مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1390 | دوره:29 | شماره:131 |تعداد مقالات:8

مقدمه: سطوح بیمارستان و دست پرسنل بیمارستان منابع بالقوه حفظ و نگهداری باکتری های بیماریزا و مهمترین عامل انتقال و انتشار باکتری ها در بیمارستان محسوب می گردند و کاهش باکتری ها در سطوح بیمارستان و دست پرسنل، منجر به اختلال در زنجیره عفونت و کنترل عفونت های بیمارستانی می گردد. آنتی بیوتیک های خانواده بتالاکتام از اهمیت ویژه ای در درمان بیماری ها برخوردار می باشند و شیوع بتالاکتاماز در باکتری های بیماریزا منجر به اختلال در روند درمان می گردند. هدف از این پژوهش بررسی فراوانی آنزیم بتالاکتاماز در باکتری های پاتوژن جداسازی شده از دست پرسنل و سطوح بیمارستانی بود.روش ها: روش این مطالعه آزمایشگاهی بود و در سال های 1384 تا 1386 در بیمارستان الزهرا (س) در اصفهان انجام شد. در این مطالعه 274 نمونه به طور تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های محیطی با استفاده از سوآب و محیط (Nutrient Broth) NB از سطوح کم تماس و پرتماس و نمونه های دست پرسنل با روش Finger Print جمع آوری گردید. شناسایی باکتری ها بر اساس روش های میکروبیولوژیک و بررسی تولید بتالاکتاماز با روش اسیدومتریک انجام گردید.یافته ها: از 194 باکتری جداسازی شده از سطوح بیمارستان گونه های استافیلوکوکوس 55 درصد، گونه های باسیلوس 26.29 درصد، اعضای خانواده انتروباکتریاسه 9.80 درصد، گونه های سودوموناس 3.9 درصد، سایر باسیل های گرم منفی 4.51 درصد، گونه های استرپتوکوکوس 0.5 درصد و از 80 باکتری جداسازی شده از دست پرسنل گونه های باسیلوس 60 درصد، گونه های استافیلوکوکوس 36.25 درصد و اعضای خانواده انتروباکتریاسه 3.75 درصد از باکتری ها را به خود اختصاص داده بودند. بر اساس نتایج تست اسیدومتریک به ترتیب 75.43 درصد و 71.23 درصد از باکتری جداسازی شده از سطوح و دست پرسنل بیمارستان، واجد آنزیم بتالاکتاماز بودند.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده موید شیوع قابل ملاحظه آنزیم بتالاکتاماز در باکتری های جداسازی شده از دست پرسنل و سطوح بیمارستان بود. ارتقای کیفی دست شویه ها و مواد ضدعفونی کننده در کنترل جمعیت باکتری ها در بیمارستان نقش به سزایی دارد.

مقدمه: امروزه برنامه بازتوانی قلبی به عنوان بخشی از روند درمانی بیماران قلبی شناخته می شوند. با این همه تاثیر این برنامه ها بر شاخص ها ی عملکرد دیاستولی و سیستولی هنوز متناقض است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته بازتوانی قلبی بر عملکرد دیاستولی و ظرفیت عملکرد بیماران پس از ابتلای به سکته قلبی بود.روش ها: بدین منظور تعداد 29 نفر بیمار مبتلا به سکته قلبی (15 نفر گروه مداخله و 14 نفر گروه شاهد) در تحقیق حاضر شرکت کردند. گروه مداخله به مدت 8 هفته هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 1 ساعت با شدت 65 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب در برنامه بازتوانی شرکت کردند و گروه شاهد تحت مراقبت های معمول بیماران قلبی عروقی قرار گرفتند. قبل از شروع برنامه بازتوانی و بعد از آن از بیماران برای ارزیابی شاخص ها ی عملکرد دیاستولی اکوکاردیوگراف پالس ویو داپلر گرفته شد و ظرفیت عملکرد بیماران با استفاده از آزمون ورزش بر اساس پروتکل نوتن مشخص شد. داده ها با استفاده از آزمون ANCOVA و Paired-t در سطح آلفای 5 درصد تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد برنامه بازتوانی به مدت 8 هفته تغییر معنی داری در شاخص ها ی عملکرد دیاستولی ایجاد نمی کند، اما ظرفیت عملکرد، ضربان استراحت و حداکثر ضربان قلب در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری بهبود یافت.نتیجه گیری: این گونه به نظر می رسد که برنامه بازتوانی قلبی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه باعث بهبود ظرفیت عملکرد در بیماران قلبی می شود اما بر شاخص ها ی عملکرد دیاستولی تاثیر ندارد. بهبود در ظرفیت عملکرد شاید ناشی از سازگاری ها ی محیطی در نتیجه فعالیت ورزشی باشد.

