مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1390 | دوره:29 | شماره:136 |تعداد مقالات:7

مقدمه: تحقیقات بر روی پاسخ های بتااندورفین و کورتیزول پلاسمایی اغلب بر روی ورزش های زیر بیشینه و بیشینه متمرکز شده اند و مطالعات کمی در زمینه اثربخشی جلسات تمرین تخصصی در ترشح سطوح بتا اندورفین و کورتیزول انجام شده است. هدف از این تحقیق ارزیابی تغییرات سطوح بتااندورفین و کورتیزول پلاسمایی در شناگران سرعتی مرد پس از یک جلسه تمرین ورزش شنا بود.روش ها: در یک تحقیق نیمه تجربی، تعداد 15 شناگر نخبه مرد سالم به صورت هدفمند و داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها پس از یک جلسه تمرین 2 ساعتی، مسافت 50 متر شنا را با شدتی معادل 80 تا 85 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه در طول استخر استاندارد طی نمودند. نمونه خونی از ورید بازوی دست راست آزمودنی ها برای اندازه گیری سطوح بتا اندروفین و کورتیزول در 3 مرحله شرایط، بلافاصله پس از تمرین و 30 دقیقه پس از تمرین گرفته شد و به کمک روش الایزا اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از Repeated measure ANOVA  مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: 15 شناگر مرد با میانگین سنی 21.64±2.35 مورد بررسی قرار گرفتند. تفاوت سطوح بتا اندورفین شناگران در سه دوره زمانی قبل، بلافاصله بعد و 30 دقیقه پس از تمرین معنی داری بود. نتایج آزمون تعقیبی نیز فقط بین میانگین های بتا اندورفین قبل، بلافاصله و دوره بازیافت تفاوت معنی داری را نشان داد. همچنین، یافته های تحقیق افزایش کورتیزول را در طول هر یک از مراحل مختلف آزمون نشان داد اما این افزایش معنی داری نبود.نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان داد که یک جلسه تمرین حاد شنا بلافاصله بعد از فعالیت باعث افزایش معنی دار هورمون بتااندورفین می شود، در صورتی که تغییرات هورمون کورتیزول معنی دار نبود.

مقدمه: کیست هیداتید از بیماری های مشترک بین انسان و دام است که در تهاجم کرم نواری اکینوکوکوس گرانولوزس ایجاد می شود. کبد و ریه از مناطق شایع درگیری با کیست هیداتید می باشد. درگیری ناحیه پری آنال در این بیماری بسیار نادر است.گزارش مورد: در این گزارش، یک مورد نادر درگیری اولیه ناحیه پری آنال با کیست هیداتید در آقایی 56 ساله ساکن نواحی روستایی مورد بررسی قرار می گیرد که با توده التهابی ناحیه پری آنال و با تشخیص اولیه آبسه پری آنال تحت عمل جراحی قرار گرفت. گزارش پاتولوژی نمونه ارسالی بیانگر کیست هیداتید بود.

مقدمه: مارکر های خونی فیبروز شاید بتوانند جایگزین بیوپسی کبد جهت تعیین فیبروز در بیماران مبتلا به هپاتیت C مزمن باشند. تعیین Hepascore با استفاده از ماکر های سرمی، روشی غیر تهاجمی برای پیش گویی شدت فیبروز در بیماران مبتلا به هپاتیت C است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه نتایج بیوپسی کبد بیماران ژنوتایپ یک هپاتیت C در اصفهان با Hepascore و تعیین حساسیت و ویژگی این روش بود.روش ها: 39 بیمار مبتلا به هپاتیت C مزمن، به روش غیر احتمالی آسان وارد مطالعه شدند. پس از انجام بیوپسی کبد، بر اساس سیستم METAVIR Scoring فیبروز کبد آن ها گروه بندی گردید. الگوریتم Hepascore شامل سن، جنس، بیلی روبین تام، گاما گلوتامیل ترانسفراز (δ-glutamyl transferase)، ماکروگلوبولین آلفا 2 (α2-Macroglobin) و اسید هیالورونیک (Hyaluronic acid) برای نمونه ها تعیین شد. شاخص های حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی تعیین گردید. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 15 آنالیز شد. مقادیر P کمتر از 0.05 به عنوان سطح معنی داری آزمون در نظر گرفته شد.یافته ها: سن بیماران از 18 تا 65 سال با میانگین 35.3±12.7 سال بود. نتیجه بیوپسی کبد 6 بیمار F0،12 بیمار F1،10 بیمار F2،3 بیمار F3 و 8 بیمار F4 بود. Hepascore در تشخیص فیبروز بارز بر حسب نقطه برش 0.37 حساسیت 67 درصد، ویژگی 61 درصد، ارزش اخباری مثبت 67 مثبت و ارزش اخباری منفی 61 درصد داشت. در نقطه ی برش 0.66 در تشخیص فیبروز شدید حساسیت 82 درصد، ویژگی 89 درصد، ارزش اخباری مثبت 75 درصد و ارزش اخباری منفی 93 درصد داشت. در نقطه برش 0.84 در تشخیص سیروز، حساسیت 100 درصد، ویژگی 97 درصد، ارزش اخباری مثبت 89 درصد و ارزش اخباری منفی 100 درصد داشت.نتیجه گیری: Hepascore ارزش بالایی در تشخیص شدت فیبروز به خصوص سیروز دارد و می تواند به عنوان روش اسکرین اولیه برای تشخیص لزوم انجام بیوپسی کبد در بیماران استفاده شود.

