مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1392 | دوره:31 | شماره:255 |تعداد مقالات:6

مقدمه: الکتروشوک درمانی (ECT یا Electroconvulsive Therapy) یک درمان طبی برای بیماری های شدید روانی می باشد که طی آن میزان کمی از جریان الکتریسیته وارد مغز می شود. تغییرات همودینامیک ایجادشده به دنبال ECT عبارت هستند از پاسخ ابتدایی پاراسمپاتیک که منجر به برادیکاردی گذرا می شود و سپس دیس شارژ سمپاتیک که منجر به تاکیکاردی، افزایش فشار خون و آریتمی می گردد. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر دوزهای متفاوت سولفات منیزیم بر پاسخ قلبی - عروقی بعد از ECT بود.روش ها: این کارآزمایی بالینی، دو سو کور و تصادفی شده در سال 1390 در بخش ECT بیمارستان خورشید اصفهان بر روی 35 بیمار به صورت متقاطع انجام شد. هر بیمار به طور تصادفی دو بار در هر کدام از 4 گروه دارونما و سولفات منیزیم با دوزهای 10، 20 و 30 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن قرار گرفت. فشار خون سیستولی و دیاستولی، سرعت ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی در بدو ورود و در صفر، 1، 3 و 10 دقیقه بعد از ختم تشنج اندازه گیری شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین فشار خون سیستولی در زمان های صفر، 1 و 3 دقیقه بعد از ECT در گروه 2 به ترتیب 20.94±126.14، 18.52±122.71، 17.50±115.71 و در گروه 3 به ترتیب 18.07±123، 14.77±123.71 و 14.20±116.29 میلی متر جیوه بود. میانگین فشار خون دیاستولی در زمان های صفر، 1 و 3 دقیقه بعد از ECT در گروه 2 به ترتیب 10.02±75.14، 10.64±74.71 و 10.99±76.14 و در گروه 3 به ترتیب 10.30±76، 9.67±74.43 و 9.08±76.14 میلی متر جیوه بود. میانگین فشار متوسط شریانی در زمان های صفر، 1 و 3 دقیقه بعد از ECT در گروه 2 به ترتیب 12.24±92.14، 12.33±90.71 و 12.43±89.33 و در گروه 3 به ترتیب 11.60±91.67، 10.91±90.86 و 9.87±89.52 میلی متر جیوه بود که در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی داری داشت. سرعت ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی در زمان های مختلف در بین 4 گروه اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق سولفات منیزیم با دوزهای 20 و 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم اثر قابل توجهی بر کاهش فشار خون سیستولی و دیاستولی و فشار متوسط شریانی بعد از ECT بدون کاهش مدت زمان تشنج دارد.

مقدمه: هدف کلی از انجام این مطالعه بررسی ارتباط میان اختلالات انسدادی خواب و اختلالات نعوظی بود.روش ها: در این مطالعه 77 بیمار که با شکایت اختلالات نعوظی توسط اورولوژیست و یا مراجع قانونی ارجاع داده شده بودند، جهت بررسی وجود اختلالات انسدادی خواب بستری شدند. این افراد برای هشت ساعت تحت مانیتورینگ از نظر نعوظ، آپنه انسدادی حین خواب، پالس اکسیمتری و مانیتورینگ کامل قرار گرفتند.یافته ها: در این مطالعه ارتباط معنی داری بین آپنه انسدادی حین خواب و اختلالات نعوظی دیده نشد. ولی بین افزایش سن و اختلالات نعوظی و همچنین افزایش شاخص توده بدنی و اختلالات نعوظی رابطه معنی دار وجود داشت.نتیجه گیری: با توجه به دخالت علل ارگانیک در ارتباط بین آپنه انسدادی حین خواب و اختلالات نعوظی، لزوم بررسی علل ارگانیک در مطالعات آینده تایید شد.

مقدمه: امروزه داروهایی مانند اتومیدیت به علت تاثیر کمتر بر همودینامیک و وضعیت تنفسی به طور وسیع در بیهوشی عمومی مورد استفاده قرار می گیرند، ولی کاربرد اتومیدیت به شکل انفوزیون جهت آرام بخشی حین عمل کاتاراکت چشم کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است.روش ها: در یک کارآزمایی بالینی دو سو کور، 64 بیمار کاندید عمل جراحی کاتاراکت 20 تا 75 ساله وارد مطالعه شدند. بیماران در روز عمل به طور تصادفی به دو گروه اتومیدیت- فنتانیل (E/F) و کتامین- میدازولام- فنتانیل (K/M/F) تقسیم شدند. قبل از شروع آرام بخشی و در حین آن فشار خون، ضربان قلب، میزان اشباع اکسیژن، مدت زمان ریکاوری، میزان آرام بخشی، دوز داروها، تعداد حرکت حین عمل، رضایت جراح و بیمار و عوارض ریکاوری (تهوع و استفراغ) ثبت شد.یافته ها: میانگین فشار خون سیستولی و دیاستولی حین عمل در گروه K/M/F بیشتر بود (P<0.05). همچنین فشار خون سیستولی و دیاستولی و ضربان قلب در گروه E/F در زمان های مختلف تفاوت معنی داری نداشت ولی در گروه K/M/F تفاوت در زمان های مختلف معنی دار بود (P<0.05). میانگین درصد اشباع اکسیژن در ریکاوری در گروه E/F بیشتر ازگروه دیگر بود. (P<0.001). رضایت جراح و بیمار، درجه آرام بخشی، دوز داروها، تعداد حرکت حین عمل، تهوع و استفراغ در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت، اما میانگین مدت زمان ریکاوری در گروه E/F از گروه دیگر کمتر بود (P<0.001).نتیجه گیری: در مجموع این مطالعه نشان داد که استفاده از اتومیدیت و فنتانیل به اندازه میدازولام و کتامین و فنتانیل در جراحی کاتاراکت به روش فیکو امولسفیکیشن موثر است و درعین حال میزان عوارض قلبی و تنفسی و زمان ریکاوری نیز کمتر می باشد.

