مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1390 | دوره:29 | شماره:141 |تعداد مقالات:5

مقدمه: با این که امروزه رادیال کراتوتومی (Radial keratotomy یا RK) یک روش جراحی متروک و غیر رایج محسوب می شود؛ چشم پزشکان همواره با مشکلات و عوارض بیمارانی که پیش از این RK شده اند روبرو می شوند. از جمله عوارض RK شیفت هیپروپیک است. این مطالعه به منظور بررسی نتایج عمل (Photorefractive keratectomy یا PRK) بر روی این بیماران انجام شد.روش ها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی آینده نگر بر روی 20 چشم از 17 بیماری که پیش از این RK شده بودند و عیب انکساری قابل توجه داشتند انجام شد. بیماران تحت عمل Wavefront-guided (WG) PRK همراه Mitomycin-C (MMC) قرار گرفتند و حداقل 3 ماه بعد از جراحی جهت بررسی های لازم ویزیت شدند. دید دور اصلاح نشده، بهترین دید دور اصلاح شده، ابریشن توتال و درجه بالا، قدر مطلق اسفر اکی والان، کدورت قرنیه و دیگر عوارض قبل از عمل و بعد از عمل با هم مقایسه شدند.یافته ها: دید دور اصلاح نشده بعد از عمل در مقایسه با قبل از عمل به طور متوسط 3 خط بهتر شد (0.001>P). به صورتی که 100 درصد چشم ها دید 4.10 یا بهتر و 50 درصد چشم ها دید 7.10 یا بهتر پیدا کردند، در حالی که این مقدار دید قبل از عمل به ترتیب 55 درصد و 0 درصد بودند. 40 درصد در محدوده 1 دیوپتر (D) و 100 درصد در محدوده 1.75 دیوپتر از رفراکشن مطلوب قرار داشتند. در هیچ کدام از چشم ها دید دور اصلاح شده بعد از عمل، نسبت به قبل از عمل کاهش نداشت. Aberration کل بعد از عمل به میزان قابل توجهی نسبت به قبل از عمل کاهش یافت. سه چشم بعد از عمل دچار کدورت قرنیه شدند؛ به طوری که یک چشم کدورت قرنیه خفیف (درجه 2) و دو چشم دیگر کدورت ناچیز (درجه 1) داشتند و عارضه دیگری در چشم ها ایجاد نشد.نتیجه گیری: WG PRK با MMC در چشم هایی که پیش از این RK شده بودند به صورت بارزی دید اصلاح نشده را بهبود بخشید و در طول دوره پی گیری کوتاه مدت بی خطر بود. گرچه کدورت در تعدادی از موارد اتفاق افتاد ولی جزیی بود و هیچ چشمی دچار کاهش دید در اثر این عارضه نگردید.

مقدمه: ویروس BK virus) BK یا BKV) نوعی ویروس پولیوما است و حدود 80 درصد بالغین برای این ویروس سروپازتیو می باشند. این ویروس در شرایط نقص ایمنی فعال می شود و از جمله ویروس های انکوژن است که در انسان به عنوان لنفوتروپیک شناخته شده است. لنفوسیت B یکی از محل های اختفای این ویروس می باشد. مطالعاتی در زمینه نقش BKV در ایجاد لنفوم انجام شده است، اما هنوز نقش مستقیم آن در بروز لوسمی های خونی مورد تردید است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین فراوانی BKV در کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستی حاد (Acute lymphoblastic lymphoma یا ALL) و تعیین نقش آن به عنوان عامل خطر احتمالی در ایجاد و عود ALL بود.روش ها: این مطالعه از نوع مورد- شاهدی بود که بر روی 31 نفر از کودکان زیر 18 سال مبتلا به ALL و 31 کودک سالم به عنوان شاهد، به روش نمونه گیری آسان، انجام شد. 15 سی سی از نمونه ادرار صبحگاهی افراد مورد مطالعه جمع آوری گردید و پس از سانتریفوژ، 1.5سی سی از ته نشست آن در دمای 60- درجه سانتی گراد و تا زمان انجام Polymerase chain reaction یا PCR در همین دما نگهداری شد. بررسی وجود ویروس در نمونه های ادراری از طریق استخراج DNA از نمونه ها به روش PCR صورت گرفت. نتایج با آزمون X2 و آزمون دقیق فیشر تفسیر گردید.یافته ها: سه مورد از 31 نمونه در گروه مورد، BKV مثبت بودند (9.7 درصد) و در گروه شاهد هیچ مورد BKV مثبت یافت نشد که این تفاوت معنی دار نبود. به علاوه ارتباط معنی داری نیز بین وجود BKV در ادرار و تعداد دفعات عود وجود نداشت. میانگین سن زمان تشخیص ALL در هر دو گروه، یکسان بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد برای بررسی نقش BKV در ایجاد یا افزایش دفعات عود ALL نیاز به مطالعات آینده نگر و برروی حجم نمونه گسترده تر باشد.

