همایش ملی دانشجویی انجمن علمی رفتار حرکتی و روان شناسی ورزشی ایران
سال:1396 | دوره:1 |تعداد مقالات:55

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر پیچیدگی و دشواری تکلیف بر زمان واکنش، خودکارآمدی و تلاش ذهنی حرکات هدف گیری زنجیره ای بود. بدین منظور 16 دانشجوی دختر با میانگین سنی 24.7 (±3.2) سال در یک طرح درون گروهی شرکت کردند. تکلیف هدف گیری زنجیره ای دست با 3 شاخص دشواری و (2، 4، 5.9) و 4 سطح پیچیدگی (1، 2، 4 و 6) در 12 وضعیت آزمایشی با ترتیب تصادفی و هر وضعیت به تعداد 25 کوشش (مجموعا 300 کوشش) تکرار شد. متغیر زمان واکنش (RT) با استفاده از نرم افزار محقق ساخته و رایانه ای با صفحه نمایش لمسی اندازه گیری شد. خودکارآمدی و تلاش ذهنی افراد بر اساس دستورالعمل خودکارآمدی بندورا (2006) و مقیاس درجه بندی تلاش ذهنی (RSME) سنجیده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس 3 (دشواری) در 4 (پیچیدگی) با سنجش های تکراری در سطح معنی داری p<0.05 تجزیه و تحلیل شد. مطابق نتایج، اثر اصلی دشواری، پیچیدگی و اثر متقابل آن ها بر RT معنادار بود (p<0.05) و با افزایش پیچیدگی و دشواری، RT افزایش یافت، با این حال تفاوتی بین RT پیچیدگی های 4 و 6 دیده نشد و در صورت ثابت بودن پیچیدگی، افزایش دشواری موجب افزایش RT نشد. علاوه بر این، با افزایش پیچیدگی و دشواری، خودکارآمدی کاهش و تلاش ذهنی افزایش یافت. مطابق نتایج، دشواری اندازه اثر بیشتری بر RT و پیچیدگی اندازه اثر بیشتری بر خودکارآمدی و تلاش ذهنی داشت. بنابراین به نظر می رسد ادراک افراد بیشتر تحت تاثیر پیچیدگی و عملکرد واقعی آنان بیشتر متاثر از دشواری تکلیف است.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مداخله ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی زنان فوتسالیست ماهر بود. تحقیق از نوع میان گروهی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق تمامی زنان رشته فوتسال در رده سنی بزرگ سال (در دامنه سنی 20 الی 30 سال)، سال 1395 در استان البرز بود که از میان آن ها 30 ورزشکار حاضر در اردوهای آمادگی و انتخابی به عنوان نمونه در دسترس و هدفمند با توجه به پیش آزمون (کسب نمرات پایین در کیفیت زندگی) انتخاب و به طور تصادفی در 2 گروه (15 نفر آزمایش و 15 نفر کنترل) قرار گرفت. در این تحقیق از پرسشنامه اطلاعات فردی و شاخص کیفیت زندگی SF به عنوان ابزار استفاده شد. آزمودنی های گروه آزمایش طی 8 جلسه 30 دقیقه ای به آموزش و تمرین تکنیک های ذهن-آگاهی با الگوی کابات، ذین، بیل و ریپ (1985)، پرداختند. این الگو، شکلی از تمرین خودآگاهی اقتباس شده از مراقبه ذهن آگاهی است که شامل تمرین های رسمی و غیر رسمی جسمانی و ذهنی است. اطلاعات به وسیله آزمون تحلیل واریانس دوعاملی 2´2 ندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد مداخله ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی (p=0.095)، کارکرد جسمانی (p=0.153) و سلامت عمومی (p=0.559) زنان فوتسالیست ماهر تاثیر معنی داری ندارد اما بر مولفه های اختلال نقش به خاطر سلامت جسمی (p=0.009)، درد (p=0.050)، اختلال نقش به خاطر سلامت هیجانی (p=0.022)، خستگی/انرژی (p=0.000)، بهزیستی هیجانی (p=0.000)، کارکرد اجتماعی (p=0.015)، زنان فوتسالیست ماهر تاثیر معنی داری دارد و منجر به بهبود معنی دار این عوامل شد، با توجه به بهبود کیفیت زندگی اما نه در سطح معنی دار، تحت مداخله ذهن آگاهی در این تحقیق، پیشنهاد می شود در این خصوص مطالعات بیشتری با زمان بیشتر و پروتکل های مبتنی بر شرایط جسمانی استفاده شود.

بر اساس مطالعات عصبی-شناختی اجرای ذهنی و بدنی زیرساخت های عصبی ای را به اشتراک می گذارند که با هم همپوشانی دارند (1، 2) و از ویژگی های فضایی- زمانی یکسانی برخوردارند (3، 4). یکی از عوامل اثر گذار در تصویرسازی ذهنی خستگی است که به عنوان احساس ضعف ناشی از واماندگی ذهنی یا جسمی تعریف می شود.خستگی عضلانی ناشی از تمرینات بدنی، منجر به تضعیف عملکرد می شود که ناشی از فرآیندهای حرکتی و حسی است (5). با توجه به ارتباط حس حرکت و تصویرسازی ذهنی در ورزشکاران، خستگی ممکن است از طریق حس حرکت، تصویرسازی ذهنی را تحت تاثیر قرار دهد. به همین ترتیب، خستگی ممکن است بر ادراک بدنی اثرگذار باشد و سبب بهم ریختگی طرحواره بدن (6، 7) و تغییرات فعالیت شبکه های عصبی در مغز (8) شود. در اجرای مهارت های ورزشی رکوردی که در آن ها زمان اجرا نقش اساسی دارد و ورزشکار ملزم به اجرای تکلیف حرکتی در کوتاه ترین زمان ممکن است، مدت زمان تصویرسازی ذهنی از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود. با وجود این که مطالعه و پژوهش روی تصویرسازی ذهنی سابقه ای 80 ساله دارد، اما با این حال ماهیت تاثیرات خستگی بر تصویرسازی ذهنی دور از توجه پژوهشگران بوده است. یکی از مباحث مهم در این زمینه، تاثیر یک وهله خستگی بر مدت زمان تصویرسازی ذهنی می باشد. در امتداد این پژوهش ها و چالش های موجود به منظور گسترش دانش موجود در این زمینه، پژوهش حاضر درصدد پاسخ به این سوال است که آیا یک وهله خستگی ناشی از تمرینات بدنی بر مدت زمان تصویرسازی ذهنی مهارت دوی 400 متر در دونده های زن از نظر تطبیق مدت اجرای ذهنی و بدنی تاثیر معناداری دارد یا خیر؟

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دشواری تکلیف و دست برتری در اجرای تکلیف فیتز بر پهنای موثر هدف و امواج مغزی نواحی قشری بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه تجربی بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه دست برتری ادینبورگ، EEG چهار کاناله، قلم نوری، حس گر ویژه، لپ تاپ، کرنومتر و مترونوم بود.روش شناسی: جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان 14 و 15 سال تشکیل دادند (N=20) که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به دو گروه 10 نفره راست دست و چپ دست تقسیم شدند. هر آزمودنی 4 کوشش 30 ثانیه ای را انجام داد. آزمون شامل دو تکلیف آسان و دشوار بود که آزمودنی هر تکلیف را در مدت زمان 30 ثانیه با دست برتر و غیر برتر، هماهنگ با ضرباهنگ مترونوم انجام داد و همزمان امواج قشر مغز در نواحی سنترال و فرونتال توسط دستگاه EEG ثبت گردید. برای تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری در سطح معنی داری 0.05 استفاده شد.نتایج: در پهنای موثر اهدف بین دو تکلیف ساده و دشوار، صرف نظر از نوع اندام و دست برتری، تفاوت وجود ندارد.صرف نظر از دشواری تکلیف، نوع اندام و دست برتری، بین دو هدف راست و چپ نیز تفاوت وجود ندارد. بین دو گروه راست دست و چپ دست، در پهنای موثر هدف تفاوت وجود ندارد. همچنین صرف نظر از جهت اهداف، دشواری تکلیف و دست برتری، بین دست برتر و غیربرتر تفاوت وجود ندارد.تنها در تکلیف آسان، اندکی در دست غیربرتر بیشتر از دست برتر بود که معنادار نشد. نتایج EEG نشان داد توان موج آلفا در نواحی C3 و C4 تحت تاثیر دست برتری و دشواری تکلیف قرار نگرفت. ولی در ناحیه F4 توان موج آلفا برای افراد چپ دست در هنگام انجام حرکت دشوار بالاتر از تکلیف آسان بود.بحث و نتیجه گیری:نتایج بدست آمده نشان داد که پراکندگی فضایی ضربات در این تکلیف چندان تفاوتی نداشته است و نواحی حرکتی نیمکره چپ و فرونتال نیمکره راست مهمتر از سایر نواحی در اجرای تکلیف مبادله سرعت- دقت بود.

از گذشته تا به امروز علم روانشناسی ورزش پیشرفت های بسیار زادی داشته است. افراش کم و کیفی کتب و مقالات منت شر شده در ا ین زمینه، برگزاری همایش ها و کنگره های علمی، اختصاص دادن برنامه های تلویزیون و رادیویی با بحث روانشناسی ورزش و علاوه بر آنها تربیت تعداد زیادی مشاور روانشناس ورزش همه و همه بیانگر پیشرفت های همه جانبه علم روانشناسی ورزش است (1). بدیهی است با افزایش تعداد مشاوران روانشناس ورزشی نگرانی ها در خصوص اشتغال آنها نیز افزایش یابد. اگرچه مطالعات نشان می دهد حضور روانشناس ورزش با تجربه درکنار تیم های ورزشی و ارائه خدمات روانشناسی ورزش به مربیان و ورزشکاران می تواند از فشارهای روانی تیم کاسته و بر میزان موفقیت تیم ها در طول فصل مسابقات بیفزاید (1)، اما باز هم نگرانی های ز ادی در رابطه با میزان کم درخواست برای است فاده از خدمات کاربردی روانشناس ورزش مانند مشاوره های فردی و تیمی وجود دارد.

محققان پی برده اند که اهمیت تاثیر یک گروه بر رفتار فردی، نتیجه تصور فردی از محیط اجتماعی گروه است (کارتوی، 2008). در محیط سازمانی، ایجاد محیط انگیزشی به عنوان یک منبع حیاتی از مزیت رقابتی به حساب می آید (پیففر، 1994). مقدار قابل توجهی از تحقیقات نشان داده است که محیط کاری که توسط کارکنان به عنوان رضایت از نیازهای روانشناختی آنها درک می شود، زمان و انرژی بیشتری را در سازمان سرمایه گذاری می کند (کان، 1990). علاوه بر این، گفته شده است که چنین فرآیندهایی منجر به سازمان های رقابتی بیشتر و بهره وری بیشتر می شود (براون و لیث، 1996) در یک محیط ورزشی، ورزشکاران در طول فصل سخت فعالیت می کنند، این در حالی است که آنها تیم خود را درک می کنند تا انسجام بیشتری داشته باشند (پراپاپسیو و کانن، 1997). اسپینک، ویلسون، برالی و اونکون (2013) یادآور می شوند که این نوع یافته ها نشان می دهد که بین ویژگی های یک محیط تیم و درجه تلاش شخصی ارتباط همگرا وجود دارد. جو روانشناسی یک مفهوم است که «نشان دهنده ادراک فردی از محیط کار است و از مفاهیم گروههای کلاسیک مانند انسجام و هماهنگی متفاوت است» (اسپینک، 2013). جو روان شناختی به عنوان یک ساختار در نظر گرفته می شود و نمایانگر معنایی روان شناختی افراد از جنبه های مختلف سازمان آنها است (پارکر و همکاران، 2003). ادراکات جو روانشناختی، تفسیر افراد از وقایع را تسهیل می کند و آنها را قادر به پیش بینی نتایج احتمالی بر اساس اقدامات بعدی خود می کند (جونز و جیمز، 1979). این ادراکات به معنای تعریف فردی از ویژگی های سازمان است. تئوری انتظارات وروم (1964) و تئوری خود مختاری دسی و رایان (1985) دو نظریه هستند که شرایط و شرایطی را ارائه می دهند که باعث انگیزه فردی می شود. تئوری انتظارات از مفروضات شناختی به عنوان مبنایی برای انگیزش استفاده می کند.

