زمینه و هدف: اخلاق و تدریس به طور ذاتی همسو و درهم تنیده است و محققان ابراز داشته اند که پایبندی به اصول و ارزش های اخلاق حرفه ای در اعضای هیات علمی دانشگاه که نقش اصلی را در اداره و هدایت امر آموزش بر عهده دارند، بسیار حایز اهمیت است، چون نقش مهمی در بهبود عملکرد دانشجویان دارند. این مطالعه با هدف تعیین دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آبادان در مورد ابعاد اخلاق تدریس اساتید انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی 302 نفر از دانشجویان دانشکده علوم پزشکی آبادان به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه می باشد که از دو بخش اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه «اخلاق حرفه ای تدریس اساتید» تشکیل شده است. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-25 و به کمک آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: دانشجویان ابعاد ویژگی های شخصیتی (41/0±, 99/2)، اشراف بر محتوی (51/0±, 87/2)، شناخت وجوه مختلف یادگیرنده (53/0±, 75/2)، ارزشیابی استاندارد (60/0±, 64/2) و رعایت قوانین آموزشی (46/0±, 29/2) را کمتر از حد متوسط ارزیابی کردند و تنها بعد تسلط بر روش تدریس (54/0±, 03/3) را بالاتر از حد متوسط ارزیابی کردند. همچنین یافته های استنباطی این بخش بیانگر آن بود که به جز ابعاد ویژگی های شخصیتی (883/0=P) و تسلط بر روش های تدریس (336/0=P) در میان سایر ابعاد، اختلاف میانگین نسبت به حد متوسط معنی دار بود (0005/0=P). ملاحظات اخلاقی: شرکت در پژوهش اختیاری بود و درباره اهداف پژوهش و رعایت محرمانگی اطلاعات به شرکت کنندگان توضیح داده شد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده، این ناهمسویی ها ممکن است ناشی از تفاوت در امکانات آموزشی (زمان و فضا و تجهیزات آموزشی) و ماهیت منحصر به فرد بودن برخی رشته های تحصیلی بررسی باشد. همچنین جو حاکم بر فضاهای آموزشی با توجه به قوانین و مدیریت محل متفاوت بوده و بها دادن بیشتر به ارزش های خاص در هر محل ممکن است تغییراتی ایجاد کند.