دانشور پزشکی
سال:1386 | دوره:15 | شماره:73 |تعداد مقالات:13

مقدمه: خانواده با برقراری رابطه زناشویی تشکیل شده، هسته اصلی جامعه را تشکیل می دهد و بنابراین خانواده سالم، وابسته به روابط زناشویی موفق است. در زمان کنونی با توجه به این که تمایل به ازدواج کاهش و میزان طلاق افزایش یافته، تمرکز بر مشاوره زناشویی، اهمیت بیش از پیش پیدا کرده است.هدف: در این تحقیق، تاثیر مشاوره بر رضایت جنسی و زناشویی مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه تجربی با طرح تک گروهی است. 60 زوج که مدت ازدواجشان از 1 تا 5 سال می گذشت در 5 جلسه 2 ساعته مشاوره شرکت کردند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد انریچ در 3 مرحله پیش آزمون قبل از مشاوره، پس آزمون 4 هفته و پیگیری 6 ماه بعد از مشاوره استفاده شد.نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که اختلاف معناداری بین میانگین رضایت جنسی و زناشویی زوجین در 3 مرحله پیش آزمون با پس آزمون، پیش آزمون با پیگیری و پس آزمون با پیگیری وجود دارد (p<0.0001). بدین ترتیب که میانگین پیگیری بیش تر از پس آزمون و پس آزمون بیش تر از پیش آزمون بود.نتیجه گیری: طبق یافته های پژوهش مشاوره، رابطه زناشویی را تقویت کرده، موجب رضایت زناشویی و در نتیجه، پایداری ازدواج می گردد.

مقدمه: بیماری های اسهال از علل مهم تاخیر رشد جسمی و مرگ زودرس کودکان در تمام کشورهای دنیا به شمار می رود. در مناطقی از جهان که اسهال شایع است کودکان زیر 5 سال بیش از 15 درصد روزهای زندگی خود را با اسهال می گذرانند.هدف: هدف از این مقاله، تعیین تاثیر عصاره آبی سیر بر اسهال التهابی کودکان است.روش کار: این مطالعه از نوع کارازمایی بالینی بوده و بیماران 10-2 ساله ای که دچار اسهال التهابی بودند وارد مطالعه شدند. بیماران به روش طرح بلوک کامل تصادفی شده انتخاب و به دو گروه 20 نفره تقسیم شدند که تحت درمان یکسان قرار گرفتند و فقط از نظر دریافت عصاره سیر با هم تفاوت داشتند. در گروه بیماران مورد، عصاره آبی سیر به میزان 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن، دو بار در روز به مدت 5 روز تجویز شد.یافته ها: پس از انجام تحقیق مشخص شد که عصاره آبی سیر در کاهش دفعات تعداد اسهال از روز دوم به بعد به طور معنادار موثر است. در روز دوم بین دو گروه اختلاف معناداری از نظر تب وجود داشته است. همچنین در روز چهارم، بین دو گروه، اختلاف معناداری از نظر گلبول سفید مدفوع وجود داشته است. بیماران مورد، یک روز زودتر، کاهش تب و بهبود اشتها و افت گلبول سفید مدفوع پیدا کردند. در مورد تهوع و استفراغ، تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری و بحث: در بیمارانی که عصاره آبی سیر دریافت کردند کاهش گلبول سفید در مدفوع، بهبود اسهال، تب و بی اشتهایی ناشی از اسهال التهابی سریع تر بود. به نظر می رسد عصاره آبی سیر داروی موثر گیاهی در بهبود علایم اسهال التهابی است.

