مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1390 | دوره:29 | شماره:127 |تعداد مقالات:7

مقدمه: آدنوکارسینوم پروستات شایع ترین سرطان در مردان و دومین علت مرگ ناشی از سرطان است. به تازگی عوامل خطرساز متعددی مانند وجود HPV (Human papillomavirus) در بافت پروستات در همراهی با هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH یا Benign Prostatic Hyperplasia) و آدنوکارسینوم مورد توجه قرار گرفته است. هدف ما مقایسه مثبت شدن HPV در بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم و هیپرپلازی خوش خیم پروستات بود.روش ها: 120 بیمار که 90 مورد مبتلا به هیپرپلازی خوش خیم و 30 مورد مبتلا به آدنوکارسینوم پروستات بودند، از نظر وجود HPV با استفاده از روش IHC مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: از 120 مورد تنها 4 مورد HPV یافت شد که 3 مورد در بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم و یک مورد در بیماران مبتلا به BPH بود. میانگین سنی بیماران در گروه HPV مثبت 61.75 سال و منفی 68.51 سال بود که این رابطه معنی دار نبود میانگین سنی بیماران 68 سال بود. با 0.048= P بین وجود HPV و بروز سرطان رابطه معنی دار وجود داشت. عامل خطرساز (OR) برای این که در بیوپسی بعدی پروستات BPH باشد 3.069 و برای آدنوکارسینوم 0.31 بود.نتیجه گیری: با توجه به مثبت شدن حدود 3.3 درصد بیماران با HPV و با توجه به نتایج قبلی به نظر می رسد که عفونت HPV در سیستم تناسلی، یک یافته اتفاقی نیست و پروستات به عنوان یک مخزن عفونت عمل می کند و آلودگی با این ویروس می تواند یک عامل خطر برای هیپرپلازی و حتی تبدیل به بدخیمی در سلول های مخاطی سیستم تناسلی شود. توصیه می شود در هر بیمار با بیوپسی پروستات از نظر HPV بررسی شود تا با درمان و پیش گیری از انتشار بیشتر بیماری شاید از عوارض بعدی بکاهیم.

مقدمه: ادم ماکولای دیابتی یکی از شایع ترین پیامدهایی است که بیماران دیابتی را درگیر می کند. با توجه به شیوع بالای این عارضه و پیامدهای آندر بین این بیماران، این مطالعه سعی بر آن دارد تا با به کارگیری یکی از پیشرفته ترین روش های مدل سازی آماریبه تعیین بهترین روش درمانی این عارضه از میان روش های تزریق داخل زجاجیه ای بواسیزوماب (اواستین) به تنهایی یا توام با تریامسینولون و روش فوتوکوآگولیشن لیزری ماکولا به عنوان درمان اولیه ادم ماکولای دیابتی بپردازد.روش ها: این مدل سازی بر روی اطلاعات 102 بیمار دیابتی که عارضه ادم ماکولای دیابتی در آنها به اثبات رسیده بود و هیچ درمانی را تا قبل از شروع این کارآزمایی بالینی دریافت نکرده بودند انجام شد. بیماران در سه گروه درمانی تزریق داخل زجاجیه ای بواسیزوماب (اواستین) به تنهایی یا توام با تریامسینولون و روش فوتوکوآگولیشن لیزری قرار گرفتند. مدل سازی آمیخته با اثرات تصادفی غیر طبیعی جهت مقایسه اثر درمان های مورد نظر بر بهبود این عارضه، با حذف اثر سایر عوامل مخدوش گر، انجام پذیرفت. اثرگذاری گروه های مختلف درمانی، بر حسب میزان تغییرات حاصل در بهترین دید اصلاح شده و میزان ضخامت مرکزی ماکولا به عنوان پیامدهای اصلی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج مدل سازی آمیخته با اثرات تصادفی غیر طبیعی با حذف اثر متغیرهای مخدوشگر نشان داد که در این مقطع اندازه گیری، اثر تزریق داخل زجاجیه ای بواسیزوماب (اواستین) با اثر درمانی توام این دارو و تریامسینولون بر بهبود بیماران دچار ادم ماکولای دیابتی یکسان است، اما دارای اثر درمانی بیشتری نسبت به روش فوتوآگولیشن لیزری است.نتیجه گیری: در این بررسی مشخص گردید که بیماران با سابقه بیشتر ابتلا به دیابت که دارای ضخامت مرکزی ماکولای بیشتر و قدرت دید کمتری در شروع مطالعه بودند، پاسخ بهتری به درمان نشان داده اند. بررسی های بیشتر نشان می دهد استفاده از گروه های مختلف درمانی فوق نتایج متفاوتی را در تسریع روند بهبود بیماران مبتلا به ادم ماکولای دیابتی دارد.