انسان با رسیدن به دوران سالمندی و کهولت، شاهد کاهش در بسیاری از عملکرد های بدن مانند:تعادل، انعطاف پذیری، قدرت عضلانی، سرعت، انتقال عصبی و... می باشد. توانایی افراد مسن در حفظ تعادل با افزایش سن کاهش می یابد. مطالعات جمعیت شناسان نشان می دهد، ایران در آستانه ورود به جمعیت سالمندی است و تا سال 1405 جمعیت سالمند کشور بیش از 96 درصد رشد خواهد داشت و تعداد سالمندان از حدود 5 به حدود 10 میلیون نفر افزایش خواهد یافت. یکی از مواردی که سالمندان با آن دست و پنجه نرم می کنند سقوط است. استراتژی مچ پا بیشتر در وضعیت هایی استفاده می شود که عامل بر هم زننده تعادل خفیف و سطح اتکاء به اندازه کافی بزرگ است. لازمه استفاده از این استراتژی دامنه حرکتی کامل مفصل و قدرت کافی در عضلات اطراف مچ می باشد (6). ورزش تای چی متداول ترین سبک سیستم نرم ووشو به شمار می آید. این ورزش اساسا یک هنر رزمی است، که تکنیک های آن با روش های پرورش و انتقال انرژی درونی که در زبان چینی آن را چی (Chi) می نامند درآمیخته است. هسته تای چی هماهنگی ذهن و جسم و تنفس است که از تعادل نظام اشیا الهام گرفته شده است.تمرینات تای چی، تعادل را در بدن برقرار می سازد. با توجه به مطالب بالا تحقیق حاضر بر آن است که تمرینات تای چی به عنوان یک پروتکل تمرینی چه تاثیری بر تعادل و دامنه حرکتی دارد.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه انگیزش پیشرفت، خود پنداره و ابعاد خودپنداره ورزشکاران تیم ملی قایقرانی و ورزشکاران تیم قایقرانی کرمانشاه است. این پژوهش به شیوه علی- مقایسه ای انجام گرفته است. نمونه آماری این تحقیق شامل کلیه ورزشکاران تیم ملی قایقرانی آب های آرام (35 نفر) و کلیه ورزشکاران تیم قایقرانی کرمانشاه (30 نفر) بود. در گروه اول، نمونه ها به صورت تصادفی و در گروه دوم، کل جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه استاندارد خود پنداره و انگیزش پیشرفت هرمنس استفاده شده است. تجزیه وتحلیل داده ها با آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t مستقل) انجام گردید. نتایج نشان داد بین انگیزش پیشرفت دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد (p=0.005) اما خود پنداره کلی بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (p=0.076). هم چنین، از بین ابعاد خود پنداره (جسمانی، اجتماعی، خلق وخو، آموزشی، اخلاقی، عقلانی)، تنها بین خود پنداره آموزشی تفاوت معنادار وجود داشت (p=0.034). بر اساس یافته های پژوهش حاضر، انگیزش پیشرفت و خو پنداره آموزشی ورزشکاران تیم ملی نسبت به ورزشکاران تیم کرمانشاه به طور معناداری بیشتر بود، بنابراین به مربیان توصیه می شود برای بهبود عملکرد ورزشکاران، راهکارهای مناسبی را برای بالا بردن انگیزش آن ها به کارگیرند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکرد رفتاردرمانی عقلانی هیجانی بر باورهای غیرمنطقی سنگ نوردان نوجوان نیمه حرفه ای بود. 60 سنگنورد به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.: 14 سنگ نورد نوجوان، 7 ورزشکار برای گروه درمان و 7 ورزشکار برای گروه کنترل با بالاترین امتیاز انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه باورهای غیرمنطقی جونز استفاده شد. پردازش داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج پژوهش حاضر از به کارگیری رویکرد رفتاردرمانی عقلانی هیجانی حمایت می کند، نتایج نشان داد که رویکرد رفتاردرمانی عقلانی هیجانی تاثیر معناداری در کاهش باورهای غیرمنطقی و افزایش باورهای منطقی ورزشکاران دارد. نتایج آزمون پیگیری مشابه بود. رفتاردرمانی عقلانی هیجانی به عنوان یک چارچوب بااهمیت برای فهم و توسعه سلامت روان در ورزشکاران پیشنهاد می شود.

 ورزش ﺑﻪ ﻋﻨﻮان یک ﭘﺪﻳﺪه اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در ﻫﺮ دوره از ﺗﺎرﻳﺦ واﺟﺪ ویژگی ﻫﺎﻳﻲ می ﺷﻮد ﻛﻪ متاﺛﺮ از ﺷﺮاﻳﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ آن دوره اﺳت و آن را از رشته ﻫﺎی ﻣﺸﺎﺑﻪ در دوره دﻳﮕﺮ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ می ﺳﺎزد و به ﻃﻮر متقابل تاثیراتی دارد. فعالیت های بدنی می تواند انعطاف پذیری، هماهنگی و قدرت افراد را افزایش دهد. از مزایای دیگر ورزش کاهش استرس، فشار خون و بهبود انعطاف و میزان متابولیک بدن می باشد. بادی بالانس ورزشی تاثیر گذار و نمونه ای از ورزش هایی است که از ترکیب و اثر چندین رشته ورزشی بهره جسته و ورزشی مستقل را به وجود آورده است. یکی از اهداف بنیان این ورزش ارتقاء سطح سلامت و تندرستی عموم افراد جامعه با کمترین هزینه و امکانات می باشد. بادی بالانس ترکیبی از حرکات ورزشی تای چی، یوگا و تمرینات پیلاتس است که موجب بهبود انعطاف پذیری و حرکت پذیری مفاصل، بهبود در دوام قدرت و قدرت عملکردی و درونی، بهبود تراکم استخوانی و سیستم تعادل بدن می شود. در بسیاری از حرکات ورزشی و حتی حرکات روزمره استفاده از هماهنگی بین اجزای بدن، موجب اجرای موفقیت آمیز مهارت حرکتی می شود. با استناد به تعریف تروی (1990) ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ یعنی اﻟﮕﻮﭘﺬﯾﺮی ﺑﺪن و ﺣﺮﮐﺖ اﻧﺪامﻫﺎ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﻟﮕﻮی روﯾﺪادﻫﺎ و اﻫﺪاف محیطی است. هماهنگی دو دستی نمونه ای از حرکات هماهنگ است که در فعالیت های روزمره، حرفه ای و ورزشی کاربرد زیادی دارد. با بررسی های انجام شده توسط محقق پژوهشی در خصوص تاثیر ورزش بادی بالانس بر هماهنگی چشم و دست یافت نشد و بیشتر تحقیقات انجام شده در خصوص دو رشته پیلاتس و یوگا بوده است لذا، هدف از تحقیق حاضر تعیین میزان تاثیر تمرینات بادی بالانس بر هماهنگی چشم و دست زنان بزرگسال بود.

هدف کودکان از فعالیت لذت بردن است و لذت بردن از فعالیت ورزشی در قالب بازی اثرات فعالیت بدنی مبتنی بر مدرسه را تعدیل می کند. تاکید تمرینات گذشته عمدتا بر یک فعالیت خاص و یا یک عامل آمادگی جسمانی بود که اغلب به علت فشار بالای تمرینات و عدم جذابیت برای کودک کارایی لازم را نداشت. به نظر می رسد باتوجه به ظرفیت توجه محدود کودکان می توان از رشته های ورزشی گروهی که دارای تنوع بالاتری بوده و فشار شدیدی را بر کودک اعمال نمی کند و بر چندین فاکتور آمادگی جسمانی اثرگذار هستند، بهره برد. چنانچه این فعالیت ها بر مهارت های شناختی نیز اثرگذار باشند، می تواند جایگزین بسیار مناسبی برای تمرینات سنتی در مدارس باشد. با این حال تحقیقات این حوزه گاهی متناقض هستند، به گونه ای که برخی فعالیت بدنی بر کارکرد ذهنی کودکان را بی اثر و یا کم اثر دانسته درحالی که برخی دیگر بر اثر تقویت کنندگی فعالیت بدنی بر کارکرد ذهنی تاکید دارند. بر این اساس هدف، بررسی تاثیر تمرینات فوتبال بر زمانبندی پیش بین انطباقی و زمان واکنش پسران 8- 10 ساله بود. بدین منظور 30 پسر در دامنه سنی مذکور به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. اعضای گروه کنترل در فعالیت سازمان مندی شرکت نداشتند اما گروه آزمایشی در برنامه تمرینی هشت هفته ای فوتبال شرکت داشتند. در گروه آزمایشی سه جلسه تمرین برگزار می شد که هر جلسه 90 دقیقه به طول می انجامید و مبتنی بر بازی بود. شرکت کنندگان دو آزمون زمانبندی پیش بین انطباقی و زمان واکنش ساده را در پیش آزمون و پس آزمون انجام دادند. در این پژوهش از آزمون استروپ و آزمون ATC به ترتیب برای اندازه گیری زمان واکنش و زمانبندی پیش بین انطباقی استفاده شد که هر دو دارای روایی و پایایی داخلی هستند. داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و آزمون t مستقل تحلیل شد. نتایج نشان داد برنامه تمرینات فوتبال می تواند منجر به بهبود مهارت زمانبندی پیش بین انطباقی شد. بااین وجود 8 هفته تمرین فوتبال در بهبود توانایی زمان واکنش نقش بسزایی ندارد.به دلیل ارتباط نزدیک عملکرد مخچه و قشر پری فرونتال، رشد شناختی و حرکتی با هم درارتباطند و حرکت می تواند منجر به رشد شناختی در حوزه کارکردهای اجرایی شود که با نظر پیاژه همخوانی دارد. همچنین ارتباطات شناختی- عصبی می تواند به وسیله تجربیات محیط تغییر کند که با دیدگاه بومشناختی مطابقت دارد. علت احتمالی عدم تاثیرپذیری زمان واکنش از فعالیت بدنی این است که زمان واکنش انتخابی نسبت به زمان واکنش ساده بیشتر تحت تاثیر تمرین قرار می گیرد و برای مشاهده تغییر در زمان واکنش ساده نیاز به تعداد جلسات بیشتری احساس می شود.

اختلال نقص توجه/ بیش فعالی یکی از گسترده ترین اختلالات رفتاری شناخته شده در کودکان در سنین مدرسه است، که به نظر می رسد در آموزش مهارت های حرکتی و ورزشی کمتر مورد توجه محققین قرار گرفته است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر سطوح متفاوت تداخل زمینه ای بر اجرای مهارت پاس در پسران دارای ADHD غیربالینی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر 6 تا 12 ساله بیش فعال مقاطع ابتدایی مدارس شهر شیراز در سال تحصیلی 95-96 بودند. پس از غربالگری با استفاده از فرم SNAP-IV، افراد نمونه از میان 265 دانش آموز، تعداد 56 نفر انتخاب شدند که این افراد به روش انتساب تصادفی در گروه های مورد مطالعه قرار گرفتند. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی شامل دو گروه آزمایشی (تداخل زمینه ای بالا شامل 19 نفر و تداخل زمینه ای پایین شامل 20 نفر) و یک گروه کنترل (دارای تمرین بدنی شامل 17 نفر) بود که بصورت پیش آزمون و پس آزمون اجرای مهارت پاس ارزیابی شد. هر دو گروه آزمایشی در 10 جلسه تمرین مهارت های حرکتی بنیادی که هر جلسه تمرینی شامل45 دقیقه بود، شرکت کردند. نتایج این پژوهش نشان داد که انجام تمرینات باعث بهبود اجرای مهارت پاس (p=0.000) می شود. دستیابی به این نتایج در حالی که تاکیدی بر نقش تمرین و برنامه ریزی مناسب آن در آموزش مهارت های حرکتی دارد، به نظر می رسد چالش نو را در مبانی نظری برنامه ریزی تمرین و نحوه استفاده از آن برای گروه های خاص به ارمغان بیاورد.

امروزه حضور نوجوانان و جوانان در اماکن ورزشی تبدیل به یکی از نگرانی های خانواده ها شده است چرا که از یک سو ایمنی تاسیسات ورزشی و از طرفی دیگر انحرافات اخلاقی، دلواپسی و خشونت و هتاکی که در ورزشگاه ها رخ می دهد، می تواند سلامت جسمی و روحی نوجوانان و جوانان را تهدید کند. منظور از ناهنجاری های رفتاری رایج در میادین ورزشی دست زدن به خشونت و پرخاشگری در ورزشگاه، ارائه شعارهای اهانت آمیز و فحاشی نسبت به بازیکنان، باشگاه و هواداران باشگاه رقیب، پرتاب اشیا و مواد منفجره در زمین بازی و ایجاد اخلال در روند برگزاری مسابقه و بالاخره نزاع و کشمکش با تماشاگران باشگاه رقیب و تخریب و آسیب رسانی به اموال و تاسیسات ورزشگاه می باشد. متاسفانه هر چه ورزش در کشور ما به سمت جلو حرکت می کند، بروز خشونت، ناهنجاری و مشکلات در میان هواداران افزایش پیدا می کند که این موضوع به یک معضل اساسی در جامعه ورزش تبدیل شده است.

پژوهشگران، انتقال یادگیری را اثر تجربه قبلی بر یادگیری یک مهارت جدید یا اجرای آن در زمینه ای جدید می دانند. وقتی انتقال باعث یادگیری تکلیف در عضو تمرین نکرده در اثر تمرین با عضو دیگر شود، انتقال دوسویه نامیده می شود. از اصل انتقال دوسویه می توان در زمینه مهارت های ورزشی سود جست. همچنین می توان از این توانایی در امر ورزش درمانی برای ورزشکاران و غیرورزشکارانی که دچار آسیب دیدگی شده اند، بهره برد. اخیرا تحقیقاتی به بررسی نوع تمرین بر انتقال دوسویه پرداخته اند به عنوان مثال ایمامی و همکاران (2010) و لوز و همکارن (2010) اثر تمرین بدنی و تصویرسازی بر انتقال دوسویه را مورد مطالعه قرار دادند. برخی از تحقیقات همچون بنجویا و وگمان (2005)، وگلت (2002) و داردن و ردفورد (1997) نیز به به برتری تمرین متغیر در انتقال دوسویه اشاره کرده اند. به طور کلی اولین مطالعاتی که در زمینه انتقال دوسویه انجام شد از جمله مطالعات شاپیرو (1977) بود که به بررسی چرخش مچ در افرادی که با دست راست تمرین کرده بودند و دست چپ آنها درگیر نبوده، پرداخت و مشاهده کرد که در پس آزمون، هر دودست از لحاظ اجرایی و زمانی تقریبا یکسان بوده و به این نتیجه رسید که تمرین با دست راست می تواند در دست چپ اثر گذار باشد.