رویش دندان عقل در انسان به علت نحوه رویش آن با معظلات عدیده ای مواجه است که از جمله می توان به تحلیل استخوان و پاکت پریودنتال ناشی از آن اشاره کرد. تولید مواد پیوندی از دسته های مختلف، وسیله ای شده تا محققین با قرار دادن آن ها در محل دندان عقل نهفته خارج شده، به بررسی کارکرد آن در کاهش مشکلات ذکر شده بپردازند.هدف: هدف از این مطالعه، بررسی یک ماده پیوند استخوان با نام تجاری نو- اوس با ترکیب شیمیایی کربنات کلسیم است تا بتوان آثار آن را در تسریع تشکیل استخوان مجدد در تحلیل های فیزیولوژیک ناشی از دندان های عقل نهفته با موقعیت مزیوانگولار و افقی بر روی فک پایین، پس از جراحی خارج ساختن مورد ارزیابی قرار داد.مواد و روش ها: در این مطالعه 26 بیمار تحت عمل جراحی خارج ساختن دندان عقل نهفته در 2 طرف قرار گرفتند که 8 مورد به علت عدم مراجعه بعدی از مطالعه خارج شدند. یک دندان بیمار، در گروه آزمون (پس از جراحی با پودر نو– اوس جایگزین می گردد) و دندان طرف دیگر (بدون استفاده از نو– اوس) در گروه شاهد قرار گرفت. همگی بیماران مونث بودند و طیف سنی آن ها 25-20 سال بود. پس از گذشت 6 ماه، میزان تشکیل استخوان در معاینه رادیوگرافیک و سطح چسبندگی لثه در معاینه کلینیکی در دیستال دندان های مولر دوم در گروه آزمون و شاهد بررسی گردید.یافته ها: 1) در این مطالعه، سطح استخوان دیستال مولر دوم نسبت به CEJ در گروه شاهد بعد از جراحی و معاینه 6 ماه، بالاتر از سطح استخوان قبل از جراحی است (2 ;(P valu</05) در این مطالعه، سطح استخوان دیستال مولر دوم نسبت به CEJ در گروه آزمون بعد از جراحی و معاینه بعد از 6 ماه، بالاتر از سطح استخوان قبل از جراحی است.نتیجه گیری و بحث: آنالیز آماری (با اطمینان 95 درصد) نشان داد که بین گروه آزمون و شاهد در رابطه با معیار افزایش سطح استخون ناشی از نو– اوس هیچ اختلاف معناداری وجود نداشت.

مقدمه و هدف: آرتروپلاستی مفصل هیپ از مفیدترین اعمال جراحی غیر اورژانسی ارتوپدی است که جهت بهبود درد و عملکرد در بیماران با ناتوانی های مفصلی موثر است و با توجه به عوارض جدی آن و همچنین افزایش چشمگیر و روزافزونش در مورد افراد مسن، نیاز به تحقیق در این زمینه لازم به نظر می رسد.روش کار: در این مطالعه آینده نگر (cross-sectional) نمونه ای به حجم 106 نفر در طی سال های 84-1380 تحت عمل جراحی تعویض مفصل ران قرار گرفتند که 62 نفر از آنان زن و 44 نفر مرد بودند. کم سن ترین آن ها 21 ساله و مسن ترینشان 90 ساله و میانگین سنی بیماران 64.62 سال بود. در این مطالعه، جراحی کلیه بیماران با انسزیون طرفی (lateral) و با پوزیشن طرفی انجام شده است. بیماران، چهار روز بعد از عمل جراحی مرخص می شدند و در فواصل زمانی دو