مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
سال:1397 | دوره:25 | شماره:ویژه نامه آموزش پزشکی |تعداد مقالات:23

زمینه و هدف: دانشگاه نسل سوم، دانشگاهی است که سه مأموریت مهم حفاظت از دانش بشری و انتشار آن، پژوهش و بسترسازی برای نقش آفرینی دانشگاه در توسعه اقتصادی و اجتماعی را در محیط متلاطم خود بر عهده دارد. هدف از این مطالعه، شناسایی مؤلفه های ساختاری دانشگاه های علوم پزشکی در گذار به دانشگاه نسل سوم بود. روش تحقیق: این مطالعه از نوع مروری نظام مند است. جستجوهای صورت گرفته با کلیدواژه های«ساختار سازمانی»، «ساختار سازمانی دانشگاه ها»، «دانشگاه نسل سوم»، «دانشگاه کارآفرین»، «ساختار سازمانی دانشگاه نسل سوم»، «ساختار سازمانی دانشگاه کارآفرین» از بانک های اطلاعات علمی ISI، SID، Magiran، ProQuest، Sagepub، PubMed و همچنین موتور جستجوی Google scholar در بازه زمانی سال های 1990 تا 2017 انجام شد. سپس تمام مقالات مرورشده که دارای معیار ورود به مطالعه بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: تعداد 42 مقاله مرتبط با موضوع؛ مؤلّفه های رسمیت، پیچیدگی و تمرکز در ساختار سازمانی دانشگاه ها را مورد توجه قرار داده اند و اغلب این مطالعات به منظور ارتقای اثربخشی، اصلاح ساختار سازمانی موجود متناسب با اهداف و راهبردهای آموزش عالی را توصیه کرده اند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، در شرایط فعلی بر پیچیدگی، رسمیت و تمرکز در ساختار سازمانی دانشگاه های علوم پزشکی تأکید می گردد؛ بنابراین به منظور گذار به دانشگاه علوم پزشکی نسل سوم، می بایست تغییراتی در ساختار سازمانی موجود دانشگاه های علوم پزشکی صورت گیرد.

زمینه و هدف: یکی از مهمترین عناصر طراحی برنامه درسی آموزش پزشکی با رویکرد کارآفرینی، راهبردهای تدریس و یادگیری است که نقش کلیدی در اجرا و کارآیی برنامه درسی دارد. روش های تدریس باید با اهداف و محتوای مورد تدریس مطابقت داشته باشد و براساس نیازهای فراگیران طراحی شود. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف واکاوی راهبردهای تدریس و یادگیری در برنامه درسی آموزش پزشکی با رویکرد آموزش کارآفرینی انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه از نوع مروری سیستماتیک است. جستجوی صورت گرفته برای مطالعه حاضر با کلید واژه های«کارآفرین»، «کارآفرینی و برنامه درسی مبتنی بر کارآفرینی»، «راهبردهای تدریس کارآفرینی در زمینه آموزش پزشکی» و همچنین کلیدواژه های «Entrepreneurship، Entrepreneurship and Entrepreneurship Curriculum» و «Entrepreneurship Teaching Strategies» در زمینه آموزش پزشکی انجام شد. در این راستا مقاله های پایگاه های اینترنتی و موتورهای جستجوگر SID، Magiran، Google Scholar، Proquest، Sagepub و Pubmed و مطالعه کتابخانه ای در کتب و مقالات علمی منتشرشده طی سال های 1990 تا 2017 انجام شد. یافته ها: در مجموع 71 منبع مورد بررسی قرار گرفت. در برنامه درسی مبتنی بر کارآفرینی، راهبردهای تدریس استاد در کلاس درس باید ارتباط تنگاتنگی با خلاقیت و نوآوری دانشجویان داشته باشد. نتیجه گیری: آموزش اثربخش کارآفرینی، مستلزم فراهم آوردن امکانات مختلفی از جمله روش های تدریس می باشد و آشناکردن مدرسان با مجموعه تقریباً کاملی از روش های تدریس، شرایط آموزش را بهبود خواهد بخشید.