از جمله پیامدهای سالمندی اختلال در راه رفتن به واسطه کاهش عملکرد تعادل در آنهاست، که این فرایند خطر سقوط در سالمندان را افزایش می دهد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر یک دوره تمرین با دستگاههای درون آب بر شاخص راه رفتن پویا در سالمندان با خطر سقوط بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود. به همین منظور با انجام آزمون شاخص راه رفتن پویا بروی 25 نفر از افراد داوطلب، نهایتا 15 نفر از سالمندان با میانگین سنی (68.48±2.15) که در خطر سقوط قرار داشتند (نمره کمتر از 19) به عنوان نمونه هدفمند تحقیق انتخاب شدند. پس از پر کردن فرم رضایت، برنامه تمرینی به مدت 6 هفته (هفته ای سه بار) با دستگاههای ویژه که در درون آب (دوچرخه، اسکی و استپ) تعبیه شده بود به منظور تقویت و کشش عضلات، بهبود تعادل و تحریک حس عمقی مفاصل پایین تنه پیگیری شد. قبل و بعد از تمرین از آزمون شاخص راه رفتن پویا که شامل هشت وظیفه متداول راه رفتن (ثبات راه رفتن بروی یک سطح، پیاده روی با سرعت های متفاوت، پیاده روی با حرکت عمودی و افقی سر، حرکت از کنار و روی موانع، چرخش های سریع به هنگام راه رفتن و بالا و پایین رفتن از پله) می باشد، استفاده شد. از آزمون t وابسته به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معنی داری 0.05 استفاده شد. اختلاف معنی داری بین میانگین نمرات آزمودنی ها در آزمون شاخص راه رفتن پویا قبل و بعد از انجام 6 هفته تمرین در آب مشاهده شد (p<0.05). با توجه به نتایج تحقیق حاضر، انجام تمرینات ورزشی در آب می تواند بر افزایش شاخص پویایی راه رفتن سالمندانی که در خطر سقوط قرار دارند، تاثیر مثبت داشته باشد و این امر می تواند زمین خوردن سالمندان که یکی از مشکلات رایج در این دوران است را کاهش دهد.

صنعتی شدن کشورها و زندگی در آپارتمان، موجب افزایش بی تحرکی در کودکان شده است (Durant et al, 1994). این بی تحرکی علاوه بر مشکلات سلامتی سبب شده است که بسیاری از کودکان نتوانند مهارت های پایه که بنیان مهارت های تخصصی ورزشی هستند را به طور مؤثر و کار آمد اجرا کنند، این در حالی است که بیشترین پیشرفت در اجرای این مهارت ها در دوران کودکی صورت می گیرد (Hagger et al, 2002). نتایج تحقیقات نشان می دهد، فعالیت جسمانی در بسیاری از کودکان کمتر از میزان توصیه شده است و با افزایش سن، رو به کاهش است (Sallis, 2000). همچنین کودکانی با تبحر حرکتی بهتر، در مقایسه با همسالان خود که تبحر حرکتی ضعیفی دارند، بیشتر در فعالیت های بدنی در گیر می شوند (Fisher et al, 2005). لذا کودکانی که در مهارت های حرکتی پایه ضعیف هستند.

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات یکپارچگی حسی- حرکتی بر بهبود تبحر حرکتی و خود توصیفی جسمانی دختران مقطع اول ابتدایی می باشد. جامعه آماری این پژوهش از کلیه دانش آموزان دختر سالم و غیر ورزشکار، پایه اول ابتدایی شهر اهواز که در سال 95-96 مشغول تحصیل می باشند تشکیل شده، با توجه به حجم وسیع جامعه مورد پژوهش برای انتخاب نمونه از روش نمونه های در دسترس استفاده شد. در نهایت 40 نفر که متناسب با اهداف تحقیق بودند بر اساس نمره پیش آزمون تبحرحرکتی (آزمون برونینکز-ازروتسکی) و خود توصیفی جسمانی آزمون مارش (1991)، وزن، سابقه قبلی فعالیت بدنی انتخاب، و در دو گروه تجربی و کنترل جای داده شدند. گروه تجربی تمرینات یکپارچگی حسی- حرکتی را در 8 هفته، که هر هفته شامل 2 جلسه می باشد و در مجموع 16 جلسه را اجرا کردند. گروه کنترل در این مدت فعالیت های معمول مدرسه را انجام دادند. سپس پس آزمون به عمل آمد و نتایج ثبت گردید. نتایج حاصل از آزمون t نشان داد که تمرینات یکپارچگی حسی – حرکتی تاثیر معناداری بر تبحر حرکتی و خود توصیفی جسمانی دانش آموزان دختر دارد (p<0.05). بنابراین می توان نتیجه گرفت که تمرینات یکپارچگی حسی حرکتی منجر به بهبود تبحرحرکتی و خود توصیفی جسمانی دانش آموزان دختر می شود.

مشاهده مهارت اولین گام در یادگیری هر مهارت حرکتی است. یادگیری مشاهده ای فرایند یادگیری از طریق مشاهده یک رفتار است. نوآموز از طریق یادگیری مشاهده ای می توان یک مهارت حرکتی، نقشه و یا تاکتیک های بازی را بیاموزد. حتی الگودهی را می توان برای بهبود و پیشرفت در جنبه های روانشناختی استفاده نمود. در سال های اخیر تحقیقات عصب شناختی نیز بر سودمندی الگودهی صحه گذارده و نتایج این تحقیقات کمک بزرگی برای طراحی تمرینات مبتنی بر الگودهی محسوب می شود. سیستم نرون های آینه ای در منطقه حرکتی اولیه مغز احتمالا مهمترین سازوکار در تعیین سودمندی نوع الگودهی است. ارتباط سیستم نرون های آینه ای با اعصاب حرکتی یک شبکه مشاهده ای-حرکتی را تشکیل می دهد. بر این اساس هدف پژوهش حاضر مقایسه فعالیت نرون های آینه ای به هنگام مشاهده مهارت و تاکتیک است. بدین منظور 11 ورزشکار مبتدی مرد به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند. این شرکت کنندگان شاهد دو فیلم ویدئویی آموزشی شوت سه گام به عنوان ویدئوی مهارت و یک تاکتیک یک علیه دو به عنوان ویدئوی آموزشی راهبرد بودند. با استفاده از دستگاه الکتروانسفالوگراف سه ثبت امواج مغزی از شرکت کنندگان به عمل آمد: یک ثبت پایه با چشمان باز که بیانگر فعالیت نورون های آینه ای در حالت استراحت بود و دو ثبت حین مشاهده مهارت و راهبرد در سه ناحیه مرکزی مغز (نواحی حسی حرکتی C3، C4 و Cz). ریتم میو از طریق لگاریتم نسبت توان موج آلفا در وضعیت آزمایشی به وضعیت استراحت محاسبه شد که مهمترین شاخص در تفسیر فعالیت نرون های آینه ای است. نتایج آزمون t تک نمونه ای نشان داد در هر دو حالت مشاهده مهارت و راهبرد ریتم میو در هر سه ناحیه سرکوب شد. تحلیل واریانس درون گروهی (3´2) نشان داد اثر اصلی نوع ویدئوی مشاهده شده و منطقه مغزی معنادار نبود اما تعامل نوع ویدئوی مشاهده شده و منطقه مغزی معنادار بود به نحوی که سرکوب ریتم میو در ناحیه c4 در مشاهده راهبرد بیشتر از مشاهده مهارت و دو ناحیه دیگر بود. با توجه به این که سرکوب بیشتر ریتم میو حاکی از فعالیت بیشتر نرون های آینه ای است، الگودهی مهارت و راهبرد هر دو موثر خواهد بود اما مشاهده راهبرد و تاکتیک، درگیری بیشتر نیمکره راست را در بردارد. بدین ترتیب همین امر می تواند به نیاز بیشتر فراگیر به تکرار مشاهده راهبرد نسبت به مهارت دلالت داشته باشد که می توان در پژوهش های آتی نسبت مورد نیاز الگودهی در مهارت و راهبرد را تعیین نمود.

جو روان شناختی (PC) که ادراک فرد از ایمنی و معنی داری جو روانشناختی است، با تلاش در ورزش (اسپینک و همکاران، 2013) و محیط فعالیت ورزشی ارتباط دارد (هاماموتو و همکاران، 2015). جو روان شناختی به عنوان یک ساختار چند بعدی با مقادیر جزئی از جمله وضوح نقش، مدیریت حمایتی، خود اظهاری، چالش و سهم (براون و لایت، 1996) مشخص می شود. با وجود این که که این سازه پیشتر در جو سازمانی (براون و لی، 1996) مورد بررسی قرار گرفته است، توجه کمتری به این سازه در ورزش و فعالیت های ورزشی شده است. یکی از عواملی که ممکن است بر روی این جو روان شناختی اثر بگذارد، می تواند نوع تکلیف باشد، همانطور که مطالعات قبلی نشان می دهد که همبستگی بین انواع کلاس ها (هوازی در برابر هنرهای رزمی (آکپینار و کیرازچی، 2011) متفاوت است. جنسیت فردی به عنوان عاملی دیگری توصیف می شودکه نشان می دهد چگونه انسجام بر اساس جنسیت متفاوت باشد (ایز و همکاران، 2015). هدف این مطالعه بررسی تفاوت های رایانه ای بر اساس نوع و جنسیت است. شرکت کنندگان (259 زن، 127 مرد) دانشجویان دانشگاه بودند که در تمرینان هوازی و قدرتی شرکت داشتند. هر دانشجو در طول جلسه تمرینی پرسشنامه را که شامل اطلاعات جمعیت شناختی و جو روان شناختی (21 گویه و 5 خرده مقیاس، اسپینک و همکاران، 2013) را ارزیابی می کرد را تکمیل کردند. از روش آماری MANOVA در این تحقیق استفاده شد. تعامل (p=.726، lambda=.993) و اثر جنسیت (lambda=.975، p=.075) در این تحقیق معنادار نبود. با این حال تفاوت قابل ملاحظه ای در جو روان شناختی در نوع کلاس (lambda=.953، p=.002). وجود داشت. چالش (p<.001) و مشارکت (p=.03) به طور معناداری بین کلاس های تمرین هوازی و مقاومتی تفاوت داشتند. برای هر دو چالش و سهم، ادراکات مثبت بیشتر در مورد PC در کلاس های هوازی نسبت به کلاس های تمرین مقاومتی گزارش شده است. این مطالعه نشان می دهد که انواع کارهای مختلف در یک محیط گروه ممکن است تاثیر متفاوتی بر احساسات جوامع ذهنی و روانی معناداری داشته باشند.

اختلال طیف اوتیسم یک اختلال نافذ رشد است که ناتوانی در زمینه های مختلف از قبیل مهارت های ارتباط اجتماعی، مهارت های حرکتی درشت و ظریف و حتی گاهی مهارت های ذهنی را ایجاد می کند. آزمون تبحر حرکتی برنینکس – اوزرتسکی یک مجموعه آزمون هنجار مرجع است که اختلالات حرکتی درشت و ظریف را ارزیابی می کند. تست اوزرتسکی یکی از ابزار هایی است که می توان از آن در کاردرمانی برای ارزیابی مهارت های حرکتی ظریف اندام فوقانی استفاده شود. هدف از این مطالعه تعیین پایایی آزمون-باز آزمون تست اوزرتسکی در کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم بود. جامعه آماری موردمطالعه در این پژوهش کودکان با اختلال های طیف اوتیسم آموزشگاه های شهر شیراز و شرکت کنندگان 16 نفر از کودکان 5 تا 12 سال با میانگین سنی 8.62±2.21 بودند. نمونه گیری این پژوهش به صورت نمونه گیری هدفمند بود. در این پژوهش از پرسش نامه دموگرافیک برای گرفتن اطلاعات عمومی این افراد و از تست اوزرتسکی برای مطالعه پایایی استفاده شد. در این پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین پایایی آزمون استفاده شد. ضمن اینکه هر خرده آزمون دو بار انجام شد و فاصله زمانی بین آزمون و باز آزمون دو هفته بود. با توجه به نتایج بدست آمده 25 درصد کودکان موردمطالعه دختر و 75 درصد پسر بودند. به منظور ارزیابی پایایی نمرات حاصل از هریک از آیتم های مربوط به تست اوزرتسکی در کودکان اوتیسم طی دو بار آزمون توسط آزمونگر از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. ضریب همبستگی بدست آمده از این پژوهش در آیتم های مربوط به خرده آزمون های اوزرتسکی شامل پگبورد (0.91)، انداختن سکه در جعبه (0.86)، پرتاب توپ به هدف (0.85) و دریافت توپ (0.80) بود که نتایج نشان می دهد تست اوزرتسکی در ارزیابی مهارت های حرکتی ظریف کودکان اوتیسم در دو بار آزمون به اندازه کافی پایا می باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی پایایی آزمون – باز آزمون تست اوزرتسکی به منظور سنجش مهارت های حرکتی ظریف کودکان مبتلابه اختلال اوتیسم می باشد. با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش مشخص می شود که در فاصله دو هفته تکرار تست تغییرات معنادار و قابل توجهی در مهارت های حرکتی ظریف این کودکان مشاهده شده است. با توجه به پایایی های قابل قبول و بالایی که در این پژوهش بدست آمد نتایج نشان می دهد که تست اوزرتسکی می تواند در شرایط گوناگون مورداستفاده قرار بگیرد. ازاین رو می توان گفت که تست اوزرتسکی از توانایی ارزیابی قابل قبولی برای سنجش مهارت های حرکتی ظریف کودکان اوتیسم برخوردار می باشد.