مقدمه: (Optical coherence tomography) OCT یک مدالیته مهم و شناخته شده برای ارزیابی و تشخیص غیر تهاجمی بیماری های چشم مانند زوال چشمی وابسته به سن (Age related macular degeneration یا (AMD، DME (Diabetic macular edema) و گلوکوما می باشد. OCT حوزه طیف (Spectral domain optical coherence tomography یا (SD-OCT حجم های سه بعدی از شبکیه را ایجاد می کند که در شرایط بالینی بسیار مفید هستند. در همین راستا ایجاد تصاویر پروجکشن منحصر به هر لایه شبکیه علاوه بر ارائه اطلاعات مربوط به اجزای شبکیه در هر لایه آن، می تواند میزان آسیب پذیری هر لایه را در اثر بروز یک بیماری خاص به صورت مجزا به تصویر کشد.روش ها: در این مطالعه در اولین گام با ترکیب میزان روشنایی واکسل های (Voxels) بین هر دو مرز متوالی با استفاده از عملگرهای آماری متفاوت از جمله میانگین، میانه، بیشینه و کمینه، تصویر پروجکشن مرتبط با هر یک از 11 لایه شبکیه ایجاد شد. سپس تصاویر پروجکشن لایه های شبکیه با استفاده از عملگرهای آماری با یکدیگرترکیب گردیدند تا تصویری به دست آمد که علاوه بر رفع Noise، دارای وضوح بهتری از اطلاعات برجسته شبکیه در محور X-Y بود.یافته ها: تصاویر پروجکشن مرتبط با هر لایه شبکیه با استفاده از روش های متفاوت آماری به دست آمدند. هر کدام از این روش ها در لایه های خاصی تصاویر بهتری را نسبت به سایر روش ها ایجاد کردند که در گام های بعدی کار مورد استفاده قرار گرفتند. ترکیب لایه ها با یکدیگر نیز اطلاعات مناسبی از عمق شبکیه را در بخش های متفاوت آن ارائه کرد. بهبود وضوح تصاویر مرتبط لایه ها در تصویر ترکیب شده و ایجاد مختصات کامل تری از وجود رگ ها، از ویژگی های مهم این تصویر بود.نتیجه گیری: از تصویر پروجکشن به دست آمده می توان در استخراج ویژگی های مهم شبکیه از جمله استخراج رگ ها، محدوده و مرکز ناحیه ماکولا بهره گرفت. همچنین ممکن است استفاده از تبدیلات چند مقیاسی جدید مانند تبدیل کرولت به نتایج بهتری برای تصویر ترکیب شده نهایی بیانجامد.

مقدمه: اضطراب رقابتی نوع ویژه ای از اضطراب است که ورزشکاران در آستانه مسابقات مهم به آن دچار می شوند. این اضطراب در دو بعد جسمانی با علایمی مانند لرزش، تپش قلب، تنگی نفس و علایمی از این دست و نیز علایم شناختی شامل ترس از شکست و نگرانی از عملکرد ضعیف، بروز می کند. یکی از مهارت های روان شناختی که گمان می رود در کاهش و کنترل اضطراب رقابتی ورزشکاران اثربخش باشد، روش آرام سازی است. این روش به طور کلی شامل دو شیوه مبتنی بر آرام سازی عضلانی و شناختی است. در پژوهش حاضر، روش آرام سازی پیش رونده عضلانی به کار گرفته شد، در حالی که در آرام سازی ورزشکاران، بیشتر آرام سازی روحی مطرح است و کمتر به آرام سازی عضلانی توجه می شود.روش ها: در این مطالعه، 30 نفر از بازیکنان باشگاه ذوب آهن اصفهان، به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و مورد قرار گرفتند. ابتدا از همه بازیکنان به وسیله پرسش نامه اضطراب حالتی - رقابتیCSAI-2  (2- (Competitive state anxiety inventoryپیش آزمون به عمل آمد. سپس بازیکنان گروه مورد، 20 جلسه تمرین آرام سازی دریافت داشتند، آن گاه مرحله پس آزمون انجام گردید.یافته ها: یافته های پژوهش که با استفاده از روش های آماریOne-way ANOVA  (One-way analysis of varianc) با آزمون های تعقیبی، Paired t و Independent t به دست آمد (0.05=P)، نشان داد که آرام سازی پیش رونده عضلانی به طور معنی داری اضطراب بدنی بازیکنان را کاهش می دهد، اضطراب شناختی آن ها را نزدیک به مرز معنی داری پایین می آورد و از تعداد ضربان قلب استراحت بازیکنان به میزان معنی داری می کاهد.نتیجه گیری: دروازه بانان نسبت به مدافعان و هافبک ها به طور معنی داری اضطراب شناختی بیشتری دارند، اما در مقایسه با بازیکنان خط حمله، این تفاوت معنی دار نبود. به عبارت دیگر، پس از دروازه بان ها که بیشترین میزان اضطراب رقابتی را نشان داداند، بازیکنان خط حمله بالاترین میزان اضطراب رقابتی را داشتند و بازیکنانی که در خطوط دفاع و میانی بازی می کردند، در مجموع اضطراب رقابتی کمتری را نشان دادند. همچنین بازیکنان بومی و غیر بومی در هیچ کدام از سه زیر مقیاس های اضطراب شناختی، اضطراب بدنی و اعتماد به نفس، تفاوت معنی داری نداشتند.