مقدمه: این مطالعه جهت مقایسه نتایج کراتکتومی فتورفرکتیو ( Photoreactive keratectomyیاPRK ) و جبهه موج در بیماران میوپیک و میوپیک آستیگمات به کمک دو سیستم لیزری متفاوت تکنولاس z 217 و لیزرسایت LSX انجام شد.روش ها: در این کارآزمایی بالینی که بین سال های 1386 تا 1390 در کلینیک چشم پزشکی صدرا انجام شد، 183 چشم در 95 بیمار تحت جراحی با یکی از دو دستگاه قرار گرفتند. در هر گروه ابلیشن لیزری سطح قرنیه به کمک یکی از دو دستگاه تکنولاس و یا لیزرسایت انجام شد. تمام بیماران قبل از عمل و 24 ماه بعد از عمل معاینه شدند و حدت بینایی، رفرکشن، توپوگرافی و جبهه موج ثبت شد. برای آنالیز آماری داده ها از SPSS نسخه 16 و آزمون Student-t استفاده گردید.یافته ها: 83 چشم تحت عمل جراحی با لیزرسایت و 100 چشم تحت جراحی با تکنولاس قرار گرفتند. معادل اسفری قبل از عمل در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت و بعد از عمل به -0.93±0.73 در تکنولاس و -0.19±-0.40 در گروه لیزرسایت رسید که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). Log MAR BCVAبعد از عمل در تکنولاس 0.015±0.027 و در  لیزرسایت 0.0005±0.005 بود (P<0.001). مقدار Q در تکنولاس 0.24±0.33 و در لیزرسایت 0.46±0.37 بود (P<0.001). HOA (High order)در قطر 3 میلی متری در تکنولاس بهتر بود و (Low order) LOAدر قطر 6 میلی متری در لیزرسایت بهتر بود ولی در هر دو دستگاه مقدار کل Root mean square (RMS) یکسان بود.نتیجه گیری: معادل اسفری و بهترین دید اصلاح شده بعد از عمل و میزان رضایت مندی در گروه لیزرسایت بهتر بود اما تفاوت واضحی در آنالیز جبهه موج بین دو گروه مشاهده نشد.

مقدمه: مالتیپل اسکلروزیس ( MSیاMultiple Sclerosis ) یک بیماری مزمن پیشرونده است که مغز، نخاع و دیگر قسمت های سیستم عصبی را درگیر می کند و میزان شیوع آن در زنان دو تا سه برابر بیشتر از مردان می باشد. هدف از این تحقیق، تاثیر تمرینات یوگا بر افسردگی زنان مبتلا به MS بود.روش ها: تعداد 30 نفر از زنان مبتلا به MS که در انجمن MS اصفهان عضویت داشته، تحت مداوای دارویی بودند، به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره شاهد (سن: 31.06±9.7 سال، قد: 159.46±3.83 سانتی متر، وزن: 59.1±11.37 کیلوگرم) و تجربی (سن: 35.73±8.3 سال، قد: 161.93±4.46 سانتی متر، وزن: 59.53±10.48 کیلوگرم) تقسیم شدند. نمونه های گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته دو جلسه تمرین در کلاس تحت نظر مربی یوگا و یک جلسه تمرین در منزل به مدت 60 تا 75 دقیقه به تمرین یوگا پرداختند و گروه شاهد تنها فعالیت عادی روزانه خود را داشتند. میزان افسردگی نمونه ها با استفاده از پرسشنامه افسردگی Beck قبل و بعد از دوره برنامه تمرینات یوگا مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون Student-t برای آنالیز داده ها استفاده شد.یافته ها: میزان افسردگی در گروه تجربی به طور معنی داری (P<0.05) بعد از 8 هفته تمرین کاهش پیدا کرد، اما در گروه شاهد تغییرات معنی داری بین پیش آزمون و پس آزمون مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که یوگا می تواند به عنوان یک مدل مناسب و موثر احتمالی برای درمان و کاهش افسردگی بیماران مبتلا به MS مورد استفاده قرار گیرد.