هفته و شش هفته بعد از عمل جراحی، با توجه به متغیرهایی مثل سن، جنس، بیماری زمینه ای، علت عمل جراحی، نوع عمل جراحی از نظر عوارضی از قبیل آسیب عصبی، آسیب عروقی، شامل هماتوم، شکستگی های اطراف پروتز، دررفتگی مفصل هیپ، عفونت، عوارض نورولوژیک شامل دلیریوم، خونریزی های گوارشی، عوارض ادراری، و ترومبوآمبولی مورد معاینه مجدد قرار می گرفتند. تمام یافته های به دست آمده، در فرم های اطلاعاتی که برای هر بیمار تهیه شده بود ثبت می شد. سپس اثر متغیرهای مورد نظر در بروز عوارض و ارتباط آن ها با عوارض مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات جمع آوری شده با برنامه نرم افزاری SPSS تحت آنالیز شد و برای بررسی متغیرهای کیفی از آزمون کای دو (chi-square) استفاده شد.نتایج: در نتایج به دست آمده در نمونه های مورد مطالعه از 106 نفر، 44 نفر مرد (41.5 درصد) و 62 نفر زن (58.4 درصد) بودند. حدود سنی بیماران 21 تا 90 سال و میانگین سنی 64.6 با ((SD 15.121 بوده است. بیش ترین شیوع عوارض ترمبوز عروق عمقی (Deep Vein Thrombosis: DVT) حدود 15 مورد (14 درصد) است. متوسط سن این گروه از بیماران 68.2 بود که بیش از سن متوسط جمعیت کلی مورد مطالعه (64.5) است. ارتباط معناداری بین جنسیت و این عارضه وجود نداشت. از نظر علت عمل جراحی و بیماری زمینه ای در گروه بیماران DVT و گروه اصلی، اختلاف معناداری وجود نداشت. کم ترین شیوع عوارض مربوط به آسیب عروقی و مورتالیته است که به ترتیب 0.9, 0.9 درصد است. عوارض دیگر به ترتیب آسیب عصبی دو مورد (1.8 درصد)، دررفتگی مفصل هیپ شش مورد (5.6 درصد)، دلیریوم شش مورد (5.6 درصد)، عفونت ادراری سه مورد (2.8 درصد)، خونریزی گوارشی پنج مورد (4.7 درصد)، شکستگی ران شش مورد (5.6 درصد)، شکستگی استابولوم یک مورد (0.9 درصد)، عفونت پنج مورد (4.7 درصد) که چهار مورد آن، عفونت سطحی و یک مورد عفونت شدید بوده است. بین عوارض فوق با بیماری زمینه ای، علت عمل جراحی و غیره ارتباط معناداری وجود نداشت. ما برای این که بین موارد فوق و عوارض ارتباط برقرار کنیم عوارض را به سه گروه لوکال (آسیب عصبی، عروقی، دررفتگی و شکستگی)، سیستمیک (عفونت، عفونت سیستم ادراری (UTI)، خونریزی دستگاه گوارش (G.I. Bleedin) و دلیریوم) و ترمبوز عروق عمقی تقسیم کردیم. باز هم رابطه معناداری ایجاد نشد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به تعداد بیماران و عوارض ایجاد شده، میزان عوارض با سن، جنس، نوع عمل جراحی و علت عمل جراحی، ارتباط معناداری وجود نداشت؛ اما نتایج ارزشمندی را نصیب نویسندگان کرد تا در ادامه اعمال جراحی مورد استفاده قرار دهند. به هر حال، این مطالعه در آینده با تعداد بیش تر بیماران انجام خواهد شد.

