه های کیفی اسپرم، آزمایشی با استفاده از 16 قطعه خروس راس 308مادر گوشتی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار، در سن 24هفتگی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره هایی با سطوح صفر، 50، 100 و 200 میلی گرم اسانس رزماری در هر کیلوگرم خوراک بود. اسپرم گیری در روزهای صفر، 14، 28، 42 و 56 آزمایش انجام گرفت. نتایج نشان داد صفات دامنه جابجایی سر اسپرم، سرعت اسپرم در مسیر مستقیم و میانگین سرعت در مسیر مستقیم در روزهای 42 و 56 نمونه گیری و صفات درصد خطی بودن جنبایی اسپرم، فعالیت غشاء، درصد کل اسپرم متحرک و زنده مانی در روز56 نمونه گیری در تیمار سه (100 میلی گرم اسانس رزماری) به طور معنی داری افزایش و تعداد اسپرم های مرده کاهش یافت (P<0.05). در روزهای مختلف نمونه گیری بین تیمارها تفاوت معنی داری از نظر غلظت اسپرم، سطح مالون دی آلدهید، آپوپتوزیس، تغییرات مورفولوژیک، راستی مسیر طی شده، سرعت در مسیر منحنی و درصد اسپرم های دارای حرکت پیش رونده مشاهده نشد. بر اساس نتایج حاصل، استفاده از 100میلی گرم اسانس رزماری در جیره، در مقایسه با سایر تیمارها سبب بهبود برخی فراسنجه های کیفی اسپرم شده است.

در این آزمایش فراسنجه های رشد جوجه های گوشتی تغذیه شده با پوسته برنج برآورد شد و وزن نهایی این جوجه ها با استفاده از مدل های غیرخطی، تابعیت اسپلاین و شبکه عصبی مصنوعی پیش بینی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد و تیمارهای حاوی 2.5، پنج و 7.5 درصد پوسته برنج بود. نتایج نشان داد که وزن نهایی پیش بینی شده توسط تمامی مدلهای مورد استفاده در پژوهش حاضر در جوجه های تیمار شاهد بالاتر از جوجه های سایر تیمارها بود (P<0.05)، ولی تفاوتی در وزن نهایی پیش بینی شده در میان جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی سطوح مختلف پوسته برنج مشاهده نشد. زمان نقطه عطف منحنی رشد در جوجه های گروه شاهد پایین تر از جوجه های سایر تیمارها بود (P<0.05)، ولی افزایش سطح پوسته برنج در جیره تاثیر معنی داری بر این فراسنجه نداشت. بیشترین و کمترین وزن محاسبه شده در نقطه عطف منحنی رشد به ترتیب مربوط به جوجه های تغدیه شده با جیره شاهد و جیره حاوی پنج درصد پوسته برنج بود (P>0.05). تغذیه جوجه ها با جیره های حاوی پوسته برنج شاخص b مدل تابعیت اسپلاین را در مقایسه با گروه شاهد کاهش داد (P<0.05)، در حالی که شاخص c صرفا در جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی 7.5 درضد پوسته برنج پایین تر از گروه شاهد بود (P<0.05). بر اساس نتایج حاصل، تابعیت اسپلاین برای بیش بینی وزن جوجه های گوشتی مصرف کننده پوسته برنج در سن 42 روزگی کارایی بیشتری از مدل های غیرخطی و شبکه عصبی مصنوعی دارد.