زمینه و هدف: یکی از استراتژی های کاهش استرس در دانشجویان، تلاش و تدبیر آنان (مدیریت منابع) و مدیریت زمان و مکان مطالعه است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر روش آموزش مبتنی بر تلفن همراه بر مدیریت زمان و مکان مطالعه و مدیریت منابع و نیز بررسی نظرات دانشجویان اتاق عمل در دانشکده های اقماری دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام شده است. روش تحقیق: این پژوهش از نوع نیمه تجربی است. جامعه هدف را دانشجویان اتاق عمل (43 نفر) در دانشکده های فردوس و قاین تشکیل دادند. در گروه آزمایش علاوه بر تدریس متعارف، محتوای الکترونیکی میکروب شناسی بر روی تلفن های همراه دانشجویان نصب گردید؛ همچنین بخشی از محتوای درسی نیز در طول ترم به شکل پیام کوتاه ارسال می گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (MSLQ) بود. برای سنجش نظر دانشجویان نسبت به یادگیری از طریق تلفن همراه، از مصاحبه ساختارمند و شیوه تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که استفاده از تلفن همراه برای ارائه محتوای درسی، تأثیر مثبت بر مدیریت زمان و مکان مطالعه و مدیریت منابع (تلاش و تدبیر) دانشجویان دارد (0/0005P<). بررسی نظر دانشجویان نسبت به استفاده از تلفن همراه در یادگیری نشان داد که اکثر دانشجویان خواستار به کارگیری تلفن همراه و ترکیب این روش با سایر روش های رایج در ارائه دروس بود. نتیجه گیری: استفاده از تلفن همراه با تأثیر مثبت بر مدیریت زمان و مکان مطالعه و مدیریت منابع (تلاش و تدبیر)، می تواند دانشجویان علوم پزشکی را در جهت نیل به یادگیری مؤثّر و کارآمد کمک کند.

زمینه و هدف: در دوره جدید تکنولوژی های نوین آموزش الکترونیکی، مدل های آموزش میکروب شناسی نیز دچار تحوّل شده اند. استفاده از کلیپ های چندرسانه ای در کلاس درس برای بهبود کیفیت یادگیری میکروب شناسی، به عنوان یک موضوع مورد بحث مطرح می باشد. در مطالعه حاضر تأثیر آموزش مبتنی بر کلیپ بر میزان یادگیری و رضایتمندی دانشجویان در طی دوره آموزش درس میکروب شناسی بررسی گردید. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، 69 نفر از دانشجویان کارشناسی بهداشت دانشگاه علوم پزشکی بیرجند که واحد درسی میکروب شناسی را انتخاب نموده بودند، در قالب دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه مورد، آموزش به صورت ترکیبی و مبتنی بر اسلاید، پاورپوینت و نمایش کلیپ انجام شد؛ در حالی که در گروه کنترل، آموزش فقط مبتنی بر پاورپوینت ارائه گردید. میزان رضایتمندی و نیز میزان یادگیری دانشجویان، به ترتیب با استفاده از یک پرسشنامه محقّق ساخته و برگزاری آزمون علمی در میان ترم و پایان ترم سنجش شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان یادگیری در گروه مورد (ارائه سخنرانی با پاورپوینت در ترکیب با نمایش کلیپ) به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل (ارائه سخنرانی با پاورپوینت) بیشتر بود. میانگین نمره رضایتمندی دانشجویان برای تدریس مبتنی بر اسلاید 4/31± 25/32 و برای تدریس ترکیبی 3/21± 25/48بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود (0/85P=). نتیجه گیری: ارائه کلیپ های چندرسانه ای به دانشجویان در دوره های درسی میکروب شناسی می تواند باعث افزایش قابل ملاحظه یادگیری نسبت به روش های تدریس رایج گردد. آموزش مبتنی بر کلیپ به عنوان بخش اصلی محتوای یادگیری در آموزش دروس میکروب شناسی، پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: استدلال بالینی، یکی از مهارت های اصلی و ضروری برای تشخیص و درمان بیماری ها است که فراگرفتن آن برای تمامی دانشجویان پزشکی ضروری است. مدل SNAPPS به عنوان یک مدل دانشجو محور می تواند زمینه ایجاد استدلال بالینی را فراهم سازد. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر دو روش آموزش درمانگاهی SNAPPS و متداول بر استدلال بالینی دانشجویان پزشکی انجام شد. روش تحقیق: این پژوهش به شیوه مطالعه مداخله ای نیمه تجربی با طرح پس آزمون با گروه کنترل انجام گردید. جامعه آماری شامل دانشجویان پزشکی مقطع کارآموزی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند بود که در سال تحصیلی 1395-1394 وارد بخش عفونی شدند. نمونه آماری مورد مطالعه، 126 نفر از دانشجویان پزشکی بودند که به صورت ایستا به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش با مدل SNAPPS و همین تعداد گروه کنترل همتاشده بر اساس جنسیت، مقطع تحصیلی و معدل با روش آموزش درمانگاهی متداول آموزش داده شدند. سپس نمرات استدلال بالینی دانشجویان با آزمون Key feature مورد سنجش قرار گرفت و با روش آماری T مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 19) تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین نمره استدلال بالینی در دانشجویان گروه آزمایش (SNAPPS) 1/17± 17/29 و در گروه کنترل (متداول) 1/20± 16/53 بود که از نظر آماری تفاوت معنی داری داشت (0/001P=). تفاوتی بین نظرات دختران و پسران دانشجو یافت نگردید. نتیجه گیری: مدل آموزش درمانگاهی SNAPPS، یک مدل مؤثّر در پرورش استدلال بالینی دانشجویان است؛ بنابراین می توان به کارگیری این روش در آموزش درمانگاهی کلّیه دروس را توصیه کرد.

