مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1399 | دوره:38 | شماره:592 |تعداد مقالات:3

مقدمه: با توجه به اهمیت روزافزون آنفلوانزا، به ویژه در افراد در معرض خطر، ای مطالعه، با هدف بررسی اثربخشی و عوامل موثر در پذیرش واکسن آنفلوانزا در کارکنان بیمارستان الزهرای (س) اصفهان انجام شد. روش ها این مطالعه، از نوع هم گروهی بود که از شهریور سال 1397 تا اردیبهشت سال 1398 به مدت 9 ماه در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان اجرا شد. کارکنان رده های شغلی مختلف که برای واکسیناسیون آنفلوانزا مراجعه کردند، به صورت سرشماری به عنوان گروه مورد و به تعداد مساوی از کارکنانی که در واکسیناسیون شرکت نکردند، به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. اطلاعات دموگرافیک، شغلی، آگاهی و نگرش و عوامل موثر در پذیرش یا عدم پذیرش واکسن و میزان ابتلا به آنفلوانزا در طول مطالعه در دو گروه، مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها در طول مطالعه، یک نفر از گروه مورد و 3 مورد از گروه شاهد به آنفلوانزا مبتلا شدند و بین دو گروه، اختلاف معنی داری از این نظر وجود نداشت (130/0 = P). خطر نسبی ابتلا به آنفلوانزا 33/0 بود. بین دو گروه، اختلاف معنی داری بر اساس میزان دریافت واکسن سالیان قبل وجود داشت (001/0 = P). همچنین، آگاهی و نگرش نسبت به آنفلوانزا و واکسیناسیون آن در گروه مورد، بیشتر از گروه شاهد بود (050/0 > P). نتیجه گیری بالا رفتن آگاهی و نگرش نسبت به بیماری آنفلوانزا و واکسیناسیون آن و در دسترس بودن واکسن در زمان مناسب، می تواند در تمایل به تزریق واکسن آنفلوانزا در کارکنان بهداشتی موثر باشد.

مقدمه: در آسم، رابطه ی بین تعداد ایوزینوفیل ها و شدت بیماری، این فرضیه را تقویت می کند که ایوزینوفیل، سلول موثر اصلی در التهاب راه های هوایی است. تکامل ایوزینوفیل به طور عمده با اینترلوکین-5 تنظیم می شود. بنابراین، با ممانعت از عملکرد اینترلوکین-5 (IL-5)، می توان حداقل یکی از دلایل ایجاد آسم را سرکوب کرد. برای تولید آنتاگونیست هایی مثل آپتامر ضد اینترلوکین-5، لازم است این پروتیین به مقدار زیاد و با خلوص بالا بیان گردد. مطالعه ی حاضر با هدف تهیه ی اپتامر ضد IL-5 به جای آنتی بادی جهت استفاده در درمان بیماری های ایوزینوفیلیک و بیان این پروتیین در یک سیستم پروکاریوتی انجام شد. روش ها ابتدا سازه ی حاوی complementary DNA (cDNA) ژن پروتیین اینترلوکین-5 طراحی و سفارش ساخت در وکتور pET28a داده شد. وکتور بیانی به باکتری های مستعد شده ی Escherichia coli BL21 (DE3) تبدیل شد. سپس، بیان پروتیین با تغییر شرایط دما و زمان انکوباسیون و میزان Isopropyl β-d-1-thiogalactopyranoside (IPTG) بهینه گردید. ارزیابی بیان پروتیین با به کار گیری روش های Western blot و Sodium dodecyl sulfate polyacrylamide gel electrophoresis (SDS-PAGE) و در مراحل مختلف صورت گرفت. یافته ها شرایط بهینه برای بیان پروتیین اینترلوکین-5، غلظتی از باکتری که در طول موج 600 نانومتر جذب بین 8/0-6/0 داشت، غلظت نهایی 1 میلی مولار برای IPTG، 18 ساعت انکوباسیون در دمای 29 درجه ی سانتی گراد و شتاب 150 دور/دقیقه بود. باند 13 کیلودالتونی روی ژل پلی آکریل آمید در SDS-PAGE و غشای نیتروسلولزی در روش Western blot تایید کننده ی بیان پروتیین اینترلوکین-5 بود. نتیجه گیری از این پروتیین، در فرایندهایی چون تهیه ی آپتامر بر علیه IL-5 و کیت های Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA)ی مخصوص اندازه گیری IL-5 می توان استفاده نمود. در این فرایندها، به آنتی ژن با فولدینگ بسیار صحیح نیاز نمی باشد. بنابراین، بیان در سیستم پروکایوتی به علت بازده بالا انجام شد.

مقدمه: شدت بیماری مجموع فعالیت بیماری و آسیبی است که در اثر بیماری ایجاد می شود و ممکن است شدت درگیری یک ارگان با گذشت زمان تغییر کند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی روند شدت بیماری آرتریت روماتویید در دوره ی مراقبت پس از تشخیص با استفاده از معادلات برآوردگر تعمیم یافته است. روش ها: در این مطالعه ی هم گروهی گذشته نگر، اطلاعات 107 بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید که در بیمارستان شریعتی تهران به مدت سه سال (97-1395) تحت مراقبت مداوم بودند، جمع آوری شد. شدت بیماری با استفاده از شاخص Disease activity score-28 (DAS-28) که یک معیار مهم بالینی با کاربرد گسترده می باشد، محاسبه و به عنوان متغیر پاسخ رتبه ای معرفی شد. یافته ها میانگین سن بیماران شرکت کننده در مطالعه در ابتدای پی گیری 12/13 ± 6/53 سال بود. در این مطالعه، 84 نفر (5/78 درصد) زن و 17 نفر (9/15 درصد) بیماران با سابقه ی مصرف سیگار بودند. تنها 32 نفر (3/10) از بیماران تحصیلات بالاتر از دیپلم داشتند. میانگین سطح سرمی ویتامین D در بیماران 3/23 ± 7/46 نانوگرم/میلی لیتر بود. در این مطالعه، شدت بیماری در طی زمان رو به کاهش بوده است. اگر چه روند آن خیلی کم رنگ و ضعیف است. طول مدت مراقبت (004/0 = P) و مرد بودن (038/0 = P) از عوامل مرتبط معنی دار با کاهش «شدت بیماری» تشخیص داده شد. نتیجه گیری با توجه به نتایج، کنترل شدت بیماری در طول دوره ی مراقبت وضعیت مطلوبی را نشان نمی دهد. علاوه بر مراقبت مداوم، اعمال سخت گیری بیشتر روی بیماران توصیه می شود.