مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1398 | دوره:37 | شماره:555 |تعداد مقالات:3

مقدمه: این مطالعه با هدف تعیین تاثیر فشار مثبت انتهای بازدمی بر کاهش عوارض تنفسی بیماران تحت عمل جراحی باریاتریک لاپاراسکوپیک در حین و پس از عمل جراحی انجام گرفت. روش ها: در یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی که در سال 1397 در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان انجام گرفت، 54 بیمار مبتلا به چاقی مفرط انتخاب و در دو گروه جراحی باریاتریک لاپاراسکوپیک با و بدون استفاده از Positive end-expiratory pressure (PEEP) (10 سانتی متر آب) مورد مطالعه قرار گرفتند. بروز عوارض تنفسی و وضعیت همودینامیک بیماران قبل، حین و بعد از جراحی مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: استفاده از فشار مثبت انتهای بازدم در جراحی باریاتریک لاپاراسکوپیک، منجر به کاهش زمان بستری در بخش مراقبت های ویژه و بخش عمومی، اشباع اکسیژناسیون خون بالاتر در زمان جراحی و ریکاوری و بهبود تعداد تنفس شد. استفاده از فشار مثبت انتهای بازدم، جهت جلوگیری از ایجاد دیسترس تنفسی سودمند بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، مشخص می گردد که PEEP به عنوان یک روش کمک درمانی می تواند در کاهش عوارض تنفسی پس از جراحی باریاتریک لاپاراسکوپیک بسیار مفید باشد.

مقدمه: بر اساس جستجوهای انجام شده، در مورد تاثیر عصاره ی گیاه اسطوخودوس (Lavender) بر روی نورون های پورکنژ تحت استرس شنای اجباری مطالعه ای یافت نشد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر عصاره ی گیاه اسطوخودوس بر روی نورون های پورکنژ تحت استرس شنای اجباری انجام شد. روش ها: در این مطالعه ی تجربی، 50 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به 5 گروه 10تایی تقسیم شدند (10 = n). چهار گروه تحت استرس شنای اجباری به ترتیب عبارت از گروه اول دریافت کننده ی نرمال سالین، گروه دوم، سوم و چهارم مورد عصاره ی اسطوخودوس با دزهای 200، 400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم به صورت گاواژ به مدت 14 روز دریا فت کردند. گروه پنجم، گروه شاهد (Intact) بود. پس از دوره ی درمان با بیهوشی عمیق، مخچه خارج و در فرمالین ثابت شد. با روش هیستولوژی و ایمونوهیستوشیمی، بررسی ریخت شناسی نورون ها انجام شد. داده ها با آزمون های Duncan و Scheff تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین تعداد نورون های سالم پورکنژ در حیواناتی که 400 میلی گرم/کیلوگرم عصاره ی اسطوخودوس می گرفتند، در مقایسه با سایر گروه های مورد که دزهای 200 و 600 میلی گرم/کیلوگرم از این عصاره و یا نرمال سالین دریافت می کردند، افزایش معنی داری نشان داد (001/0 > P). شکل غیر طبیعی نورون های پورکنژ، متراکم شدن هسته، مشخص نبودن محدوده ی هسته از سیتوپلاسم، افزایش اسیدوفیلی و مثبت شدن نورون های پورکنژ با Caspase-3 در گروه تحت استرس شنای اجباری دریافت کننده ی نرمال سالین در مقایسه با سایر گروه ها بیشتر بود. نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان داد که عصاره ی اسطوخودوس در دز 400 میلی گرم/کیلوگرم می تواند یک نقش محافظتی بر روی نورون های پورکنژ قشر مخچه ی موش های صحرایی تحت استرس شنای اجباری داشته باشد.

مقدمه: نوروپاتی محیطی، یکی از شایع ترین عوارض جانبی شیمی درمانی با داروی بورتزوماب می باشد که این دارو، امروزه نقش بسیار مهمی در درمان بیماران مبتلا به Multiple myeloma ایفا می کند. تاکنون، عوامل مختلفی نظیر انواع گروه ویتامین B به منظور پیش گیری و درمان نوروپاتی محیطی مورد تحقیق قرار گرفته اند، اما هیچ کدام از موارد آزمایش به طور قطعی به مرحله ی اثبات و توصیه های بالینی نرسیده اند. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی نقش تیامین در کاهش علایم نوروپاتی محیطی حاصل از داروی بورتزوماب در بیماران مبتلا Multiple myeloma بود. روش ها: این مطالعه، یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی مورد-شاهدی بود. بیماران مبتلا به Multiple myeloma که بر اساس برنامه ی شیمی درمانی کاندیدای دریافت درمان چهار ماهه ی بورتزوماب بودند، در این مطالعه وارد شدند. این بیماران، به 2 گروه تقسیم شدند. گروه مورد مطالعه که تیامین را از ابتدای شروع شیمی درمانی با دز300 میلی گرم در روز دریافت نمودند و گروه شاهد که تنها رژیم استاندارد شیمی درمانی بورتزوماب را دریافت کردند. جهت ارزیابی بیماران، از پرسش نامه ی تجربی مبتنی بر علایم استفاده گردید. یافته ها: بیمار درگروه مورد (مصرف کننده ی تیامین) و 29 بیمار در گروه شاهد قرار گرفتند. شدت علایم نوروپاتی محیطی به طور مشخص بعد از مصرف تیامین در گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافت (001/0 > P). نتیجه گیری: تیامین نقش موثری در کاهش علایم نوروپاتی محیطی در بیماران تحت درمان با بورتزوماب دارد.