زمینه و هدف: امروزه ارزیابی برنامه های نظام آموزش عالی، مسأله بسیار مهمی است که به صورت منظم و علمی در اکثر رشته های دانشگاهی صورت نپذیرفته است در حالیکه ارزیابی جزء جدانشدنی در آموزش است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی کیفیت درونی برنامه درسی درس زبان عمومی بر اساس مدل تایلر از دیدگاه دانشجویان بود. روش تحقیق: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است. جامعه مورد مطالعه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند که درس زبان عمومی درسال1395 داشتند، بودند. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان 180 نفر برآورد شد که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه محقق ساخته 28 سؤالی استفاده شد که روایی آن به تأیید صاحب نظران آموزش پزشکی و آموزش زبان انگلیسی رسید و پایایی آن با استفاده از شیوه آلفای کرونباخ 82درصد به دست آمد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS (ویرایش 16) و آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین به دست آمده در سه عنصر محتوا، راهبردهای تدریس و ارزشیابی درس زبان عمومی از دیدگاه دانشجویان با میانگین نظری تفاوت معنی دار بود و بالاتر از آن قرار داشت (0/05P<)؛ همچنین بین میانگین عنصر اهداف با میانگین نظری اختلاف معنی دار بود و پایین تر از آن قرار داشت (0/05P>). نتیجه گیری: به نظر می رسد بایستی اهداف برنامه درسی درس زبان عمومی، مجدد مورد بازنگری قرار بگیرد تا بتواند پاسخگوی نیازهای دانشجویان باشد.

