مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1398 | دوره:37 | شماره:518 |تعداد مقالات:5

مقدمه: با توجه به شیوع به نسبت بالای چسبندگی جفت (Placenta Accreta) در بارداری و عدم وجود روش مناسب برای پیش بینی این عارضه، این مطالعه با هدف تعیین نقش نشانگرهای تیروزین کیناز 1 محلول شبیه fms (Soluble fms-like tyrosine kinase-1 یا SFLT-1) و عامل رشد اندوتلیوم عروق (Vascular endothelial growth factor یا VEGF) در مقایسه ی آن با سونوگرافی رنگی داپلر در تشخیص تهاجم جفت انجام گرفت. روش ها: در یک مطالعه ی مقطعی، 78 زن باردار مظنون با تهاجم جفتی که در سال های 97-1396 به بیمارستان های الزهرا (س) و شهید بهشتی اصفهان مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند و سطح SFLT-1 وVEGF در آنان اندازه گیری و سونوگرافی جفت نیز در آنان انجام شد. پس از عمل، نتیجه ی حاصل از عمل جراحی با نتایج سونوگرافی و سطح SFLT-1 و VEGF مقایسه شد و توافق بین نشانگرهای پیش گفته و سونوگرافی در تشخیص نوع تهاجم بافتی تعیین شد. یافته ها: میانگین سطح VEGF بر حسب پیامد بارداری تفاوت معنی داری نداشت (900/0 = P)، اما سطح SFLT-1 در گروه چسبندگی جفت به طور معنی داری پایین تر بود (020/0 = P). ضمن این که نسبت SFLT-1/VEGT نیز بین دو گروه متفاوت نبود (060/0 = P). مقایسه ی یافته های سونوگرافی و نتایج حاصل از عمل جراحی نشان داد در 38 مورد (7/48 درصد) نتایج جراحی و سونوگرافی طبیعی بود. همچنین، در 16 مورد (5/20 درصد) نتایج جراحی و سونوگرافی وجود چسبندگی جفت را نشان داد. میزان توافق بین سونوگرافی و جراحی 36/0 بود (001/0 > P). نتیجه گیری: برابر نتایج مطالعه ی حاضر، دو نشانگر SFLT-1 و VEGF در مقایسه با سونوگرافی معیارهای مناسبی برای پیش بینی تهاجم جفتی نبودند. در عین حال، با توجه به محدودیت های این مطالعه، انجام مطالعات بیشتر پیشنهاد می گردد.

مقدمه: با توجه به اهمیت لرز به عنوان عارضه ی مهمی در بیماران پس از بی حسی نخاعی، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تزریق سه داروی دگزامتازون، میدازولام و اندانسترون به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر، بر لرز بیماران انجام شد. روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 179 بیمار کاندید جراحی ارتوپدی اندام تحتانی که طی سال های 96-1395 به بیمارستان کاشانی مراجعه کرده بودند، شرکت نمودند. بیماران به پنج گروه دریافت کننده ی میدازولام، اندانسترون، دگزامتازون، ترکیب سه دارو و دارونما تقسیم شدند. شدت لرز و اطلاعات همودینامیک در بیماران مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: اختلاف معنی داری بین گروه ها بر اساس درجه ی حرارت مرکزی و محیطی در زمان های قبل از بی حسی نخاعی و 5، 10، 15، 20، 25 و 30 دقیقه پس از آن وجود نداشت (050/0 < P). تفاوت بین گروه ها بر اساس شدت لرز در زمان های 15 دقیقه ی اول، دوم، سوم و چهارم، معنی دار بود (001/0 > P)؛ به طوری که شدت لرز در گروه دارونما بیشتر بود و بین سایر گروه ها نیز اختلاف معنی داری مشاهده شد (001/0 > P). نتیجه گیری: ترکیب سه داروی میدازولام، دگزامتازون و اندانسترون می تواند بر کنترل لرز پس از اعمال جراحی ارتوپدی با بی حسی نخاعی، تأثیر داشته باشد.

مقدمه: استفاده از مکمل ویتامین D خوراکی در بیماران تحت دیالیز دچار کمبود ویتامین D (OH 25 D) به ویژه بیماران که به طور طولانی مدت تحت همودیالیز می باشند، شایع است، اما ایمنی و مؤثر بودن این تجویز، همچنان نامشخص است. به همین منظور، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی ویتامین D خوراکی بر تغییرات هورمون پاراتیروئید (Intact parathyroid hormone یا iPTH) و عوامل مرتبط با همودیالیز در بیماران End-stage renal disease (ESRD) انجام شد. روش ها: مطالعه ی کارآزمایی بالینی حاضر، بر روی 110 بیمار تحت همودیالیز مراجعه کننده به مرکز دیالیز بیمارستان رسول اکرم (ص) انجام شد. بدین منظور، بیماران به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. گروه مورد، علاوه بر دریافت امگا-3، تحت درمان با کپسول ویتامین D 50 هزار واحدی و گروه شاهد تنها تحت درمان با کپسول امگا 3 به طور هفتگی به مدت شش هفته قرار گرفتند. پس از 12 هفته از شروع ورود به مطالعه، سطوح سرمی iPTH، کلسیم، ویتامین D، آلبومین، فسفر و کراتینین بیماران در همان آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت و نتایج بین دو گروه مقایسه گردید. یافته ها: سطح سرمی iPTH در بعد از مداخله، بین دو گروه از بیماران تفاوت معنی داری داشت (001/0 > P). همچنین، سطح سرمی کلسیم (022/0 = P) و نیز ویتامین D (001/0 > P) بعد از مداخله در بین دو گروه تفاوت معنی داری داشت. در مقابل، سطح سرمی آلبومین، فسفر و کراتینین قبل و بعد از مداخله در بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (050/0 < P). نتیجه گیری: بر طبق نتایج مطالعه ی حاضر، تجویز ارگوکلسیفرول سبب کاهش سطح سرمی iPTH و افزایش سطح سرمی کلسیم و نیز ویتامین D در بیماران تحت همودیالیز می شود، اما بر سطح سرمی آلبومین، فسفر و کراتینین و مرگ و میر بیماران تغییری ایجاد نمی کند؛ از این رو، پیشنهاد می شود طول مدت پی گیری بیماران و عوامل مؤثر بر مرگ و میر به منظور بررسی تأثیر تجویز ویتامین D بر روی آن ها مورد بررسی قرار گیرد.

