مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1390 | دوره:29 | شماره:148 |تعداد مقالات:6

مقدمه: کمبود ویتامین D از شیوع بالایی در دنیا و به خصوص در کشورهای آسیایی از جمله ایران برخوردار است. شواهد متعددی در زمینه ارتباط میان سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D [D(OH)25] و شیوع دیابت نوع 2 وجود دارد. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط سطح سرمی D(OH)25 با نمایه های گلیسمی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در مقایسه با افراد سالم بود.روش ها: این مطالعه مورد- شاهدی بر روی 180 نفر شامل 95 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 از بین مراجعه کنندگان به انجمن دیابت ایران و 85 فرد سالم که از نظر سن و جنس با گروه بیمار تطابق داشتند، انجام گرفت. علاوه بر اندازه گیری سطح سرمی D(OH)25، کلسیم، فسفر، هورمون پاراتورمون، پروفایل قندی شامل سطح سرمی ناشتای قند خون، هموگلوبین گلیکوزیله، انسولین و شاخص HOMA-IR (Homeostasis model of assessment- insulin resistance) اندازه گیری شدند.یافته ها: 82 درصد افراد دیابتی و 75.6 درصد افراد سالم دچار کمبود یا ناکفایتی وضعیت ویتامین D بودند. در افراد سالم و دیابتی ارتباط معکوسی میان سطح سرمی D(OH)25 و فراسنج های کنترل دیابت وجود داشت که در مورد قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله در دیابتی ها معنی دار بود (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان دهنده شیوع بالای کمبود ویتامین D در افراد سالم و دیابتی نوع 2 بود. به احتمال زیاد ویتامین D می تواند در کنترل فراسنج های گلیسمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نقش داشته باشد.

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی میزان اثربخشی و مقایسه سه روش درمانی آموزش رفتاری مادران، خودآموزی کلامی به کودک و دارو درمانی، در درمان اختلال نقص توجه- بیش فعالی کودکان انجام شد.روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 51 نفر از دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی شهر شیراز و مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی که در مطالعه مقدماتی از میان 1760 دانش آموز مورد غربالگری، شناسایی شدند به صورت تصادفی در سه گروه آموزش رفتاری مادران، خودآموزی کلامی به کودکان و گروه شاهد تقسیم شدند. علاوه بر آن، 22 نفر از دانش آموزان به شیوه در دسترس انتخاب و در گروه دارو درمانی قرار گرفتند. همه گروه های مورد مطالعه پیش، پس از مداخله و 2 ماه پس از آن به وسیله پرسش نامه علایم مرضی کودک (CSI-4) مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که نوع درمان تاثیر معنی داری بر میزان ارزیابی مادران از شدت بی توجهی (P<0.04)، شدت بیش فعالی- تکانش گری (P<0.005) و شدت کلی علایم اختلال (P<0.03) در کودکان داشت. علاوه بر آن در طول زمان پی گیری تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف مورد مطالعه در میزان ارزیابی مادران نشان دیده شد (P<0.001).نتیجه گیری: با توجه نتایج این مطالعه در خصوص شدت بی توجهی کودکان روش خودآموزی کلامی، در خصوص شدت بیش فعالی – تکانش گری کودکان مداخله آموزش رفتاری مادران و در خصوص شدت کلی علایم اختلال نقص توجه- بیش فعالی کودکان دو روش آموزش رفتاری مادران و دارو درمانی موثرترین و کارامدترین روش های درمانی می باشد.

مقدمه: اشریشیا کلی O157:H7 یکی از عوامل اصلی ایجاد کننده بیماری های منتقل شونده به وسیله مواد غذایی در انسان است که بیماری هایی مانند کولیت هموراژیک و سندرم اورمی همولیتیک را ایجاد می کند. به دلیل انتقال این باکتری از طریق مواد غذایی به ویژه همبرگر به آن باکتری همبرگر می گویند. هدف از این پژوهش، جداسازی و شناسایی مارکر های بیماری زای سویه های اشریشیاکلی O157:H7 از نمونه های همبرگر در شهرستان شیراز بود.روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی و توصیفی بر روی 320 نمونه همبرگر جمع آوری شده از چهار منطقه شیراز انجام شد. نمونه ها پس از غنی سازی در محیط TSB واجد نووبیوسین در دمای 37 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفتند. سپس از محیط CT-SMAC و VRBA به منظور بررسی تخمیر سوربیتول و لاکتوز و از محیط کروموآگار برای بررسی فعالیت بتاگلوکورونیدازی باکتری های جدا شده استفاده شد. با استفاده از آنتی سرم اختصاصی، وجود باکتری اشریشیاکلی O157 تایید گردید. در نهایت وجود ژن های بیماری زا با استفاده از Multiplex PCR و مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها با روش دیسک دیفیوژن بررسی شد.یافته ها: از مجموع نمونه های مورد بررسی 259 باکتری سوربیتول منفی (80.93 درصد) جداسازی گردید که از این تعداد 227 باکتری (87.64 درصد) توانایی تخمیر لاکتوز را داشتند. سپس به کمک روش های بیوشیمیایی 192 نمونه (84.58 درصد) به عنوان اشریشیا کلی شناسایی شدند. همچنین میزان جداسازی اشریشیا کلی MUG منفی (50 درصد) و اشریشیا کلی O157 (50 درصد) بود. با ارزیابی مارکر های بیماری زایی، در 3 نمونه ژن های 1stx و eae، در یک نمونه ژن های 1stx، eae و 2stx و در یک نمونه تنها ژن hly شناسایی شد. تمامی سویه های جدا شده به اکثر آنتی بیوتیک ها مقاوم بودند.نتیجه گیری: به دلیل شدت بیماری زایی این باکتری و انتقال آن توسط مواد غذایی خام به ویژه همبرگر، انجام مطالعات بیشتر بر روی سایر مواد غذایی گوشتی پیشنهاد می گردد.

