مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1395 | دوره:34 | شماره:375 |تعداد مقالات:7

مقدمه: تشخیص حین عمل جراحی به روش Frozen section و تعیین نوع ضایعه، اهمیت به سزایی در تصمیم گیری نوع و وسعت عمل جراحی و کاهش تعداد اعمال جراحی در برخی از توده های پستان و تخمدان دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان مطابقت بین تشخیص Frozen section و برش های دایمی در توده های پستان و تخمدان انجام شد.روش ها: طی یک مطالعه مقطعی، 153 نمونه Frozen section حین عمل جراحی توده های پستان و تخمدان در بخش پاتولوژی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در سال های 93-1389 تحت بررسی قرار گرفتند و نتایج حاصل از Frozen section با نتایج برش دایمی مقایسه گردید.یافته ها: از 153 نمونه بررسی شده، 46 نمونه مربوط به پستان و 107 نمونه مربوط به تخمدان بود. حساسیت، ویژگی، مثبت کاذب، منفی کاذب، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و صحت روش Frozen section به ترتیب 96.6، 96.8، 3.4، 3.2، 95.0، 97.8 و 96.7 درصد بود.نتیجه گیری: روش تشخیصی Frozen section، در تعیین ماهیت توده های پستان و تخمدان، صحت بالا و قابل قبولی دارد. این روش، به تصمیم گیری صحیح جراح در تعیین نوع و وسعت جراحی در توده های پستان و تخمدان، کمک شایانی می کند

مقدمه: هموفیلوس آنفلوانزای تیپ  HIb) bیا Haemophilus influenza b) یک ارگانیزم کپسول دار و عامل اصلی مننژیت در کودکان در جهان می باشد. آنتی ژن کپسول پلی ساکاریدی HIb یک پلیمر تکراری از ریبوزیل ریبیتول فسفات و مهم ترین عامل ویرولانس و مسبب عفونت های بسیار در کودکان زیر 5 سال به خصوص کودکان زیر 2 سال می باشد. کپسول پلی ساکاریدی کانژوگه با یک حامل پروتئینی، در جلوگیری از چنین عفونت هایی بسیار موثر است.روش ها: در این مطالعه، HIb سویه Atf2 جدا شده از یک کودک مبتلا به مننژیت، در فرمانتور حاوی محیط اصلاح شده Giolitti-Cantoni broth (GC broth) کشت داده شد. کشت حاصل، بعد از غیر فعال شدن با استفاده از روش های مختلف تخلیص و آنتی ژن پلی ساکاریدی (PRP یا Polyribosylribitol phosphate) تهیه شده بعد از عبور از فیلتر 0.25 میکرومتری با توکسوئید کزاز (TT یا Tetanus toxoid) به عنوان حامل پروتئینی کونژوگه گردید. محصول کونژوگه، پس از عبور از ژل سفارز CL-4B جداسازی شد و به عنوان محصول کونژوگه PRP-TT مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: مقدار PRP موجود در محصول کونژوگه 402 میکروگرم از 109 باکتری در هر میلی لیتر تخلیص شد. مقدار پروتئین و اسیدنوکلئیک موجود در PRP مطابق با مقدار توصیه شده توسط Health Organization World (WHO) زیر 1 درصد بود. بازیافت PRP موجود در محصول کونژوگه بعد از استفاده از Sodium deoxycholate (DOC)، 58 درصد بود که نشان دهنده مقدار بالای اتصال PRP و پروتئین اولیه بود. پاسخ آنتی بادی علیه محصول کونژوگه (PRP-TT) تهیه شده در نوزاد رت با نژاد ویستار با روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) غیر مستقیم اندازه گیری و بالاترین تیتر برای محصول کونژوگه نسبت به PRP استخراج شده در آزمایشگاه و PRP استاندارد خریداری شده از موسسه بین المللی استانداردهای بیولوژی در لندن (National Institute for Biological Standards And Control یا NIBSC) به دست آمد. در تیتر آنتی بادی به دست آمده برای PRP تخلیص شده و خریداری شده از NIBSC در غلظت برابر آنتی ژن و رقت 1.200 آنتی بادی شباهت زیادی دیده شد که این نشانگر خلوص PRP تهیه شده در آزمایشگاه می باشد.نتیجه گیری: روش تخلیص PRP، کونژوگاسیون و ایمنی زایی محصول کونژوگه در مدل حیوانی نوزاد رت روشی مقرون به صرفه و عملی با خلوص بالا است که می توان از آن درتولید واکسن HIb با حجم بالا (Scale up) استفاده کرد.