مقدمه: سلول های استرومایی مغز استخوان (bone marrow stromal cells :BMSCs) برای درمان سلولی از اهمیت بسیار برخوردار است. این سلول ها در شرایط آزمایشگاهی (In vitro) به سرعت گسترش یافته، توانایی خود تکثیری دارند. گزارش های متعدد نشان می دهد که BMSC در شرایط مناسب آزمایشگاهی، قابلیت تمایز به سلول های عصبی، نظیر نورون ها وگلیا را در شرایط آزمایشگاه و محیط زنده دارد. در این تحقیق توسط روش ایمنوسیتوشیمی، اثر دپرنیل بر تمایز BMSC که از مغز استخوان رت بالغ به دست آمده بررسی گردید.مواد و روش ها: سلول های استرومایی از مغز استخوان رت بالغ استخراج و تا پنج پاساژ کشت داده شد. سپس با روش سیتوشیمی و ایمنوفلورسانس برای نشانگر آلکالین فسفاتاز و گلیکوپروتئین فیبرونکتین مورد بررسی قرار گرفت. BMSCs پاساژ پنجم توسط دپرنیل با دوز 10-8 مولار القا گردیدند و پس از آن با سلول های القا نشده، از نظر بیان (brain derived neurotrophic factor) BDNF و آنزیم تیروزین هیدروکسیلاز با روش ایمنوسیتو شیمی ارزیابی شدند.بحث و نتیجه گیری: سلول های استرومایی پس از القا با دپرنیل به سلول های عصبی تمایز یافتند و آنزیم تیروزین هیدروکسیلاز و فاکتور رشد عصبی BDNF را بیان کردند.با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که با اثر القایی دپرنیل با دوز 10-8 مولار بر BMSCs، بیان فاکتور رشد عصبی BDNF تحریک شده و طی روند تمایز، سلول های استرومایی به سمت سلول های عصبی دوپامینرژیک پیش می روند.

اهداف: این تحقیق به منظور بررسی میزان و عمق کیورینگ (curing) دستگاه های جدید فتوپلیمریزان PAC) و (LED در مقایسه با دستگاه متداول ساطع کننده نور مریی (QTH) انجام شد.مواد و روش ها: 4 مولد پلی فلوئور اتیلن به ارتفاع 1، 2، 3 و 4 میلی متر جهت متراکم کردن کامپازیت (Filtek 3M)Z250 مورد استفاده قرار گرفت. این تحقیق در سه گروه آزمایشی انجام شد: گروه 1: 20 نمونه کامپازیتی در ضخامت های 1، 2، 3 و 4 میلی متر (5 نمونه در هر زیر گروه) توسط دستگاه کوارتز- تنگستن- هالوژن (Demetron 401, Kerr, orange, CA, USA), (QTH) به مدت 40 ثانیه cure شد؛ گروه 2: 20 نمونه کامپازیتی در ضخامت های 1، 2، 3 و 4 میلی متر (5 نمونه در هر زیر گروه) توسط دستگاه ساطع کننده نور آبی (Free Light 3 M st paul, MN, USA), (LED) به مدت 20 ثانیه cure شد؛ گروه 3: 20 نمونه کامپازیتی در ضخامت های 1، 2، 3 و 4 میلی متر (5 نمونه در هر زیر گروه) توسط دستگاه پلاسما آرک (Reme Cure, Remedernt, USA) (PAC) به مدت 8 ثانیه cure شد. پس از 7 روز، نمونه ها با 100 load گرم به مدت 15 ثانیه تحت ریزسخت سنجی به روش ویکرز توسط دستگاه میکروهادنس (Beuhler- LTd M´96604, USA) قرار گرفتند و عدد ریزسختی سطح تحتانی نمونه ها تا 80 درصد نسبت به سطح فوقانی قابل قبول تلقی شد و برای مقایسه بین گروه ها، آزمون آماری آنوا (ANOVA) انجام شد و سطح آماری کم تر از 0.05 معنادار تلقی شد.یافته ها: میزان ریزسختی سطحی نمونه ها در 3 گروه مورد بررسی، تفاوت معناداری نداشت (p=0.85). هر سه دستگاه مولد نور و پلیمریزان تا عمق 3 میلی متر کیورینگ قابل قبولی را ایجاد کردند.نتیجه گیری: 1) هر سه دستگاه مولد نور پلیمریزان (PAC, LED, QTH) مورد استفاده در این تحقیق در ضخامت های 0، 1، 2 و 3 پلیمریزاسیون مشابهی ایجاد کردند (2 ;(p=0.05) برای هر سه دستگاه مولد نور پلیمریزان (PAC, LED, QTH) میزان پلیمریزاسیون تا عمق 3 میلی متر قابل قبول بود (بیش از 80 درصد نسبت به سطح نمونه ها)؛ 3) هیچ یک از دستگاه های مولد نور پلیمریزان (PAC, LED, QTH) نتوانست پلیمریزاسیون قابل قبولی را در عمق 4 میلی متر ایجاد کند (کم تر از 80 درصد نسبت به سطح نمونه).

