مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1402 | دوره:41 | شماره:712 |تعداد مقالات:3

مقاله پژوهشیمقدمه: فن آوری های جدید در علوم اعصاب مانند نوروفیدبک (Neurofeedback) NFB، یکی از موضوعات پژوهشی رو به رشد و چالش برانگیز است. مطالعه ی حاضر، تعیین اثربخشی مداخله ی نوروفیدبک بر شدت علائم گوارشی، افسردگی، اضطراب، استرس و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر (Irritable bowel syndrome) IBS بود.روش ها: این مطالعه ی یک کارآزمایی بالینی دوسوکور با گروه گواه بود که در سال 1399 به انجام رسید. شرکت کنندگان در غربالگری اولیه 160 بیمار مبتلا به IBS بودند که 30 نفر (26 نفر زن) واجد ملاک های ورود، وارد مطالعه شدند و بطور تصادفی بلوکی به سه گروه مداخله نوروفیدبک، دارونما (نوروفیدبک نما) و گروه گواه (صرفاً داروی گوارش) قرار گرفتند. گروه ها قبل و بعد از مداخله مقیاس شدت علائم (IBS-SSS)، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-42) و پرسش نامه ی کیفیت زندگی سندرم روده ی تحریک پذیر (QOL-IBS) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد، نوروفیدبک و دارونما همراه دارو (نوروفیدبک نما) در مقایسه با دارو به تنهایی، اثر بیشتر و معنی داری بر کاهش علائم افسردگی و شدت علائم گوارشی IBS داشتند (0/05 > P). گروه دارونما (نوروفیدبک نما) همراه دارو، افزایش نمرات کیفیت زندگی بالاتری را نسبت به دو گروه دیگر نشان داد (0/05 > P). تفاوت معنی داری بین گروه ها در متغیرهای استرس و اضطراب دیده نشد.نتیجه گیری: یافته ها از استفاده ی نوروفیدبک در کنار درمان دارویی و برقراری رابطه ی درمانی مناسب در بیماران IBS حمایت کرد.

مقاله پژوهشیمقدمه: عفونت زخم پس از جراحی های مغز و اعصاب، یکی از شایع ترین نوع عفونت بیمارستانی می باشد که در مورد تأثیر استفاده از آنتی بیوتیک بر آن نتایج متفاوتی گزارش گردیده است. مطالعه ی حاضر به بررسی تأثیر وانکومایسین و سفازولین در پیشگیری از عفونت زخم پس از کرانیوتومی الکتیو پرداخت.روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی مداخله ای و دوسوکور بود که در میان 126 شرکت کننده (63 نفر گروه وانکومایسین و 63 نفر سفازولین) انجام شد. معیار اندازه گیری عفونت زخم (C-reactive protein) CRP و (Erythrocyte sedimentation rate) ESR روز اول و پنجم بعد از جراحی، توجه به علائم بالینی بیمار (تب و لرز) و زخم بیمار (ترشح چرکی، التهاب) بود. اطلاعات با آزمون های Chi-square و Independent T-test تحلیل شد.یافته ها: در مجموع دو گروه، 9 نفر از افراد بعد از عمل جراحی دچار عفونت شدند که در این بین 6 نفر (67 درصد) در گروه سفازولین و 3 نفر (33 درصد) در گروه وانکومایسین قرار داشتند. میانگین CRP روز اول و پنجم در گروه سفازولین به طور معنی داری بیشتر از گروه وانکومایسین بود. هیچ گونه اختلاف معنی داری در گروه های مطالعه به لحاظ طول مدت بستری بعد از عفونت، فاصله ی بین جراحی تا زمان عفونت، ESR، طول عمل (ساعت)، نوع عفونت و نوع ارگانیسم وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، تفاوتی بین استفاده از سفازولین و وانکومایسین در کاهش میزان عفونت زخم وجود نداشت. میزان فراوانی بروز عفونت در محل زخم کرانیوتومی در بیماران شرکت کننده در این مطالعه در مقایسه با نتایج تحقیقات منتشر شده زیادتر بود.

مقاله پژوهشیمقدمه: بیماری های همه گیر و شیوع آن ها برای سلامتی انسان تهدید بزرگی به حساب می آید که منجر به اثرات سوء سلامت روان به دلیل بروز تغییرات شدید در زندگی می شود. این مطالعه با هدف کاوش در رابطه با تجربه ی استیگما در کادر پزشکی خط مقدم مبارزه با کرونا انجام شد.روش ها: پژوهش کیفی حاضر به روش پدیدار شناسی هرمنیوتیک با تأکید بر روش ون مانن (van Manen's method) در مرکز آموزشی درمانی بوعلی سینای شهر قزوین، صورت گرفت. این پژوهش از اوایل آبان ماه تا اوایل بهمن ماه 1400 به طول انجامید، مشارکت کنندگان به شیوه ی نمونه گیری هدفمند تا رسیدن به مرحله ی اشباع داده ها، مورد مصاحبه قرار گرفتند.یافته ها: مطالعه ی ما نشان داد که شرکت کنندگان، سه نوع استیگمای اجتماعی، وابستگان و استیگما به خود را تجربه کرده اند. ابتدا 190 کد استخراج شد و پس از کاهش، حذف و ادغام های صورت گرفته، 130 کد اولیه باقی ماند و در نهایت با تجزیه و تحلیل اطلاعات 8 طبقه، 63 زیر طبقه و 4 درون مایه «استیگما خود، استیگما اجتماعی، استیگما وابستگان و سازگاری با استیگما» استخراج گردید.نتیجه گیری: مشارکت کنندگان در مطالعه به کاهش همکاری در محیط کار به دلیل مواجهه کمتر با بیماران مبتلا به کووید و همچنین تغییرات در خلق همانند ایجاد ترس، استرس، اضطراب و خشم و کاهش اعتماد به نفس و احساس شرم و غیره ناشی از استیگما اشاره کردند.