زمان واکنش ا زمان عکس العمل، اندازه ای از زمان است که از لحظه ارائه یک علامت غ ر قابل پ ش ب ن و ناگهان آغاز شده تا شروع پاسخ ادامه دارد. در ح طه علم حرکت، زمان عکس العمل عبارتست از توانا یی پاسخ سر ع کنترل شده با پوسچر مناسب، نسبت به ک محرک مانند نور ا صدا. اندازه ری ا ن پارامتر در بس اری از تمر نات درمان و ا برنامه های ورزش م تواند کمک کننده باشد. در واقع در بس اری از ورزش ها، سرعت حداکثر ا به ندرت به دست م آ د و ا اساسا مورد ن از نم باشد، اما معمولا داشتن زمان عکس العمل کوتاه بس ار حائز اهم ت بوده و باعث افزا ش مهارت ورزش م گردد. همچن ن در بس اری از ب ماران با استفاده از ا ن داده م توان در مورد مشکلات شناخت و ا توجه، اطلاعات مناسب به دست آورد. در مح ط آزما شگاه، ا ن متغ ر به عنوان ک روش ع ن برای اندازه گ ری سرعت پردازش اطلاعات مورد استفاده قرار م گ رد. در واقع ا ن داده، پارامتری بس ار حساس و ع ن بوده و نما انگر عملکرد حرکت و شناخت م باشد که در بس اری از مطالعات مربوط به کنترل حرکت و م زان توجه استفاده شده است. به طور کل اندازه گ ری زمان عکس العمل در تحق قات انجام شده، به دو دل ل پا ه انجام م شود. اول ا نکه ا ن پارامتر مولفه ای از وظا ف زندگ حق ق است (مانند شروع دوی سرعت) و دل ل مهم تر ا ن است که زمان عکس العمل، زمان لازم جهت حوادث ذهن مثل پردازش محرک، تصم م گ ری و برنامه ر زی حرکت را اندازه م گ رد. در یک نوع از تقسیم بندی زمان عکس العمل به دو نوع تقس م م گردد : الف) زمان عکس العمل ساده (Simple Reaction Time: SRT) عبارتست از نوعی زمان عکس العمل که در آن فقط یک محرک و یک پاسخ وجود دارد. ب) مان عکس العمل انتخاب (Choice Reaction Time: CRT) عبارتست از نوعی زمان عکس العمل که در آن حداقل دو محرک و دو پاسخ جداگانه وجود دارد. این اندازه گیری ها می توانند در دو شرایط سازگار و ناسازگار اندازه گیری شود.

مرور ذهنی به عنوان بازسازی یک الگوی حرکتی در ذهن مطرح است و استفاده از آن در تمرینات با توجه به عدم نیاز این شیوه تمرینی به امکانات و تجهیزات خاص حائز اهمیت است و قطعا درصورتی که با تمرین فیزیکی همراه شود، اثربخشی بیشتری را در اجرای مهارت ایجاد خواهد کرد، اما اینکه کدام یک نسبت به دیگری اولویت داشته باشند مورد چالش است. لذا، هدف از انجام این پژوهش بررسی تعیین اولویت در ترکیب مرور ذهنی در برابر تمرین فیزیکی و یافتن بهترین زمان مناسب صرف شده برای مرور ذهنی در عملکرد هماهنگی دودستی بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی و به لحاظ هدف کاربردی بود. نمونه پژوهش 45 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه تهران (با میانگین سنی 25.3±2.16) بود که حائز امتیاز ورودی در تصویرسازی شدند. پرسشنامه تجدیدنظر شده تصویرسازی حرکت (هال و مارتین، 1999) جهت بررسی تصویرسازی حرکتی و همچنین دستگاه هماهنگی دودستی در این تحقیق مورداستفاده قرار گرفت. پس از کسب رضایت آزمودنی ها جهت حضور در پژوهش، پیش آزمون هماهنگی دودستی اجرا شد. سپس بر اساس امتیاز پیش آزمون هماهنگی به طور همگن به سه گروه (15 نفر) تقسیم شدند. گروه ها شامل تقدم مرور ذهنی، گروه تاخر مرور ذهنی و گروه کنترل بود.بعد از مداخله موردنظر هر گروه، مجددا پس آزمون هماهنگی از آزمودنی ها به عمل آمد. در این پژوهش علاوه بر آمار توصیفی و بررسی توزیع داده ها و همگنی واریانس ها، از تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی توکی و تی همبسته در سطح معنی داری p£0.05 استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد علیرغم عدم تفاوت معنی دار بین گروه ها در پیش آزمون (p³0.05)، بعد از مداخله گروه تقدم مرور ذهنی، نسبت به گروه کنترل (p=0.005)، و تاخر تمرین ذهنی (p=0.036) خطای کمتری در هماهنگی دودستی داشت. همچنین نتایج تی همبسته نشان داد که گروه تاخر مرور ذهنی خطای معنی دار بیشتری را در پس آزمون نسبت به پیش آزمون خود داشتند (p=0.007). یافته ها حاکی از این بود که تقدم مرور ذهنی بر تاخر آن موجب بهبود معنی دار میزان هماهنگی شد. لذا محققان پیشنهاد می کنند که مربیان می توانند در ترکیب تمرین فیزیکی و مرور ذهنی، تقدم مرور ذهنی را جهت اثرگذاری بیشتر بر بهترین عملکرد هماهنگی حرکتی بکار گیرند و پیشنهاد می شود از تاخر مرور ذهنی در تکالیفی که مستلزم هماهنگی دودستی است، استفاده نکنند.

هدف از این پژوهش تاثیر شرکت در برنامه تمرین بدنی منتخب بر عملکرد حرکتی و تعادل زنان و مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد. پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای است. به روش میدانی و به صورت طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. تعداد 20 بیمار مرد با میانگین سنی (34.45±3.75 سال) و معیار ناتوانی (2.94±1.54) و تعداد 20 بیمار زن با میانگین سنی (34.55±3.78 سال) و معیار ناتوانی (2.94±1.54) به طور هدفمند در دسترس انتخاب شدند. افراد به مدت 24 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در تمرینات ترکیبی (شامل20 دقیقه گرم کردن عمومی بدن، 15 دقیقه تمرینات ایروبیک با شدت 50-70%حداکثر ضربان قلب، 15 دقیقه تمرینات با وزنه اندام فوقانی و تحتانی با شدت 50-70% از RM-1 (تمرین با دستگاه بدنسازی)، 10 دقیقه سرد کردن بدن)، شرکت کردند. قبل و بعد از مداخله، عملکرد حرکتی (آزمون 10 متر راه رفتن، آزمون زمان برخاستن و رفتن و آزمون بالارفتن از پله) و تعادل (آزمون استروک) بیماران ارزیابی شد. داده ها بر اساس تحلیل واریانس عاملی مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل واریانس عاملی نشان داد که، در بالا رفتن از پله هر دو گروه مردان و زنان پیشرفت معنی داری را نشان دادند ولی در آزمون راه رفتن و نشستن و برخاستن هر چند نمرات پیش آزمون تا پس آزمون تغییراتی داشته ولی از لحاظ آماری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در هر دو گروه در آزمون تعادل پیشرفت معنی دار دیده شد. با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش میتوان اظهار داشت که تمرینات بدنی میتواند سبب بهبود عملکرد حرکتی و تعادل مبتلایان به بیماری MS شود. هر چند در دو آزمون عملکردی به لحاظ آماری تفاوتی مشاهده نشد لیکن مقداری بهبودی در وضعیت حرکتی بیماران بر کیفیت زندگی شان تاثیرگذار خواهد بود.

بسیاری از سالمندان در حین اجرای فعالیت های روزانه که نیازمند کنترل تعادل است، مشکلات بسیاری را تجربه می کنند، کاهش کنترل تعادل به سن و تغییرات مرتبط با آسیب شناختی در پارامترهای فضایی و زمانی مرتبط با حرکات مرکز ثقل در منطقه اتکا نسبت داده می شود. کنترل تعادل نتیجه تعامل و ارتباط پیچیده بین سیستمهای دهلیزی، بینایی، حسی-پیکری است و اختلال در هر یک از این سیستمها در اثر افزایش سن سبب مختل شدن تعادل می شود. عوامل شناختی مانند ظرفیت محدود توجه نیز می توانند در افت تعادل سالمندان نقش داشته باشند. در نتیجه پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر تمرینات اغتشاشی با تکلیف شناختی بر تعادل زنان سالمند 60 تا 70 سال انجام شد.دراین پژوهش نیمه تجربی، 20 زن سالمند بصورت نمونه گیری در دسترس از شهرستان مریوان انتخاب شدند. سپس نمونه ها بر اساس نمرات پیش آزمون و به صورت هدفمند در دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (نفر 10) قرار گرفتند. برای سنجش تعادل از آزمون تعادل تعدیل یافته رمبرگ استفاده شد، گروه تجربی تمرینات اغتشاشی همراه با تکلیف شناختی را طی 18 جلسه و هرجلسه 30 دقیقه انجام دادند، سپس پس آزمون بعمل آمد و دادها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون تی تست (SPSS18) بهره گرفته شد. نتایج تفاوت معناداری بین دوگروه تجربی و کنترل نشان داد. تمرینات اغتشاشی با تکلیف شناختی تاثیر معناداری بر روی تعادل داشت (p<0.05). با توجه به اینکه در دوره سالمندی به علت تحلیل سیستم های عصبی - عضلانی، عوامل روانی، سبک زندگی و دیگر عوامل، کاهش در تعادل رخ می دهد، می توان با انجام تمرینات از کاهش این عملکرد حرکتی جلوگیری کرد. دلایل بالقوه افزایش تعادل به واسطه تمرین اغتشاشی شامل افزایش قدرت اندام های تحتانی بعد از شرکت در برنامه تمرینی، تسهیل انقباض سریع در حرکت اندام ها، افزایش در سازگاری عضلات در برابر فشار روی سیستم عصبی - عضلانی است.

از پژوهش حاضر بررسی اثر تواتر در بازخورد هنجاری مثبت بر اجرا و یادداری تعادل پویا در پسران 10 تا 12 سال بود. روش شناسی: طرح پژوهش، نیمه تجربی با اجرای پیش آزمون، پس آزمون بود. تعداد 66 پسر دانش آموز با میانگین و انحراف استاندارد سن (11.3±0.63)، قد (145±7.74) و وزن (39.5±8.35) پس از پر کردن فرم رضایت، به روش هدفمند انتخاب شدند، و به طور انتساب تصادفی در دو گروه تواتر مطلق و نسبی قرار گرفتند. آزمودنی ها ابتدا پیش آزمون تعادل پویای وای را اجرا کردند و سپس به مدت سه هفته و هر هفته سه جلسه به اجرای تمرینات تعادل پویا پرداختند. در ارائه تواتر مطلق، پس از هر کوشش یک بازخورد حقیقی و یک بازخورد هنجاری و در ارائه تواتر نسبی، پس از هر کوشش یک بازخورد حقیقی و تنها در اولین و چهارمین کوشش، یک بازخورد هنجاری به آزمودنی ارائه گردید. نتایج: تحلیل واریانس اجرا شده در اکتساب تعادل پویا حاکی از عدم تفاوت معنادار بین گروه ها بود، اما تحلیل اجرا شده بر نمرات یادداری تفاوت معناداری را با sig=0.031 نشان داد. بازخورد هنجاری به عنوان یک بازخورد انگیزشی در مرحله یادداری مهارت تعادلی پویا موثر بود، و این تاثیر در تواتر نسبی نسبت به تواتر مطلق بازخورد بارزتر می باشد. با توجه به نتایج این مطالعه می توان این گونه نتیجه گیری کرد که تواتر نسبی نه تنها در بازخورد اطلاعاتی و خبری، بلکه در بازخورد انگیزشی از نوع هنجاری بر اجرای مهارت حرکتی موثر می باشد. در کل می توان گفت که بازخورد هنجاری مثبت با تواتر نسبی منجر به ثبات بهتری در مهارت تعادل پویا شده است.

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر تعاملی سن و سطح مهارت برگشت سالتو بر توانایی چرخش ذهنی در دختران شناگر بود. این پژوهش به صورت علی مقایسه ای و با طرح تک مرحله ای و پس رویدادی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شناگران دختر شهرستان شیراز بود که مهارت برگشت سالتو را آموزش دیده بودند. از بین آن ها به روش نمونه گیری هدفمند 60 آزمودنی انتخاب و سپس در چهار گروه (7تا 9 سال با مهارت پایین، 7تا 9 سال با مهارت بالا، 10 تا 12 سال با مهارت پایین و 10 تا 12 سال با مهارت بالا) قرار گرفتند. سطح مهارت سالتو بر اساس میانگین نمره سه داور تعیین گردید. برای اندازه گیری چرخش ذهنی از آزمون قلم و کاغذ تصویری (با پایایی 0.75 به روش آلفای کرونباخ) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش آماری تحلیل واریانس دو راهه با سطح معناداری a=0.05 استفاده شد. یافته ها نشان داد که نمرات چرخش ذهنی بین گروه های سنی اختلاف معنادار ندارد (p=/0.638)؛ این در حالیست که نمرات چرخش ذهنی بین دو گروه سطح مهارت اختلاف معنادار نشان داد (p=/0001). در مورد تعامل سن و سطح مهارت در چرخش ذهنی اختلاف معنا داری مشاهده نشد (p=/312). نتایج حاکی از آنست که چرخش ذهنی با سطوح مهارت متفاوت تغییر می کند. با توجه به این که ضریب اتا سطح مهارت برابر با 0.428 به دست آمده است، می توان گفت حدود 43 از تغییرات چرخش ذهنی به سطح مهارت و مابقی به عوامل دیگر بستگی دارد. بنابراین احتمالا می توان ویژگی های ذهنی ورزشکاران از جمله چرخش ذهنی را نیز با استفاده از تمرینات مهارتی تغییر داد.