مقدمه: سکته قلبی از بیماری های شایع اکثر کشورهای جهان است. کاهش سطح HDL و یا افزایش سطح LDL در خون باعث افزایش فاکتور خطر می شود که مبین ایجاد و شیوع بیماری های قلبی عروقی است.مواد و روش ها: در این مطالعه 32 عدد موش صحرایی نر نژاد ویستار (Wistar) با سن و وزن نسبتا یکسان (250-200 گرم) از 50 موش نگهداری شده در اتاق حیوانات انتخاب شد که به طور تصادفی به 4 گروه هشت تایی تقسیم شدند. به گروه اول به عنوان گروه کنترل، غذای روزانه آب و غذای معمولی و استاندارد داده شد. به گروه دوم، ضمن استفاده از غذای گروه اول، مورفین با غلظت 1-4 mgr/dl خورانده شده، به طوری که آن ها پس از گذشت مدت زمان معینی کاملا معتاد گردیدند. در گروه سوم، علاوه بر آب و غذای استاندارد، ویتامین E با غلظت 0.1 mgr/day تجویز شد. غذای گروه چهارم نیز مشابه گروه دوم بود که به همراه آن، ویتامین E نیز تزریق می گردید. سولفات مورفین به صورت محلول در آب سوکروز دار به موش ها داده می شد. ویتامین E به طور روزانه به صورت عضلانی تزریق می گردید. نمونه های خون موش ها جهت انجام آزمایش در طول مدت 30 روز مصرف مورفین و نیز مصرف مقادیر مشخص و مناسبی ویتامین E با فاصله هر ده روز یک بار جمع آوری گردیدند.نتایج: نتایج نشان می دهد استفاده از مورفین در گروه های دوم و چهارم، افزایش معناداری (p<0.001) بر روی سطح LDL-C در مقایسه با سایر گروه ها داشته است؛ در حالی که غلظت HDL-C کاهش یافته که این کاهش نیز معنادار است (p<0.01). مورفین بر روی کلسترول تام چندان تاثیری نداشته، اما نسبت LDL-C/HDL-C را به طور معنادار (p<0.001) افزایش می دهد که خود، مبین افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی در نمونه های معتاد است. غلظت تری گلسیرید (T.G.) به طور قابل توجه و معنادار (p<0.001) در موش هایی که ویتامین E مصرف کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته و به همین صورت، گروه 4 در مقایسه با گروه 2 به صورت معنادار نیز دارای T.G. کم تر (p<0.01) بوده است. همچنین ویتامین E به صورت معنادار، یک تاثیر افزایش غلظتی از HDL-C و کاهش غلظتی LDL-C در گروه های 4 و 3 در مقایسه با گروه های 2 و 1 داشته است (p<0.01). ویتامین E نسبت LDL-C/HDL-C را تا حدود 40 درصد در موش های معتادی که ویتامین E را مصرف کرده اند کاهش می دهد. همچنین ویتامین E میزان T.G. خون را در موش های معتاد تا میزان 30-25 درصد کاهش داده است.نتیجه گیری: استفاده از ویتامین E می تواند به عنوان یک ترکیب آنتی اکسیدانت در نمونه های آرترواسکلروزیس و نیز معتاد به مورفین در حد بسیار قابل قبولی، فاکتورهای پرخطر مرتبط با بیماری های قلبی عروقی را کاهش و بهبود دهد.