مقدمه: با وجودی که از دیر باز نقش فعالیت بدنی در کنترل و بهبود دیابت نوع II و افزایش حساسیت انسولین مورد توجه بوده است، ولی انجام فعالیت های ورزشی در محیط های آبی با توجه به وضعیت روحی و جسمانی این بیماران کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته ورزش در آب بر نیمرخ چربی در بیماران مبتلا به دیابت نوع II بود.روش ها: در این تحقیق نیمه تجربی، از بین مردان 50 تا60 سال مبتلا به دیابت نوع II شهرستان خمینی شهر، تعداد 30 نفر به صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب و در دو گروه تجربی (15 بیمار) و شاهد (15 بیمار) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته (3جلسه در هفته، هر جلسه 45 تا60 دقیقه با شدت 80-60 درصد حداکثر ضربان قلب) تمرینات ورزشی ویژه در آب انجام دادند. در حالی که گروه شاهد هیچ فعالیت بدنی منظمی نداشتند. در این تحقیق متغیرهای کلسترول تام (Total cholesterol یا TC)، تری گلیسرید (Triglyceride یا TG)،(High density lipoprotein) HDL ، LDL ((Low density lipoprotein و VLDL ((Very low density lipoprotein قبل و بعد از دوره تمرینی در دو گروه اندازه گیری شد. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: نتایج تحقیق بیانگر تفاوت معنی داری بین میانگین LDL، HDL، TG، TC و VLDL گروه های تجربی و شاهد بود (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که ورزش در آب باعث بهبود معنی داری در نیمرخ چربی بیماران مبتلا به دیابت II می گردد.

مقدمه: مسمومیت با پاراکوات یکی از کشنده ترین مسمومیت های مورد مواجهه پزشکان در بخش های اورژانس هستند، اما هنوز به دلیل گستردگی طیف تاثیر علف کشی و قیمت به نسبت نازل آن، در مناطق مختلفی از کشور در بخش کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد. پاراکوات به صورت مایع تغلیظ شده یا به صورت گرانول هایی که قابل حل در آب هستند و یا به صورت آئروسل در دسترس بوده است و با اسامی سکوکوات، دکسترون X، دکسترون، گراماکسون، هرباکسون، هربوکسون، پیلارکسون و غیره در کشور توزیع می شود. این ماده اثر علف کشی خود را از طریق دخالت در سیستم انتقال الکترون داخل سلولی و مهار تبدیل NADP به NADPH اعمال می کند و باعث ایجاد سوپر اکسید و رادیکال های آن می شود. این رادیکال ها به طور خطرناکی برای سلول ها سمی هستند و به اسیدهای چرب غیر اشباع غشای سلول حمله می کنند و باعث تخریب ساختمان غشای سلولی می شوند. در مسمومیت با پاراکوات سیستم های تنفسی، قلب و عروق، اعصاب مرکزی، غدد، گوارشی، پوستی و به طور کلی همه سیستم های بدن به نحو جدی بسته به مقدار خورده شده درگیر می شوند. البته اثرات عمده این مسمومیت اغلب با درگیری ریه شروع و به صورتی مشابه سندرم زجر تنفسی تظاهر می کند. این مسمومیت با بلع 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و یا بیشتر شروع و به طور معمول سطوح سرمی بیشتر از 0.2 میکروگرم در میلی لیتر در عرض 24 ساعت و بیشتر از 0.1 میلی گرم در میلی لیتر در عرض 48 ساعت با پیامد کشنده همراه است. درمان فوری یک عامل تعیین کننده بسیار مهم بقا در بیماران مسموم با پاراکوات است. حمایت تنفسی، مایع درمانی، روش های پیش گیری از جذب، تسریع و افزایش دفع سم از خون و استفاده از آنتی اکسیدان ها از راهکارهای مورد استفاده در درمان این مسمومیت بوده و آنتی دوت موثر خاصی برای این مسمومیت توصیه نمی شود. مرگ و میر ناشی از این مسمومیت تا حدود 75 درصد نیز گزارش شده است که با میزان سم بلعیده شده مرتبط است.