زمینه و هدف: رشته های مختلف علوم پزشکی ارتباط تنگاتنگی با سلامت مردم جامعه دارد. عدم آگاهی نسبت به رشته تحصیلی و بی علاقگی نسبت به آن، نظام آموزشی و سیستم سلامت را تحت تأثیر قرار می دهد؛ درحالی که شناخت رشته تحصیلی و علاقه نسبت به آن باعث افزایش حس مسئولیت و کارآیی افراد در ارائه خدمات می گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان علاقه دانشجویان به رشته تحصیلی خود و عوامل مؤثّر بر آن از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، تعداد 210نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان به روش نمونه گیری تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. شیوه گردآوری اطلاعات به صورت میدانی و با استفاده از پرسش نامه ای پایا و روا شامل 21سؤال (14سؤال با مقیاس لیکرت سه تایی) بود. داده ها وارد نرم افزار SPSS (ویرایش 20) گردید. سطح اطمینان نیز 05/0در نظر گرفته شد. یافته ها: به طور میانگین میزان علاقه دانشجویان به رشته تحصیلی خود 27/3± 68/3 به دست آمد. 60/3درصد از افراد زن و بقیه مرد بودند. میانگین سن افراد مورد مطالعه 3/3± 21/2 سال بود. مشخص شد بین میزان علاقه افراد با وضعیت تأهل (0/0001P<) و همچنین آگاهی قبلی افراد هنگام انتخاب رشته (0/0001P<) ارتباط معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، میزان علاقه دانشجویان مورد مطالعه به رشته تحصیلی خود در حدّ به نسبت خوبی قرار دارد، اما با این حال کمتر از نیمی از آنها رشته تحصیلی خود را بدون آگاهی قبلی انتخاب کرده بودند.

زمینه و هدف: یکی از مهمترین اهداف نظام های آموزش عالی، ایجاد خلاقیت و نوآوری در دانشجویان است و حوزه برنامه درسی به عنوان قلب نظام آموزشی می تواند در تدوین برنامه و اجرای این امر مهم، مؤثّر باشد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف مطالعه عوامل مؤثّر بر پذیرش نوآوری های برنامه درسی در نظام آموزش عالی انجام شد. روش تحقیق: مطالعه حاضر، مطالعه ای توصیفی-تحلیلی است. جامعه پژوهش، تمام اعضای هیأت علمی دانشگاه های شهر تهران بودند که تعداد 174 نفر از آنها به روش نمونه گیری غیر تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته 95 سؤالی جمع آوری شد. روایی پرسشنامه به تأیید افراد متخصص رسید و پایایی آن نیز با روش آلفای کرونباخ مقدار 0/83 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری SPSS (ویرایش 16) و PLS و از آزمون های آماری همبستگی و تحلیل مسیر استفاده گردید. سطح معنی داری 0/05 درنظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین فرهنگ برنامه درسی، سیاست های محیط کلان، ویژگی های پذیرندگان، ویژگی های نوآوری، عوامل تسهیل کننده و موانع پیش روی برای نوآوری در برنامه درسی آموزش عالی، رابطه معنی داری وجود داشت(p<0/05). نتیجه گیری: شناخت عوامل مؤثر بر پیاده سازی نوآوری ها در برنامه درسی می تواند به عنوان ابزاری برای برنامه ریزی بهتر در فرآیند اجرا و پیاده سازی نوآوری آموزشی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: پیشرفت تحصیلی، یکی از شاخص های مهم در ارزیابی نظام آموزش عالی است. در این راستا، مهارت حل مسأله از عوامل موثر و تأثیرگذار بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه مهارت حل مسأله با پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام گرفت. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی می باشد که در آن 342نفر از دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال تحصیلی 96-1395، به صورت تصادفی-طبقه ای انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها شامل: پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه استاندارد حل مسألهHepner و Pattersonو معدل کل دانشجویان برای بررسی پیشرفت تحصیلی بود. تحلیل داده ها نیز برای شرح و توصیف داده ها استفاده گردید. یافته ها: . براساس آزمون همبستگی پیرسون، رابطه مثبت و معنی داری بین حل مسأله با پیشرفت تحصیلی به دست آمد. همچنین بین پیشرفت تحصیلی دانشجویان برحسب جنسیت تفاوت معنی داری وجود داشت (0/001>P)؛ اما بین نمره حل مسأله دانشجویان مرد و زن تفاوت معنی داری یافت نشد. نتیجه گیری: با توجه با ارتباط مستقیم حل مسأله با پیشرفت تحصیلی دانشجویان، پیشنهاد می شود که اساتید به جای واداشتن دانشجویان به حفظ طوطی وار مفاهیم، روش ها و قواعد، یادگیرنده را در موضع حل مسأله قرار دهند؛ به نحوی که خود را در صحنه واقعی و رویارویی با مشکل ببیند و به حل آن بپردازد.