در سال های اخیر موضوع آنالیز یک مسابقه برای مربی اهمیت بالایی دارد.شناسایی نقاط ضعف و قوت حریف و طراحی تمرین بر اساس نقاط قوت و ضعف همچنین بررسی عملکرد بازیکنان خودی در طول یک بازی و یا حتی یک فصل از نکات مثبت مبحث آنالیز می باشد. اگر چه بحث آنالیز یکی از نیازمندی های اصلی محسوب می شود اما در کشور ما تاکنون به صورت جدی به آن پرداخته نشده است.بنابراین تمام این دلایل باعث شد که گروهی از اساتید، دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاه تهران به فکر ساخت یک نرم افزار جهت تحلیل و بررسی مسابقات ورزشی بیفتند و نرم افزار سفیر را به عنوان اولین نرم افزار آنالیز ورزشی داخلی را به ورزش کشور معرفی کنند.

در چند سال گذشته تحقیقات گسترده ای در زمینه اثر تمرکز توجه بر یادگیری حرکتی انجام شده است. نتایج بیشتر این تحقیقات نشان داد که تمرکز توجه بیرونی موجب اجرا و یادگیری مطلوب تر می شود (ولف، 2014). با این حال کمتر تحقیقی به بررسی ابعاد روانشناسی این برتری پرداخته است. طبق نظریه جدید یادگیری ولف (نظریه اپتیمال) یکی از عامل های اصلی تاثیرگذار بر یادگیری حرکتی، تمرکز توجه بیرونی است (ولف 2014). هدف تحقیق حاضر تعیین نقش واسطه ای خودکارآمدی (به عنوان عامل روانشناسی) در اثرگذاری تمرکز توجه بیرونی بر یادگیری حرکتی است. برای این منظور 20 دانش آموز پسر مقطع متوسطه در دو گروه 10 نفره تمرکز توجه بیرونی و کنترل به شکل تصادفی قرار گرفتند.تکلیف مورد استفاده در این تحقیق، پرتاب بالای شانه توپ تنیس با دست غیر برتر به سوی هدفی در فاصله 7.5 متری (در آزمون انتقال 8.5 متر) بود. تحقیق شامل 4 مرحله پیش آزمون (10 کوشش)، اکتساب (6 بلوک 10 کوششی)، یادداری (10 کوشش) و انتقال (10 کوشش) بود. پرسشنامه خودکارآمدی یک بار بعد از پیش آزمون، یک بار بعد مرحله اکتساب و یک بار هم قبل از آزمون یادداری که یک روز بعد از مرحله اکتساب انجام می شد، در اختیار شرکت کنندگان قرار گرفت. این پرسشنامه تکلیف ویژه، بر اساس پیشنهادات بندورا طراحی و حاوی 4 سوال بود. بعد از بررسی نرمال بودن و برابری واریانسها، دادهها به کمک روش آماری تحلیل واریانس درونگروهی با اندازه گیری تکراری، و t مستقل به منظور قیاس بین گروهی، تحلیل شد. نتایج حاکی از برتری گروه تمرکز توجه بیرونی در یادگیری تکلیف مورد نظر بود. همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد پیشرفت خودکارآمدی افراد گروه تمرکز توجه بیرونی نسبت به افراد گروه کنترل بیشتر بود.: با توجه به نتایج می توان چنین جمع بندی کرد که نوآموزانی که دستورالعمل تمرکز توجه بیرونی را دریافت می کنند نه فقط یادگیری بیشتری را تجربه می کنند، بلکه موجب بالا رفتن عاملی روانشناختی به نام خودکارآمدی در آنها می شود.

اسطوخودوس یکی از گیاهان دارویی است که از گذشته های دور برای مصارف مختلف استفاده شده است. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر رایحه اسطوخودوس بر انسجام تیمی والیبالیست ها بود. شرکت کنندگان در این پژوهش را، 24 نفر از والیبالیست های زن شرکت کننده در مسابقات باشگاهی لیگ دسته یک جوانان تشکیل می دادند که به صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 21 جلسه، هر جلسه 20 دقیقه به استنشاق رایحه اسطوخودوس پرداختند. در این مدت گروه کنترل از دارو نما استفاده کردند. قبل و بعد از مداخله، داده ها با استفاده از پرسشنامه انسجام تیمی کارون، وید مایر و براولی، جمع آوری شد. داده ها با استفاده از کوواریانس تحلیل شد. یافته ها نشان داد که استنشاق اسطوخودوس می تواند اثر مثبتی بر انسجام تیمی داشته باشد. یافته های پژوهش بیانگر این است که رایحه اسطوخودوس می تواند نقش مهمی در بهبود انسجام تیمی ورزشکاران تیم های ورزشی داشته باشد.

توجه کامل به کودکان یک جامعه به خصوص کودکان استثنایی ازمهم ترین مسائل وبهترین سرمایه گذاری ها برای آینده آن جامعه محسوب می شود. امروزه درتمام جوامع بشری کودکان استثنایی بخصوص کودکان عقب مانده ذهنی مورد توجه خاصی قرار گرفته اند چراکه تعداد بیشتری رابه خود اختصاص داده به گونه ای که شیوع آن در ایران یک در هر 700 تولد زنده گزارش شده است (). کندی حرکات و وابستگی بسیار زیاد این افراد به خانواده هایشان، نقص بارز در توانایی برقراری ارتباط با دیگران و اختلال شدید در تعاملات اجتماعی از ویژگی های این گروه می باشد که، علاوه بر ایجاد آسیب های روحی، روانی و جسمانی بر افراد مبتلا، محیطی پراسترس و اضطراب را برای خانواده های این افراد فراهم می کند (روبرت کوسینسکی، 2012). پژوهشگران، کودک عقب مانده ذهنی را کودکی تعریف می کنند که رشد ذهنی او در مرحله ای از فرایند رشد دچار وقفه یا کمبود شده و از آن زمان این کودک از نظر ذهنی در مقایسه با کودکان عادی هم سن خود که به رشد طبیعی ادامه می دهند عقب ماندگی پیدا می کنند به طوری که قادر به انجام فعالیت ها و سازگاری های متناسب با سن خود نیستند.

پژوهش حاضر با هدف، تعیین اثر بازی های منتخب با آب بر هوش هیجانی کودکان می باشد. روش پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی با دو گروه تجربی و کنترل و انجام پیش آزمون و پس آزمون است. حجم نمونه برابر با 30 کودک 6-4 ساله (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) از دو مهدکودک هوشمند در شهر مشهد در سال 1395 به صورت نمونه در دسترس می باشد. بعد از اجرای پیش آزمون، گروه تجربی طی 12 جلسه، هر هفته دو بار و هر بار به مدت 30 دقیقه، به آموزش هوش هیجانی همراه با بازی های منتخب با آب پرداختند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه 33 سوالی هوش هیجانی سیبریاشرینگ استفاده شد. پس از اتمام جلسات بازی مجددا آزمون های پیش آزمون از هر دو گروه کنترل و تجربی مورد اجرا قرار گرفت. برای تعیین وضعیت طبیعی بودن داده ها از آزمون آماری کالموگراف اسمیرنوف و از آزمون t مستقل در محیط نرم افزاری SPSS نسخه 18 در سطح معناداری 0.05 مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد بازی های منتخب با آب به طورکل بر هوش هیجانی کودکان (p=0.02) و مهارت های اجتماعی (p=0.009)، خودانگیختگی (p=0.002)، خودتنظیمی (p=0.030) از مولفه های هوش هیجانی تاثیر معنادار داشتند. نتیجه اینکه توصیه می شود در مهدکودک و مراکز پیش دبستانی از بازی با آب نیز علاوه بر دیگر بازی ها برای بهبود هوش هیجانی کودکان استفاده کنند.

موفقیت در رقابتهای ورزشی تبدیل به یک ارزش شده است و تاثیر بسزایی بر زندگی و روحیه شخصی هر ورزشکار دارد، بنابراین استفاده از روش های شناخته شده در جهت بهبود عملکردها، سال هاست که بین ورزشکاران متداول شده و در تمامی سطوح، از روش های تمرینی گوناگونی جهت دستیابی به پتانسیل های ورزشی خویش استفاده می کنند. آنها از راهکارهای شناختی مختلف از جمله: تصویرسازی ذهنی، خودگفتاری و هدف گزینی استفاده می کنند. این روش ها بر نقش ذهن در کنترل استرس تاکید می کنند. خودگفتاری و راهکارهای شناختی اگر به درستی به کار برده شوند، با بالا بردن اعتماد به نفس، تمرکز و آگاهی می توانند عملکرد فرد را بهبود بخشند. لذا، هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر خودگفتاری آموزشی بر یادگیری تکلیف با درجاتی از پیچیدگی (کم و زیاد) در مهارت دریبل بسکتبال پرداخته است. در این تحقیق نیمه تجربی، 27 نفر از دانشجویان تربیت بدنی عمومی دانشگاه یزد به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه، تکلیف با پیچیدگی کم و تکلیف با پیچیدگی زیاد تقسیم شدند. آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون و سپس در مرحله اکتساب به مدت 8 هفته (هفته ای2 جلسه، 20 دقیقه) به تمرین مهارت های خود که شامل: دریبل سرعتی با یک دست در فاصله 18 متری برای تکلیف با پیچیدگی کم (ارکوج و همکاران، 2009) و اجرای آزمون دریبل با عبور از 6 مانع مخروطی به شکل مارپیچ برای تکلیف با پیچیدگی زیاد (لطفی و همکاران، 1385)، شرکت کردند و در آخرین جلسه تمرین، پس آزمون گرفته شد. داده ها به وسیله آزمون تحلیل کوواریانس و سطح معناداری p<0.05 مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان داد، که خودگفتاری آموزشی بر آزمون اکتساب تکلیف با درجاتی از پیچیدگی (کم و زیاد) در مهارت دریبل بسکتبال تاثیر معنی داری دارد و باعث بهبود عملکرد در هر دو گروه شده است. بحث و نتیجه گیری تحقیق حاضر نشان داد، تاثیر خودگفتاری آموزشی بر یادگیری مهارت های که از سطوح پیچیدگی برخوردار است تاثیر دارد، اما میزان تاثیر، در تکلیف با پیچیدگی زیاد بیشتر بوده است. پیشنهاد می شود مربیان و معلمان ورزشی از این روش جهت پیشرفت عملکرد افراد در زمان آموزش مهارت های پایه بسکتبال بهره بگیرند.

مهارت روانی ویژگی های ذاتی یا آموخته شده ای هستند که موفقیت ورزشکار را ممکن می سازد یا احتمال آن را افزایش می دهد اعتماد به نفس، کنترل تمرکز، کنترل انگیختگی و اضطراب نمونه این مهارتهاست. این مهارتها را همه می توانند بیاموزند و تمرین کنند و با دستیابی به آمادگی روانی عملکرد خود را بهتر کنند. مهارت روانی و خود کارآمدی از عوامل مهم موفقیت ورزشکاران در سطوح بالای ورزشی بشمار می آید. توانایی ها (مانند تصویر سازی) و برنامه ریزی ها (مانند هدف گزینی) می باشد که علاوه بر افزودن بهزیستی روانی ورزشکار، به عملکرد بهتر آنان کمک می کند (واعظ موسوی و مسیبی، 1386). مربیان و ورزشکاران تنظیم انگیختگی، تصویر سازی ذهنی، افزایش اعتماد به نفس، افزایش انگیزش (هدف گزینی) و مهارت های توجه و تمرکز (گفتگوی درونی و برنامه ذهنی) را در برنامه های آمادگی روانی مفید می دانند (واینبرگ وگولد، 2003). تحقیقات ماینر (2006) نشان داد که یادگیری مهارت های روانی به آمدن، میانگین مهارت های روانی و کنترل فعال سازی، نمرات بالاتری را نسبت به ورزشکاران سطح پایین کسب کردند. جیمز لودر وهمکاران (2001) دریافتند توسعه مهارت های روانی در ورزش سبب بهبود عملکرد می شود. جیمزلاوتر و دیگران (2002) در تحقیقی که انجام دادند، دریافتند که مهارت آرام سازی در تمرین و رقابت و فعال سازی در رقابت با خودکارآمدی بالا و عملکرد موفقیت آمیز ورزشکاران ارتباط داشت، همچنین تصویر سازی که در تمرین استفاده شد با مهارت آرام سازی تمرین و رقابت ارتباط داشت تلول و گرینلس نیز در سال 2001 طی مطالعه ای که در مورد مهارتهای روانی تعیین هدف، آرام سازی روانی، تصویر سازی ذهنی و خودگویی انجام دادند، به این نتیجه رسیدند که با تمرین کردن این مهارت ها می توان سطح عملکرد را به طور چشمگیری افزایش داد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر صفات سه گانه تاریک شخصیتی بر شادکامی و سرسختی ذهنی در ورزشکاران رشته های برخوردی، غیر برخوردی و غیر ورزشکاران بود. 200 ورزشکار رشته تکواندو و ژیمناستیک توسط فدراسیون و 100 غیر ورزشکار به صورت در دسترس انتخاب شدند، پرسش نامه های سه گانه تاریک، سرسختی ذهنی و شادکامی آکسفورد را به صورت آنلاین تکمیل کردند. یافته ها نشان داد که اگرچه اثر خودشیفتگی بر شادکامی در هر سه گروه غیر معنادار بود، و همچنین اثر ماکیاولیانیسم بر شادکامی در ورزشکاران برخوردی و غیر ورزشکاران غیر معنادار بود، اما در ورزشکاران غیر برخوردی مثبت و معنادار بود و همچنین عامل ضداجتماعی بر شادکامی در هر سه گروه اثر معکوس و معناداری داشت. از طرفی دیگر، اثر شادکامی بر تعهد، کنترل و مبارزه جویی ورزشکاران سه گروه معنادار بود. مقیاس های بررسی شده سه گانه تاریک بر شادکامی به طور مستقیم و به طور غیرمستقیم بر سرسختی تاثیرگذار است. سه گانه تاریک یکی از نظریاتی است که توجه فراوانی از سوی پژوهشگران دریافت کرده است. زمانی می توان با عوارض و نشانه های سه گانه تاریک کنار آمد که به شناخت آن نائل شد و بهتر آن را درک کرد. به روان شناسان و مربیان ورزشی پیشنهاد می شود که این صفات ورزشکاران را موردتوجه قرار دهند.