مقدمه: گونه های مختلف کاندیدا دارای حساسیت های متفاوتی نسبت به داروهای ضد قارچی هستند و لذا شناسایی یک داروی مناسب توسط روش های تعیین حساسیت استاندارد و روتین کردن این روش ها جهت درمان قطعی، از ضروریات انکارناپذیر است.روش کار: در تحقیق حاضر، حساسیت 106 ایزوله بومی از 8 گونه کاندیدا در شهر تهران که برخی از آن ها با مقاومت به کتوکونازول همراه بوده اند، با مقایسه روش دیسک دیفیوژن با تست رقیق سازی در مایع که تست مرجع است، مطابق استاندارد NCCLS، نسبت به فلوکونازول مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: طبق نتایج این دو روش، به ترتیب 69.81 درصد و 61.32 درصد از ایزوله ها به فلوکونازول حساس، 22.6 درصد و 24.52 درصد دارای حساسیت بینابینی و 15.09 درصد و 14.15 درصد مقاوم بودند. ترتیب گونه ها از حساسیت بیش تر تا کم تر (دوبلینینسیس ≈ پاراپسیلوزیس ≈ لوزیتانی ≈ کفیر > آلبیکنس > تروپیکالیس > گلابراتا > کروزه ای) گزارش شد.بحث: نتایج حاصل، نشانگر وجود مقاومت بالای گونه های کروزه ای و گلابراتا نسبت به سایر گونه ها است. مقایسه نتایج دو تست، فاقد اختلاف معنادار بود (p<0.05) و 94.34 درصد تشابه بین نتایج, موید ارزش تقریبا برابر و همخوانی این روش است. همچنین می توان از تست دیسک دیفیوژن که ساده و کم هزینه بوده و نتایج آن نیز قابل مقایسه با تست مرجع است، به عنوان تست غربالگری در آزمایشگاه های تشخیص طبی کشور به صورت روتین بهره برد.

سابقه و هدف: یکی از روش های موثر جهت تنظیم باروری، سترون سازی زنان است. از جمله اختلالات روانی جنسی زنان سترون شده، پشیمانی بعد از عمل، فقدان میل جنسی، عدم واکنش جنسی و نگرانی جنسیتی است. از آن جا که پشیمانی بعد از عمل و طرح درخواست برگشت باروری با صرف هزینه های گزاف و خطرهای جانی ناشی از بارداری مجدد همراه است و با توجه به یافته های متناقض مطالعات قبلی در ارتباط با تغییرات جنسی بعد از عمل، پژوهشگر برآن شد تا مطالعه ای با هدف تعیین میزان پشیمانی و تغییرات جنسی زنان سترون شده انجام دهد.مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصیفی با حجم نمونه 300 زن سترون شده طی 5-1 سال اخیر است که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر سه قسمت مشخصات افراد مورد پژوهش، سنجش پشیمانی و تغییرات جنسی بعد از عمل آنان بود. داده ها توسط SPSS نسخه 11.5 آنالیز شد.یافته ها: 2.7 درصد زنان سترون شده، درخواست برگشت باروری بدنبال عمل را طرح نمودند که با کشمکش با همسر به هنگام تصمیم گیری جهت عقیمی، ارتباط آماری معناداری داشت (p<0.001). در پژوهش حاضر، بیش از سه چهارم زنان سترون شده، تغییرات جنسی پایداری را به دنبال عمل گزارش نکردند. در موارد ایجاد تغییرات پایدار، میزان وقوع اثرهای منفی، 5- 2 برابر بیش تر از تغییرات مثبت بود.نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج پژوهش حاضر و تفاوت های شخصیتی و قدرت سازگاری افراد در مواجهه با تغییرات، متذکر اهمیت مشاوره قبل از عمل و راه اندازی سیستم پیگیری بعد از عمل در جهت ارتقا سطح سلامت روانی جنسی زنان است.