مقدمه: یکی از مشکلات شایع حین آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی (Esophagogastroduodenoscopy یا EGD) وجود حباب هوا و کف در معده و دئودنوم است که بررسی دقیق مخاط ها را مشکل می کند. در این مطالعه، اثربخشی داروی سایمتیکن در کاهش حباب های هوای معده و دئودنوم، زمان آندوسکوپی و رضایت بیمار تعیین شد.روش ها: این کارآزمایی بالینی دوسوکور و کنترل شده با دارونما، روی افرادی که جهت انجام EGD انتخابی به کلینیک پورسینای حکیم شهر اصفهان مراجعه کردند انجام شد. شرکت کنندگان یک قرص سایمتیکن (mg 40) یا دارونما را 15 تا 30 دقیقه قبل از انجام آندوسکوپی به همراه 30 میلی لیتر آب مصرف کردند. میزان حباب هوای معده و دئودنوم طی آندوسکوپی توسط آندوسکوپیست از 0 تا 3 درجه بندی و زمان آندوسکوپی نیز ثبت شد. رضایت مندی افراد نسبت به آندوسکوپی از 0 تا 10 نمره دهی شد.یافته ها: طی مطالعه، 90 نفر در گروه سایمتیکن و 83 نفر در گروه دارونما وارد شدند. میزان حباب هوای معده در گروه سایمتیکن به طور معنی داری کمتر از گروه دارونما بود (0.002 = P). بین دو گروه تفاوت معنی داری در میزان حباب هوای دئودنوم یافت نشد (0.05<P). مدت زمان انجام آندوسکوپی در گروه سایمتیکن به طور متوسط یک دقیقه کمتر از گروه دارونما بود (0.001>P). رضایت مندی بیماران بین دو گروه یکسان بود (0.646 = P). در گروه سایمتیکن عارضه دارویی جدی مشاهده نشد.نتیجه گیری: استفاده از سایمتیکن قبل از EGD به طور قابل توجهی باعث کاهش میزان حباب هوا و کف در معده می شود و امکان بررسی دقیق تر مخاط را فراهم می سازد و به علاوه زمان انجام آندوسکوپی را کاهش می دهد. بدین ترتیب، استفاده معمول از سایمتیکن جهت آمادگی قبل از انجام EGD توصیه می شود.

مقدمه: علایم افسردگی در بیماران پس از بروز سکته قلبی (MI با Myocardial Infarction) بسیار شایع است و می تواند اثرات منفی بر پیش آگهی بیماری داشته باشد. افسردگی در 35 تا 50 درصد موارد بیماران مبتلا به MI گزارش شده است. افسردگی به عنوان یک عامل خطرساز مستقل برای بروزMI ، مرگ و میر و عوارض بعدی پس از MI و کاهش کیفیت زندگی در مبتلایان به MI شناخته می شود. ارتباط بین افسردگی و MI یک ارتباط دو طرفه است. مکانیسم های واسطه ای مطرح در ایجاد رابطه بین افسردگی پس از MI و افزایش خطر مرگ و میر شامل مکانیسم های رفتاری و مکانیسم های زیست شناختی هستند. وجود آریتمی، تغییر در تعادل حیاتی، التهاب، مکانیسم های عصبی-هورمونی و لخته پذیری از جمله مکانیسم های زیست شناختی هستند. ممکن است که ترکیبی از این دو دسته مکانیسم موجب افزایش خطر مرگ و میر در این بیماران شود.مطالعات همه گیر شناسی رابطه بین افسردگی و افزایش خطر ابتلای بعدی به بیماری قلبی عروقی، MI و مرگ قلبی را نشان داده است. تاثیر منفی افسردگی بر پیش آگهی بیماری قلبی با درمان صحیح قابل پیش گیری است. روش های درمانی متعددی برای درمان افسردگی پس از MI به کار گرفته شده است که شامل بازتوانی قلبی، حمایت اجتماعی، درمان شناختی- رفتاری و داروهای ضد افسردگی می شود. توصیه می شود در درمان دارویی افسردگی پس از MI از داروهای سه حلقوی به دلیل اثرات نامطلوب آنها اجتناب شود. در صورتی که داروهای ضد افسردگی SSRI با فاصله کمی پس از MI شروع شود، عوارض جانبی مهمی نخواهند داشت.

مقدمه: وب سایت های دانشگاهی با معرفی مقاصد، دانشکده ها، گروه های آموزشی، رشته ها، مقاطع تحصیلی، امکانات آموزشی و پژوهشی، استادان، دانشجویان و دانش اندوختگان دانشگاه در فضای مجازی وب از اهمیت زیادی برخوردارند؛ به گونه ای که در حال حاضر ارزیابی و رتبه بندی وب سایت های دانشگاهی به اندازه ارزیابی و رتبه بندی فعالیت های آموزشی و پژوهشی دانشگاه ها دارای اهمیت است. رتبه بندی وب سایت های دانشگاهی عملکرد کلی وب سایت های دانشگاهی را نشان می دهد. پژوهش های انجام شده در زمینه وب سایت های دانشگاه ها علوم پزشکی کشور وجود مشکلات و نقایص متعددی را در این وب سایت ها مشخص ساخته است. این مشکلات موجب شده که وب سایت های دانشگاه ها علوم پزشکی ایران تاکنون موفق به کسب رتبه های قابل قبولی در رتبه بندی وب سایت های دانشگاه ها جهان نشده باشند. این مقاله ضمن بررسی و تحلیل پژوهش های انجام شده در زمینه وب سایت های دانشگاهی ایران و سایر کشورهای جهان و با در نظر گرفتن شاخص های مورد نظر در رتبه بندی وب سایت های دانشگاه ها جهان، پیشنهاداتی را برای ارتقای رتبه وب سایت های دانشگاه ها علوم پزشکی کشور با تاکید بر جنبه های ساختاری و محتوایی ارایه می کند. پیشنهادات ارایه شده نه تنها می تواند به بهبود رتبه های جهانی وب سایت های دانشگاه ها علوم پزشکی ایران کمک کند بلکه می تواند در ارتقای سیاست های کلان مدیریت اطلاعات کشور نیز موثر واقع شود.