اشتیاق فعالیت بدنی به دو نوع هماهنگ و وسواسی می تواند پایداری نوجوان را در فعالیت های بدنی را تحت تاثیر قرار دهد. اشتیاق متوازن تمایل قوی به مشارکت در فعالیت ورزشی است ولی هویت او را تحت تاثیر قرار نمی دهد. در طرف مقابل اشتیاق وسواسی تمایل غیرقابل کنترل به مشارکت است که موجب بروز مشکلاتی در زندگی فرد می شود. این دو نوع از اشتیاق فعالیت بدنی می تواند عوامل روانی را تحت تاثیر قرار دهد و موجب پایداری یا بی ثباتی در تنظیم رفتار ورزشی باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر نوع اشتیاق فعالیت جسمانی بر تحلیل رفتگی ورزشی دختران نوجوان شهرستان ارومیه بود این تحقیق از نوع توصیفی و از دسته همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق را 93 نفر از دختران با دامنه سنی 12 تا 19 سال تشکیل می دادند که به صورت تصادفی و در دسترس دو پرسشنامه اشتیاق ورزشی (والراند و همکاران، 2013) و تحلیل رفتگی ورزشی (رادک و اسمیت، 2001) را تکمیل کردند. از روش آماری MANOVA در این تحقیق استفاده شد. و اثر بین اشتیاق متوازن و عوامل 3 گانه تحلیل رفتگی (نمره کلی این سازه) نتایج معنادار نبود (lambda=.993، p=.726). با این حال بین اشتیاق وسواسی و واماندگی بدنی-عاطفی ارتباط معنادار و از نوع مثبت (lambda=.953، p=.002) وجود داشت. نتایج این تحقیق نشان داد که (0.11). حفظ و کنترل اشتیاق فرد برای پایداری در محیط های ورزشی ضروری است. عوامل 3 گانه تحلیل رفتگی زودهنگام باعث دوری از محیط های ورزشی شده و دختران نوجوان از مزایای فعالیت جسمانی بی بهره می مانند. اشتیاق وسواسی موجب این تحلیل رفتگی می شود و باید برای کنترل و متوازن کردن آن میل نوجوان را به فعالیت های لذت بخش دیگر سوق داد.

اﻣﺮوزه اﮐﺜﺮ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن و ﺟﻮاﻧﺎن وﻗﺖ زﯾﺎدی را ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ و اﻧﺠﺎم ﺑﺎزی ﻫﺎی ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی اﺧﺘﺼﺎص ﻣﯽ دﻫﻨﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ هدف تحقیق حاضر بررسی اثر بازی کامپیوتری به تنهایی یا در ترکیب با تمرین بدنی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت است. طرح این تحقیق از نوع نیمه تجربی است و برای اجرای آن از بین دانشجویان در دسترس تعداد 30 نفر به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. قبل از شرکت در پیش آزمون ابتدا نحوه صحیح پرتاب دارت توسط پژوهشگر به آزمودنی ها آموزش داده شد و پس از آن جلسه پیش آزمون برگزار شد. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون به سه گروه همسان (تمرین بدنی، بازی کامپیوتری، تمرین بدنی همراه با بازی کامپیوتری) تقسیم شدند. هر گروه به طور مجزا در طی 4 روز (4 جلسه) به تمرین مربوط به گروه خود پرداخت. پس از آخرین جلسه اکتساب به فاصله 15 دقیقه آزمون یادداری فوری انجام شد و آزمودنی ها پس از 24 ساعت در آزمون یادداری تاخیری شرکت کردند. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری تکراری روی عامل جلسات تمرین در مرحله اکتساب نشان داد که فقط اثر اصلی گروه معنادار بوده است (p=0.001 و F=51.93) و مقایسه زوجی گروهها نشان داد که در مرحله اکتساب، گروه بازی کامپیوتری نسبت به دو گروه دیگر و گروه بازی کامپیوتری همراه با تمرین بدنی نسبت به گروه تمرین بدنی عملکرد بهتری داشته اند. اما نتایج تحلیل واریانس یک راهه در مقایسه عملکرد گروهها در آزمونهای یادداری فوری و یادداری تاخیری، تفاوت معناداری بین گروهها را نشان نداد. ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺎزی ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی ﻣﻮﺟﺐ اکتساب ﻣﺆﺛﺮﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد اما در یادداری تاثیر چندانی ندارد. وﯾﻨﯿﺮ (2009) ﺑﯿﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎزی دﯾﺠﯿﺘﺎﻟﯽ (ﺑﺎزی وﯾﺪﺋﻮﯾﯽ، ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی و ﺑﺎزی ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ) ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻬﺒﻮد ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، ادراﮐﯽ- ﺣﺮﮐﺘﯽ، ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ، ﺷﺨﺼﯽ و ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﻮد. به نظر واﮔﻨﺮ (2005) اﻧﺠﺎم ﺑﺎزی ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی ﺑﺮ ﮐﻨﺘﺮل ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ و ﺑﺮ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽﭼﺸﻢ- دﺳﺖ، ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﭼﺸﻢ- ﭘﺎ، زﻣﺎن واﮐﻨﺶ و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽﺣﺴﯽ- ﺣﺮﮐﺘﯽ تاﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺬارد. اﻧﺠﺎم ﺑﺎزی ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻢ ﻣﻬﺎرت، دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن ﻫﺪف، ﺗﻼش ﺑﺮای ﺣﻞ ﻣﺴاﻠﻪ، درﯾﺎﻓﺖ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎزﺧﻮرد و اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻬﻢ، اﻣﮑﺎن ﭘﺮدازش اﻃﻼﻋﺎت ﻋﻤﯿﻖ و اﻧﺘﻘﺎل اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻬﺎرت ﻣﻮﺟﺐ ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻣﯽﺷﻮد.

اخیرا توجه زیادی به بررسی ارتباط بین رشد حرکتی و محیط شده است (1). شاید سهم قابل توجهی در این زمینه در بحث مشاهده ارزیابی خانه صورت گرفته که توسط کالدول و برادلی طراحی شده است (2). اگر چه فهرست حاضر در اصل به طور مشخصی برای بررسی ارتباط خانه و رشد حرکتی کودک طراحی شده است، یکی از برجسته ترین و استوارترین یافته ها، ارتباط قوی بین در دسترس بودن وسایل بازی مهیج در رشد حرکتی نسبت به فقر محیطی است. اگرچه سنجش های رشد حرکتی ویژه ایی در خانه استفاده شده است، هنوز هم حداقل اطلاعات قابل دسترسی در رابطه با اثرات چند بعدی از مدرسه در رشد حرکتی وجود دارد. در یک بررسی آبوت و همکاران به این نتیجه رسیدند که غنی سازی محیط یک عامل مهم در کمک به رشد حرکتی کودک است اما هنوز تحقیقات کمی برای بررسی این رابطه وجود دارد (3). محیط نقش حیاتی در رشد کودک ایفا می کند. منطقی است که نتیجه بگیریم رشد کودکان توسط محیط/اجتماع و فاکتورهای زیستی که مستعد وضعیت نامطلوب و یا مثبت هستند تحت تاثیر قرار میگیرد (4). مهارت های حرکتی بنیادی ( FMS) به عنوان «بلوک های ساختمان» برای فعالیت های بدنی طول عمر (6) و به عنوان «الفبای حرکت» دیده می شود. مطالعات قبلی، رابطه مثبت بین عملکرد FMS و مشارکت کودکان در فعالیت بدنی همیشگی و سازمان یافته را نشان داده اند (4، 5).FMS فعالیت های حرکتی رایجی هستند که الگوهای حرکتی خاص دارند. این حرکات پایه و اساس فعالیت های حرکتی پیشرفته تر ورزشی و غیر ورزشی (فعالیت های زندگی روزمره) را شکل می دهند.

خستگی یک فرایند تدریجی و تجمعی است و تصور بر این است که با بی میلی برای هرگونه تلاش، کاهش کارایی و هوشیاری و در نهایت اختلال در عملکرد ذهنی همراه است (1). خستگی می تواند به صورت خستگی جسمی یا خستگی ذهنی باشد. خستگی ذهنی نوعی احساس نداشتن نیرو است. برخی آن را کمبود منابع شناختی برای حفظ کارایی می دانند. از نظر علوم اعصاب شناختی، خستگی ذهنی کاهش فعالیت سیستم اعصاب مرکزی در نتیجه کار طولانی مدت است. این خستگی می تواند به وجود آورنده ای بیماری های روانی، کندی ذهن، بی خوابی، ضعف، کاهش حافظه، افزایش ناخوشی، فراموشی، عدم تعادل وحتی درد ماهیچه ای باشد (2). در تعریف خستگی بدنی نیز می توان گفت هنگامی که ورزشکاران به سطحی فراتر از حد فیزیولوژیک خود قدم می گذارند. با هشدار خستگی روبه رو می شوند که ادامه فعالیت در این شرایط تمرین زدگی، بازیابی ضعیف، کاهش هماهنگی و کاهش برون ده توان عضلات را به همراه دارد (3). در بیشتر تحقیقاتی که به بررسی رابطه بین خستگی و متغیر های دیگر پرداخته اند فقط خستگی محیطی را در نظر قرار داده اند و خستگی مرکزی کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین با توجه به اهمیت خستگی بر دقت تصمیم گیری در ورزشکاران و همچنین تضعیف کارایی در زمان خستگی پژوهشگر قصد دارد که تاثیر خستگی مرکزی بر تصمیم گیری ورزشکاران مورد بررسی قرار دهد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تمرینات آب درمانی واتسو و مدل نروژی بر کاهش علائم اختلال استرس بعد از سانحه، اضطراب و افسردگی است.روش شناسی: شرکت کننده در آزمون یک نوجوان 17 ساله دارای اختلال استرس بعد از سانحه، اضطراب و افسردگی بود. پکیج 21 جلسه ای در طول 7 هفته شامل تمرینات آب درمانی واتسو و مدل آمادگی قلبی عروقی نروژی برای آزمودنی اجرا گردید. اندازه گیری دو بار در پیش آزمون و پس آزمون و یک بار در آزمون پیگیری صورت گر فت. ابزار اندازه گیری شامل مصاحبه بالینی ساختار یافته، چک لیست اختلال استرس بعد از سانحه، پرسش نامه اضطراب بک و افسردگی بک بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل نموداری و میله ای استفاده شده است. نتایج پژوهش از تاثیرات مثبت آب درمانی در کاهش استرس بعد از سانحه حمایت می کند. نتایج این پژوهش تاثیرات مثبت آب درمانی را برای کاهش استرس بعد از سانحه و علائم شدید تروما و اضطراب را نشان می دهد، اما تاثیر مثبتی در کاهش افسردگی ندارد. نتایج پیگیری نیز مشابه بود. نویسندگان از تمرینات آب درمانی به عنوان یکی از روش های کارآمد و سودمند برای کاهش علائم اختلال استرس بعد از سانحه و اضطراب حمایت کرده و آن را به افرادی که دارای این اختلالات هستند پیشنهاد می دهند و بهره گیری از این روش درمان را به درمانگران توصیه می نمایند.

یکی از موضوعات اساسی در ارتباط با سلامت جوانان مصرف مواد است. میزان مصرف مواد در جوانان و نوجوانان روز به روز افزایش مییابد و برای کنترل این امر لازم است در برنامه های پیشگیری و درمان از رویکردهای جدید بهره گرفته شود. (گرکین، 2006) عادتهای سوء مصرف مواد به متغیرهای روانشناختی - درونی از جمله ویژگی های شخصیتی، شیوه زندگی، نگرش، باورها و سطح هوشی فرد نیز بستگی دارد. مروری بر پژوهش های انجام شده در زمینه هوش افراد وابسته به مواد نشان داده است که عملکرد شناختی و سطح هوش اغلب این افراد پایین تر از میانگین است (والیا و همکاران، 2005). همچنین با توجه به نقش مذهب و احاطه آن بر همه شئون زندگی انسان مذهب در بازداری فرد از گرایش به مواد مخدر نقش تعیین کننده ای دارد. در این راستا پژوهش ها نشان دادهاند که داشتن نگرش ها و باورهای مذهبی و اعمال معنوی با کاهش استرس های روانشناختی و پیشگیری از رفتارهای پرخطری همچون سیگارکشیدن، مصرف الکل و مواد همراه است. همچنین مطالعات نشان داده اندکه دینداری و معنویت از تاثیر فشارهای زندگی بر گرایش به مصرف مواد میکاهد و در طول زمان نیز میزان افزایش مصرف مواد را مهار میکند (ویلز و همکاران، 2003). لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر یک دوره فعالیت بدنی سبک بر کیفیت زندگی و هوش معنوی معتادان خودمعرف تحت درمان می باشد.

