مقاله حاضر بر آن است دو روش ارزشیابی ترجمه در محیط های آموزشی را که یکی توسط فرحزاد در سال 1992 و دیگری توسط هورتادو در سال 1995 ارائه گردیده اند، از جنبه روایی مرتبط با معیار بررسی نماید. بدین منظور، ترجمه تعدادی از دانشجویان مترجمی با استفاده از این دو روش توسط سه ارزیاب نمره گزاری شده و میانگین این نمرات با نمرات این دانشجویان در 18 ماده درسی که به چهار گروه طبقه بندی شدند، مقایسه گردید. ضرایب همبستگی بین این دو دسته از نمرات که به وسیله فرمول پیرسون محاسبه شد، نشان می دهند که این دو روش از روایی کافی برخوردارند و نیز علی رغم تفاوت بین این دو روش، میزان روایی آن دو کمابیش به یک اندازه است.