سابقه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده اند که گلوکوکورتیکوییدها احتمالا نقش مهمی در تعدیل دردهای حاد و مزمن دارند و این نقش ممکن است از طریق اثرهای متقابل با سیستم اوپیوییدی اعمال گردد. بر این اساس پژوهش حاضر جهت تعیین اثرهای متقابل گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی و سیستم اوپیوییدی بر تعدیل دردهای حاد و مزمن در مدل آزمون فرمالین، Hot Plate و Tail Flick در موش سوری انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی موش های نر سوری نژاد آلبینو (150 سر) با وزن 25 تا 30 گرم مورد استفاده قرار گرفتند. دگزامتازون (0.5 و 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم ) به عنوان آگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوییدی یا هم حجم آن حامل دارو (Vehicle) به صورت زیر جلدی 30 دقیقه قبل از انجام تست های مورد نظر در گروه های مختلف تزریق شد. همچنین در برخی از گروه ها همزمان نالوکسان (1 mg/kg) به صورت داخل صفاقی تزریق شد. ارزیابی واکنش ها نسبت به درد بر اساس ملاک های استاندارد ارزیابی درد در مدل های مورد نظر صورت گرفت.یافته ها: نتایج نشان می دهد که تزریق دگزامتازون با دوز 0.5 و 1 میلی گرم در همه آزمون ها به طور قابل توجهی واکنش نسبت به درد حاد و مزمن را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داده است (p<0.01). در حالی که تزریق نالوکسان به همراه دگزامتازون اثرهای ضد دردی دگزامتازون را در مورد دردهای حاد کاهش داد (p<0.01). ولی در مورد دردهای مزمن تاثیر معناداری نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که فعال شدن گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی نقش مهمی در تعدیل واکنش به دردهای حاد ومزمن دارند و احتمالا یکی از سیستم های مداخله گر در این نقش به ویژه در مورد دردهای حاد، سیستم اوپیوییدی است.

مقدمه: تحقیقات گسترده ای در جهان به منظور یافتن داروهای ضد سرطانی که عوارض جانبی کم تری داشته، به طور اختصاصی سلول های توموری را تحت تاثیر قرار دهند، در حال انجام است. یکی از منابع مهم برای یافتن چنین داروهایی می تواند ترکیبات موجود در طبیعت، به ویژه در گیاهان دارویی باشد.روش: در این مطالعه، یک فرآورده گیاهی به نام SIM5 در غلظت های مختلف و در زمان های 24، 48 و 72 ساعت با سلول های منونوکلئر خون و با دو رده سلولی لنفوم انسانی به نام های راجی (Raji) و جورکت (Jurkat) مجاور شده و تاثیر سایتوتوکسیک آن با تست رنگ سنجی (MTT) مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج: نتایج به دست آمده حاکی از این است که در زمان 24 ساعت، دوزهای 0.05-1 میلی گرم در میلی لیتر و در زمان های 48 و 72 ساعت، تمام دوزهای به کار رفته SIM5 (از 0.01 تا 1 میلی گرم در میلی لیتر) برای رده سلولی راجی و دوزهای 1-0.2 میلی گرم در میلی لیتر در هر سه زمان برای رده سلولی جورکت توکسیک بوده، موجب مرگ سلول ها می شوند. این در حالی است که هیچ کدام از دوزهای فوق در 24 ساعت اثر توکسیک بر لنفوسیت های نرمال انسان ندارند و در 48 ساعت و 72 ساعت نیز فقط بالاترین دوز، یعنی 1 میلی گرم در میلی لیتر، موجب کاهش نسبی فعالیت سلول های نرمال می گردد و در دوزهای کم تر از 1 میلی گرم در میلی لیتر، اثر توکسیک مشاهده نمی شود.نتیجه گیری: هر چند این عصاره گیاهی، گزینه مناسبی به عنوان داروی ضد توموری در لنفوم ها به نظر می رسد ولی جهت کاربرد آن در شرایط داخل بدن (in vivo)، بررسی های بیش تری لازم است تا مکانیسم اثر دقیق، دوز مناسب در انواع لنفوم ها، و سایر عوارض احتمالی مشخص شود.