از پژوهش حاضر بررسی ارتباط برخی از ویژگی های پیکرسنجی با سن، مهارت های بینایی- حرکتی و ادراکی- حرکتی در کودکان کم توان ذهنی بود. روش شناسی: بدین منظور تعداد 47 آزمودنی با میانگین سن 9.29 و انحراف استاندارد 1.68 به طور هدفمند انتخاب شدند. ابتدا قد، وزن و شاخص توده بدنی آزمودنی ها اندازه گیری شد. در مرحله بعد آزمودنی ها، آزمون های بندرگشتالت 2 و آزمون رشدمهارت حرکتی درشت (اولریخ 2) را اجرا کردند.نتایج: ضرایب همبستگی مثبت و معناداری بین متغیرهای قد، وزن و شاخص توده بدن با مهارت ترسیم، کنترل شی و جابجایی بدست آمد. (سن با قد sig=0.11، r=0.821، با وزن sig=0.001، r=0.739، با ترسیم sig=0.001، r=0.580، جابجایی sig=0.001، r=0.492 و شاخص توده بدنی sig=0.001، r=0.463)؛ (قد با سن sig=0.001، r=0.821؛ با وزن sig=0.001، r=0.859؛ با ترسیم sig=0.002، r=0.445؛ با کنترل شی sig=0.027، r=0.332؛ شاخص توده بدن sig=0.13، r=0.036)؛ وزن با سن sig=0.001، r=0.793؛ با قد sig=0.001، r=0.859؛ با ترسیم sig=0.011، r=0.366؛ با کنترل شی sig=0.035، r=0.309؛ با شاخص توده بدن sig=0.001، r=0.779) و (شاخص توده بدنی با سن sig=0.001، r=0.463؛ با قد sig=0.013، r=0.360؛ با وزن sig=0.001، r=0.779)بحث: قد، وزن و بالطبع شاخص توده بدنی از اساسی ترین اندازه های پیکرسنجی در مطالعات هستند، که گاها در اجرای مداخلات تمرینی مورد نظر محققین قرار نمی گیرند. این شاخص ها و روابط موجود بین آنها حاکی از اهمیت سیستم عضلانی و اسکلتی در اجرای مهارت هستند.نتیجه گیری: به نظر می رسد، کنترل و اندازه گیری ویژگی های پیکرسنجی در مهارت های ادراکی- حرکتی نسبت به بینایی- حرکتی منجر به دستیابی به نتایج مطمئن تری خواهد شد.

کلاس های ورزشی گروهی به عنوان ساختاری عمل کند که به نگرانی های مرتبط با بدن منجر شود (مارتین و فاکس، 2001). دو نوع ساختار عبارتند از: اضطراب اجتماعی (SPA) که ادراک ارزیابی منفی نسبت به شکل بدن (هارت و همکاران، 1989) است و خودارائه گری موثر (SPE) به معنای اعتماد به نفس برای نشان دادن خود به دیگران (لری و آذرون، 1986). این ساختارها ممکن است به احساس امنیت و راحتی در تنظیم گروه مرتبط باشد، ممکن است فرض بر این باشد که محیط روانی (PC) که بیانگر ادراک معنی داری از ایمنی است (اسپینک و همکاران، 2013) با تجربه نگرانی مربوط به بدن شود. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین جو روانی و ارتباط آن با اضطراب اجتماعی و اثربخشی خودآموزی اجتماعی بود.117 دانشجو بطور داوطلب ابزارهای مورد نظر را تکمیل کردند. پرسشنامه اضطراب اجتماعی اندام با 9 گویه (مارتین گینیس و همکاران، 2011)، خودارائه گری موثر با 21 گویه (اسپینک و همکاران، 2013) و با 3 خرده مقیاس ایمنی (مدیریت حمایتی، وضوح نقش و خود بیان) و 2 خرده مقیاس معنی دار (مشارکت و چالش) اندازه گیری شد. رگرسیون چندگانه جداگانه با 5 خرده مقیاس محیط روانی برای پیش بینی SPA و SPE انجام شد. برای SPA مدل رگرسیون کلی به طور معناداری (p<.001) و میزان PC برای %14.9 SPA بود. خرده مقیاس های PC خوابرازی (p<.001، b=-0.21) و چالش (b=0.08، p=.001) به طور قابل توجهی پیش بینی کننده SPA است. برای SPE، مدل رگرسیون کلی معنادار بود (p<.001) و PC به میزان %14.1 از واریانس SPE را تشکیل می داد. وضوح نقش (b=-2.79، p=.031)، سهم (p<.001، b=3.45) و چالش (p<.001، b=-3.88) به عنوان پیش بینی کننده هایی با روابط معناداری ظاهر شدند. این مطالعه پیچیدگی روابط بین محیط زیست روانشناختی و درک هر دو اضطراب هیجان اجتماعی و اثربخشی خودآموزی را نشان می دهد.

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثر بحشی برنامه منتخب حرکتی بر حافظه کاری، توجه و مهارت های حرکتی دانش آموزان دختردارای اختلالات یادگیری ریاضی است. برای وصول به این هدف، از بین جامعه آماری که شامل کلیه کودکان دختر مبتلا به اختلالات یادگیری 8 -12 ساله مدارس ابتدایی شهرستان استهبان در سال تحصیلی 95-1394 بود. 20 دانش آموز دختر مبتلا به اختلال یادگیری ریاضی به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه محقق ساخته، آزمون هوشی ریون، آزمون ریاضی کی مت، مقیاس حافظه عددی وکسلر (فراخنای ارقام)، آزمون عملکرد پیوسته (CPT) وآزمون تبحر حرکتی برونینکس – اوزرتسکی بودند. برنامه منتخب حرکتی (اسپارک) که شامل فعالیتهای تقویتی، بازی و ورزش برای کودکان است به مدت 24 جلسه (8 هفته هر هفته 3 جلسه) اجرا شد. روش تحقیق پژوهش حاضر به صورت پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه انجام شد. داده های گرد آوری شده ابتدا با استفاده از آزمون شاپیروویلک نرمال بودنشان بررسی گردیدو در ادامه به منظور بررسی اثر متغیرمستقل بر متغیرهای وابسته از روش آماری تحلیل واریانس چند متغییره استفاده گردید. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین این دو گروه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی در حافظه کاری ، توجه و مهارت های حرکتی درشت و ضعیف تفاوت معنا داری وجود دارد. بدین معنی که حافظه کاری ، توجه و مهارت های حرکتی در گروه آزمایش بعد از برنامه منتخب حرکتی بهبود یافته است. با توجه به نتایج می توان ادعا کرد برنامه منتخب حرکتی (اسپارک) مورد استفاده احتمالا می تواند باعث بهبود حافظه کاری، توجه و مهارت های حرکتی در کودکان دختر دارای اختلال یادگیری ریاضی شود.

نظریه خودمختاری (دسی و رایان 1985) فرض می کند که رفتارهای مربی پیامدهای مهمی بر انگیزه دارد و آن ورزشکارانی خودمختاری شان دستخوش تغییراتی شده است، به نتایج مثبت یا منفی در عملکردشان منجر می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تفاوتهای جنسیتی در ادراک سبک رهبری میان فردی ایجاد شده توسط مربی، نوع انگیزه، عزت نفس و تحلیل رفتگی در ورزشکاران دانشگاهی است. 327 دانشجوی دانشگاه ارومیه با میانگین سنی 21.34 و دامنه 1.97 (211 مرد و 116 زن) در این تحقیق شرکت کردند. مقیاس رفتار مربیان کنترل (CCBS)، مقیاس انگیزه ورزشی (SMS-6)، پرسشنامه خود توصیفی (SDQ-III) و پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشکاران (ABQ) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل واریانس بین متغیرهای جنسیت در متغیرهای مورد مطالعه اختلاف معنی داری را نشان داد. تحلیلی سلسله مراتبی مرتب شده بر اساس جنس، پیش بینی تحلیل رفتگی از سبک کنترلی و نوع انگیزه (دو برای هر جنسیت) انجام شد. نتایج نشان داد که در مردان، عزت نفس بطور منفی با استفاده از سبک کنترلی (بتا=-0.19) پیش بینی می شود. در زنان، عزت نفس با سبک کنترلی (بتا=-0.16) و بی انگیزه (بتا=-0.11) و با انگیزه درونی (بتا=11) پیش بینی می شود. همچنین تحلیل رفتگی در مردان، با سبک کنترلی (بتا=0.56) و بی انگیزه (بتا=0.32) و با انگیزه درونی (بتا=-0.11) بطور مثبت پیش بینی می شود. در زنان، فرسودگی با سبک کنترلی (بتا=0.42) و بدون انگیزه (بتا=0.35) و با انگیزه درونی (بتا=0.15) بطور مثبت پیش بینی می شد. این مطالعه با ورزشکاران بر اهمیت سبک بین فردی ایجاد شده توسط مربی به عنوان یک عامل کلیدی برای انگیزه ورزشکار و به نوبه خود از رفاه و زوال آن تاکید دارد. اگر چه بین جنس ها در متغیرهای مطالعه اختلاف معنی داری وجود دارد، اما ارتباطی که نظریه پیش بینی ها در هر دو جنس بسیار مشابه است.

هدف از مطالعه حاضر مقایسه روش تمرین واقعی و سایه زنی بر بهبود تعادل و یادگیری مهارت طناب زنی بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان مقطع راهنمایی در شهرستان شاهرود (سال 95-96) تشکیل دادند. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و نمونه آماری شامل 30 نفر از دانش آموزان با تجربه پایین در مهارت های طناب زنی بودند. نمونه ها به صورت انتساب تصادفی در سه گروه 10 نفری تمرین واقعی، تمرین سایه زنی و ترکیبی قرار گرفتند. پس از انتخاب نمونه های موردنیاز برای پژوهش، یک پیش آزمون طناب زنی ساده از آزمودنی ها به عمل آمد، بدین ترتیب که افراد می بایست 11 مرتبه پرش طناب ساده را بدون وقفه انجام دهند و اگر موفق به انجام آن شوند، از دایره افراد آزمودنی خارج می شد. سپس، آزمودنی هابر اساس نمرات پیش آزمون به صورت انتساب تصادفی در سه گروه تمرین واقعی، سایه زنی و ترکیبی تقسیم شده و تحت آموزش طناب زنی بر اساس طرح درس شیوه نامه طرح ملی طناورز قرار می گرفتند. مدت زمان مداخله دو ماه بود که در مجموع 8 هفته و هر هفته دو جلسه و هر جلسه دو ساعت بود. سپس، از یادگیرنده ها پس آزمون با استفاده از طرح ملی طناب ورز به عمل آمد و از نمرات جمع آوری شده برای تحلیل تاثیر هر یک از روش های تمرینی استفاده شد. همچنین برای بررسی تعادل کودکان از مقیاس برگ استفاده شد. برای توصیف ویژگی های بیوگرافی شرکت کننده ها و داده های حاصل از آزمون از آماره های میانگین و انحراف معیار و به منظور بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف (K - S) استفاده شد. برای مقایسه میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون از آزمون آماری تحلیل واریانس مختلط با آزمون های تکراری استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات شادو و واقعی تاثیر مثبتی بر تعادل و یادگیری مهارت طناب بازی کودکان به سبک های مختلف داشت.

هدف تحقیق حاضر تاثیر آموزش تکالیف ردیابی بر هماهنگی چشم و دست کودکان دارای اختلال یادگیری بود. بدین منظور 24 دانش آموز دختر و پسر دارای اختلال یادگیری در سنین 12-9 سال در مرکز اختلال یادگیری مفید شهر تهران به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و به عنوان آزمودنی که هیچگونه تجربه قبلی با تکالیف ردیابی نداشتند به صورت تصادفی در 2 گروه 12 نفری، کنترل و آزمایشی قرار گرفتند. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و با استفاده از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل می باشد. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق نوعی تکلیف ردیابی بود که به صورت نرم افزاری طراحی و هدف از اجرای تکلیف، ردیابی کردن مسیر با حداکثر سرعت و حداقل خطا بود. زمان حرکت و دو نوع خطای حرکت (کلیک و مسیر) به عنوان نمره عملکرد (هماهنگی چشم و دست) منظور شد. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون، در مرحله اکتساب (2 جلسه)، 8 بلوک 16 کوششی را تمرین و پس از آخرین جلسه اکتساب در پس آزمون شرکت کردند. نتایج تحلیل کواریانس یک راهه نشان داد آموزش تکالیف ردیابی تاثیر معنی داری بر متغیر هماهنگی چشم و دست کودکان 9-12 سال دارای اختلال یادگیری داشت. بنابراین پیشنهاد می شود آموزش و ارائه تکالیف ردیابی موقعیتی، سبب بهبود هماهنگی چشم و دست کودکان دارای اختلال یادگیری می شود.

تعادل و هماهنگی دو فاکتور اساس در زندگی روزمره هستند. برای تمام سنین برای انجام فعالیتهای روزمره و انجام فعالیتهای بدنی این دو فاکتور بسیار مهم و ضروری هستند.همچنین، تحقیقات نشان از آن دارد که کودکان مبتلا به سندرم در مهارتهای هماهنگی و تعادلی مشکلاتی نیز دارند. بنابراین، با توجه به مطالب گفته شده، هدف از پژوهش حاضر مطالعه اثر تاثیر تمرینات تعادلی با تاکید بر گیرنده های عمقی بر تعادل و هماهنگی کودکان مبتلا به سندرم دان می باشد. شرکت کنندگان در این پژوهش از کلیه دانش آموزان کم توان ذهنی، شهر تهران که در سال 96- 95 مشغول تحصیل می باشند تشکیل شده است با توجه به حجم وسیع جامعه مورد پژوهش برای انتخاب نمونه از روش نمونه های در دسترس استفاده شد. در نهایت 20 نفر که متناسب با اهداف تحقیق بودند انتخاب شدند. پس از انجام پیش آزمون با استفاده از چک لیست برمبنایی آزمون پردو و تست های تعادلی به صورت تصادفی در 2 گروه 10 نفره جای داده شدند. با استفاده از آزمون کلموگروف-اسمیرنوف برای نرمال بودن توزیع ها بررسی و ازتحلیل کوواریانس برای مقایسه گروه ها استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد بین میانگین باقیمانده نمرات تعادل و هماهنگی آزمودنی ها برحسب عضویت گروهی تفاوت معنی داری مشاهده می شود (p<0.01). بنابراین، با ارائه مداخلات رشدی و برنامه ریزی استاندارد آن می توان تعادل و هماهنگی کودکان سندرم دان را بهبود داد. و همچنین از این مداخلات در محیط های خانه و مدرسه و حتی موسسات از آن استفاده کرد.