زمینه و هدف: ارزیابی پیشرفت تحصیلی دانشجویان از اولویت های پژوهش در آموزش بوده و شناسایی فاکتورهای موثر در آن و توجه به آنها گامی به سوی توسعه پایدار است. هدف پژوهش حاضر تعیین وضعیت پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده علوم پزشکی نیشابور و عوامل مرتبط با آن در سال تحصیلی 96-1395 بود. روش تحقیق: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی، با استفاده از روش سرشماری روی 223 دانشجو انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که در برگیرنده سؤالاتی در زمینه اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات آموزشی مانند: رشته و مقطع تحصیلی، معدل دانشگاه و دیپلم، تعداد دروس مردودی، تعداد ترم های مشروطی و سهمیه کنکور بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 16) و با کمک آزمون های من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تعداد کل شرکت کنندگان 223 نفر و میانگین سنّی شرکت کنندگان 3/73± 21/82 سال و میانگین معدل کل 1/74± 16 بود. یافته ها نشان داد، معدل دانشگاه زنان بالاتر از مردان بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (0/001>P). همچنین بین وضعیت تأهلّ و شغل، فاصله بین قبولی دانشگاه و دریافت دیپلم و وضعیت سکونت با معدل دانشگاه ارتباط معنی داری وجود داشت (0/05P<). نتایج آزمون اسپیرمن در خصوص ارتباط بین معدل دیپلم و معدل کل نیز معنی دار بودن این ارتباط را نشان داد (0/001>P). نتیجه گیری: نتایج به طور کلی نشان داد که جنس، وضعیت تأهّل، شغل، فاصله بین قبولی دانشگاه و دریافت دیپلم و وضعیت سکونت می توانند نقش قابل ملاحظه ای در تعیین پیشرفت تحصیلی دانشجویان ایفا نمایند.

زمینه و هدف: یکی از هدف های یادگیری زبان انگلیسی، ایجاد ارتباط با دیگران است. اما با وجود این که دانشجویان ایرانی طی سال های متوالی به یادگیری زبان می پردازند، تعداد کمی از آنان موفق می شوند، در زبان انگلیسی مهارت نسبی کسب کنند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش زبان انگلیسی عمومی طبق سرفصل مصوب بر انگیزش-نگرش و خودکارآمدی زبان انگلیسی دانشجویان انجام شده است. روش تحقیق: روش پژوهش ترکیبی و از نوع تبیینی است. از بین 202 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند که درس زبان عمومی را انتخاب کرده بودند، تعداد 30 نفر (از رشته پزشکی) به عنوان نمونه و به روش دردسترس انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه انگیزش-نگرش یادگیری زبان خارجی گاردنر فرم کوتاه و پرسشنامه خودکارآمدی در یادگیری زبان انگلیسی وانگ جمع آوری شد. تحلیل کمی با t زوجی و تحلیل داده های کیفی به شیوه تحلیل محتوای کیفی و تفسیری بر اساس مدل هایدگر، شامل سه مرحله کدگذاری باز، متمرکز و محوری انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از داده های کمی نشان داد که درس زبان عمومی بر انگیزش-نگرش و خودکارآمدی زبان انگلیسی دانشجویان تأثیری نداشته است. تحلیل داده های کیفی نیز نشان داد که درمجموع دانشجویان بر این باور بودند که درس زبان عمومی بر انگیزش-نگرش و خودکارآمدی زبان انگلیسی آنان مؤثر نبوده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به نظر می رسد روش تدریس، طراحی و برنامه ریزی درس زبان انگلیسی و روش های ارزشیابی و اجرای آن به تغییری اساسی نیاز دارد. با توجه به نقش کلیدی استاد، توجه به توانمند سازی اساتید درس زبان ضرورت می یابد.