مقدمه: بیمارانی که دچار قطع عصب محیطی می شوند بعد از مراجعه به بیمارستان تحت بررسی و درمان موقت قرا می گیرند. عمل ترمیم اعصاب محیطی در تعدادی از بیماران بلافاصله (اولیه) و در بسیاری دیگر بنا به دلایل مختلف بعد از گذشت مدت زمان طولانی تر به صورت ثانویه بر روی عصب آن ها انجام می شود. در مطالعه حاضر پیامدهای کلینیکی و الکترودیاگنوستیک را بین ترمیم های اولیه و ثانویه عصب مقایسه کردیم.روش ها: در این مطالعه که به روش آینده نگر انجام شد، بیماران با عمل جراحی ترمیم اعصاب مدیان و اولنار به صورت اولیه و نیز بیمارانی که تحت عمل جراحی اعصاب مذکور به صورت ثانویه قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. اطلاعات مورد استفاده در این مطالعه از بیمارانی که طی سال های 1381 تا 1388 در مراکز درمانی الزهرا (س) و آیت الله کاشانی شهر اصفهان تحت عمل جراحی ترمیم عصب محیطی دست قرار گرفته بودند، جمع آوری شد. در ماه های سوم، ششم، دوازدهم و هجدهم بعد از عمل، بیماران تحت پی گیری کلینیکی و الکترودیاگنوستیک قرار گرفتند و نتایج برگشت عملکرد دست آن ها اعم از حس و حرکت با یکدیگر مقایسه شد.یافته ها: در پایان تحقیق 122 نفر (64 نفر مرد و 58 نفر زن) وارد مطالعه شدند. از این بیماران 56 بیمار (45.9 درصد) با جراحی اولیه و 66 بیمار (54.1 درصد) با جراحی ثانویه دارای اطلاعات کامل بودند. سن بیماران در محدوده 7 تا 55 سال (میانگین 8.9±24.9) بود و دو گروه از لحاظ سنی تفاوت معنی داری نداشتند (0.59=P). بیماران تحت عمل اولیه بهبود کلینیکی بهتری در معاینه حسی و حرکتی و سرعت انتقال عصبی حسی و یافته های الکترومیوگرام در مقایسه با بیماران ثانویه داشتند (0.05>P) ولی از سرعت انتقال عصبی حرکتی تفاوتی نداشتند (0.1=P).نتیجه گیری: در این مطالعه نتایج ترمیم در آسیب هر دو عصب مدین و اولنار را با هم مدنظر گرفتیم. نتایج نشان دهنده بهبود بیشتر در معاینات حسی و حرکتی و یافته های الکترودیاگنوستیک در گروه بیماران با ترمیم اولیه عصب نسبت به ترمیم ثانویه عصب بود.

مقدمه: ژن P53 به عنوان سرکوب کننده تومور، نقش مهمی در پایداری ژنومیک دارد. G–to-C در کدون 72 از ژن P53 با افزایش خطر ابتلا به سرطان های ریه، نازوفارنکس، دهان، پروستات و کورکتال ارتباط دارد و شاید بتوان آن را به عنوان مارکر استعداد ابتلا به سرطان پوست در نظر گرفت. این پژوهش، تاثیر پلی مورفیسم ژن P53 بر کارسینومای پوست غیر ملانومایی را بررسی نمود.روش ها: این مطالعه مورد– شاهدی با بررسی 20 نمونه کارسینوم سلول بازال (Basal cell carcinoma یا (BCC، 20 نمونه کارسینوم سلول سنگفرشی (Squamous cell carcinoma یا SCC) و 20 نمونه شاهد برای هر مورد در شهر اصفهان انجام شد. ژنوتیپ های مختلف کدون 72 از ژن P53، با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز Polymerase chain reaction یا PCR تعیین شد.یافته ها: فراوانی ژنوتیپ های Arg/Arg در نمونه های 60BCC درصد و در نمونه های سالم 25 درصد بود. تفاوت معنی دار آماری بین گروه شاهد و مورد در این گروه ژنوتیپی مشاهده شد (0.048=P). فراوانی افراد هتروزیگوت Arg/Pro و همچنین فراوانی ژنوتیپ Pro/Pro در نمونه های سرطانی در مقایسه با نمونه های طبیعی گروه شاهد معنی دار نبود. 4.5=OR در افراد BCC نشان می دهد که شانس ابتلای به این بیماری در افراد دارای ژنوتیپ Arg/Arg حدود چهار و نیم برابر افراد سالم است. نتایج آزمون χ2 تفاوت معنی داری را بین فراوانی ژنوتیپ های مختلف در نمونه های SCC و سالم نشان نداد.نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان می دهد که پلی مورفیسم کدون 72 از ژن P53 یک عامل ژنتیکی مستعد کننده برای ابتلای به سرطان پوست غیر ملانومایی از نوع BCC در اصفهان است، ولی برای تعیین نقش این پلی مورفیسم ژن P53 در رشد سرطان پوست لازم است مطالعات بیشتری صورت پذیرد.

مقدمه: تاکنون تنها یک مورد عارضه نورالژی عصب سه قلو به دنبال مصرف بروموکریپتین و بدون وجود اختلال ساختمانی گزارش گردیده است. در این مطالعه به معرفی مورد دیگری که در بیمارستان گلستان اهواز دیده شد پرداختیم.گزارش مورد: بیمار مردی 55 ساله بود که به دنبال مصرف چهار روزه قرص بروموکریپتین جهت درمان آفازی پس از سکته مغزی، دچار حملات نورالژی سمت راست صورت شده بود و به دنبال افزایش دوز دارو نورالژی وی تشدید شد.یافته ها: تمامی آزمایشات سرمی (مانند پرولاکتین) و تصویر برداری مغزی طبیعی بود. با کاهش تدریجی دوز بروموکریپتین درد بیمار به شدت کاهش یافت و در نهایت بر طرف گردید. با توجه به یافته های بالینی، آزمایشگاهی و شرح حال بیمار آن چه برای این بیمار مطرح گردید نورالژی عصب سه قلو به عنوان یک عارضه نادر از بروموکریپتین بود.نتیجه گیری: با توجه به این که این دومین گزارش در دنیا می باشد نیاز به تحقیقات بیشتر در زمینه نقش دوپامین در بروز این شکل از نورالژی ضروری به نظر می رسد.