مقدمه: تعیین لارنگوسکوپی و لوله گذاری مشکل، از مهم ترین وظایف متخصص بیهوشی است. از این رو، هدف از انجام این مطالعه، پیش بینی دو وضعیت پیش گفته، از طریق مقایسه 5 روش نسبت قد به فاصله تیرومنتال (RHTMD یا Ratio of height to thyromental distance)، روش گاز گرفتن لب فوقانی (ULBT یا Upper lip bite test)، روش مالامپاتی تغییر یافته (MMT یا Modified Mallampati test) و محیط دور گردن با Acromio-axillo-suprasternal notch index (AASI) حین اعمال جراحی با بیهوشی عمومی بود.روش ها: تعداد 728 بیمار بالغ که کاندیدای جراحی انتخابی و انجام بیهوشی عمومی با لوله گذاری تراشه بودند، وارد مطالعه شدند. بررسی راه هوایی پیش از عمل با روش های AASI، RHTMD، ULBT، MMT و نسبت محیط گردن به فاصله تیرومنتال (NC/TMD یا Neck circumference to thyromental distance) انجام شد. بعد از القای بیهوشی، دید لارنگوسکوپی با معیار Cormack-Lehane نیز ثبت شد. نمودار characteristic Receiver operating (ROC) و مقادیر حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی برای ارزیابی قدرت روش ها محاسبه گردید.یافته ها: دید مشکل حنجره در لارنگوسکوپی، در 2.9 درصد بیماران وجود داشت. بهترین نقطه جهت جداسازی احتمال دید حنجره در  0.6£AASIبود که مقدار آن نسبت به بقیه روش ها بالاترین مقدار بود. AASI بیشترین ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی را دارد. RHTMD کمترین حساسیت را داشت. MMT، AASI، NC/TMD بیشترین حساسیت را نسبت به بقیه روش ها داشتند.نتیجه گیری: AASI می تواند آزمون غربالگری مفیدی برای پیش بینی لارنگوسکوپی مشکل در اعمال جراحی با بیهوشی عمومی باشد.