زمینه و هدف: آموزش عالی به عنوان یک نظام حرفه ای، نقش عمده ای در آموزش و انتقال ارزش های اخلاقی دارد و این انتقال به واسطه اساتید مجرب صورت می گیرد. این مطالعه با هدف تعیین اختلاف وضعیت موجود و مطلوب رعایت اخلاق حرفه ای در آموزش توسط اساتید، از نظر دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال تحصیلی 96-1395 انجام گرفت. روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی-تحلیلی، 302 نفر از دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال تحصیلی 96-1395، به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر اساس رشته تحصیلی و جنسیت انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته شامل 69 سؤال (4مؤلّفه اصلی و 17مؤلّفه فرعی) در طیف لیکرت بود. روایی پرسشنامه بر اساس نظر متخصصان 0/85 و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ 0/78 تایید گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 19) و با کمک آزمون های ANOVA، t زوجی و t در دو نمونه مستقل، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره وضعیت مطلوب رعایت اخلاق حرفه ای اساتید از دیدگاه دانشجویان 0/73± 3/8 و میانگین وضعیت مطلوب رعایت ارزش های حرفه ای 0/77± 4/74 بود. تفاوت معنی داری بین میانگین وضعیت موجود اخلاق حرفه ای در کلیه مؤلّفه های آن با وضعیت مطلوب مشاهده شد (0/05P<). نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که بین وضعیت موجود و مطلوب رعایت اخلاق حرفه ای در آموزش در کلیه مؤلّفه ها، فاصله معنی داری وجود دارد؛ بنابراین لازم است در خصوص آموزش اخلاق حرفه ای به اساتید و فرهنگ سازی در این زمینه، اقدام لازم صورت پذیرد.

زمینه و هدف: گرچه تأثیر سرمایه روان شناختی مدت ها پیش موردتوجه قرارگرفته، ولی امروزه درک رابطه آن با خوش بینی علمی به عنوان یک ضرورت محسوب می شود. در این پژوهش، سازه جوّ روان شناختی، به عنوان یک متغیّر میانجی در رابطه بین سرمایه روان شناختی با خوش بینی سازمانی، مورد مطالعه قرارگرفت. روش تحقیق: مطالعه حاضر برحسب نحوه گردآوری داده ها از نوع توصیفی-پیمایشی است. در این مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، 290 نفر از دانشجویان دانشگاه فرهنگیان به عنوان نمونه آماری، مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. پایایی ابزارهای اندازه گیری با استفاده از روش آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی و روایی ابزارهای اندازه گیری با استفاده از روش روایی همگرا و واگرا مورد سنجش قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری و نرم افزار Smart PLS2 استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که سرمایه روان شناختی و خوش بینی علمی به ترتیب: پیشایند و پیامد جوّ روان شناختی محسوب می شوند و خوش بینی علمی با مؤلّفه تاب آوری رابطه منفی و با مؤلفه های خودکارآمدی، امید و خوش بینی رابطه مثبت و معنی داری دارد (0/05>P). در مجموع، نتایج بیانگر این بود که 44درصد از تغییرات خوش بینی علمی به طور مستقیم توسط مؤلّفه های سرمایه روان شناختی و 45درصد از تغییرات خوش بینی علمی، غیرمستقیم و از طریق متغیّر میانجی جوّ روان شناختی تبیین می گردد. نتیجه گیری: این پژوهش، یافته های نظری و تجربی مهمی را برای تحقیقات آینده در مورد آموزش و خوش بینی علمی ارائه کرده و پیش بینی می کند که ادراک دانشجویان از جوّ روان شناختی، یک الزام برای خوش بینی علمی محسوب می شود.