مقدمه: اگر چه ارتباط افزایش سطح انسولین ناشتای سرم در بیماران مبتلا به دیابت با بیماری کرونر مشخص شده است، اما این ارتباط در بیماران غیر مبتلا به دیابت نامشخص و حتی متضاد است. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی و مقایسه ی ارتباط سطح انسولین ناشتای سرم در بیماران غیر دیابتیک مبتلا و غیر مبتلا به بیماری عروق کرونر انجام شد. روش ها: در این مطالعه، 110 بیمار غیر مبتلا به دیابت کاندیدای آنژیوگرافی عروق کرونر انتخابی وارد مطالعه شدند. نمونه ی خون ناشتا پس از 12 ساعت ناشتایی از بیماران اخذ و از نظر کلسترول تام، تری گلیسیرید، قند خون ناشتا، Low-density lipoprotein (LDL) و در نهایت، سطح سرمی انسولین ناشتا بررسی شد. بیماران پس از آنژیوگرافی به دو دسته ی طبیعی و مبتلا به بیماری عروق کرونر تقسیم شدند. از آزمون های آماری One-way ANOVA و t برای واکاوی داده ها استفاده شد. یافته ها: سطح Fasting blood sugar (FBS) در بیماران غیر مبتلا به دیابت با آنژیوگرافی کرونری غیر طبیعی 94/14 ± 47/94 و در گروه بیماران غیر مبتلا به دیابت با آنژیوگرافی کرونری طبیعی 82/13 ± 52/90 میلی گرم/دسی لیتر بود. تفاوت معنی داری بین سطح FBS در بیماران غیر مبتلا به دیابت با آنژیوگرافی کرونری طبیعی و غیر طبیعی وجود نداشت (150/0 = P). سطح انسولین در گروه مورد 29/3 ± 77/12 و در گروه شاهد 25/3 ± 01/7 میلی واحد بین المللی/لیتر بود (001/0 = P). ما تفاوت معنی داری بین مردان و زنان از نظر سطح سرمی انسولین پیدا نکردیم (210/0 = P). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سطح انسولین ناشتای بیماران غیر دیابتیک، به احتمال زیاد با درگیری عروق کرونر مرتبط می باشد، هر چند با توجه به تعداد کم نمونه در این مطالعه، قابل تعمیم به جامعه نیست.

مقدمه: تقویت حافظه از مدت ها پیش مورد توجه دانشمندان بوده و امروزه بیشتر توجهات در این زمینه به سمت استفاده از ترکیبات شیمیایی و گاهی مخرب جلب شده است؛ در حالی که فرضیه ای مبنی بر تأثیر ترکیبات طبیعی مانند عسل، زعفران و سعد کوفی در تقویت حافظه با توجه به محتویات آنتی اکسیدانی و آلکالوئیدها مطرح می باشد. پژوهش حاضر به ارزیابی تأثیر ترکیب سه گانه ی فوق بر عملکرد ذهنی دانشجویان پرداخت. روش ها: این مطالعه ی پایلوت از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار بود که بر روی 60 نفر از دانشجویان رشته ی بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 97-1396 انجام گرفت. نمونه ها به صورت تصادفی به گروه های مداخله (30 میلی گرم زعفران، 5 گرم عسل و 500 میلی گرم سعد کوفی) و شاهد (500 میلی گرم نشاسته و 5 گرم شیره ی نبات)، تقسیم شدند. رژیم غذایی معمول دانشجویان از طریق فرم ثبت تغذیه، سه روز متوالی پیش از شروع مطالعه و سه روز متوالی پس از اتمام مداخله ثبت و ریزمغذی های دو گروه طبق نرم افزار Nutritionist مقایسه و همسان سازی گردید. نمونه ها دو ماه ترکیبات مذکور را به صورت کپسول دو بار در روز استفاده کردند. آزمون یادگیری کلامی-شنیداری Rey (Rey Auditory Verbal Learning Test یا RAVLT) پیش از شروع مطالعه و پس از دو ماه، اجرا و مقایسه گردید. یافته ها: گروه های مورد بررسی از نظر سن و جنسیت تفاوت معنی داری نداشتند (050/0 < P). همچنین، گروه ها از نظر ریزمغذی های رژیم غذایی دو ماهه همسان سازی شدند (050/0 < P). نتایج RAVLT در خرده آزمون یادآوری کلمات توسط آزمودنی در نوبت 2 برای گروه شاهد پیش و پس از انجام مداخله متفاوت بود (004/0 = P)، اما میان دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت (050/0 < P). نتیجه گیری: استفاده ی دو ماهه از ترکیب سه گانه ی «عسل، زعفران و سعد کوفی» در دانشجویان، منجر به بهبود عملکرد ذهنی بر اساس RAVLT در مقایسه با گروه شاهد نشد. در این زمینه اطلاعات کمی در اختیار است. انجام مطالعات بیشتر با استفاده از سایر آزمون های حافظه، مدت درمان طولانی تر، تغییر دز درمانی، تنوع بیشتر در رشته های تحصیلی و جوامع مختلف توصیه می گردد.