اهمیت رشد تواناییهای ادراکی، در بازداری یا پیشرفت عملکرد حرکتی کودک می باشد.یادگیری حرکتی مبدا یادگیری است و فرآیندهای ذهنی عالیتر، پس از رشد مناسب دستگاه حرکتی و دستگاه ادراکی به وجود می آید و این مطلب اهمیت مشکلات ادرکی-حرکتی در افراد دارای سندرم داون را نشان می دهد. با توجه به شیوع بالای سندرم داون این پژوهش با هدف ارزیابی مهارت های ادرکی - حرکتی (هماهنگی دو طرفه) در دختران سندرم داون انجام شد. این مطالعه از نوع مقطعی و مورد-شاهدی بود. جامعه آماری شامل دختران 7 تا 10 ساله شهر اهواز بود که با توجه به نمونه گیری در دسترس تعداد 36 دختر انتخاب شدند. 18 دختر دانش آموز 7 الی 10 ساله مشغول به تحصیل در مدارس عادی و 18 دختر سندرم داون که در مدارس کودکان استثنای شهر اهواز مشغول به تحصیل و دارای پرونده پزشکی بودند، انتخاب شدند. برای ارزیابی مهارت هماهنگی دو طرفه از خرده آزمون هماهنگی دوطرفه در مقیاس رشد حرکتی Bruininks-Oseretsky استفاده شد و به وسیله آمار توصیفی و استنباطی، توسط نرم افزار spss16 و آزمون Mann-withney مورد تجزیه و تحلیل گرفت. تحلیل های آماری نشان داد که دختران سندرم داون در مهارت حرکتی هماهنگی دوطرفه ضعیفتر از کودکان عادی عمل می کنند. مطابق یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد عملکرد کلی دختران سندرم داون در مهارت هماهنگی دو طرفه ضعیفتر از دختران عادی باشد. از آنجایی که کنترل کننده حرکات دوطرفه کورتکس حرکتی، مخچه و عقدههای قاعدهای هستند و با توجه به نقش عقده های قاعده ای و لوب پیشانی) که در ارتباط نزدیک با قشر حرکتی می باشد) در حافظه و یادگیری، به نظر می رسد می توان از طریق تصحیح و تقویت مهارتهای حرکتی دو طرفه که منجر به بهبود عملکرد کلی مناطق یاد شده در سیستم اعصاب مرکزی می شوند، به ارتقا حافظه و یادگیری در این کودکان کمک کرد.

اختلال بینایی به عنوان یک قیود فردی، می تواند باعث عدم ادراک بینائی کافی شده، و بر همه جنبه های رشد کودک تاثیر بگذارد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات با تاکید بر گیرنده های حسی و عمقی بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی کودکان با اختلال بینایی می باشد. به همین منظور تعداد 20 کودک کم بینا با میانگین سنی 6 تا هشت سال، با استفاده از نمونه های هدفمند و دردسترس انتخاب، و پس از انجام پیش آزمون اولریخ 2000 به صورت تصادفی در دو گروه برنامه تمرینات با تاکید بر گیرنده های حسی و عمقی و فعالیت های معمول روزمره جای داده شدند. گروه اول به مدت 8 هفته 3 جلسه ای، و هر جلسه 45 دقیقه در تمرینات تمرینات با تاکید بر گیرنده های حسی و عمقی، که شامل چهار بخش سازمان یافته می باشد شرکت کردند. گروه دوم در این مدت فعالیت های روزانه خود را اجرا کردند. نتایج حاصل از تحلیل واریانس نشان داد که بین میانگین باقیمانده نمرات مهارتهای حرکتی بنیادی آزمودنی ها برحسب عضویت گروهی تفاوت معناداری وجود دارد (p<0.01). میزان این تاثیر برای رشد مهارت های حرکتی بنیادی در گروه برنامه تمرینات مربوط بوده است. تمرینات با تاکید بر گیرنده های حسی و عمقی می تواند قیود فردی کودکان را تا حدودی جبران کرده و مهارتهای حرکتی با استفاده از سیستمهای حس عمقی بهبود دهد.

تعاریف مختلفی از هماهنگی بیان شده است. هماهنگی یعنی ادغام سیستم عصبی-عضلانی که سبب ایجاد حرکات صحیح، ظریف و هماهنگ در حرکات بدن است و در جایی دیگر، توانایی تلفیق احساس دیداری، شنیداری و گیرنده های عمقی با عملکرد حرکتی برای ایجاد حرکات دقیق، روان و ماهرانه را هماهنگی می نامند (لوپز و همکاران، 2011) حرکت چه به تنهایی انجام شود، چه با سایر اندام ها، هماهنگی عامل ضروری برای رسیدن به هدف حرکت است.هماهنگی چشم و دست عبارت است از توانایی فرد در تشخیص و انتخاب یک طرح یا شی از میان اشیا پیرامون و هماهنگ نمودن درک بصری شی با حرکات دست است (اشمیت و لی، 2005) هماهنگی بین اندامی شامل حرکات متوالی و همزمان است که از دو طرف بدن با درجات بالایی از ریتمیک بودن استفاده می کند. به طور دقیق تر، هماهنگی بین اندامی شامل زمانبندی چرخه های ا حرکت اندام ها در ارتباط با هم است (سویینس.1997). در حوزه روان شناسی یادگیری، رویکردهای زیادی مطرح شده است. رویکرد شناختی در اواخر قرن بیستم مطرح شد و چهار رویکرد عمده در این حوزه به بحث در مورد یادگیری پرداخته اند (استرنبرگ، 2012).فرضیه های نظریه پردازش اطلاعات هدف های اصلی روان شناسان پیرو پردازش اطلاعات شبیه به اهداف پیاژه است، زیرا آن ها نیز مایل اند ماهیت تفکر را توضیح دهند (گلدنشتاین، 2015). معتقد به تعامل بین رسش و تجربه است و بیان می کند که عوامل زیست شناختی، شناخت در انسان را محدود می کند، ولی تجربه سبب می شود اطلاعات و امکاناتی برای کسب مهارت های خاص فراهم شود.

تحقیق حاضر با هدف مقایسه ویژگیهای روانشناختی کودکان ورزشکار و غیر ورزشکار با استفاده از آزمون ترسیمی آدمک رنگی در شهر کرمان، انجام گرفت. روش تحقیق از نوع توصیفی بود که به شیوه علی -مقایسه ای انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل دانش آموزان دبستانی شهر کرمان در سال تحصیلی 96-95 که تعداد آن حدود 20000 نفر بودند.و با توجه به جدول مورگان، حجم نمونه 208 نفر انتخاب شدند. روش نمونه گیری از نوع هدفمند بود. جهت اندازه گیری متغیرهای تحقیق از تست ترسیمی آدمک رنگی (روایه 1977) استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از روشهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و از آزمون t تست مستقل جهت مقایسه بین گروه ها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که کودکان ورزشکار نسبت به غیر ورزشکار از علائم اضطراب و افسردگی کمتری برخوردار بودند.

رﺷﺪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺳﺒﺐ اﻋﺘﻼی رﺷﺪ ﻋﻘﻼﻧﻲ و ﺳﺎﻳﺮ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎی رﺷﺪی ﻓﺮد ﻣﻲ ﮔﺮدد (رﻫﻨﻤﺎ و ﻋﻠﻴﻴﻦ، 1384). ارزیابی رشد اجتماعی کودکان کم توان ذهنی به تازگی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. این کودکان، عموما در فعالیت های اجتماعی شرکت نمی کنند و اغلب دست به اعمال ضداجتماعی می زنند (الریچ، بردگارت، لیود، تیرنان و هورنیاک، 2011). بر اساس نظریه پردازشگر اطلاعات اجتماعی تجارب حرکتی در رشد اجتماعی نقش بسزایی دارد (عمارتی، نمازی زاده، مختاری و محمدیان، 1390). یکی از این تجارب بازی است. بازی فرآیندی چندبعدی در خدمت تکامل و رشد کودک است و منجر به رشد اجتماعی و بهبود مهارت های ارتباطی کودک می شود (جعفری و جعفری، 1389). بازی های حرکتی خلاق به کودک در بیان احساسات، علایق، تمایلات، ارزش ها و اعتقادات کمک می کنند و تکیه گاهی برای قضاوت آنان محسوب می شود (سید عامری، 1383).

مطالعه حاضر با هدف طراحی، ساخت و بررسی پایایی دستگاه سنجش زمان عکس العمل در بین دختران و پسران دانشجو انجام گردید. بدین منظور تعداد 40 دختر و پسر دانشجوی ساکن در خوابگاه به طور هدفمند در مطالعه حاضر شرکت نمودند. آزمودنی ها پس از آشنایی با دستگاه سنجش زمان عکس العمل، آزمون زمان عکس العمل ساده را یک بار با پای راست، یک بار با پای چپ، و آزمون زمان عکس العمل انتخابی را یک بار در شرایط سازگار و یک بار در شرایط ناسازگار اجرا نمودند، و سپس بعد از یک هفته مجددا در این آزمون ها شرکت نمودند. آزمون بر اساس طرحی از دستگاه وینا ساخته شده توسط شرکت لافایت طراحی و ساخته گردید. برای سنجش پایایی از روش های آلفای کرونباخ و آزمون- آزمون مجدد استفاده گردید. ضریب آلفای کرونباخ برای ابزار مورد استفاده 0.68 محاسبه گردید. همچنین نتایج تحلیل همبستگی اجرا شده بر شرایط اجرا نشان داد که پایایی اجرای تکلیف زمان عکس العمل در پای راست با r=0.478 و sig=0.033، در پای چپ بدون ارتباط معنادار و در شرایط سازگار با r=0.571 و sig=0.009، و در شرایط ناسازگار r=0.894 و sig=0.001 بود. با توجه به نتایج برخواسته از پژوهش حاضر می توان این گونه استنباط نمود که ابزار طراحی و ساخته شده از اعتبار قابل ملاحظه ای برخوردار است، هر چند در اجرا با پای چپ ارتباط معناداری بدست نیامد.

اختلالات رفتاری آن دسته از رفتارهایی است که از دیدگاه های روانشناسی و جامعه شناسی بهنجار نمی باشد و شامل اختلالات سلوک، پرخاشگری اجتماعی، مشکلات مربوط به توجه و ناپختگی، اضطراب، گوشه گیری، رفتار روان پریشی و تحرک مفرط می شود. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر فعایت های ورزشی و بازی بر اختلالات رفتاری کودکان بود. مطالعه ی مورد نظر به صورت مروری و بر اساس تعریف و طبقه بندی انواع اختلالات رفتاری، به بررسی بیشتر این اختلالات در کودکان تحت فعالیت های ورزشی و بازی پرداخته است.یافته های حاصل از پژوهش های گردآوری شده نشان داد که انجام فعالیت های ورزشی و بازی تاثیر مثبتی بر بهبود و تعادل اختلالات رفتاری در کودکان دارد. با بررسی و مقایسه پژوهش های گردآوری شده می توان نتیجه گرفت بازی و فعالیت ها بدنی را می توان به عنوان یک روش درمان در ارتباط با کودکان دارای اختلالات رفتاری به کار برد. میتوان پیشنهاد داد که مسوولین آموزش و پرورش از درس تربیت بدنی و سایر فعالیت های ورزشی به عنوان یک راه حل در جهت تحول در رفتار و مشکلات رفتاری کودکان بهره ببرند.

باید توجه داشت که یک جامعه، یک سازمان و یا خانواده تنها زمانی قادر خواهد بود راه ترقی و تکامل را طی کند که دارای افرادی سالم، باارزش و نیک پندار باشد. میزان اهمیت توجه در انجام تمام تکالیف بر هیچ کس پوشیده نیست، کاهش توجه مشکلات و دشواری هایی را در روابط اجتماعی و خانوادگی ایجاد می کند. یکی از تمرینات بسیار بسیار موثر در پرورش قوه تمرکز، یوگا است. یوگا قدمت چند هزار ساله دارد و از کشور هند به ارمغان امده است. یوگا یک ورزش فکری بسیار مفید محسوب می شود که در آن واحد تاثیرات جسمی و روانی فوق العاده عالی دارد. استفاده از روش تمرینی پیلاتس سیستم های حسی، اسکلتی، عضلانی و عصبی را که در تعادل پویا مورد نیاز است، به چالش می کشد (لین و همکاران، 2006) و با تقویت، کشش و تنفس عضلانی به توسعه عضلات تنه و بازگرداندن تعادل عضلات، کمک می نمایتد. همچنین تمرینات پیلاتس موجب افزایش عملکرد جسمانی (انعطاف پذیری، قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، توان عضلانی، آمادگی قلبی-تنفسی)، عملکرد روان شناختی (حوصله، انگیزه، کانون توجه، لذت اززندگی، انرژی، رغبت) و کنترل حرکتی (کنترل ثبات تنه، ثبات ایستا و پویا، زیبایی حرکت) می گردند.