مقدمه: امروزه، بیهوشی اسپاینال به طور وسیعی در جراحی های ژنیکولوژی و ارتوپدی استفاده می شود. از طرفی، افت فشار خون در طول اعمال جراحی که با بی حسی نخاعی انجام می شود، بسیار فراوان اتفاق می افتد و به این علت، روش های مختلفی نظیر روش های فیزیکی مثل بانداژ اندام تحتانی و یا بالا بردن ساق پا، به عنوان پیش گیری و درمان پیشنهاد شده اند، که تاثیر این روش ها همچنان مورد تردید است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر روش بالا بردن ساق پا بر میزان افت فشار خون به انجام رسید.روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 105 بیمار کاندیدای عمل جراحی اندام تحتانی که تحت بیهوشی به روش اسپاینال قرار گرفتند، به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند و تاثیر روش بالا آوردن غیر فعال پا (Passive lumbar extension یا PLE) بر تغییرات نبض و فشار خون بیماران مورد بررسی قرار گرفت. در بیماران گروه اول، پای بیمار بالا آورده نشد. پای بیماران، در گروه دوم به میزان 15 درجه و در گروه سوم به میزان 30 درجه بالا برده شد. با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری ANOVA، تغییرات مورد بررسی و تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفت.یافته ها: بررسی فشار خون بیماران از قبل از القای بی حسی تا دقیقه 60 در سه گروه پای صاف، زاویه 15 درجه و زاویه 30 درجه نشان داد که فشار خون سیستول، دیاستول و ضربان قلب در طی مدت بررسی در هر سه گروه به میزان مشابهی کاهش پیدا کرد، اما بر حسب آزمون One-way ANOVA، تفاوت معنی داری بین سه گروه، در هیچ یک از زمان ها وجود نداشت. میانگین فشار خون سیستول در قبل از عمل در سه گروه پای صاف، زاویه 15 درجه و زاویه 30 درجه، در قبل از عمل به ترتیب 24.4±136.2، 32.0±131.5 و 25.3±140.4 بود (P=0.24). همچنین، میانگین فشار سیستول در دقیقه 60، در سه گروه پیش گفته به ترتیب 19.3±109.8، 18.5± 118.6و 16.8±14.4 بود (P=0.64).نتیجه گیری: برابر نتایج مطالعه حاضر، بالا بردن اندام تحتانی در پیش گیری از افت فشار خون در بیماران تحت بیهوشی اسپاینال، تاثیر قابل توجه و معنی داری نداشت، اما با توجه به نتایج سایر مطالعات، احتمال می رود بالا بردن پا، در پیش گیری از افت فشار خون کمک کننده باشد. از این رو، لازم است مطالعات بیشتری در خصوص اثبات یا رد تاثیر این روش انجام گیرد.

مقدمه: کپسوله کردن سلول، روشی است که به منظور محبوس کردن سلول ها در داخل پلیمرهای نیمه تراوا استفاده می شود. به دلیل نیمه تراوا بودن این پلیمرها، اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز سلول ها می توانند عبور کنند، اما سلول های سیستم ایمنی که می توانند سبب رد سلول های پیوند شده شوند، قادر به عبور نمی باشند. از زمان ابداع مفهوم کپسولاسیون سلولی، بسیاری از دانشمندان از این فن آوری بیوتکنولوژی به عنوان یک جایگزین امیدوار کننده برای محافظت از سلول های پیوندی در مقابل پاسخ ایمنی میزبان یاد می کنند. انگیزه اصلی ایجاد این روش، غلبه بر مشکلات موجود در رد پیوند است و در نتیجه، نیاز به استفاده طولانی مدت از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی پس از پیوند عضو کاهش می یابد. در این مقاله، با جستجو در مقالات منتشر شده سعی شد مرور گذرایی بر تکنولوژی کپسولاسیون سلولی و کاربردهای آن در زمینه انتقال دارو و سلول جهت کاربردهای درمانی انجام شود.روش ها: جستجوی سایت Pubmed به منظور یافتن مقالات مرتبط انجام شد. تنها از مقالات انگلیسی استفاده شد.یافته ها: جنبه های مختلف تکنیک کپسولاسیون سلول در زمینه درمان بیماری ها، پیش زمینه تاریخی، یافته های پژوهشی و پارامترهای مهم دخیل در این روش، به صورت اجمالی بررسی شده است.نتیجه گیری: ویژگی های فن آوری کپسوله کردن سلول ها این اجازه را می دهد که بتوان از این فن آوری زیستی برای دارورسانی یا تحویل سلول استفاده کرد. در فن آوری کپسولاسیون سلولی، سلول های کپسوله شده، به عنوان کارخانه های سنتز کننده مولکول های درمانی مورد نظر عمل می کنند. با نگاه به آینده، انتظار می رود سلول درمانی با استفاده از کپسوله کردن سلول ها در داخل پلیمرهای نیمه تراوا، به طور قابل توجهی پیشرفت نماید. پتانسیل ذاتی و اثربخشی این تکنیک در زمینه محبوس سازی سلول ها با رونق گرفتن مهندسی بافت و پزشکی احیا کننده، به طور چشم گیری افزایش خواهد یافت.