مقدمه: مساله افزایش بی رویه جمعیت یکی از مسایل مهمی است که تمام ابعاد زندگی بشر را تحت تاثیر قرار داده است. توجه به دخیل کردن مردان در تنظیم خانواده به منظور کنترل جمعیت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در پژوهش حاضر میزان مشارکت مردان در برنامه های تنظیم خانواده پس از آموزش گروهی همسرانشان مورد ارزیابی قرار گرفت.روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود که در آن تاثیر آموزش گروهی روش های جلوگیری از بارداری را بر روی 53 نمونه زن که تحت پوشش روش های طبیعی تنظیم خانواده در خانه های بهداشت منتخب شبکه فلاورجان بودند و نیز اثر آن بر روی مشارکت مردان در تنظیم خانواده، مورد سنجش قرار گرفت. پیش و پس از انجام مداخله از زنان مورد مطالعه و همسران آنها پرسشنامه آگاهی در مورد روش های جلوگیری از بارداری و نیز روش جلوگیری از بارداری که توسط آنها استفاده می شد تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی انجام شد.یافته ها: میانگین نمره آگاهی در افراد مورد مداخله و همسرانشان بعد از آموزش گروهی، افزایش معنی دار آماری داشت (P=0.001). به علاوه 51 درصد از زنان مورد مطالعه و همسران آنها، پس از آموزش گروهی، تحت پوشش روش های موثر تنظیم خانواده قرار گرفتند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، آموزش گروهی برای زنان به منظور افزایش مشارکت مردان در برنامه های تنظیم خانواده توصیه می شود.

مقدمه: تهوع و استفراغ دوران حاملگی در پنجاه تا نود درصد زنان دیده می شود که شکل خفیف تا متوسط آن در سه ماهه اول بارداری در اغلب بیماران با اطمینان دادن به بیمار قابل درمان است. در عین حال، در موارد شدید دارودرمانی جهت کاهش تهوع و استفراغ اجتناب ناپذیر است. اوندانسترون به عنوان دارویی موثر در کاهش تهوع و استفراغ یکی از درمان هایی است که به تازگی برای درمان تهوع بارداری پیشنهاد شده است. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی دو داروی آندانسترون و متوکلوپرامید در درمان تهوع بارداری انجام شد.روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که در سال 1389 در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان انجام گرفت و طی آن 70 زن بارداری که برای مراقبت های دوران بارداری به درمانگاه های بیمارستان مراجعه کرده، دارای علایم تهوع و استفراغ شدید در سه ماهه اول بارداری بودند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 35 نفری تقسیم شدند. گروه اول با تجویز قرص متوکلوپرامید و گروه دوم با تجویز آندانسترون به مدت 3 هفته تحت درمان قرار گرفتند. دفعات تهوع و استفراغ بارداری و عوارض دارویی قبل از شروع مداخله، سه روز، یک هفته، دو هفته و سه هفته بعد از درمان در دو گروه مذکور مورد بررسی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده توسط آزمون های c2، آزمون دقیق فیشر و Student-t تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که روند تغییرات تهوع در طول مدت درمان، بین دو گروه تفاوت معنی دار نداشت (P=0.27) ولی تعداد دفعات استفراغ در گروه اوندانسترون به طور معنی داری کمتر شد (P=0.04).نتیجه گیری: داروی آندونسترون دارای تاثیر بهتری در کنترل تهوع و استفراغ دوران بارداری بوده و در صورت پذیرش بیمار و بی خطر بودن این دارو در بارداری، می توان از آن جهت کنترل تهوع و استفراغ های دوران بارداری استفاده نمود.

مقدمه: پرکاری پاراتیروئید (هیپرپاراتیروئیدیسم) زمانی که غلظت کلسیم سرم افزایش یابد، مورد شک قرار می گیرد. ولی امروزه اکثر بیماران، علایم بالینی مختصر و هیپرکلسمی خفیف دارند. در اکثر موارد آدنومای منفرد عامل هیپرپاراتیروئیدی اولیه می باشد. یکی از تظاهرات آتیپیک این بیماری، کلسیم طبیعی سرم است. زمانی که ندول های تیروئید توجه بیمار یا پزشک را به خود معطوف کند با معاینه فیزیکی یا روش های پاراکلینیکی کشف می شوند. برای تمام بیمارانی که این ندول ها را دارند، سونوگرافی توصیه می شود. ولی دقیق ترین روش، آسپیراسیون سوزنی است. اسکن تیروئید عملکرد تیروئید را نشان دهد.گزارش مورد: ما در این مطالعه موردی از وجود همزمان آدنوم بزرگ پاراتیروئید و آدنوم تیروئید در بیماری با دردهای غیر اختصاصی گزارش کرده ایم که تظاهرات اولیه بیمار و علایم پاراکلینیکی با هم همخوانی نداشته و نتوانسته اند ما را به تشخیص برساند.