مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1399 | دوره:38 | شماره:606 |تعداد مقالات:3

مقدمه: سندرم تحریک بیش از حد تخمدان، یک بیماری یاتروژنیک است که با تحریک تخمدان در روش های کمک باروری و سایر درمان های ناباروری مرتبط است. این مطالعه با هدف مقایسه ی اثربخشی ستروتاید و کابرگولین در پیش گیری و درمان سندرم تحریک بیش از حد تخمدان انجام شد. روش ها: در این مطالعه ی نیمه تجربی که در سال 1398 در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان انجام شد. 30 زن نابارور تحت درمان با روش کمک باروری خارج رحمی، به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول با ستروتاید و گروه دوم با کابرگولین تحت درمان قرار گرفتند. سن، شاخص توده ی بدنی، دز کل گنادوتروپین تجویز شده، تعداد تخمک ها و سطح استرادیول، مدت زمان بستری در بیمارستان و شدت علایم تحریک بیش از حد تخمدان در دو گروه تعیین و مقایسه گردید. یافته ها: فراوانی بروز سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در هر گروه 2 مورد (33/13 درصد) بود. همچنین، میزان گنادوتروپین تزریقی، تعداد تخمک های برداشت شده، سطح استرادیول، مدت بستری و میزان پاراسنتز بین دو گروه اختلاف معنی داری نداشت (050/0 < P). نتیجه گیری: طبق نتایج مطالعه ی حاضر، تاثیر دو داروی کابرگولین و ستروتاید در پیش گیری از بروز و شدت سندرم تحریک بیش از حد تخمدان، مدت بستری و میزان نیاز به پاراسنتز مشابه است و ارجحیتی در استفاده از هر یک از داروهای پیش گفته وجود ندارد

مقدمه: کبد چرب غیر الکلی، از آسیب های مزمن کبدی است که شیوع آن در جهان رو به افزایش است. از این رو، هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی اثرات تمرین ورزشی به همراه مصرف مکمل سیلی مارین بر آنزیم های کبدی و وزن Ratهای نر مدل کبد چرب بود. روش ها: در این پژوهش، 40 سر Rat نر بالغ نژاد Wistar با میانگین وزنی 3 ± 159 گرم به طور تصادفی به 5 گروه (8 = n) شامل رژیم غذایی معمولی/سالین، رژیم غذایی پر چرب/سالین، رژیم غذایی پرچرب/مکمل، رژیم غذایی پرچرب/تمرین/سالین، رژیم غذایی پرچرب/تمرین/مکمل تقسیم شدند. مدل سازی کبد چرب با رژیم غذایی پر چرب که حاوی 45 درصد انرژی از کربوهیدرات، 41 درصد از چربی و 14 درصد از پروتیین بود، با دز روزانه ی 10 گرم به ازای 100 گرم وزن بدن انجام شد. گروه شاهد، رژیم غذایی معمولی داشتند. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته (5 جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه) به تمرین تناوبی در شدتی نزدیک به VO2max پرداختند. مکمل سیلی مارین و سالین به مدت 2 هفته روزانه 140 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن گاواژ شد. 72 ساعت بعد از اتمام تمرین، نمونه برداری از بافت کبد جهت ارزیابی آنزیم های کبدی انجام گرفت. داده ها با روش One-way ANOVA و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند (050/0 > P). یافته ها: آنزیم های Alanine transaminase (ALT)، Aspartate aminotransferase (AST) و Alkaline phosphatase (ALP) کبدی در گروه های تمرین تناوبی و تمرین تناوبی/مکمل سیلی مارین کاهش معنی داری نسبت به گروه شاهد داشتند، اما تفاوت معنی داری در گروه های مکمل سیلی مارین نسبت به گروه شاهد دیده نشد. نتیجه گیری: استفاده ی هم زمان از مکمل سیلی مارین در کنار تمرینات ورزشی به ویژه از نوع تناوبی و با شدت زیاد می تواند باعث تعدیل پاسخ های التهابی و اکسایشی شود و روش مناسبی برای درمان بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی باشد

مقدمه: با توجه به اهمیت کنترل عود مجدد بیماری سرطان کولورکتال و تاثیر پروفایل لیپیدی سرم و نوع چربی غشای تومور بر میزان پاسخ به درمان و بقا و عدم وجود مطالعه ی بالینی در مورد اثر مکمل یاری اسید لینولییک کونژوگه (Conjugated linoleic acids یا CLA) در این بیماران، مطالعه ی حاضر تاثیر مکمل یاری CLA بر الگوی اسیدهای چرب و پروفایل لیپیدی سرم و نشانگر تومور (Carcinoembryonic antigen یا CEA) در بیماران مبتلا به سرطان رکتال تحت درمان با کمورادیوتراپی قبل از عمل جراحی مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 31 بیمار مبتلا به سرطان رکتال تحت درمان با کمورادیوتراپی به طور تصادفی به دو گروه مورد یا مکمل (15 = n) و شاهد یا دارونما (16 = n) تقسیم شدند. گروه مکمل، روزانه 3 گرم اسید لینولییک کونژوگه و گروه دیگر، دارونما به مدت 6 هفته دریافت کردند. قبل و بعد از مداخله، اسیدهای چرب، مقادیر تری گلیسیرید، کلسترول، Low-density lipoprotein-cholesterol (LDL-C)، High-density lipoprotein-cholesterol (HDL-C) و CEA سرم ارزیابی شدند. یافته ها: مکمل یاری با CLA سبب افزایش درصد ایزومرهای CLA در مقایسه با دارونما شد (35/0 = P). همچنین، مقادیر آلفا اسید لینولنیک در گروه مکمل به طور معنی داری افزایش (01/0 = P) و مجموع اسیدهای چرب امگا6 و نسبت امگا6 به امگا3 کاهش یافت؛ در حالی که در گروه دارونما این مقادیر افزایش یافتند. مکمل یاری با CLA در مقایسه با دارونما تاثیر معنی داری بر پروفایل لیپیدی سرم نداشت (05/0 < P). نتیجه گیری: با توجه به اثرات مثبت مکمل CLA بر مقادیر اسیدهای چرب امگا3 و این که مطالعه ی حاضر، اولین مطالعه ی بالینی در مورد تاثیر مکمل یاری CLA در این بیماران بود. برای تعمیم یافته های مطالعه ی حاضر، انجام مطالعات با حجم نمونه ی بیشتر ضروری به نظر می رسد