زمینه و هدف: خودکارآمدی، ادراک فرد از توانایی خود در انجام یک فعالیت و درگیری تحصیلی، کیفیت تلاشی است که افراد صرف فعالیت های هدفمند آموزشی می کنند. هر دو متغیر از مهم ترین شاخص های کیفیت آموزش به حساب می آیند. در این مطالعه، به مقایسه خودکارآمدی تحصیلی، درگیری تحصیلی و عملکرد تحصیلی بین دانشجویان دانشگاه های فرهنگیان و علوم پزشکی شهر بیرجند پرداخته شد. روش تحقیق: مطالعه حاضر از جمله پژوهش های توصیفی-مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان ورودی سال های 1393 تا 1396 دو دانشگاه فرهنگیان و علوم پزشکی (فقط رشته پزشکی) شهر بیرجند بودند. حجم نمونه، 180نفر برآورد گردید که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی نسبتی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه دو بخشی شامل پرسشنامه خودکارآمدی Owen و Froman و درگیری تحصیلی زرنگ استفاده شد. عملکرد تحصیلی نیز براساس معدل کل دانشجویان سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 24) و با کمک آزمون های آماری کولموگروف-اسمیرنوف، tو رگرسیون انجام شد. یافته ها: در این مطالعه، در مجموع 180دانشجو با میانگین سنی 1/27± 20/7 سال، از رشته های دبیری (110نفر) و رشته پزشکی (70نفر) شرکت نمودند. مقایسه میانگین خودکارآمدی تحصیلی نشان داد، دانشجویان رشته های دبیری از میزان خودکارآمدی تحصیلی بالاتری برخوردار بودند (0/001P<)؛ اما مقایسه میانگین درگیری تحصیلی دو گروه، تفاوت معنی داری را نشان نداد (0/476P=). همچنین ضریب بتای خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان پزشکی سهم بیشتری در پیش بینی عملکرد تحصیلی داشت. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، متغیّر خودکارآمدی تحصیلی از عوامل پیش بینی کننده عملکرد تحصیلی می باشد. براساس یافته های به دست آمده، ضرورت دارد تا پژوهش های عمیق تری در خصوص متغیّرهای خودکارآمدی و درگیری تحصیلی در دو گروه مذکور انجام گیرد.

زمینه و هدف: عدم توجه به برنامه ریزی درسی یا تکیه بر روش های سنتی، فرصت استفاده از روش های مختلف برنامه ریزی آموزشی را محدود خواهد نمود. هدف این مطالعه، بررسی سه ترمی شدن سال تحصیلی در رشته پرستاری و اشاره به نقاط ضعف و قوت آن در دانشگاه های علوم پزشکی بود. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی-مقایسه ای، برنامه ریزی درسی مقطع کارشناسی رشته پرستاری مطابق کوریکولوم آموزشی در قالب دو سناریوی دو ترمی و سه ترمی مقایسه شد. در هر دو سناریو، ظرفیت زمانی آموزش در هر هفته معادل 40 ساعت در نظر گرفته شد. با توجه به توزیع تعداد هفته های آموزش در هر ترم، متوسط ساعت آموزش دانشجویان در هر دو سناریو و در هر روز، مساوی و حدود 5 ساعت بود. یافته ها: تعداد روزهای آموزش، امتحانات و تعطیلات بین ترمی در سناریوی دو ترمی نسبت به سناریوی سه ترمی کمتر بوده و آموزش مستقیم دانشجویان در هر دو سناریو فقط 50درصد از روزهای سال را به خود اختصاص می دهد. در سناریوی سه ترمی، در هر ترم تعداد واحدهای درسی کمتر و میزان ساعت آموزش هر واحد بیشتر است. میزان فعالیت کاری کارکنان آموزش در سه ترم با توزیع متوازن تر و تعداد دفعات بیشتر نسبت به دو ترم صورت می گیرد. نتیجه گیری: تجویز نظام آموزشی سه ترمی یا دو ترمی در هر سال تحصیلی، دارای مزایا و معایبی است که می تواند برای رشته های مختلف دانشگاهی و دوره های درسی مختلف بنا به فراخور و پتانسیل های آموزشی دانشگاه ها مثمر ثمر یا بی فایده باشد.